“နဂါးေလွပြဲ”



ေအဇာေအ......ေနာင္ေ၀း....ဗမာျပည္ေပၚႏိုင္ငံေရး...ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက...အႀကံဥာဏ္ေပး...ႀကံေတြးဆယူ....တပ္ႏွင့္ျပည္သူ လက္တြဲကူ၍...လြတ္လပ္ေရးကို ရေအာင္ယူခဲ့တယ္...ေအ....ေနာင္... ဟိုး... ႏွစ္ေပါင္း ၈၅၀ ေက်ာ္ကာလ လြန္ခဲ့တဲ့ သကၠရာဇ္ ၅၁၅ ခုႏွစ္ကတည္းက ေပၚလာခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ေတာင္ပိုင္းေဒသ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးအတြင္းက တနသၤာရီဆိုတဲ့ ေဒသမွာ ရွိခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈျပယုဒ္ နဂါးေလွပြဲမွ ေအဇာသီခ်င္းထဲက စာသားေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ “မင္းစိုးပြဲစိုးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးပြဲ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ” ေတြမွာ ဆိုတီးၾကတဲ့ နဂါးေလွပြဲက ေအဇာသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ပြဲေတာ္ေတြမွာ နဂါေလွပြဲႏွင့္ ဆင္ႏြဲၾကတဲ့အခါ တနသၤာရီသားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးအတြက္ ဂုဏ္ျပဳေအဇာသီခ်င္း စာသားတစ္ပုဒ္ပါ။ ဒီေနရာမွာ ေအဇာဆိုတာကေတာ့ နဂါးေလွေလွာ္ရာမွာ သံုးတဲ့သီခ်င္းပါ။ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုုရရင္ေတာ့ ေအဇာ= အို.. မင္းရာဇာ၊ ေအဇာေအ ဆိုတာကေတာ့.. အို..မင္းရာဇာေရဆိုၿပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားတာ ရွိပါတယ္။ ေနာင္ေ၀းဆိုတာကေတာ့ အစ္ကိုေရလို႔ အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ ၿမိတ္ေဒသဘက္မွာ အစ္ကိုလို႔ေခၚရင္ ေဝ့ေနာင္။ ေနာင္ေဝး။ စသျဖင့္ သံုးႏႈန္းၾကတယ္လို႔ သိရတယ္။ အစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ပြဲေတာ္ႀကီးဟာ အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမွးမိွန္ေနလာခဲ့ၿပီး ကထိန္ပြဲေတြကဲ့သို႕ ပြဲေတြမွာ အလွျပ ေလွာ္ခတ္လာေနရကာ ယခုအခါမွာေတာ့ တိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္တစ္ခုအျဖစ္ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ မည္သည့္တိုင္းေဒသႀကီး၊ မည္သည့္ေဒသမွာမွ မရွိတဲ့ အျပင္ကမ္းရိုးတန္း ေဒသျဖစ္တဲ့ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီးအတြင္းက ထူးျခားတဲ့ ေရခ်ဳိျမစ္အတြင္းမွာသာ ရွင္သန္ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ နဂါးေလွပြဲေတာ္ရဲ႕ သမိုင္းအစ၊ ေဒသတစ္ခုရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွ၊ု ဓေလ့တစ္ခုရဲဲ႕ ျမစ္ဖ်ားက ဒ႑ာရီဆန္ေပမယ့္ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းလွသည္။ သကၠရာဇ္ ၅၁၅ ခုႏွစ္မွာ ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္းႀကီးက ေမွာ္စြန္းႀကီးမွာ ၿမိဳ႕တည္ေနရင္း အထက္ျမစ္ညာဘက္က နဂါးမင္းႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ၿပီး နဂါးမင္း၏ အႀကံေပးခ်က္အရ အထက္ဘုရားထြက္အနီး ပတၱျမားရြာတြင္ ၿမိဳ႕တည္ပါကဘုန္းတန္ခိုးႀကီး၍ အသက္ရွည္မည္ဟု အႀကံေပးခ်က္အရ ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္းႀကီးဟာ အဲဒီေဒသမွာ ၿမိဳ႕တည္ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ နဂါးမင္းက ၿမိဳ႕တည္လွ်င္ သူကူညီမည္ သို႔ေသာ္ မိန္းမမ်ားကို ၿမိဳ႕တည္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ မေခၚလာရန္ ကတိေတာင္းေသာေၾကာင့္ ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္းလည္း ကတိေပးလိုက္တယ္ နဂါးမင္းလည္း နဂါးေထာင္ေသာင္းကို ေခၚယူကာ လူႏွင့္နဂါးေရာ၍ ၿမိဳ႕တည္ေၾကာင္း သိရတယ္။ နဂါးႏွင့္လူေပါင္းၿပီး ၿမိဳ႕တည္ေနသည့္ သတင္းကို ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္းႀကီး၏ ေတာင္ညာစံေဒ၀ီ မိဖုရားဆီ သတင္းေပါက္ၾကားသြားကာ မိဖုရားမွ ၿမိဳ႕တည္ေနသည့္ေနရာကို လိုက္ခ်င္ေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ပူဆာခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပူဆာေသာေၾကာင့္ မင္းႀကီးလည္း မိဖုရားကို မတားႏိုင္သျဖင့္ ေဖာင္ေတာ္ေပၚတြင္ ဖန္ခ်ဳပ္အတြင္းထည့္ကာ ၿမိဳ႕တည္ရာေနရာသို႔ ေခၚလာခဲ့ရတယ္။ ၿမိဳ႕တည္ရာေနရာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေထာင္ေသာင္းခ်ီေသာနဂါးမ်ားမွာ လူမ်ားႏွင့္ေရာၿပီး ၿမိဳ႕တည္ေဆာက္ေနသည္ကို ျမင္သျဖင့္ မိဖုရားႀကီးလည္း လန္႔၍ ေအာ္လိုက္တယ္။ မိဖုရားေအာ္သံကို ၾကားေသာနဂါးမင္းလည္း ဗ်ဥ္စကၠပိတ္ ကတိပ်က္သည္ကို သိရေသာေၾကာင့္ နဂါးမ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္တယ္။ မင္းႀကီးလည္း မိမိကို ရန္ျပဳေတာ့မည့္ နဂါးမင္းအား လက္ဦးမႈရယူကာ မိမိလက္တြင္ စြဲကိုင္ထားေသာ ခရင္းခြႏွင့္ထိုးလိုက္ရာ နဂါးမင္းလည္း ေသဆံုးၿပီး ေရထဲသို႔ က်ခဲ့ရတယ္။ ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္းလည္း နဂါးမင္းကို ေအာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕အမည္ကို ေအာင္သာဝရလို႔ အမည္တြင္ေစၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ခဲ့တယ္ (ေအာင္သာဝရဆိုတာ ယခုတနသၤာရီ ျမစ္ဖ်ားပိုင္း ထား၀ယ္ႏွင့္နီးေသာ အရပ္တြင္တည္ရွိၿပီး ေအာင္သာဝရ ၿမိဳ႕ေဟာင္းအျဖစ္ ထင္ရွားတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းဖ်ား ေအာက္ပိုင္းတစ္ေလ်ာက္မွာ ေရႊထြက္ေသာေနရာမ်ား ျဖစ္တယ္) ဗ်ဥ္စကၠပိတ္မင္း အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ့ရာ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာပင္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာ စြဲကပ္လာခ့ဲတယ္လို႔ သိရတယ္။ ကုသမႈ ခံယူေသာ္လည္း မေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ပညာရွိအမတ္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ရာ ေက်းဇူးရွိေသာနဂါးမင္းကို ခရင္းခြႏွင့္ ထုိးသတ္မိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရေၾကာင္း။ ေရႊေလွ၊ ေရႊေလာင္းေဖာင္ေတာ္မ်ားတြင္ နဂါးမင္း၏ ရုပ္ပံုကို ထည့္သြင္းစီမံ တည္ေဆာက္ရင္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားၾကသျဖင့္ မင္းႀကီးလည္း သေဘာတူႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ေရႊေလွ ေရႊေလာင္းေဖာင္ေတာ္မ်ားတြင္ နဂါးေခါင္း၊ နဂါးအၿမီးမ်ားကို ထည့္သြင္းစီမံ တည္ေဆာက္ေစၿပီး နဂါးေလွေလွာ္ ပြဲေတာ္ႀကီးမ်ားကို က်င္းပေစခဲ့ေၾကာင္း မင္းႀကီးလည္း ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာ ေပ်ာက္ကင္းသြားေၾကာင္း သိရတယ္ ထုိအခ်ိန္မွစတင္ၿပီး နဂါးေလွေလွာ္ပြဲေတာ္ႀကီးဆိုကာ ေပၚေပါက္လာေၾကာင္း သိရတယ္။ ဒါက နဂါးေလွပြဲေတာ္တစ္ခုရဲ႕ သမိုင္းပါ။ တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္း တစ္ေလ်ာက္မွာရွိတဲ့ ေက်းရြာတိုင္းနီးပါးလိုလိုမွာ နဂါးေလွမ်ားရွိခဲ့ၿပီး ျမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္က ေရခင္းသဘင္ပံုစံမ်ဳိး က်င္းပလာခဲ့တယ္။ ပြဲေတာ္အမ်ဳိးအစားကိုလိုက္ၿပီး ေအဇာသီခ်င္းကို အမ်ဳိးမ်ိဳးစပ္ဆိုၾကၿပီး ေလွခုတ္သူအား အမြန္းတင္စပ္ဆိုပံု၊ ေလွအား အမြန္းတင္စပ္ဆိုပံု၊ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားအား စပ္ဆိုပံု၊ ဘုရားပြဲမ်ားအတြက္ စပ္ဆိုပံု။ ရြာသားမ်ားႏွင့္ ေလွအားအမြန္းတင္ စပ္ဆိုပံု၊ ေလးကြၽန္းဆီမီးေစတီေတာ္ႀကီး ဘုရားပြဲအတြက္ စပ္ဆိုပံု၊ မင္းစိုးပြဲစိုးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးပြဲေတာ္အတြက္ စပ္ဆိုပံု စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကတယ္။ ေအဇာေအ...ေနာင္ေ၀း.. ကုန္းေဘာင္မင္းဖ်ား အေလာင္းဘုရား..ယိုးဒယားႏိုင္ငံ စစ္ခ်ီတိုက္၍...ေအာင္ရျပန္..ေအာင္လံလြင့္ထူ..သာရီတိုင္းမွာ...ႀကြက္ႀကြက္ဆူ၍...ေအာင္ပြဲခံရတယ္...ေအ...ေနာင္..။ စသျဖင့္ ဇာတိမာန္သီခ်င္းမ်ားလည္း စပ္ဆိုၾကတယ္။ နဂါးေလွတစ္စင္း ျဖစ္လာဖို႔ကလည္း လြယ္ကူသည္မဟုတ္ အခ်ိန္အား၊ လူအား မ်ားစြာေပးၿပီး လုပ္ကိုင္ရတယ္ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ စည္းလံုးမွုရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ နဂါးေလွအတြက္ ေတာင္ပရုန္း၊ ကံ့ေကာ္၊ ပိေတာက္၊ သကၤန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး စသည့္သစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရကာ နဂါးေလွတစ္စင္းအတြက္ လိုအပ္မည့္ သစ္ပင္အရြယ္အစားမ်ား ရွာေဖြရျခင္း၊ ပြဲေပးၿပီး သစ္ပင္ခုတ္လဲရျခင္း၊ လူအားဆင္အားျဖင့္ ေလာင္ၾကမ္းေလွကို ရြာသို႔ယူသြားရၿပီး ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပြဲမ်ားေပးကာ ေလွတည္ေဆာက္ရပါတယ္။ အားလံုး အခ်ိန္တစ္လေက်ာ္ၾကာၿပီးမွ ေလွကို ေရခ်ရပါတယ္။ နဂါးေလွကိုလည္း ပြဲမ်ဳိးစံုေပးၿပီး ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ နဂါးေလွတစ္စင္းမွာ ဦးလွ်ာတက္တစ္ေခ်ာင္း၊ ပဲ့လွ်ာတက္တစ္ေခ်ာင္း၊ ေလွေလွာ္တက္ ၃၈ ေခ်ာင္း ပါ၀င္ရကာ ေလွတစ္စီးတြင္ လူ ၄၂ ဦး လိုက္ပါေလ့ရွိေၾကာင္း သိရတယ္။ ေလွဦးပိုင္းတြင္ ဦေပါက္ (ဦးထိုင္) တစ္ဦး (ေခါင္းေဆာင္)၊ ၄င္း၏ေနာက္တြင္ ေလွသား ၃၆ ဦး ပါ၀င္ကာ ေလွပဲ့ပိုင္းတြင္ ဗံုတီးသူတစ္ဦး၊ ႏွဲမွုတ္သူတစ္ဦး၊ လင္ကြင္းတီးသူ တစ္ဦး၊ ေမာင္းတီးသမား တစ္ဦးပါ၀င္ကာ ေလွ၏အၿမီးပိုင္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ပဲ့ကိုင္ (ပဲ့နင္း) တစ္ဦး ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပဲ့ကိုင္ (ပဲ့နင္း) က ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ေပမယ့္ အေရးပါဆံုးေသာအပိုင္းကို တာ၀န္ယူရတာ ေတြ႕ရတယ္။ ပဲ့နင္းမွာ လွပစြာစီျခယ္ထားတဲ့ အရွည္ ၉ ေပရွိ ပဲလွ်ာ (ပဲရွာ) ကို ကိုင္စြဲကာ ေလွေပၚတြင္ တစ္ခ်ိန္လံုး မတ္တပ္ရပ္ေနရၿပီး ေလွသားမ်ားအခ်က္က်က် ေလွာ္ခတ္ႏိုင္ဖို႔ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ ေလွတစ္စင္းလံုးတြင္ အေရးပါဆံုးျဖစ္ၿပီး ပဲ့နင္းမွ ေလွအားေျခဖေႏွာင့္ႏွင့္ေပါက္ကာ အခ်က္ေပးရေၾကာင္း အခ်က္ေရအလိုက္ ေလွသားမ်ားက နဂါးေလွကို ေလွာ္ခတ္ရကာ ပဲ့နင္းမွထိန္းေက်ာင္းေပးရေၾကာင္း သိရတယ္။ ပဲ့နင္း၏ အခ်က္ျပမွုအတိုင္း ကြက္တိမျဖစ္ပါက က်ဥ္းေျမာင္း၍ ရွည္လ်ားလွေသာ နဂါးေလွမွာ တိမ္းေမွာက္သြားတတ္ရာ ေလွေလွာ္သားမ်ား၏ တိက်မႈ လိုက္နာမႈမ်ားက အေရးႀကီးေၾကာင္း သိရသလို ပဲ့နင္း၏ ကြၽမ္းက်င္မႈကလည္း အေရးႀကီးေၾကာင္း သိရတယ္။ နဂါးေလွ၏ ဒုတိယအေရးပါဆံုးမွာ ဦးေပါက္ျဖစ္ၿပီး ေလွတစ္စီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္တယ္။ ၄င္းရဲ႕ၾသဇာဟာ ေလွတစ္စီးလံုးကို သက္ေရာက္ၿပီး ေလွေလွာ္သားမ်ားက နာခံၾကရတယ္။ ဦးေပါက္ရဲ႕တာ၀န္မွာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားအလိုက္ ေအဇာသီခ်င္းကို စပ္ဆိုသြားရၿပီး အေၾကာင္းအရာလိုက္ကာ ေျပာင္းလဲစပ္ဆိုသြားတတ္ဖို႔လည္း လိုေၾကာင္းသိရတယ္။ ေလွေလွာ္သားမ်ားက ဦးေပါက္စပ္ဆိုသည့္အတိုင္း ေနာက္မွသံၿပိဳင္လိုက္ကာ သီဆိုေလွာ္ခတ္ၾကရတယ္။ ဦးေပါက္၏ေနာက္တြင္ ဦးေပါက္လည္ရြဲက တာ၀န္ယူရၿပီး ဦးေပါက္တာ၀န္ယူရသည့္ အပိုင္းမ်ားတြင္ အေျခအေနရ ဦးေပါက္မွမလုပ္ႏိုင္သည့္ အပိုင္းမ်ားကို ၀င္ေရာက္ကာ တာ၀န္ယူေပးရတယ္။ ေအဇာသီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ဦးေပါက္နည္းတူ ေျပာင္းလဲစပ္ဆိုေပးရတယ္။ “ဦးတို႔ေခတ္က နဂါးေလွပဲြေတြကို က်င္းပရာမွာ ၿခိမ့္ၿခိ္မ့္သဲပါပဲ။ နဂါးေလွပဲြကို လာၾကည့္ၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ ကမ္းလံုးကြၽတ္မွ် ျပည့္ေနၿပီး နဂါးေလွပြဲလာ မိန္းကေလးေတြကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းႏွင့္ စၾကေနာက္ၾကတဲ့ ကဗ်ာေလးလည္း ရြတ္ဆိုၾကတယ္။ ကမ္းေပၚက အပ်ဳိကညာ..ဟို....ကမ္းေပၚက အပ်ဳိကညာ...ေလွပဲြၾကည့္ဖို႔လာ...သူ႔မ်က္ႏွာက ခ်ဳိၿပံဳးခ်ဳိၿပံဳး...ေမာင္ဘယ္လိုမုန္းရပ...ခ်စ္တံု႔ပကိုယ္...ႀကိဳက္တံု႔ပကိုယ္... အဲဒီလိုကဗ်ာေလးေတြလည္း ဆိုၾကၿပီး နဂါးေလွပြဲကို ၀င္ႏြဲၾကတာေလ။ အခုဆို ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္မွာ ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ ကထိန္ရာသီဆိုရင္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ့္ရြာကို လြမ္းေနၾကမယ့္ နဂါးေလွေလွာ္ခဲ့တဲ့ ေလွသားႀကီးေတြလည္း ရွိေနမေပါ့” လို႕ နဂါးေလွပြဲ ၀င္ႏြဲခဲ့ဖူးတဲ့ တနသၤာရီသား ဦးႀကီးတစ္ဦးက ေျပာခဲ့တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တစ္ခုတည္းသာရွိတဲ့ နဂါးေလွေလွာ္ပြဲႀကီးကို ရိုးရာမပ်က္၊ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြႏွစ္အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့ တနသၤာရီသားေတြကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳရမွာပါ။ နဂါးေလွကိုလည္း သားစဥ္ေျမးဆက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕နဂါးေလွမ်ားဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာအထိ ရွိေနေၾကာင္း သိရတယ္။ နဂါးေလွမ်ားကို အသစ္တည္ေဆာက္ကာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကတယ္။ တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္း တစ္ေလ်ာက္မွာ ယခင္ရြာအေတာ္မ်ားမ်ားက နဂါးေလွေတြကို ပိုင္ဆိုင္ၾကၿပီး ၿပိဳင္ပြဲေတြကို ကိုယ့္ရြာဂုဏ္သိကၡာအတြက္ အႀကိဳက္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္။ ယခုလက္ရွိမွာေတာ့ တနသၤာရီၿမိဳ႕နယ္မွာ တစ္စီး၊ လယ္သစ္ရြာမွာ ၄ စီး အားလံုး ၅ စီးပဲ က်န္ေတာ့ၿပီး ဒါကိုမၾကာခင္မွာ တိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္အျဖစ္ က်င္းပသြားၾကဖို႔ ရွိပါတယ္။ သက္တမ္းအားျဖင့္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၈၅၀ ေက်ာ္ရွိခဲ့တဲ့ အင္မတန္မွေရွးက်ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရွိခဲ့တဲ့ ပြဲတစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တနသၤာရီ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ်ာက္မွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ျမန္မာျပည္ဖြား တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း မည္မွ်ျမင့္မားခဲ့သည္ကို တိုင္းတာႏိုင္တဲ့ အမွတ္သားတစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တနသၤာရီျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ်ာက္က ေက်းရြာေတြမွာလည္း ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ နဂါးေလွေတြ တည္ေဆာက္ၿပီး နဂါးေလွပြဲေတာ္အား စည္ကားစြာ ျပန္လည္က်င္းပေပးဖို႔ လိုပါမယ္။ ရာသီအလိုက္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမွာ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ နဂါးေလွပြဲေတာ္မွာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈအရင္းခံကို အဓိကေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နဂါးေလွေလွာ္ရာမွာ ပဲ့နင္းမည္မွ်ပင္ ကြၽမ္းက်င္ေစကာမူ ဦးေပါက္မွ ေအဇာသီခ်င္းအား မညီမညာရြတ္ဆိုေနပါက ေလွေလွာ္သားမ်ား ေလွာ္ခတ္ရန္ စိတ္တက္ၾကြမႈ မရွိျဖစ္တတ္သလို၊ ဦးေပါက္မွ ေအဇာသီခ်င္းကို မည္မွ်ပင္ အေကာင္းဆံုးရြတ္ဆိုႏိုင္ေစကာမူ ေလွေလွာ္သားမ်ား အားထုတ္မွုမရွိပါကလည္း ေလွမွာထြက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ နဂါးေလွေလွာ္ရာမွာလည္း ဦးေပါက္ႏွင့္ေလွသားမ်ား မည္မွ်ပင္ အစြမ္းထက္ေနေစကာမူ ပဲ့နင္းမကြၽမ္းက်င္ပါက အားလံုးေရထဲမွာ ေရဆင္းကူးရတတ္သည့္ အေနထားႏွင့္ ႀကံဳရမည္သာ။ နဂါးေလွတစ္စင္း ေလွာ္ခတ္ေနသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ နဂါးေလွမွ ကိုယ္စားျပဳရသည့္ရြာ၊ နဂါးေလွပိုင္ဆိုင္သည့္ရြာ၏ စည္းလံုးမႈကို ျပေနျခင္းႏွင့္အတူတူပင္ ျဖစ္တယ္။ အဆင့္ဆင့္ ရိုေသေလးစားမႈကိုလည္း ျပသရာေရာက္ပါတယ္။ ေလွေလွာ္သားမ်ား တၿပိဳင္နက္တည္း ေလွခတ္ေနဟန္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စည္းလံုးမႈသည္ ခြန္အားတစ္ရပ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အားလံုးတက္ညီ လက္ေလွာ္ခတ္ပါမွ လိုရာပန္းတိုင္ကို ေရာက္ႏိုင္မည္ကို ျပသေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ အေနျဖင့္လည္း လိုရာပန္းတိုင္ကို ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ အားလံုးစည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ တက္ညီလက္ညီ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္၊ အဆင့္ဆင့္ ရိုေသေလးစားမႈ၊ လိုက္နာမႈမ်ားျဖင့္ ေသြးမကြဲပဲ စည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ သြားဖို႔လိုတယ္လို႔ နဂါးေလွပြဲမွ ညြန္ျပေနသေယာင္ ခံစားမိပါတယ္။ EMG