menu

Monday 20 May 2013

လုံခ်ည္မ်ားျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း

Photo: လုံခ်ည္မ်ားျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း

ေပါလ္ ဗရီးဇ္ႏွင့္ လ၀ီဝမ္| May 20, 2013 | 

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တံခါးဖြင့္၀ါဒ က်င့္သုံးလိုက္သျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ား၊ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းမ်ား ႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ထို႔အတူ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ႏိုင္ငံတြင္းသို႕ ပိုဝင္လာေနခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို စိတ္၀င္စားလာၾကသျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပုဆိုး လုံခ်ည္မ်ားကို ၀တ္ၾကည့္ျခင္းသည္ ခရီးသြား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားၾကား ေခတ္စားလာသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

လုံခ်ည္၀တ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြား အမ်ားအျပားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေရႊတိဂုံေစတီ ေတာ္ ျမတ္ႀကီးတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

ဒတ္ခ်္္ လူမ်ိဳး ခရီးသြား ေသာ္စတင္း႐ိုးဘက္က လုံခ်ည္သည္ အပူပိုင္းေဒသ အတြက္ သင့္ေတာ္သည့္ အ၀တ္အစားျဖစ္သည္ဟု ခ်ီးမြမ္းသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ေရႊတိဂုံေစတီကို လာတုန္းက ေဘာင္းဘီနဲ႔ဗ်။ ဒါေပမယ့္ လုံခ်ည္၀တ္ရတာ ပိုၿပီးသင့္ေတာ္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္” ဟု ညီမ ျဖစ္သူႏွင့္ အတူ ခရီးထြက္လာသည့္ ေက်ာင္းသား လူငယ္တဦးကလည္း ေျပာသည္။သူက “ဒီလို ပူတဲ့ ရာသီမွာ လုံခ်ည္၀တ္ရတာ ပိုၿပီး သက္ေသာင့္ သက္သာရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလ၀င္ေလထြက္လည္း ေကာင္းတယ္” ဟူ၍၎၊ “လုံခ်ည္ စ ၀တ္တုန္းကေတာ့ ခပ္ခက္ခက္ေပါ့။ ခဏခဏ ကြ်တ္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက ၀တ္ပုံ၀တ္နည္း ျပေပးတယ္။ တခုပဲ ေျပာစရာ ရွိတယ္၊ လုံခ်ည္မွာ အိပ္ကပ္ မပါတာပဲဲ” ဟု၎ ေျပာဆိုေသးသည္။

အေနာက္ႏိုင္ငံသား အမ်ဳိးသား တဦးအဖို႔ အထည္စႏွင့္ တူေသာ အ၀တ္အစားကို ၀တ္ဆင္ရသျဖင့္ တမ်ိဳး ျဖစ္မေနဘူးလားဟု ေမးၾကည့္ရာ “ဒါကလည္း အ၀တ္အစားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္ဘယ္လို ႐ႈျမင္သလဲ ဆိုတဲ့ အေပၚ မူတည္တယ္။ စေကာ့တလန္ေတြလည္း ျမန္မာလုံခ်ည္နဲ႔ တူတဲ့ ဒူးဆစ္ေလာက္ အရွည္ Kilt ဆိုတာကို ၀တ္ၾကတာပဲ ေလ” ေသာ္စတင္း႐ိုးဘက္က ဆိုသည္။

လုံခ်ည္၀တ္ဆင္ျခင္းက ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားမ်ားအၾကား ေရပန္းအစားဆုံး ျဖစ္လာသည္ဟု ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္တြင္ အမွတ္တရ ပစၥည္းႏွင့္ အ၀တ္အစားေရာင္းသူ မ်ားက ေျပာဆိုသည္။

ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ အေရွ႕ဘက္ေစာင္းတန္းရွိ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုေဇာ္မ်ိုးထက္က “ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို တပတ္မွာ ၇ ထည္ေလာက္ ပုံမွန္ေရာင္းရတယ္။ တခါတေလမ်ားဆိုရင္ ၁၀ ထည္ ၁၅ ထည္အထိ ေရာာင္းရတဲ့ ရက္ေတြလည္း ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက အုပ္စုလိုက္ေရာက္လာၿပီး တေယာက္ တထည္ ၀ယ္သြားၾကတာပါ” ဟု ေျပာသည္။

လုံခ်ည္လာ၀ယ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား အမ်ားစုက ၾသစေၾတးလ်၊ အီတလီႏွင့္ ျပင္သစ္ ႏိုင္ငံေတြမွ လာေရာက္ လည္ပတ္သူမ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

“လုံခ်ည္ ဘယ္လို ၀တ္ရတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ကုိ က်ေနာ္က ျပေပးရတယ္။ ပထမဆုံး လုံခ်ည္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ကို ေခါက္လိုက္၊ ေနာက္ ညာဘက္ကို ေခါက္ ၿပီးေတာ့ ခ်ည္လိုက္ စသျဖင့္ ေျပာျပေပးရတယ္။ သူတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ လုံခ်ည္ကို ႀကိဳက္သလဲ ဆိုေတာ့ လုံခ်ည္၀တ္ရင္ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ လြယ္တယ္၊ ေလ၀င္ေလထြက္လည္း ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာလည္တုန္း ျမန္မာေတြရဲ႕ လူေနမႈ ပုံစံကို ခံစားခ်င္ၾကတာ” ဟု ကိုေဇာ္မ်ိုးထက္က ရွင္းျပသည္။

မႏၲေလးတြင္ ရက္လုပ္သည့္ လုံခ်ည္တထည္ တန္ဘိုးမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃ ေဒၚလာခန္႔ ကုန္က်သည္ဟု ဆိုသည္။

“ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လုံခ်ည္၀တ္တာ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းတယ္။ သူတို႔က ေတာသားေတြလို လုံခ်ည္ကို တိုတို ၀တ္တယ္။ ၿမိဳ႕သားေတြက ေျခမ်က္ေစ့ အထိ လုံခ်ည္ကို ရွည္ရွည္၀တ္တယ္ေလ” ဟု ကိုေဇာ္မ်ိဳးထက္ႏွင့္ စပ္တူလုပ္ကိုင္သူ သူငယ္ခ်င္းက ျပဳံးရင္း ေျပာသည္။

တိုင္းရင္းသားမ်ား ေဒသမ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဒသ အသီးသီး၌ အမ်ိဳးသမီးေရာ အမ်ိဳးသားမ်ားပါ လုံခ်ည္၀တ္ဆင္ၾကၿပီး အထူး အခမ္းအနားမ်ားတြင္ ပိုးလုံခ်ည္ ၀တ္ဆင္ေလ့ ရွိသည္။

ထို႕အျပင္ စစ္အစိုးရ အဖြဲ႕၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ၎တို႔၏ စစ္ယူနီေဖာင္းမွ တိုက္ပုံအကႌ်အျဖဴ ႏွင့္ ပိုးလုံခ်ည္ကို ေျပာင္းလဲ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကၿပီး လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရ အခမ္းအနားမ်ားတြင္ ၀တ္ဆင္လာခဲ့ျခင္းကလည္း လူတကာေျပာရသည့္ ဖက္ရွင္အေျပာင္းအလဲျဖစ္သည္။

ျမန္မာလူမ်ိုးမ်ား လက္ရွိ ၀တ္ဆင္ေနသည့္ လုံခ်ည္မွာ အိႏၵိယမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားမ်ား အတြက္ ပုဆိုးဟု ေခၚၿပီး မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ ထဘီဟု ေခၚဆိုသည္။

၁၉ ရာစု ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္လာေရာက္ ထမ္းေဆာင္သူ ဂ်ိမ္းေဂ်ာ့စေကာ့ James George Scott က ၎ ၁၈၈၂ ခုႏွစ္၌ ေရးသားသည့္ ဂႏၴ၀င္စာအုပ္ “ျမန္မာ- သူတို႔ဘ၀ ႏွင့္ သူတို႔ လိုအင္မ်ား” တြင္ ျမန္မာတို႔၏ ႐ိုးရာအ၀တ္အစား အေၾကာင္းကို ပထမဆုံး ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ျမန္မာ အ၀တ္အစားမွာ ႐ိုးစင္း လွပ၍ ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ရွိေၾကာင္း၊ ပုဆိုး ဆိုသည္မွာ ပိုးထည္စ ျဖစ္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ကို ပတ္၍ ၀တ္ဆင္ရသည့္ အ၀တ္အစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ အေရွ႕ပိုင္းရွိ ပုဆိုးစကို က်စ္၍ က်န္ေနသည့္ အစကို ပခုံးေပၚ ေၾကာ့ေမာ့စြာ တင္ထားရသည္။ သို႔မဟုတ္ ေခါက္၍ ခါး၌ ခ်ိတ္ထားရမည္ ဟု စေကာ့က ေရးသားထားသည္။

ဝတ္ဆင္မႈစတိုင္ ေျပာင္းခဲ့ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လုံခ်ည္၀တ္ဆင္ရသည္ကို တန္ဖိုးထား လက္ခံသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ေနာက္တဦးမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံမွ ၀က္ဘ္ဆိုက္ အယ္ဒီတာ ေဒးဗစ္စေတာက္ ျဖစ္သည္။

“လုံခ်ည္ ၀တ္ရတာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတယ္၊ ေအးတယ္၊ ရာသီဥတုနဲ႔လည္း လိုက္ဖက္တယ္၊ စတိုင္က်တယ္” ဟု ၎က ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။ ၎က ဆက္၍ “လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္က အားလပ္ရက္ခရီး အျဖစ္ ရန္ကုန္ကို ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ လုံခ်ည္ ၀တ္ၾကည့္ေတာ့ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးတဲ့ လူတေယာက္လို ခံစားရတယ္” ဟု ေျပာသည္။

“ေယာက္်ား တေယာက္ စကတ္၀တ္မယ္ ဆိုရင္ လူတိုင္းက ဒီလူေတာ့ တခုခု လြဲေနၿပီလို႔ ယူဆတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိတဲ့ အရပ္က က်ေနာ္ လာတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ၀တ္တာဟာ မွန္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္” ဟု ေဒးဗစ္စေတာက္က ေျပာသည္။

၎အျပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ အေကာင္းဘက္က ျမင္တတ္တဲ့ သဘာ၀ကိုလည္း ျပန္ေျပာျပပါသည္။

“က်ေနာ္က အျပာေရာင္ လုံခ်ည္ကို ၀တ္တယ္၊ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းက နီညိဳေရာင္ ကို ၀တ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၂ ေယာက္ လမ္းမေပၚ ေလွ်ာက္ေနတုန္း အမ်ဳိးသား တေယာက္ေရာက္လာၿပီး ေခ်ာတယ္ လို႔ေျပာသြားတယ္။ က်ေနာ္ ကေတာ့ ဒီလို ေျပာတာဟာ က်က္သေရ ရွိလိုက္တာ လို႔ ေျပာတာလို႔ ယူဆပါတယ္” ဟု ေဒးဗစ္စေတာက္က ေျပာျပသည္။

ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို စိတ္၀င္စားလာၾကသျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပုဆိုး လုံခ်ည္မ်ားကို ၀တ္ၾကည့္ၾကသည္ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >ဧရာဝတီ< Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို စိတ္၀င္စားလာၾကသျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပုဆိုး လုံခ်ည္မ်ားကို ၀တ္ၾကည့္ၾကသည္ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)
ေပါလ္ ဗရီးဇ္ႏွင့္ လ၀ီဝမ္| May 20, 2013 |

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တံခါးဖြင့္၀ါဒ က်င့္သုံးလိုက္သျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ား၊ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းမ်ား ႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည္။ ထို႔အတူ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ႏိုင္ငံတြင္းသို႕ ပိုဝင္လာေနခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို စိတ္၀င္စားလာၾကသျဖင့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ပုဆိုး လုံခ်ည္မ်ားကို ၀တ္ၾကည့္ျခင္းသည္ ခရီးသြား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားၾကား ေခတ္စားလာသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

လုံခ်ည္၀တ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြား အမ်ားအျပားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေရႊတိဂုံေစတီ ေတာ္ ျမတ္ႀကီးတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါသည္။

“ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ အထိုးခံခဲ့ရတာ”

Photo: “ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ အထိုးခံခဲ့ရတာ”

ဧရာ၀တီ| May 20, 2013 |

၉ ႏွစ္တာမွ် ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး ယခုလက္ရွိ မြန္ျပည္နယ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕အဝင္တြင္ ေအာင္ျပည့္စံု အမည္ရွိ ထမင္းဆိုင္ကို ဦးစီးဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လြန္းေမာင္ (ယခု ဦးလြန္းေမာင္) ၏ ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္မွ အနားေပးခံခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍  ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ ေမခက သြားေရာက္ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ေမး။     ။ လက္ရွိေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀က ဦးလြန္းေမာင္အတြက္ အံ၀င္ခြင္က်တဲ့ ဘ၀တခုလို႔ ေျပာလို႔ရပါသလား။

ေျဖ။     ။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆင္းရဲခဲ့တဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငယ္ငယ္က ဘ၀ ၾကမ္းသေလာက္ မၾကမ္းပါဘူး၊ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အံ၀င္ခြင္က် ရွိတယ္ဆိုတာထက္ လူတိုင္းက သူရတဲ့ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး။

ေမး။     ။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တေယာက္ ဘ၀ကေန ဒီလိုမ်ိဳး ေစ်းေရာင္းရတဲ့ ဘ၀တခုနဲ႔ ျဖတ္သန္းဖို႔ ဘယ္လိုစိတ္ကူး ရခဲ့တာလဲ။ အရင္ကတည္းက စိတ္ကူးထားခဲ့တာလား။

ေျဖ။     ။ ေျပာင္းသြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္က အနားေပးလိုက္တယ္ ဆိုေတာ့ နားလိုက္တာေပါ့။ နားခ်ိန္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားခ်င္ေပမယ္လို႔ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ လုပ္လက္စ ဒီဆိုင္လုပ္ငန္းႀကီးရွိေတာ့ ကိုယ္က တေယာက္တည္းကို လႊတ္ရုန္းလို႔ မရဘူး။ မရတဲ့အခါ သူ႔အလုပ္ကို ေထာင့္ေပါင္းစံု ဟာတဲ့ ေနရာေတြမွာ လိုက္ျဖည့္ၿပီး လုပ္ေပးတာေပါ့။ စားပြဲထိုး ၅ ေယာက္လိုရင္ အဲဒီေနရာကို ငါရေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဗုန္းဗုန္းလဲသြားတဲ့ အထိေပါ့။ တခ်ိန္တုန္းက ႏိုင္ငံ့ တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကလို မိသားစုနဲ႔ေနလည္း မိသားစု တာ၀န္ ေက်ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ။ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ကိုယ္မပါဘဲ တေယာက္တည္း ပင္ပန္းေနခဲ့ရတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိၿပီ။ ကိုယ္က အခု ဝင္လုပ္တာ လပိုင္းပဲ ရွိေသးတယ္။

ေမး။     ။ ႏိုင္ငံတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တာနဲ႔ မိသားစုတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တာ ဘယ္ဟာပိုခက္ခဲလဲ။

ေျဖ။     ။ ဒါကေတာ့ ရိုးစင္းတာေပါ့။ ဒါက ခက္ခဲေပမယ့္ ေခါင္းမသံုးရဘူးေပါ့။ ဘာလို႔လဲ ဆိုရင္ အဆင့္နိမ့္တာကိုး။ တပ္တာ၀န္ ကေတာ့ ဒီထက္ အဆင့္ျမင့္တာေပါ့။ တပ္မွာလည္း အျမင့္ဆံုးေပါ့ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိခ်ဳပ္ လုပ္ခဲ့တာကိုး။ တပ္တာ၀န္ကေတာ့ ႀကီးတာေပါ့။ ႀကီးေတာ့ ဦးေဏွာက္စားရတာေပါ့။ ဒီဟာကေတာ့ ရိုးစင္းတဲ့ ဘ၀ေလးပါ။

ေမး။     ။ ဒီဘ၀ကိုေကာ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ရဲ႕လား။

ေျဖ။     ။ ေက်နပ္တာေပါ့။ ႀကိဳက္လို႔ပဲ အခု ျဖတ္သန္းတာေပါ့။ အခုက ၀တၱရား ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ေစတနာနဲ႔ လုပ္တာေပါ့။ ဒီမွာ အေသးစိတ္ကအစ ကိုယ္တိုင္လုပ္တယ္။ ထန္းလ်က္ ထည့္တာကအစ ေသခ်ာထည့္တယ္။ စားပြဲကအစ ဝင္သုတ္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖတ္သန္းရတာက ဘာပဲေျပာေျပာ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနတာမို႔ စိတ္ခ်မ္းသာ ေနရတာေပါ့။

ေမး။     ။ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ေတာ့ အရင္ဘ၀နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ကြာဟသြားၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အခက္အခဲ မရွိဘူးလား။

ေျဖ။     ။ ေျပာရရင္ ဒီမွာ ခဏခဏ တပည့္ေတြ လာစားတယ္။ ေနာက္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ လာစားတယ္။ တခါတေလ တပည့္၀ိုင္းေတြကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေပးရင္ သူတို႔က မစားရဲေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က ေျပာရတယ္၊ ငါ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔။ ဒီမွာက အေ၀းေျပး ကားေတြက ၁ နာရီျခား၊ ၂ နာရီျခား လာတာဆိုေတာ့ အားခ်ိန္မရွိဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါသိတဲ့လူ ပါမွာပဲ ဆိုတဲ့စိတ္မ်ိဳး မရွိဘူး။ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္တယ္၊ ေနာက္ ဒီအေပၚမွာလည္း ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိပါဘူး။

ေမး။     ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ အေနနဲ႔ ျဖတ္သန္းရခ်ိန္နဲ႔ ဦးလြန္းေမာင္အေနနဲ႔ ျဖတ္သန္းရခ်ိန္ ဒီမွာ ႀကံဳလာတဲ့ လူေတြရဲ႕ ဆက္ဆံမႈ ဘယ္လိုကြာျခားလဲ။

ေျဖ။     ။ ကြာတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ ကြာတယ္။ ကိုယ့္ကို သိသူကေတာ့ အရင္က ဆက္ဆံမႈအတိုင္းပဲ ရွိပါတယ္။ လာတဲ့သူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကို သာမန္ေစ်းသည္ အေနနဲ႔ ဆက္ဆံတာေတြ ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို မာနခ်ႏိုင္လို႔ ေတာ္တာ။ ေတာ္ေတာ္ကို မာနခ်ရတယ္။ တခါကဆို မႏၱလာမင္း ဒရိုင္ဘာက ဆိုင္ေရွ႕မွာ တိုးရစ္ကား လာရပ္ထားတာကို တဘက္ကို ေရႊ႕ဖို႔ မေျပာလို႔ ကားမရွင္းထားရ ေကာင္းလားဆိုၿပီး ရန္လာေတြ႔တယ္။ ေစာ္ကားခံရတာေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ သည္းခံရတယ္။ ဟိုးတခ်ိန္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၊ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္တို႔ ဒါေတြကို အကုန္ကုန္ေမ့လိုက္ေတာ့မယ္။ ငါ အခု ေစ်းသည္၊ ဒီလိုကို မနည္း ခံယူရတယ္။ ဒီထက္ဆိုးတဲ့ ေစာ္ကားမႈေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ့္ကို ကၽြန္တေယာက္လို ေငါက္ငမ္း သြားတာမ်ိဳးေတြေတာင္ ရွိတယ္။

ေမး။     ။ ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ရဲ႕ ၾသဇာရွိတဲ့ လူေတြထဲမွာ တေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ လက္ရွိ အေျခအေနကို လက္ခံဖို႔ လြယ္ကူခဲ့ရဲ႕လား။

ေျဖ။     ။ ခက္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခႏၱီပါရမီ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ေနာက္တခုက ဘ၀လည္း မေမ့ခဲ့တာပါမယ္။ ေနာက္ မာနကေတာ့ ထားလို႔ေတာ့ မရဘူးေပါ့။ မာနကို ဘယ္မွာမွ မထားခ်င္တာ။ ကိုယ္လည္း ဆင္းရဲတဲ့ ဘ၀ကေန တက္လာခဲ့တယ္။ အေဖေကာ အေမေကာက ရွမ္းေတြ၊ ျမန္မာစကား မတတ္ဘူး၊ ကိုယ္လည္း ရွမ္းစကားပဲ တတ္ခဲ့တာ၊ ဒီလိုဘ၀ကေန ကိုယ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့တာ။ ေအာက္သက္ ေက်ခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ပါ။ ေနာက္ ဒီဘ၀ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ဘူး။ ရာထူး ႀကီးခဲ့ေပမယ့္ သိပ္ၿပီး မက္မက္ေမာေမာ မရွိခဲ့ေတာ့ ခံသာပါတယ္။ အရင္က ဘ၀ကို သိပ္တြယ္တာ တပ္မက္ေနတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ခံသာမလဲ။

ေမး။     ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘ၀မွာ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ရွားပါးမႈနဲ႔ အခု လက္ရွိဘ၀ အခ်ိန္ရွားပါးမႈ ဘယ္ဟာက ပိုၿပီး ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္လဲ။

ေျဖ။     ။ ေျပာရရင္ အခုအခ်ိန္က လူပင္ပန္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘ၀က်ေတာ့ ပိုတည္ၿငိမ္တာေပါ့။ လူႀကီးဆိုေတာ့ေလ။ ကိုယ္က ေအာက္က ကေလးေတြ တင္လာတဲ့ စာရင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ မွန္မမွန္ စစ္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးရတာ။ ကိုယ့္ထက္ ကေလးေတြက ပိုအလုပ္မ်ားတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဂုဏ္ယူမေျပာဘူး။ ကိုယ္ တခြန္းခိုင္းရင္ သူတို႔မွာ အလုပ္ေတြရႈပ္ရၿပီ။ တာ၀န္ႀကီးေပမယ့္လို႔ အဆံုးအျဖတ္ ေပးတဲ့အခါပဲ တာ၀န္ယူရေတာ့ အဆံုးအျဖတ္ မမွားဖို႔ဘဲ။ ဒီမွာက်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူးေလ။ တကယ့္ကို အခ်ိန္ရွားတာ။

ေမး။     ။ အနားေပးခံရတဲ့ အေပၚမွာ ဘယ္လိုေၾကာင့္ အေပးခံခဲ့ရတာလဲ။ အျပင္မွ သတင္းေတြ မ်ိဳးစံုထြက္ေနေတာ့ ကာယကံရွင္ကပဲ အမွန္တရားတခု ေျပာေပးပါလား။

ေျဖ။     ။ ဒီကိစၥေတြကို ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေစတနာအမွားေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြက ကိုယ့္ေစတနာကို ကိုယ္က်ိဳး သံုးခဲ့ၾကေတာ့ ကိုယ္က ခံရတာေပါ့။ ဒီအေပၚ အာဃာတ မထားဘူး။ သမၼတ ဘက္က ၾကည့္ေတာ့ မွန္တာေပါ့။ ကိုယ္စစ္ခဲ့တဲ့ စာရင္းေတြကို လႊတ္ေတာ္က တဂ်ီဂ်ီ ေတာင္းခဲ့တယ္။ ဒါေတြက စစ္ၿပီးသားေတြပဲေလ။ လႊတ္ေတာ္ ကလည္း ေပၚလာခါစ ဆိုေတာ့ အလုပ္ကမရွိဘူး။ ဒီစာရင္းေတြ ရမွ ေငြစာရင္း ေကာ္မတီက အလုပ္လုပ္ရမွာ။ ဒီေတာ့ စစ္ၿပီးသားေတြ ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို အစည္းအေ၀းမွာ အသံုးခ်ရမွာကို လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ျဖန္႔လိုက္တယ္။ ကိုယ္က အဲဒီအခ်ိန္ အိႏၵိယေရာက္ေနတာ။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တင္ေအာင္ျမင့္ဦးက ဘတ္ဂ်က္ကိစၥ ၀ိုင္းကူေပးဆိုလို႔ ကူညီေပးေနတာ၊ ဘာမွမသိလိုက္ရဘူး။ ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ အထိုးခံခဲ့ရတာေပါ့။

ေမး။     ။ ဒီစာရင္းေတြက အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းတာဝန္ရွိသူေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္သြားေစတဲ့ စာရင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေတြေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္လား။

ေျဖ။     ။ တပ္မေတာ္ တုန္းကလည္း ေငြစာရင္းကြာတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း လုပ္ခဲ့တာကိုး။ ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ဆိုတာ တပ္မေတာ္ ေအာက္မွာ လုုပ္ခဲ့ရတာကိုး။ အမုန္းခံၿပီး ၀န္ႀကီးေတြကို တြယ္ခဲ့ရတာ။ ျပည္သူေတြ မသိခဲ့ဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ၀န္ႀကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ ၀မ္းသာမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ မုန္းၾကတာ။ ကိုယ္တြယ္ခဲ့တာ မနည္းဘူး။ စကားမေျပာတဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ လက္ရွိ ေနျပည္ေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔၊ သတၳဳတြင္းကတို႔ ဆိုရင္ စကားေတာင္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။

ေမး။     ။ ဦးလြန္းေမာင္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို မွန္လြန္းလို႔ ရြာျပင္အထုတ္ခံရတဲ့ အျဖစ္တခုလို႔ ျမင္မိလား။ အျပင္မွာ တခ်ိဳ႕က အဲဒီလုိပဲ ေျပာေနၾကလို႔ပါ။

ေျဖ။     ။ ကိုယ္မွန္တယ္လို႔ မေျပာပါဘူး။ ယူေသာ္ ရ၏ေပါ့။ မွန္တယ္လည္း မေျပာဘူး၊ မွားတယ္လည္း မေျပာဘူး။ သံုးသပ္သူ အေပၚမွာပဲ မူတည္တာေပါ့။ ပထမေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ နားခ်ိန္တန္လို႔ နားရတာ လို႔ပဲ ေတြးတယ္။ ဒီအေပၚ ဘာမွ စိတ္ထဲမထားေတာ့ဘူး။ မွန္တယ္ထင္ၿပီး လုပ္ခဲ့လည္း တဘက္က ကိုယ့္ကိုမငဲ့ေတာ့ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ အဓိက မငဲ့ခဲ့သူကေတာ့ သူရ ဦးေရႊမန္းေပါ့။ သူက ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ ထိုးခဲ့သူေပါ့။ သူနဲ႔က ဟိုးငယ္ငယ္ ကတည္းက၊ ဗိုလ္ေလာင္းထဲက သူက ၁၁၊ ကိုယ္က ၁၂။ မိုးေကာင္းမွာလည္း အတူတူ တာ၀န္က်ခဲ့တာ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ျမင္တာက သူတို႔မွာ အာဏာအတြက္ ဆႏၵရွိေနေသးတယ္၊ ကိုယ္ကေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုေနႏိုင္တာေပါ့။

ေမး။     ။ အခု အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သမၼတ အေပၚမွာေကာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။

ေျဖ။     ။ သူနားလည္ ပါလိမ့္မယ္ေလ၊ သူ႔အပိုင္းေတာ့ သိပ္မေျပာလိုပါဘူး။ သူလုပ္သင့္တယ္ ထင္လို႔ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။

ေမး။     ။ ေနာက္လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲက်ရင္ေကာ ပံုစံတခုအေနနဲ႔ ၀င္လာဖို႔ရွိေသးလား။ ပါတီႏုိင္ငံေရး လုပ္ဦးမလား။

ေျဖ။     ။ မရွိဘူး။ စထြက္လာခဲ့ ကတည္းက စစ္စြပ္က်ယ္ေတာင္ မ၀တ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာ။ တိုက္ပံုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ အလုပ္လုပ္ေတာ့ စြပ္က်ယ္အျဖဴက အေပေတ မခံလို႔ စစ္စြပ္က်ယ္ ၀တ္ျဖစ္တာ၊ ႏို႔မို႔ဆို ၀တ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေမး။     ။ စစ္သား တေယာက္ဘ၀ကို စိတ္နာခဲ့လို႔လား။

ေျဖ။     ။ မရွိဘူး။ စိတ္လည္းမနာဘူး။ တခါတေလ စိတ္နာစရာေတြ ရွိခဲ့လည္း ခ်က္ခ်င္း ေဖ်ာက္ပစ္တယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခဲ့တာ ၀ဋ္ရွိလို႔ေပါ့။ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ သတင္းမွာ ပါလာမွ ကိုယ္ပါတယ္ သိတာ။ ႀကိဳလည္း မသိခဲ့ဘူး။

ေမး။     ။ ေနာက္ဆံုးေမးခြန္း အေနနဲ႔ လက္ရွိေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေပၚ ဘယ္လိုျမင္မိပါသလဲ။

ေျဖ။     ။ အေကာင္း ျမင္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို ဦးတည္တယ္လို႔ပဲ ျမင္တယ္။

ဦးလြန္းေမာင္ကို ၎၏ ေအာင္ျပည့္စံု ထမင္းဆုိင္ေကာင္တာတြင္ ထိုင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >ဧရာဝတီ< Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ဦးလြန္းေမာင္ကို ၎၏ ေအာင္ျပည့္စံု ထမင္းဆုိင္ေကာင္တာတြင္ ထိုင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)
ဧရာ၀တီ| May 20, 2013 |

၉ ႏွစ္တာမွ် ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး ယခုလက္ရွိ မြန္ျပည္နယ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕အဝင္တြင္ ေအာင္ျပည့္စံု အမည္ရွိ ထမင္းဆိုင္ကို ဦးစီးဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လြန္းေမာင္ (ယခု ဦးလြန္းေမာင္) ၏ ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တာ၀န္မွ အနားေပးခံခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ ေမခက သြားေရာက္ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ေမး။ ။ လက္ရွိေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀က ဦးလြန္းေမာင္အတြက္ အံ၀င္ခြင္က်တဲ့ ဘ၀တခုလို႔ ေျပာလို႔ရပါသလား။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆင္းရဲခဲ့တဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငယ္ငယ္က ဘ၀ ၾကမ္းသေလာက္ မၾကမ္းပါဘူး၊ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အံ၀င္ခြင္က် ရွိတယ္ဆိုတာထက္ လူတိုင္းက သူရတဲ့ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေတာင္ မေလာက္ပါဘူး။

ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလာက၏ ေဟာလီးဝုဒ္ (သို႔မဟုတ္) ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕

Photo: ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ေလာက၏ ေဟာလီးဝုဒ္ (သို႔မဟုတ္) ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕
  

ရာသီဥတုေအးခ်မ္းတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕ကို ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရး အဖြဲ႕ေတြဟာ ပူအိုက္တဲ့ေႏြအပူဒဏ္ကိုေရွာင္ရင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြ လာေရာက္႐ို က္ကူး ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဆာင္းတြင္းမွာ လည္း လာေရာက္႐ိုက္ကူးေလ့ရွိၿပီး မိုး တြင္းမွသာ႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ေတြမရွိ တာပါ။႐ုပ္ရွင္ ႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ ေတြရွိ ေနတာေၾကာင့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေဟာလီးဝုဒ္ ၿမဳိ႕ေလးလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ အဲဒီၿမဳိ႕ေလးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကြင္းတည္ေနတာ ေတြ႔လည္း သိပ္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနၾက တာမရွိဘဲ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ၿပီးသြားလာေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားဝုိင္းအုံ ရပ္ၾကည့္ေနရင္ ႐ိုက္ကူးေရး ပုိင္းမွာ အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာၿပီး အခက္အခဲ ရွိတတ္ေပမယ့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕မွာေတာ့ အဲဒီ အခက္အခဲေတြ မရွိဘဲ ႐ိုက္ ကူးႏုိင္တယ္လို႔ ဒါ႐ိုက္တာ ေတြ က ေျပာပါတယ္။ သ႐ုပ္ ေဆာင္ေတြအေနနဲ႔လည္း ရာသီဥတု ပူအုိက္တဲ့အခါမွာ အိုက္တင္လုပ္ရတာ၊ မုဒ္သြင္း ရတာသူတို႔အတြက္ အခက္ အခဲရွိတယ္လုိ႔ေျပာၿပီး ျပင္ဦး လြင္မွာ လာေရာက္႐ိုက္ကူး တဲ့အခါမွာေတာ့ ရာသီဥတု က ေအးခ်မ္းတာေၾကာင့္ ရာ သီဥတုက သူတို႔ရဲ႕ ဇာတ္ ေကာင္စ႐ုိက္ကုိပိုၿပီးအေထာက္ အကူျပဳတယ္လို႔ဆုိၾကပါတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕မွာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႕သားေတြဟာ မဟာအံ့ ထူးကံသာဘုရား၊ ျပင္ဦးလြင္ ကန္ေတာ္ႀကီး၊ ပြဲေကာက္ေရ တံခြန္၊သီရိၿမဳိင္ဟိုတယ္၊ .. စတဲ့ၿမဳိ႕ရဲ႕ အထင္က ရေနရာ ေတြမွာ႐ိုက္ကြင္းတည္ေလ့ ရွိပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ျပင္ဦး လြင္ၿမဳိ႕မွာ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕သား ေတြ ဟိုးတုန္းကတည္းကေန အခုထိ စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲတည္း ခိုတဲ့မိုတယ္တစ္ခုရွိ ပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ ေဒလီ ယာမိုတယ္ပါပဲ။ဘယ္ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႕ပဲလာလာ နာမည္ ႀကီး မင္းသား၊မင္းသမီးကလြဲၿပီး က်န္တဲ့လူေ တြက ေဒလီယာ မွာတည္းၾကပါတယ္။ ျပင္ဦး လြင္မွာေတာ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေတြကသြားလာရတာ လြတ္ လပ္မႈရွိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ တခ်ဳိ႕သ႐ုပ္ေ ဆာင္ေတြဆို ျပင္ ဦးလြင္ညေစ်းမွာ လြတ္လပ္စြာ လာေရာက္ စားေသာက္ၾက တာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။႐ုပ္ရွင္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားကို ျပင္ ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ ႐ုပ္ ရွင္စတူဒီယိုေတြ လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိလားဆိုေတာ့ အမ်ားစု ကျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဟာလီးဝုဒ္ အျဖစ္လုပ္ခ်င္တယ္လို႔ ဆိုၾက ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ခ်င္ရ တဲ့အဓိကအေၾကာင္းအရင္း က လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ၿပီး ႐ိုက္ကူးေရး အတြက္လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ကို နာရီ ပိုင္းအတြင္း မႏၲေလး ၿမိဳ႕ႀကီးမွာရရွိႏုိင္တာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သလို၊ ရာသီ ဥတု ေကာင္းမြန္ တာေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္စတူဒီယို ေတြ လုပ္ေစခ်င္တာလို႔ဆိုပါ တယ္။ နာမည္ႀကီး မင္းသား တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၿပင္ဦး လြင္က ၿခံေတြကို ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ ကူးေရးေတြမွာ အသုံးျပဳဖို႔ စီစဥ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရ ပါတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕သားေတြဟာ ႐ိုက္ကူးေရးအျဖစ္ ေရာက္ လာရင္ေတာ့ ဗီဒီယိုဆို အနည္း ဆုံးႏွစ္ကား၊သံုးကားေလာက္ ႐ိုက္ကူးၾကပါတယ္။တစ္ကား တည္းနဲ႔ျပင္ဦးလြင္ကိုလာတဲ့ သူ ရွားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ႏွစ္ကား၊သံုးကားမွ တက္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ႐ိုက္ကူးေရး စရိ တ္က ရန္ ကုန္မွာထက္ ပိုကုန္တာ ေၾကာင့္ ပ႐ိုဂ်ဴဆာကကာမိ ေအာင္ ကားမ်ားမ်ား ႐ိုက္မွ ျပင္ဦးလြင္တက္လာေလ့ရွိ ပါတယ္။႐ုပ္ရွင္ဗီဒီယို   ေစ်းကြက္ အေျခအေနအရ ဒီႏွစ္မွာ ေတာ့ အရင္ႏွစ္ေတြ ထက္စာ ရင္ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူး ေရးအဖြဲ႕လာေရာက္မႈ နည္းပါးတာ ကို ေတြ႕ရၿပီး ေန တိုး၊   ေျပတီ ဦး၊ ေအာင္ရဲ လင္း၊ လူမင္း၊စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္စတဲ့ နာမည္ႀကီးမင္းသားေတြသာ လာေရာက္႐ိုက္ကူးတာ ေတြ႕ရ ပါတယ္။႐ုပ္ရွင္၊ဗီဒီယိုေ စ်းကြက္ အေျခအေနျပန္ေကာင္းလာရင္၊  ရာသီဥတုကလည္း အရင္ထက္ ပိုပူလာရင္ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕မွာ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႕သားေတြ အကုန္ လံုး လာေရာက္႐ိုက္ကူးၾက၊ ႐ုပ္ ရွင္စတူဒီယိုေတြလာေရာက္ ေဆာက္ၾကရင္ေတာ့ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ဟာျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ေလာက သားေတြရဲ႕ေဟာ လီးဝုဒ္ေလး ျဖစ္ေနေတာ့မွာေသခ်ာပါ တယ္။

ေနကြန္းထင္

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >Popular Journal< Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ရာသီဥတုေအးခ်မ္းတဲ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕ကို ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရး အဖြဲ႕ေတြဟာ ပူအိုက္တဲ့ေႏြအပူဒဏ္ကိုေရွာင္ရင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြ လာေရာက္႐ို က္ကူး ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဆာင္းတြင္းမွာ လည္း လာေရာက္႐ိုက္ကူးေလ့ရွိၿပီး မိုး တြင္းမွသာ႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ေတြမရွိ တာပါ။႐ုပ္ရွင္ ႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ ေတြရွိ ေနတာေၾကာင့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေဟာလီးဝုဒ္ ၿမဳိ႕ေလးလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ အဲဒီၿမဳိ႕ေလးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ ကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကြင္းတည္ေနတာ ေတြ႔လည္း သိပ္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနၾက တာမရွိဘဲ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ၿပီးသြားလာေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားဝုိင္းအုံ ရပ္ၾကည့္ေနရင္ ႐ိုက္ကူးေရး ပုိင္းမွာ အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာၿပီး အခက္အခဲ ရွိတတ္ေပမယ့္ ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႕မွာေတာ့ အဲဒီ အခက္အခဲေတြ မရွိဘဲ ႐ိုက္ ကူးႏုိင္တယ္လို႔ ဒါ႐ိုက္တာ ေတြ က ေျပာပါတယ္။

တ႐ုတ္နဂါး၏ အရင္းအျမစ္ ရွာပုံေတာ္

Photo: တ႐ုတ္နဂါး၏ အရင္းအျမစ္ ရွာပုံေတာ္

ေရးသားသူ- ရဲမုိး

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီတစ္ခုမွာ ပီ႐ူးႏုိင္ငံ၏ ေတာင္တစ္လုံးကို တ႐ုတ္ ကုမၸဏီတစ္ခုက ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ ကမၻာ့အျမင့္ဆုံး
ဧ၀ရတ္ေတာင္ႀကီး၏ တစ္၀က္ခန္႔ျမင့္မားသည့္ တုိ႐ိုမိုခ်ဳိေတာင္ႀကီးမွာ ကမၻာေပၚမွာ ေနာက္ဆုံးက်န္ရွိသည့္
ေၾကးနီသိုက္ႀကီးတစ္ခုရွိေနခဲ့သည္။ ညႇိႏႈိင္းေစ်းျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သုံးဘီလီယံကို တ႐ုတ္ကုမၸဏီ
ခ်င္နာကိုက ေပးေခ်ၿပီးသည့္အခါ တို႐ုိမိုခ်ဳိေတာင္ႀကီးကို ပီ႐ူးႏုိင္ငံသားမ်ား ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရပါသည္။ တ႐ုတ္နဂါး၏
အနာဂတ္အတြက္ အရင္းအျမစ္ရွာေဖြစုေဆာင္းမႈစီမံကိန္းႀကီး၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာေပၚမွာရွိသည့္ သဘာ၀အရင္းအျမစ္မ်ား ရွားပါးလာမႈႏွင့္ အနာဂတ္ ျပႆနာကုိ
ရင္ဆုိင္ဖို႔အတြက္ စီးပြားေရးအရေရာ ႏုိင္ငံေရးအရပါ အပတ္တကုတ္ႀကိဳးပမ္းျပင္ဆင္မႈမ်ား အျပဳလုပ္ေနဆုံး
ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ေရနံ၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕၊ ဓာတ္သတၱဳမ်ားအပါအ၀င္ အစားအေသာက္၊ ေသာက္သုံးေရႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိး
ေျမမ်ားအထိ အနာဂတ္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ လုံၿခံဳေစဖို႔အတြက္ တ႐ုတ္တို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။

လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ၀ုိင္ယာႏွင့္ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးမ်ား၊ အပူအေအးေပးစနစ္မ်ားအတြက္ ပိုက္လုိင္းမ်ား၊
ေရခဲေသတၱာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္မ်ားမွစ၍ မိုဘုိင္းဖုန္းမ်ားႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းအသီးသီးမွာ မရွိမျဖစ္အေရးပါသည့္
“ေၾကးနီ”ကေတာ့ တ႐ုတ္တို႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းေနသည့္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အရင္းအျမစ္တစ္ခုျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ စီးပြားေရးဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈႏွင့္ လူလတ္တန္းစားအေရအတြက္ အဆမတန္မ်ားျပားလာမႈေၾကာင့္
တ႐ုတ္တုိ႔၏ ဇိမ္ခံဘ၀မ်ားမွာ ေၾကးနီက အေရးပါလာ သလို ႏုိင္ငံတကာကို သူတုိ႔တင္ပို႔ ေရာင္းခ်သည့္
ကုန္ပစၥည္းမ်ားမွာလည္း ေၾကးနီသုံးစဲြမႈမွာ တစ္ကမၻာ လုံးသုံးစဲြမႈ၏ ၂၃ ရာခုိင္ႏႈန္းသာရွိခဲ့ရာမွ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ၄၁
ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသည္ ေၾကးနီထြက္သည့္ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ကမၻာေပၚမွာရွိသည့္ မတူးေဖာ္ရေသးေသာ ေၾကးနီသိုက္မ်ား၏ ၆ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္
တစ္ႏွစ္ လွ်င္ ေၾကးနီသုံးစဲြမႈႏႈန္း ၆ ရာခိုင္ႏႈန္း မွန္မွန္တက္လာေနသည့္ တ႐ုတ္၏ လုိအပ္ဆႏအတြက္ေတာ့ ဆင့္ပါး
စပ္ႏွမ္းပက္သလိုပါ။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုလယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဌာန၏ “သကၠ ရာဇ္ ၂၀၂၀ အနာဂတ္ကမၻာ့ကုန္ပစၥည္းမ်ား
ဟန္ခ်က္မညီမွ်မႈ” စစ္တမ္းအရ လာမည့္ ၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ကမၻာ့ေၾကးနီ လိုအပ္ခ်က္သည္ ထုတ္လုပ္
ႏုိင္သည့္အားထက္ တစ္ဆပိုမ်ားလာမည္ ျဖစ္သည္။ ယခုေတြ႕ရွိခ်က္ကို တ႐ုတ္တို႔ ဖတ္႐ႈၿပီးျဖစ္သည္မွာ သံသယျဖစ္စရာမလိုပါ။

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ ေၾကးနီအျပင္ အျခားဖိအားမ်ားစြာရွိသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ား ထြန္းကားလာမႈကလည္း
စိန္ေခၚမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းကပင္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ လူဦးေရတစ္သန္းေက်ာ္သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္း ၄၀
ရွိေနခဲ့သည္။ လာမည့္ ၂၀၂၀ မွာေတာ့ လူဦး ေရတစ္သန္းေက်ာ္ရွိသည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္း ၂၂၅ ၿမိဳ႕အထိ ရွိလာမည္ဟု
ရည္မွန္းၾကသည္။ မက္ဂင္ေဆးဂလိုဘယ္လ္ အင္စတီက်ဴဒ္ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ခန္႔မွန္းခ်က္က ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ
လူဦးေရစုစု ေပါင္း၏ ၆၄ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္သည့္သန္း ၄၀၀ ေသာ ျပည္သူမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကမည္ဟု
ဆုိသည္။ စြမ္းအင္ႏွင့္ အျခားလိုအပ္ခ်က္မ်ားအျပင္ အစားအေသာက္အတြက္ပါ တ႐ုတ္တုိ႔ အပတ္တကုတ္
ျပင္ဆင္လာၾကသည္။

ၿမိဳ႕ျပဖံြ႕ၿဖိဳးလာမႈႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားက စိုက္ပ်ဳိးေျမဧကမ်ားကို ေလ်ာ့နည္းလာေစမႈေၾကာင့္ အစားအေသာက္
ျပႆနာကို ေရရွည္ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ တ႐ုတ္တုိ႔ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။

ကမၻာႀကီး၏ မ်က္ႏွာျပင္မွာ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ျဖစ္ၿပီး ထိုေျမမ်က္ႏွာျပင္၏ ၁၁ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ
စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေသာေျမ ျဖစ္သည္ဟု ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕ ႀကီးကဆိုသည္။ လူဦးေရအဆမတန္မ်ားျပားလာမႈက
စားနပ္ရိကၡာ လိုအပ္ခ်က္ကို ႀကီးမားသည့္ဖိအား ျဖစ္လာသည့္အနက္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ က အဆုိးရြားဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ၁
ဒသမ ၃ ဘီလီယံလူဦးေရရွိသည့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွာ ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည့္ ေျမျဖစ္ပါသည္။

လူဦးေရမတိမ္းမ ယိမ္းရွိလာေနသည့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ သည္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည့္ ေျမ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရွိသည့္အတြက္
တ႐ုတ္ထက္အျပတ္အသတ္သာသည္။

ထုိ႔အျပင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ကို စိုက္ပ်ဳိးေျမဟက္တာေပါင္းတစ္သန္းခန္႔
ဆံုး႐ႈံးေနသည့္ ျပႆနာႏွင့္လည္း ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ မိမိႏိုင္ငံမွာ စားနပ္ရိကၡာကို လံုေလာက္ေအာင္
မထုတ္ႏိုင္သည့္အတြက္ ကမၻာတစ္၀န္းမွာ ေျမယာမ်ားကို ၀ယ္ယူငွားရမ္းဖို႔အတြက္ တ႐ုတ္တုိ႔
ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ကြန္ဂို၊ မိုဇမ္းဘစ္၊ တန္ဇန္းနီးယား၊ ဇင္ဘာေတြစသည့္ အာဖရိကတုိက္ႏုိင္ငံမ်ား အပါအ၀င္
ေတာင္အေမရိကတိုက္အထိ ႏွစ္ရွည္ေျမ၀ယ္ယူငွားရမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

တ႐ုတ္တို႔၏ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမွာ စားနပ္ရိကၡာအျပင္ ေရကလည္း အဓိကက်သည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရွိ ျမစ္မ်ားႏွင့္
ေရအရင္းအျမစ္မ်ားတည္ရွိမႈမွာ တကယ္လိုအပ္သည့္ေနရာ မ်ားႏွင့္ ကြာဟမႈမ်ားရွိေနသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္က
တ႐ုတ္ ႏုိင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ႀကီးေပါင္း ၆၆၉ ၿမိဳ႕၏ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ေရျပတ္ေတာက္မႈႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရဖူးသည္။ ႏုိင္ငံတကာေရ
အရင္းအျမစ္ပညာရွင္မ်ားက ေရသည္ ကမၻာ့အနာဂတ္ပဋိပကၡမ်ားအတြက္ အဓိကက်သည့္ အေၾကာင္း
တရားတစ္ခုျဖစ္လာမည္ဟု ခန္႔မွန္းလာၾကသည္။

သဘာ၀အရင္းအျမစ္မ်ားကို အျပင္းအထန္လုိအပ္ေနသည့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ အိမ္နီးနားခ်င္းအေနျဖင့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အ ေကာင္းအဆိုးဒြန္တြဲသည့္ အနာဂတ္တည္ရွိေနသည္။ စနစ္က်မွန္ကန္သည့္
ႏုိင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒႏွင့္ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ သဘာ၀အ ရင္းအျမစ္စီမံခန္႔ခြဲမႈတုိ႔ လိုအပ္သည္။ မည္သည့္အခါမွ် ျပည္သူ
လူထုကို အစီရင္မခံခဲ့သည့္ အစိုးရေဟာင္းမ်ား၏ သဘာ၀အရင္းအ ျမစ္ေရာင္းခ်မႈမ်ားက ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတြင္
ႏွစ္ရွည္ဆုိးေမြမ်ား ခ်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အိမ္နီးခ်င္းဆက္ဆံေရး မပ်က္ျပယ္ဘဲ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၏ အရင္းအျမစ္မ်ားကို ေနာင္
အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္ ခ်န္ထားရစ္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကရ မည္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ သဘာ၀ အ
ရင္းအျမစ္မ်ားသည္ လက္ရွိမ်ဳိး ဆက္တစ္ခုတည္းႏွင့္သာ သက္ဆုိင္ သည္မဟုတ္ဘဲ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ မ်ားပါ
ပိုင္ဆုိင္ေၾကာင္း အားလုံးအသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လိုအပ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္၏ ကပ္လ်က္အိမ္နီးခ်င္းသည္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာ နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္ကို
သတိရဖို႔လိုအပ္ပါသည္။

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >7Day News Journal< Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ေရးသားသူ- ရဲမုိး

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီတစ္ခုမွာ ပီ႐ူးႏုိင္ငံ၏ ေတာင္တစ္လုံးကို တ႐ုတ္ ကုမၸဏီတစ္ခုက ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ ကမၻာ့အျမင့္ဆုံး
ဧ၀ရတ္ေတာင္ႀကီး၏ တစ္၀က္ခန္႔ျမင့္မားသည့္ တုိ႐ိုမိုခ်ဳိေတာင္ႀကီးမွာ ကမၻာေပၚမွာ ေနာက္ဆုံးက်န္ရွိသည့္
ေၾကးနီသိုက္ႀကီးတစ္ခုရွိေနခဲ့သည္။ ညႇိႏႈိင္းေစ်းျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သုံးဘီလီယံကို တ႐ုတ္ကုမၸဏီ
ခ်င္နာကိုက ေပးေခ်ၿပီးသည့္အခါ တို႐ုိမိုခ်ဳိေတာင္ႀကီးကို ပီ႐ူးႏုိင္ငံသားမ်ား ဆုံး႐ႈံးလုိက္ရပါသည္။ တ႐ုတ္နဂါး၏
အနာဂတ္အတြက္ အရင္းအျမစ္ရွာေဖြစုေဆာင္းမႈစီမံကိန္းႀကီး၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ




Bermuda_Triangle

 ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံ (Bermuda Triangle) သည္ အတၲလန္တစ္ (Atlantic) သမုဒၵရာ၏ အေနာက္ေျမာက္အရပ္တြင္ တည္ရိွေသာ ေနရာတဝိုက္ျဖစ္ျပီး ထိုေနရာမွာ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္ဟု နာမည္ၾကီးေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံဟု ေခၚရျခင္းမွာ ထိုေနရာတည္ေနပံုသည္ ၾတိဂံပံုထြက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖ်င္း အားျဖင့္ မကၠဆီကို ပင္လယ္ေကြ႕၊ ဖေလာ္ရီဒါ ျပည္နယ္၏ အစြန္းႏွင့္ ကာရီဘီယံကြ်န္းမ်ား အနီးတစ္ဝိုက္ျဖစ္သည္။

ထိုေနရာကို သတိထားမိျပီး ပထမဆံုး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္မွာ ခရစ္စတိုဖာ ကိုလမ္ဘက္စ္ (Christopher Columbus) ျဖစ္သည္။ ၁၄၉၂ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းမွ ထူးဆန္းသည့္ အလင္းေရာင္မ်ားကို ေတြ႕ရိွခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္တြင္ မီးမ်ား ေတာက္ေနသကဲ့သို႔ ေတြ႕ရသည္ဟု သူ၏စာအုပ္တြင္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္ကို မည္သူမွ် အေသအခ်ာမသိေသးပါ။
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ShareThis