menu

Thursday 23 May 2013

ပံုရိပ္ကိုအသံုးခ်ဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာမႈေတြကို လိမၼာပါးနပ္စြာ ေရွာင္တိမ္းရပါတယ္ ဆိုတဲ့ နန္းခင္ေဇယ်ာႏွင့္အင္တာဗ်ဴး

Photo: ပံုရိပ္ကိုအသံုးခ်ဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာမႈေတြကို လိမၼာပါးနပ္စြာ ေရွာင္တိမ္းရပါတယ္
ဆိုတဲ့ နန္းခင္ေဇယ်ာႏွင့္အင္တာဗ်ဴး
Thursday, May 23, 2013

ျပည္တြင္းဧည့္လမ္းၫႊန္မေလးကေန ႏုိင္ငံတကာအဆင့္အလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့သူက နန္းခင္ေဇယ်ာပါ။ အင္တာနက္သံုးစြဲသူ တစ္ခဲနက္အားေပး
မႈေၾကာင့္ ဂ်ပန္မွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတကာအလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၎ဟာ ဆုႏွစ္ခုကို ရယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ရယူထားတဲ့ဆုေတြနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပည္တြင္းမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္လုပ္ကိုင္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ သူမရဲ႕ပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ လူထုရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈကို တစ္စတစ္စရရွိေန
ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကပါ လူမႈေရးလႈပ္ရွားသူတစ္ဦး
အျဖစ္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတြက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လာေရာက္ေလ့လာ
ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚမႈေတြကိုလည္း ဆက္တိုက္ရရွိေနပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ၾကာမွ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာအလွမယ္တစ္ဦး
အျဖစ္ ထင္ေပၚခဲ့သူ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအေထြေထြကို ေမးျမန္း
တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတကာအလွမယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရပ္တည္မႈနဲ႔ ယခုလက္ရွိ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕ ရပ္တည္မႈတို႔ ထပ္တူက်ပါသလား။

ထပ္တူက်ပါတယ္။ မစၥ ျမန္မာ၀င္ၿပိဳင္တုန္းက ပထမဆံုး လုပ္တဲ့ပြဲျဖစ္လို႔ လူလည္းသိပ္မသိခဲ့ဘူး။ မစၥျမန္မာသာရခဲ့ေပမယ့္ ႐ိုး႐ိုးဧည့္လမ္းၫႊန္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ မစၥအင္တာေနရွင္နယ္ သြားၿပိဳင္ေတာ့မွ မစၥျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရလာတယ္။ ခုဆုိလူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္လာႏုိင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈ
ရွိလာတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ မစၥျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရပ္တည္ပိုင္ခြင့္ေန
ရာတစ္ေနရာေတာ ့ရလာပါၿပီ။

လူမႈအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ ညီမက တျဖည္းျဖည္း Icon (ျပယုဂ္) တစ္ခုျဖစ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ထမ္းထားရတဲ့တာ၀န္ေတြ ပိုမ်ားလာပါသလား။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ Icon လို႔ေတာ့မသတ္မွတ္ပါဘူး။ ညီမလုပ္ေနတဲ့ ပရဟိတအလုပ္ေတြက တျခားလုပ္ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ မေျပာပေလာက္တဲ့လုပ္ငန္းေတြပါ။ ညီမအေနနဲ႔ ထမ္းထားရတဲ့တာ၀န္ေတြ မ်ားပါတယ္။ ညီမကုန္ပစၥည္း ငါးခုရဲ႕ သံတမန္လည္းလုပ္ေနရတယ္။
မစၥျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခုခ်ိန္ထိ အသက္၀င္ေနဆဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂ်ပန္မွာရခဲ့တဲ့ ဆုႏွစ္ဆုအတြက္လည္း လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြ
ထမ္းထားရပါတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ေနတဲ့အခါ ညီမရဲ႕ အေနာက္မွာ ညီမကိုမီွခိုေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့အတြက္ တာ၀န္ပိုႀကီးတယ္လု႔ိ ခံစားရပါတယ္။

လူမႈအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ ညီမကို ျပယုဂ္တစ္ခုအျဖစ္ ျမင္လာၾကတာဟာ ညီမကိုယ္တုိင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြအျပင္ တျခားဘယ္လို တုိက္တြန္းမႈ
ေတြေၾကာင့္ပါလဲ။

ဘယ္သူမွ လမ္းေၾကာင္းမဆြဲေပးခဲ့ပါဘူး။ ခုခ်ိန္ထိ ညီမ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္
ေတြက ညီမဂ်ပန္ႏုိင္ငံကေန လူမႈေရးအေၾကာင္း သင္လာတယ္။ ညီမရဲ႕မိဘေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ပဲ တုိင္ပင္ၿပီး လုပ္ကိုင္ျဖစ္တာပါ။

လူမႈကြန္ရက္မွာ ညီမရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အၿမဲတမ္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္သံုးစြဲမႈက ညီမရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္သလား။
အရမ္းကိုအေရးပါပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ဟာ ျမန္မာျပည္တင္မဟုတ္ဘဲ
ျပည္ပႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကပါ ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕မယ္ေတြ တင္ၾကသလို တစ္ေန႔တာအတြင္း ဘာလုပ္တယ္၊ ဘာျဖစ္တယ္၊
ေတာက္ေလွ်ာက္တင္ေနလု႔ိ မရဘူး။ ေန႔တုိင္းလႈပ္ရွားမႈေတြကို တင္ခ်င္ေပ
မယ့္ ညီမရဲ႕ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးမုိ႔ တစ္ခုခုတင္ခါနီးရင္ အရမ္းစဥ္းစားရတယ္။ ေခါင္းစားတယ္။ ဒါ့ အျပင္
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က ညီမအတြက္ အရမ္းအေရးပါတဲ့အတြက္ အဟက္ခ္မခံ
ရေအာင္ လံုၿခံဳေရးကို အျပည့္ထားထားတယ္။ ညီမမွာ ဖန္ေပ့ခ်္နဲ႔ ေအာ္ဖစ္
ရွယ္ေပ့ခ်္ႏွစ္ခုေပါင္း လူတစ္သိန္းေက်ာ္ ၾကည့္ေနတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂ႐ုစိုက္ထားပါတယ္။

ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လူမႈေရးအလုပ္ေတြကုိ ပုိၿပီး ခပ္စိပ္စိပ္
ေတြ႕ေနရတယ္ေနာ္။

ညီမက လူမႈေရးကို ေခါင္းစဥ္တစ္ခုခ်င္းစီ သြားတာပါ။ နာေရး၊ အနာႀကီး
ေရာဂါသည္၊ အခု ကေလးေတြေပ့ါ။ ကေလးေတြက အရမ္းအျပစ္ကင္းတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အတိတ္ကံေၾကာင့္ ခုလိုျဖစ္ေနၾကတာကို အရမ္းသနားတယ္။ ညီမ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို အပူအပင္မရွိဘဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာေလ။

အခုလို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရာကေန ရရွိလာတဲ့ အက်ဳိးဆက္က ဘာေတြျဖစ္မလဲ။

မစၥအင္တာေနရွင္နယ္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာဆုိ ညီမရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ
ေလးေတြကိုေဖာ္ျပထားတယ္။ Asia For Wiing ဆုိတဲ့ ၀က္ဘ္ဆုိက္မွာ
ဆုိရင္ ၿပီးခဲ့တ့ဲလက ညီမက Asia Admire Beauty Queen မွာဆုိ ထိပ္တန္းငါးဦးကေန သံုးဦးစာရင္း၀င္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုဆုိ မစၥေ၀ါလ္ၿပိဳင္
ပြဲမွာ ညီမ ဘာမွ စာရင္းလည္း မေပးရေသးဘူး။ ၿပိဳင္မယ္မၿပိဳင္ဘူးလည္း မဆံုးျဖတ္ရေသးေပမယ့္ ညီမရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ၿပိဳင္ပြဲစီစဥ္
သူေတြက အင္တာနက္မွာ တင္ထားၿပီးၿပီ။ စက္တင္ဘာမွာဆို ေလာ့အိန္
ဂ်လိစ္ကသူေတြက နန္းခင္ေဇယ်ာကို အဓိကဖိတ္ခ်င္တယ္လို႔ ကမ္းလွမ္း
လာၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကဆုိ ဂ်ပန္က တရားသူႀကီး ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႕က သူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ လူမႈေရးအားေပးမႈေတြ လုပ္ေပးဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းပါတယ္။ ေမလ ၁၆ ကေန ၁၉ ထိ ထုိင္းက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ အားေပးစကား ေျပာဖို႔ ကမ္းလွမ္းခံရေပမယ့္ ညီမ အလုပ္ေတြနဲ႔ မအားလို႔ မသြားျဖစ္လုိက္ပါဘူး။
ျမန္မာတင္မက တစ္ကမၻာလံုးက လူေတြက ညီမရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အသိအမွတ္ ျပဳၿပီး ကမ္းလွမ္းလာတဲ့အတြက္ ညီမအရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။

မစၥျမန္မာ ၿပိဳင္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္မႈေတြလည္းရွိခဲ့ေတာ့ ေနာက္ထပ္ၿပိဳင္
မယ့္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြကို မစၥျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ညီမ ဘယ္လိုအႀကံျပဳ
ခ်င္ပါသလဲ။

ေနာက္ဆို ႏုိင္ငံတကာအဆင့္ၿပိဳင္ပြဲေတြက အရမ္းမ်ားလာေနပါၿပီ။ အလွမယ္
တစ္ေယာက္ဟာ အရပ္ျမင့္႐ံု၊ လွပေန႐ံုနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဗဟုသုတ၊ လူမႈေရးလည္း လုပ္ရမယ္။ ျမန္မာကမၻာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတရွိရမယ္။ အဂၤလိပ္စကားကို အားနည္းတာကို စိတ္မပူပါနဲ႔။ တျခားသူေတြလည္း သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္လူနားလည္
ေအာင္ ေျပာတတ္ ဆုိတတ္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိရပါမယ္။

လူမႈေရးျပယုဂ္နဲ႔ ကုန္ပစၥည္း သံတမန္အျဖစ္ ရပ္တည္မႈၾကားမွာ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕ပံုရိပ္ကို ဘယ္လို ခြဲျခားထိန္းသိမ္းထားပါသလဲ။

ကုန္ပစၥည္းအမွတ္တံဆိပ္ သံတမန္အျဖစ္ ညီမထိုက္သင့္တဲ့ အခေၾကးေငြရတယ္။ ဒီပိုက္ဆံသည္ ညီမကိုယ္က်ဳိးအတြက္၊ ေန႔စဥ္အသံုး
စရိတ္အတြက္လည္း ပါတယ္။ က်န္တဲ့ရာခိုင္ႏႈန္း တစ္၀က္ကို လူမႈေရးလုပ္ငန္းအတြက္ သံုးပါတယ္။ ညီမ အလွဴလုပ္ဖို႔ရွိ ၿပီဆုိတာနဲ႔ ညီမကို ခန္႔အပ္ထားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းရွင္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကို ယူတဲ့အခါက်ေတာ့ အလွဴခံရတဲ့ ကေလးေတြ၊
ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ၀မ္းသာတယ္။ ေၾကာ္ျငာရွင္ေတြလည္း ကုသိုလ္
ရပါတယ္။

လူမႈေရးအလုပ္ေတြ လုပ္ရင္းကေန ဘယ္လိုအားနည္းခ်က္ေလးေတြကို
ျပဳျပင္သြားခ်င္ပါသလဲ။

ညီမက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေခါင္းစဥ္ရွစ္ခုနဲ႔ အဓိက သြားပါတယ္။ ကေလးေတြ၊ ဆီးဂိမ္းလံႈ႔ေဆာ္ေရးလုပ္ငန္း၊ အျခားေသာ ပရဟိတအသင္း
အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ အထီးက်န္ေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ
ကို ကူညီပံ့ပိုးအားေပးျခင္း၊ ကေလးသူငယ္ပညာေရး၊ လူငယ္ေတြရဲ႕ ပညာေရး တုိးတက္ျမင့္မားမႈ အဲဒီေခါင္းစဥ္ေတြထဲကပဲ လုပ္ပါတယ္။ နာေရးဆုိလည္း လူအမ်ားစုရဲ႕ အယူသည္းမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္ခ်င္ပါတယ္။ ညီမဆို ကိုယ္တုိင္အေလာင္း ၀င္သယ္တာပဲေလ။ အေလာင္း၀င္သယ္လို႔ ညီမ ကံဆုိးတာတုိ႔၊ ညီမကို ေျခာက္တာျပဳတာတို႔ လံုး၀မရွိပါဘူး။

နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို အသံုးခ်ခ်င္လုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာမႈေတြကို ဘယ္လိုေရွာင္လႊဲခဲ့ပါသလဲ။

အသံုးခ်ဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အရင္တုန္းက ႏုိင္ငံေရး၊ အခု ၉၆၉ ေပါ့။ ညီမကို အသံုးခ်မယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ပါးပါးနပ္နပ္နဲ႔ ျငင္းရတာေပါ့။ ဥပမာ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကိစၥေတြ လာေျပာပါတယ္။ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညီမ မကၽြမ္းက်င္တဲ့ အပိုင္းေတြမုိ႔ မလုပ္ခ်င္တာပါ။ ညီမသြားေနတဲ့ ပရဟိတရွစ္ခုကလြဲလို႔ တစ္ခါတေလ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕ ပံုရိပ္ကို အသံုးခ်ဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာမႈေတြကို လိမၼာပါးနပ္စြာ ေရွာင္တိမ္းရပါတယ္။

ဦးေက်ာ္သူက သူ႐ုပ္ရွင္ျပန္႐ိုက္တဲ့အခါ နန္းခင္ေဇယ်ာနဲ႔ ႐ိုက္မယ္တဲ့။ ညီမရဲ႕သေဘာကေရာ။

ပထမေတာ့ ညီမ႐ုပ္ရွင္ မ႐ိုက္ေသးဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ ဦးေက်ာ္သူ႐ိုက္မယ့္ကားက တကယ့္လူမႈအက်ဳိးျပဳမုိ႔လို႔ ႐ိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္
လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ႐ိုက္မယ့္ကားက နည္းနည္းေတာ့ ၾကာဦးမယ္ဆုိေတာ့ ဒီၾကားထဲမွာ ကမ္းလွမ္းမႈေတြရွိလာရင္ေတာ့ ႐ိုက္ျဖစ္ခ်င္ ရိုက္ျဖစ္မွာပါ။

ညီမရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မယ့္ ဘ၀အစီအစဥ္က ဘယ္လိုပါလဲ။

ညီမကေတာ့ ဧည့္လမ္းညႊန္ဆက္လုပ္မယ္။ အခုခ်ိန္ဆို ခရီးေတြနားထား
တဲ့အခ်ိန္မို႔ လူမႈေရးေတြဖိလုပ္တယ္။ စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာေတြ ႐ိုက္မယ္။ အႏုပညာ အလုပ္ဆုိတာလည္း အခ်ိန္နဲ႔ ကံနဲ႔ စန္းနဲ႔ လုပ္ရတာမို႔ ဒါေတြလည္း ဆက္လုပ္ဦးမွာပဲ။

အားလံုးက စိတ္၀င္စားတဲ့ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕အခ်စ္ေရးက..

အခ်စ္ေရးက မရွိပါဘူး။ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲအစ္မ။ ညီမ အပူမရွာ
ခ်င္ဘူး။ ညီမက တစ္ခုခုကို ခံစားမိရင္ အရမ္းခံစားလြယ္တယ္။ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သိလို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ႏုိင္တဲ့အခါမွပဲ အခ်စ္ေရးကိုစဥ္းစားပါေတာ့မယ္။

7Day News Journal

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >Myanmar International News < Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ျပည္တြင္းဧည့္လမ္းၫႊန္မေလးကေန ႏုိင္ငံတကာအဆင့္အလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့သူက နန္းခင္ေဇယ်ာပါ။ အင္တာနက္သံုးစြဲသူ တစ္ခဲနက္အားေပး
မႈေၾကာင့္ ဂ်ပန္မွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတကာအလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၎ဟာ ဆုႏွစ္ခုကို ရယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ရယူထားတဲ့ဆုေတြနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပည္တြင္းမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္လုပ္ကိုင္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ သူမရဲ႕ပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ လူထုရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈကို တစ္စတစ္စရရွိေန
ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကပါ လူမႈေရးလႈပ္ရွားသူတစ္ဦး
အျဖစ္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတြက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လာေရာက္ေလ့လာ
ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚမႈေတြကိုလည္း ဆက္တိုက္ရရွိေနပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ၾကာမွ ကမၻာ့အလယ္မွာ ျမန္မာအလွမယ္တစ္ဦး
အျဖစ္ ထင္ေပၚခဲ့သူ နန္းခင္ေဇယ်ာရဲ႕လႈပ္ရွားမႈအေထြေထြကို ေမးျမန္း
တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

အားကိုယူထူလွ်င္ထခ်င္ေသာ္လည္း ကမ္းလက္ကမရွိ၊လက္မ်ားသည္ ဖိထားဆဲ သာျဖစ္၏

Photo: အားကိုယူထူလွ်င္ထခ်င္ေသာ္လည္း ကမ္းလက္ကမရွိ၊လက္မ်ားသည္ ဖိထားဆဲ သာျဖစ္၏

Posted by AF in ေဆာင္းပါးမ်ား

”ေဟးေဟး…ေျပးေျပး… ဟိုမွာ လာေနၿပီ”
”ဟာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” ဆိုသည့္ ေအာ္သံမ်ားႏွင့္အတူ ထိုေနရာ၌ ရယ္ သံမ်ားက က်ယ္ေလာင္စြာ။

ရန္ကုန္၏ ဆင္ေျခဖုံးျဖစ္ေသာ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကား မွတ္တိုင္တစ္ခုအနီး အစီးေရ ၂ဝ ခန္႔ရွိ ေသာ ဆိုက္ကားတန္းႀကီး စီးနင္းသူမပါ ဘဲ အၿပိဳင္နင္းထြက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။”စည္ပင္ လာဖမ္းတယ္ထင္လို႔ ေျပးတာ”ဟု ထိုအုပ္စုထဲမွ အသက္ ၅ဝ နီးပါးခန္႔ရွိသည့္ ဆိုက္ကားသမားတစ္ဦး က ဘရိတ္ကိုညႇစ္၍ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း၎တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ ကို ေျပာျပသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ေျပးလႊားရသည့္ အျဖစ္ မ်ိဳးကို တစ္လလွ်င္ ရက္ ၂ဝ ေက်ာ္ လ တိုင္းႀကံဳေတြ႕ေနၾကရာ ¤င္းတို႔အတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ လြတ္ေအာင္ေျပးရန္မွာ ၎တို႔၏ တာ ဝန္ျဖစ္သည္။ မေျပးႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔ အျပင္ အိမ္ရွိမိသားစုမ်ား၏ ဝမ္း၌ ဆာ ေလာင္မႈမ်ား ရြာသြန္းၿဖိဳးမည့္အေန အထားရွိသည္။အေႏွးယာဥ္ ဆိုက္ကားမ်ားကို ရန္ကုန္စည္ပင္မွ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္မွ စတင္ ကာ လိုင္စင္အသစ္ထပ္မံ ခ်ထားေပး ျခင္းမရွိေတာ့သည့္ အတြက္  လိုင္စင္မဲ့ အျဖစ္ခိုး၍ နင္းၾကရာ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရဌာနမွ လာေရာက္ဖမ္းဆီးပါ က လြတ္ေျမာက္ရန္ ေရွာင္တိမ္းေျပး ေနရျခင္းျဖစ္သည္။မေျပးႏိုင္လွ်င္ စည္ပင္မွလာေသာ ကားေပၚသို႔ ၎တို႔၏ ဆိုက္ကားမ်ား က တက္၍ ၎တို႔အား တာ့တာျပေပ လိမ့္သည္။

”ကြၽန္ေတာ္ဆို စည္ပင္ကို လွဴ လိုက္တာ ႏွစ္စီးရွိၿပီ။ အခုဆို ကိုယ္ပိုင္ မဝယ္ႏိုင္ဘူး။ အငွား နင္းေနရတာ” ဟု ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားေသာ ဆိုက္ ကားအုပ္ထဲမွ အသားမည္းမည္း ပိန္ ေသးေသး ဆိုက္ကားသမားတစ္ဦးက ၎၏အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပသည္။လိုင္စင္အသစ္ ခ်ထားမေပးေတာ့ သည္မွာ ၁ဝ စုႏွစ္တစ္စု ေက်ာ္လာၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေႏွးယာဥ္လုပ္သား ပေပ်ာက္မသြားသည့္အေရးအတြက္ သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္၊ အမွတ္ ၁ မွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေက်ာ္ က ယခုေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ က်င္းပၿပီး ေသာရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးတြင္ အေႏွးယာဥ္လိုင္ စင္ဆက္လက္ခ်ထားေပးေရး အဆိုတင္ သြင္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၎အဆိုအား ေထာက္ခံသူနည္းပါး၍ အေရးနိမ့္ခဲ့ရ သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဦးလွျမင့္က  မူ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွ စတင္ကာ အစိုးရဌာန အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ပုဂၢလိက မ်ားထံသို႔ အေႏွးယာဥ္ လိုင္စင္ခ်ထား ေပးမႈမရွိေတာ့ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ယခု ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း အထူးကိစၥ ရပ္အေနျဖင့္ လိႈင္သာယာ၊ ဒဂံုဆိပ္ကမ္း ႏွင့္ သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ဆိုက္ ကားအစီးေရ ၁၂ဝ လိုင္စင္အသစ္ခ် ထားေပးခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ရန္ကုန္စည္ပင္ နယ္နိမိတ္အတြင္း၌ ဆိုက္ကား ၂၆ဝ၇၇ စီးသာ တရားဝင္ ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္း ေျပာသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နယ္ ဆင္ေျခဖံုးၿမိဳ႕ နယ္မ်ားျဖစ္ေသာ လိႈင္သာယာ၊ ဒဂံုအ ေရွ႕၊ ဒဂံုေတာင္၊ ဒဂံုဆိပ္ကမ္းႏွင့္ စည္ ပင္ ျပင္ပၿမိဳ႕နယ္မ်ား၌ ဆိုက္ကယ္မ်ား အသံုးျပဳေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ဆိုက္ကား မ်ား လိုအပ္မႈမရွိဟု ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္က သံုး သပ္ေသာ္လည္း လိုင္စင္မဲ့ ဆိုက္ကား မ်ားက ၿမိဳ႕ေတာ္၌ တစ္ပံုတစ္ပင္ ရွိေန ေသးသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္။

လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦး ေက်ာ္က သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္၌ ဆိုက္ ကားအစီးေရ ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး လိုင္ စင္ရွိ ဆိုက္ကားမွာ အစီးေရ ၉ဝဝ ေက်ာ္ သာရွိရာ က်န္ ၄ဝဝဝ ေက်ာ္မွာ လိုင္စင္မဲ့မ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆိုက္ကား လိုအပ္မႈမ်ား ရန္ကုန္တြင္ရွိေနေသး သည္ဟု ေထာက္ျပေျပာဆိုခဲ့သည္။စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ား ေၾကာင့္ ယာဥ္အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည္။ လမ္းမ်ား ပိတ္ဆုိ႔ႏိုင္သည္။ လိုင္စင္သစ္ ဆက္လက္ခ်ထားေပးပါက နံပါတ္တူ အတုမ်ားပြားမ်ားျခင္းေၾကာင့္ စည္း ကမ္းထိန္းသိမ္းရ ပိုမို ခက္ခဲလာႏိုင္ သည္စေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ားေအာက္တြင္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ား ရွိစုမဲ့စုေငြ ျဖင့္ၿခိဳးၿခံဝယ္ယူထားေသာ တစ္သိန္း ေက်ာ္တန္လိုင္စင္မဲ့ဆိုက္ကားမ်ား အစိုး ရပိုင္သိမ္းခံရသည္မွာ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီ လမွ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လအထိ ၁၁ ႏွစ္ တာကာလအတြင္း အစီးေရ ၁ဝ၃၈၅ စီး။ ဆိုက္ကားသမားဘဝတြင္ ေငြ တစ္ေသာင္းက်ပ္ ဝန္းက်င္ခန္႔သာ ရွိသူ မ်ား အငွားျဖင့္ အံုနာေၾကးေပး၍ နင္း ၾကသည္။ ေငြတစ္သိန္းမွ တစ္သိန္းခြဲ  အထိ စုမိထားသူမ်ားမွာ ေထာက္ၾကန္႔၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕မ်ား၌ ပံုစံခ်ိဳးေသာ ဆိုက္ကား မ်ားကို ဝယ္ယူ၍ ကိုယ္ပိုင္နင္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္လိုင္စင္မဲ့မ်ားျဖစ္၍ စည္ပင္မွ ဖမ္းဆီးပါက အပိုင္ရွိသူက အငွားဘဝ ေရာက္သည္။ အငွားသမားမွာ စေပၚ ေငြဆံုး႐ႈံးကာ လက္မဲ့ျဖစ္ၾကရသည္။

”အံုနာဆီမွာေတာ့ အမွန္ေရာ၊ အပြားေရာရွိတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ စည္ ပင္နဲ႔နားလည္မႈ ယူထားတာေပါ့”ဟု လုပ္သက္ ၅ ႏွစ္ရွိ ေျမာက္ဒဂံုမွ အငွား ဆိုက္ကားသမား ဦးေကာင္းေဇာ္ဟိန္းက ေျပာသည္။ဆိုက္ကားဆြဲျခင္းမွာ ေန႔၊ ည မေရြးလုပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္ အျပင္ တစ္ေန႔ လွ်င္ ဝင္ေငြ က်ပ္ ၄ဝဝဝ မွ ၅ဝဝဝ ၾကား ပံုမွန္ရၿပီး ကံေကာင္းေသာေန႔မ်ား၌ က်ပ္ ၇ဝဝဝ ေက်ာ္အထိ ဝင္ေငြရတတ္ ရာ ဂ်ာနယ္ေခါက္သည့္ အလုပ္မွ ဆိုက္ ကားသမားဘဝသို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္ဟု ၎က ေျပာျပသည္။သို႔ေသာ္ ဤအလုပ္မွာ လမ္းေဘး ေစ်းသည္မ်ားႏွင့္မျခား က်ီးလန္႔စာစား လုပ္ကိုင္ရသည့္ အတြက္ ကားေမာင္း သင္၍ ကားသမားဘဝသို႔ ေျပာင္းရန္ ရည္ရြယ္ထားသည္ဟု ၎ကဆိုသည္။

”တစ္ေန႔ တစ္ေထာင္နဲ႔ မဲစုထား တယ္။ ပိုက္ဆံေလး စုမိရင္ေတာ့ သင္တန္းသြားတက္မယ္။ အဲလိုမွမစုရင္ လည္း ရရစားစားပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုက္ ကားသမားေတြ ဘယ္သူ႔ကို ေမးေမး စု မိတယ္မရွိဘူး”ဟု ၎တို႔၏ ဘဝအ ေၾကာင္းကို ေျပာသည္။လိုင္စင္မဲ့ ဆိုက္ကားတစ္စီးလွ်င္ က်ပ္ တစ္သိန္းခြဲအထိ ေစ်းရွိၿပီး ယခင္ လိုင္စင္ေၾကးသြားေရာက္ သြင္းပါက  က်ပ္ သံုးသိန္းခန႔္ရွိရာ လိုင္စင္ရွိ ဆိုက္ ကားတစ္စီး၏ တန္ဖိုးေငြမွာ က်ပ္ ငါး သိန္းခန္႔ရွိေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ လိုင္စင္ ကန္႔သတ္ထားသည့္အတြက္ လိုင္စင္ ဆိုက္ကားတစ္စီးေစ်းမွာ က်ပ္ခုနစ္သိန္း မွ ၁၅ သိန္းေက်ာ္အထိ ေစ်းေပါက္ လ်က္ရွိေနေၾကာင္း ဆိုက္ကားသမား မ်ားထံမွ သိရသည္။

ဦးေကာင္းေဇာ္ဟိန္းႏွင့္ ဘဝတူ လိုင္စင္မဲ့ ဆိုက္ကားသမား အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ ကိုမ်ိဳးမ်ိဳးေထြးက ”ဖမ္းတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း မိသားစု ဝမ္းေရးရွိ ေတာ့ လုပ္ရတာပဲ။ ဆိုက္ကား ၁ဝ စီး ဆို ၇ စီးေလာက္က လိုင္စင္မရွိဘူး။ဖမ္း ေတာ့လည္းေျပးေပါ့”ဟု လူငယ္ပီပီ ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ ၎တို႔၏ ဘဝကို ပံုေဖာ္ေျပာသည္။ တစ္ေန႔ လွ်င္ ေငြေလးေထာင္ေက်ာ္ ရၿပီး အံုနာသို႔ ငွားရမ္းခ က်ပ္ ၈ဝဝ ေပး သြင္းရသည္ဟု ၎က ေျပာသည္။

”မိသားစု ေလးေယာက္ရွိတယ္။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ကေတာ့ ေလာက္ပါ တယ္”ဟု သူ၏ ဝင္ေငြျဖင့္ မိသားစု ရပ္တည္ေနမႈကို ေျပာသည္။ဦးေကာင္းေဇာ္ဟိန္းႏွင့္ ကိုမ်ိဳးမ်ိဳး ေထြး တို႔ကဲ့သို႔ေသာ လိုင္စင္မဲ့ဆိုက္ကား နင္းသူမ်ား၏ ဆိုက္ကားမ်ားကိုစည္း ကမ္းထိန္းသိမ္းမႈ အေနျဖင့္ ရန္ကုန္စည္ ပင္မွ ဖမ္းသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ကို လိုင္စင္မေပးေသာ္လည္း ေလလံတင္ ေရာင္းခ်ရာတြင္ ထည့္သြင္း၍ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ျပန္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ ေနျခင္းမွာ ပေပ်ာက္ႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိ။

”ဖမ္းၿပီးရင္ဗ်ာ အမွန္ေတာ့ လိုင္ စင္မခ်ေပးေတာ့ရင္ သံရည္က်ိဳပစ္ရမွာ။ အခုဟာက ေလလံျပန္ေရာင္းေတာ့ လိုင္စင္မေပးလည္း ဘာထူးလဲ။ ျပန္ၿပီး ျပည္သူ လက္ထဲ ေရာက္တာပဲ” ဟု အမည္ မေဖာ္လိုသည့္ စည္ပင္အရာရွိ တစ္ဦးက သံုးသပ္ေျပာသည္။ယခုလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ စည္ပင္မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလလံပြဲ၌ ဆိုက္ကားေဘးတြဲ သံကိုယ္ထည္ႏွင့္ ဆိုက္ကားေခြမ်ားပါဝင္ခဲ့ၿပီး က်ပ္သိန္း ၁ဝဝ နီးပါး ဝင္ေငြရရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရ သည္။႐ုတ္တရက္ ရြာခ်လာေသာ မိုး ေၾကာင့္ အနီးအနားရွိ ကားဂိတ္တြင္းသို႔ ေျပးဝင္သြားေသာ ဆိုက္ကားသမား ဦးေကာင္းေဇာ္ဟိန္းကမူ ”အခုဆိုရင္ မိုး က က်လာၿပီ မိုးရာသီကေတာ့ မဆြဲရ ဘူး။ မိုးရြာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္လည္း မိုးစိုမယ္၊ ဆိုက္ကားစီးလည္း မိုးစိုမယ္ ဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာ မ်ားတယ္”ဟု အေတြးတစ္ပိုင္းျဖင့္ ေျပာသည္။မိုးရာသီ ေရာက္ရွိလာၿပီျဖစ္၍ စည္ပင္မွ လာေရာက္ဖမ္းဆီးေသာ ကားႀကီးအျပင္ မိုးကိုပါ ေၾကာက္ရေသာ ၎တို႔၏ ဘဝမ်ားမွာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရမွ အေကာင္အ ထည္ေဖာ္မည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားသည့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးတြင္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ပါဝင္လိုသူမ်ား ျဖစ္ေနမည္ကေတာ့ မလြဲဧကန္ အမွန္ပင္တည္း။

ေဝမာထြန္း

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >Popular Myanmar News Journal < Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
”ေဟးေဟး…ေျပးေျပး… ဟိုမွာ လာေနၿပီ”
”ဟာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” ဆိုသည့္ ေအာ္သံမ်ားႏွင့္အတူ ထိုေနရာ၌ ရယ္ သံမ်ားက က်ယ္ေလာင္စြာ။

ရန္ကုန္၏ ဆင္ေျခဖုံးျဖစ္ေသာ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကား မွတ္တိုင္တစ္ခုအနီး အစီးေရ ၂ဝ ခန္႔ရွိ ေသာ ဆိုက္ကားတန္းႀကီး စီးနင္းသူမပါ ဘဲ အၿပိဳင္နင္းထြက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။”စည္ပင္ လာဖမ္းတယ္ထင္လို႔ ေျပးတာ”ဟု ထိုအုပ္စုထဲမွ အသက္ ၅ဝ နီးပါးခန္႔ရွိသည့္ ဆိုက္ကားသမားတစ္ဦး က ဘရိတ္ကိုညႇစ္၍ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း၎တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ ကို ေျပာျပသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ေျပးလႊားရသည့္ အျဖစ္ မ်ိဳးကို တစ္လလွ်င္ ရက္ ၂ဝ ေက်ာ္ လ တိုင္းႀကံဳေတြ႕ေနၾကရာ ¤င္းတို႔အတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ လြတ္ေအာင္ေျပးရန္မွာ ၎တို႔၏ တာ ဝန္ျဖစ္သည္။ မေျပးႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔ အျပင္ အိမ္ရွိမိသားစုမ်ား၏ ဝမ္း၌ ဆာ ေလာင္မႈမ်ား ရြာသြန္းၿဖိဳးမည့္အေန အထားရွိသည္။အေႏွးယာဥ္ ဆိုက္ကားမ်ားကို ရန္ကုန္စည္ပင္မွ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္မွ စတင္ ကာ လိုင္စင္အသစ္ထပ္မံ ခ်ထားေပး ျခင္းမရွိေတာ့သည့္ အတြက္ လိုင္စင္မဲ့ အျဖစ္ခိုး၍ နင္းၾကရာ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရဌာနမွ လာေရာက္ဖမ္းဆီးပါ က လြတ္ေျမာက္ရန္ ေရွာင္တိမ္းေျပး ေနရျခင္းျဖစ္သည္။မေျပးႏိုင္လွ်င္ စည္ပင္မွလာေသာ ကားေပၚသို႔ ၎တို႔၏ ဆိုက္ကားမ်ား က တက္၍ ၎တို႔အား တာ့တာျပေပ လိမ့္သည္။

“ ကဆုန္လျပည့္ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းပူေဇာ္ျခင္းဓေလ့ ”

Photo: “ ကဆုန္လျပည့္ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းပူေဇာ္ျခင္းဓေလ့ ”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕သည္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကဆုန္လျပည့္ေန႕၌ က်င္းပပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။
ထိုသို႕က်င္းပပူေဇာ္ရျခင္းမွာ-

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႕၌ ဖြားျမင္ေတာ္
မူ၍ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕၌ ဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္
မူျပီး ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႕၌ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ့သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႕သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕အတြက္
အေလးအျမတ္ထားအပ္ေသာ ေန႕ထူးေနျမတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထို႕ျပင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္၌ မဟာ
သကၠရာဇ္ ၁၀၃ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕ ေနမ၀င္မီ
မာရ္နတ္မင္းႏွင့္ စစ္သည္အေပါင္းကို သစၥာပါရမီအဓိဌာန္ျဖင့္
ေအာင္ေတာ္မူ၍ မိုးေသာက္ယံ၌ ဘုရားအျဖစ္သို႕ေရာက္ေတာ္
မူခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာ
၀င္တို႕အတြက္ အေလးအျမတ္ ပူေဇာ္ရာ ဌာနတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေပသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕သည္ ႏွစ္စဥ္ကဆုန္
လျပည့္ေန႕သို႕ေရာက္တိုင္း ျမတ္ဗုဒၶ၏ ရန္သူအေပါင္းကို
ေအာင္နိုင္ရာ သစၥာ၄ပါး ကိုသိျမင္ရာ၊ ဘုရားအျဖစ္သို႕ေရာက္ေတာ္
မူရာ ဌာနျဖစ္ေသာ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ရည္မွန္းျပီး မိမိတို႕
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ား၌ စိုက္ပ်ိဳးပူေဇာ္
ထားအပ္ေသာ ေညာင္ပင္မ်ားကို ေရသြန္းဖ်န္း ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။

အဓိက ရည္၇ြယ္ခ်က္မွာ ေဗာဓိပင္မ်ား မညိွဳးႏြမ္း မေျခာက္ေသြ႕ေစလို
ေရးႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶကို အမွတ္ရေစလိုေရးပင္ျဖစ္သည္။

ဤကဲ့သို႕ ေဗာဓိေညာင္ပင္မ်ားကို ေရသြန္းဖ်န္းပူေဇာ္ျခင္းကို ေညာင္ေရ
သြန္းပြဲေတာ္ဟု ေခၚတြင္ကာ ျမန္မာတို႕ ၏ ၁၂လရာသီပြဲေတာ္အျဖစ္
ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မ်ားမွ ယေန႕ေခတ္အထိ စဥ္လာ
မပ်က္ က်င္းပပူေဇာ္ခဲ့ၾကေပသည္။ဤသည္မွာ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္
ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ၏ အေျခခံအေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေညာင္ေရသြန္းပူေဇာ္ရက်ိဳး

ေညာင္ေရသြန္းပူေဇာ္ရသည့္ အက်ိဳးကို ပိဋိကတ္သံုးပံုတို႕တြင္ ခုဒၵက
နိကာယ္၊ သုတၱႏၱပိဋကေထရာအပဒါန္ ပါဠိေတာ္၌ ဘုရားရွင္လက္ထက္
ေတာ္က ရဟႏၱာမေထရ္ၾကီးမ်ားကိုယ္တိုင္ မိမိတို႕၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားကို
ျပန္လည္ေဟာၾကားထားသည္တို႕ကို ေတြ႕ရွိၾကည္ညိဳရေပသည္။

ဂေႏၶာဒကိယ ရဟႏၱာမထရ္

ပဒုမုတၱရာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၍ သူၾကြယ္တစ္ဦးသည္
ျမတ္ဗုဒၶ ပြင့္ေတာ္မူရာ ထင္းရႈး ေဗာဓိပင္ ပူေဇာ္ပြဲ ျပဳလုပ္ေသာအခါ
လွပဆန္းၾကယ္ေသာ အိုးျဖင့္ နံံ႕သာရည္တို႕ကို ထည့္ယူကာ
သြန္းေလာင္းပူေဇာ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသို႕ပူေဇာ္ေနစဥ္ မိုးသည္းထန္စြာ
ရြာသြန္းျပီး မိုးၾကိဳးထိမွန္ကာ ေသဆံုးခဲ့ေလသည္။

ထိုဘ၀မွာေသလြန္ျပီးေနာက္ ေညာင္ေရသြန္းရေသာ ေကာင္းမႈ
ေၾကာင့္ နတ္ျပည္သို႕ေရာက္ကာ ဘံုအဆင့္တစ္ရာရွိေသာ နတ္ဗိမာန္၌
နတ္သမီးတစ္သိန္း ျခံရံခစားျပီး အနာေရာဂါမရွိ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမရွိ ဘဲ
နတ္သက္ကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ ခံစားစံစားခဲ့ရေလသည္။

နတ္ျပည္မွ စုေတျပီးေနာက္ ဤကမၻာေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ရွစ္ရာအထက္၌
လူျပည္၀ယ္ ရတနာခုႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျပီး မ်ားျပားေသာ စစ္သည္ဗိုလ္
ပါအင္အားရွိေသာ သံ၀သိတ မည္ေသာ စၾက၀ေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာ အခါ ဂေႏၶာဒကိယမေထရ္
အမည္ျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး
တို႕ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
ဤသည္မွာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ
ဘ၀ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပသည္။

ေဗာဓိသိဥၥက ရဟႏၱာမေထရ္

၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ ေဗာဓိပင္ေညာင္ပင္ပူေဇာ္ပြဲ က်င္းပ
ေသာအခါ ေဗာဓိပင္သို႕သြားေရာက္ျပီး-

ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူျပီးေသာ ျမတ္စြာ
ဘုရားသည္ ငါတို႕ကိုလည္း ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္နိုင္ပါေစသတည္း၊
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဆင္းရဲဒုကၡမွ ျငိမ္းေအးေတာ္မူျပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္
ငါတို႕ကိုလည္း ဆင္းရဲဒုကၡမွ ျငိမ္းေအးနိုင္ပါေစသတည္း ဟု ႏွလံုးသြင္း
ဆုပန္ကာ ပန္းတို႕ျဖင့္ ထံုမႊမ္းထားေသာ ေရျဖင့္ ေဗာဓိပင္ကိုို သြန္းေလာင္း
ပူေဇာ္ခဲ့ေလသည္။

ထိုေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဤကမၻာမွ အထက္ ကိုးဆယ္တစ္ကမၻာကာလ
ပတ္လံုး အပါယ္ငရဲသို႕ မက်ေရာက္ရဘဲ လူ႕ျပည္၊ နတ္ျပည္၌သာ
က်င္လည္ခဲ့ရေပသည္။

ဤ ကမၻာမွ အထက္ သံုးဆယ္သံုးကမၻာသို႕ေရာက္ေသာအခါ လူ႕ျပည္၌
ဥဒကေသစနမည္ေသာ စၾက၀ေတးမင္းစည္းစိမ္ကို ရွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္
ခံစားစံစားရခဲ့ေလသည္။

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ေဗာဓိသိဥၶက မေထရ္
အမည္ျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး
တို႕ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့
ေလသည္။ ဤသည္မွာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ေဟာေတာ္
မူခဲ့ေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပသည္။

တိုက္တြန္းလႊာ

အထက္ပါ မေထရ္ျမတ္ၾကီးမ်ားနည္းတူ ေဗာဓိပင္ကို စိုက္ပ်ိဳးပူေဇာ္
ခဲ့ေသာ အသနေဗာဓိယ ရဟႏၱာမေထရ္၊ ေဗာဓိပင္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ခဲ့ေသာ ေဗာဓိ၀ႏၵက
ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္ၾကီး တို႕သည္ လည္း ထိုကဲ့သို႕ေသာ အက်ိဳးထူး
အက်ိဳးျမတ္မ်ားကို ရရွိခဲ့ဘူးၾကေပသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ေရသြန္းေလာင္းေသာါအခါ ယၾတာေက်ရံု၊
ၿဂိဳလ္ေျပ၊ နံေျပရံု၊ အေပ်ာ္တမ္းျဖစ္ရံုသက္သက္သာ မသြန္းေလာင္ဘဲ
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤေနရာဌာန၌ပင္ မာရ္စစ္သည္အပါင္းကို ေအာင္ျမင္ျပီး၊
ဤေနရာဌာန၌ပင္ သစၥာေလးပါးကို သိျမင္ကာ၊ ဤေနရာဌာန၌ပင္ ဘုရား
အျဖစ္သို႕ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ဟု ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႕ကို
ေလးေလးနက္နက္ အာရံုယူကာ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ရန္
ဆုပန္ျပီး ေရွးက ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးမ်ားကို အတုယူကာ သြန္းေလာင္း
ပူေဇာ္သင့္ၾကေပသည္ဟု တိုက္တြန္းရင္း ဤေညာင္ေရသြန္းပြဲ စာစုေလးကို
နိဂံုးသတ္လိုက္ပါသည္။

- အရွင္နာဂ၀ံသ -
ေမာင္ကံေကာ္(က်ဳံေပ်ာ္)
သဒၶမၼသီတဂူသာသနာရိပ္သာ
ေတာရေက်ာင္းတိုက္

Dhamma Danã Source
►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit & Copy From >Young Buddhist's Association < Thank For Your Post
သက္ဆိုင္ရာသတင္းဌာန၏ မူရင္းေရးသားခ်က္ သာျဖစ္သည္
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕သည္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကဆုန္လျပည့္ေန႕၌ က်င္းပပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။
ထိုသို႕က်င္းပပူေဇာ္ရျခင္းမွာ-

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႕၌ ဖြားျမင္ေတာ္
မူ၍ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕၌ ဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္ေတာ္
မူျပီး ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႕၌ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ့သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႕သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႕အတြက္
အေလးအျမတ္ထားအပ္ေသာ ေန႕ထူးေနျမတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထို႕ျပင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္၌ မဟာ
သကၠရာဇ္ ၁၀၃ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕ ေနမ၀င္မီ
မာရ္နတ္မင္းႏွင့္ စစ္သည္အေပါင္းကို သစၥာပါရမီအဓိဌာန္ျဖင့္
ေအာင္ေတာ္မူ၍ မိုးေသာက္ယံ၌ ဘုရားအျဖစ္သို႕ေရာက္ေတာ္
မူခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာ
၀င္တို႕အတြက္ အေလးအျမတ္ ပူေဇာ္ရာ ဌာနတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေပသည္။

သတုိ႔သမီးတစ္ဦးတည္း မဂၤလာပြဲက်င္းပ

ရန္ကုန္၊ ေမ- ၂၂

မဂၤလာေဆာင္အႀကဳိညတြင္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားကာ သတုိ႔သားအဖမ္းခံရျခင္းေၾကာင့္ မဂၤလာပြဲကုိ သတုိ႔သမီးတစ္ဦးတည္း
က်င္းပခဲ့ရသည့္ျဖစ္ရပ္ ေမ ၂၂ ရက္က ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

ျဖစ္စဥ္မွာ ဟသၤာတၿမဳိ႕၊ က်ဳံတြမ္ေက်းရြာတြင္ ေမ ၂၂ ရက္၌ မဂၤလာေဆာင္မည့္ သတုိ႔သားေလာင္း ႏုိင္လင္းေအာင္ႏွင့္
သတုိ႔သမီးေလာင္းတုိ႔သည္ မဂၤလာပြဲအႀကဳိည ဧည့္ခံပြဲက်င္းပေနစဥ္ ရပ္ရြာဓေလ့အရ လာေရာက္ကူညီ လုပ္ကုိင္
ေသာ လူငယ္မ်ားက အရက္ေသာက္ရန္ အိမ္ရွင္ထံ အရက္ေတာင္းရာမွ စကားမ်ားၿပီး အုပ္စုလုိက္ခုိက္ရန္
ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိလုမိုးဆီ တိမ္သို႔မီသား (မာမာေအးႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း)


အႏုပညာရွင္ႀကီး တခ်ဳိ႕ကို အရင္းအဖ်ား မခြဲျခားဘဲ အစ္မ အျမဲ ေစာင့္ေရွာက္တယ္ ဆိုတာလည္း ၾကားရပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ဂီတ အႏုပညာ နယ္ပယ္က လူႀကီးသူမေတြေရာ၊ သည္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ႏွီးႏြယ္ရာ မိသားစု ေတြကိုပါ စာစာနာနာ ေမတၱာထားတယ္ ဆိုတာလည္း သိရေတာ့ သည္ေမတၱာ ေစတနာ မ်ဳိးထားႏိုင္ဖို႔ အစ္မမွာ ဘယ္လိုလႈံ႔ေဆာ္ မႈရွိလို႔လဲ။

အစ္မ ကူညီတယ္ဆိုတာ စိတ္ရင္း ေစတနာနဲ႔ ကူညီတာ ပါ။ ေထာက္ပံ့ ေပးကမ္းတယ္ လို႔ေတာင္ အစ္မ မသံုးခ်င္ဘူး။ တတ္စြမ္းသမွ် ကူညီ တယ္လို႔ပဲ သံုးခ်င္တယ္။ အစ္မ ေမတၱာ ေစတနာကို အျမဲတမ္း မခန္း ေျခာက္ေအာင္ စိတ္ကို ေမြးျမဴထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကို ကိုယ့္ေစတနာ ေရာက္ေအာင္ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ကူညီႏိုင္ ပါရေစလို႔ အျမဲ စိတ္ၫႊတ္ထားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ အေမစိန္ ပါတီတို႔ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ေတးသံရွင္ အမ်ဳိး သမီးႀကီး။ ဂီတသမိုင္းမွာ အေမစိန္ပါတီ မပါလို႔မျဖစ္ဘူး။ စိန္ပါတီဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ဂီတေလာက နယ္ပယ္မွာ အင္မတန္ လင္းလင္း က်င္းက်င္း ရွိတဲ့နာမည္ပါ။ အေမ့ သီခ်င္းေတြ ဆိုရင္လည္း အင္မတန္လူ ႀကိဳက္မ်ားတယ္။ အနႏၲ သူရိယတို႔၊ ေထြေထြ ဆန္းဆန္းတို႔၊ တင့္တင့္ တယ္တယ္တို႔၊ ရွိပါေသး တယ္။ ေစာမြန္လွတို႔၊ လယ္စပါးတို႔၊ ခ်စ္နိဗၺာန္ တို႔၊ သုေမဓာရွင္ ရေသ့တို႔၊ ဒို႔ေဆြမ်ဳိးတို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ စပယ္တင္မွဲ႔၊ ေကာက္စိုက္မ၊ ေရာင္ေတာ္ဖြင့္၊ လယ္ေတာသူ၊ ျမနႏၵာ၊ လင္၀ယ္ရန္ ဆိုတဲ့ သီခ်င္း ေတြလည္း ရွိေသး တယ္။

"နာမည္တစ္လံုးႏွင့္လူ" (မင္းလူ)

Photo: "နာမည္တစ္လံုးႏွင့္လူ" (မင္းလူ)
==================


လူတို႔သည္ ကိုယ့္႐ုပ္ခႏၶာကို ကိုယ္မပိုင္ေၾကာင္းေလာက္ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ရိပ္မိၾကဟန္ တူသည္။ မနာေအာင္ ႀကိဳးစား႐ံု၊ အိုမင္းျခင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သက္တမ္းကို အနည္းငယ္ ဆြဲဆန္႔႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ မေသေအာင္ လုပ္လို႔ မရႏိုင္။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လူကို မေသေအာင္ လုပ္လို႔ မရႏိုင္သည့္တိုင္ နာမည္ကို မေသေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကို ေျဖဖို႔ ႀကံၾက၏။ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတတ္သူတိုင္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ နာမည္ပ်က္မရွိေအာင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ လူမ်ားကေတာ့ နည္းနည္းပို၍ ေလာဘႀကီးသည္ဟု ဆိုရမလား၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသည္ဟု ဆိုရမလား မသိ။ လူေသသြားသည့္တိုင္ မိမိ၏ နာမည္ကို ဆက္လက္ ရွင္သန္ေစခ်င္သည္။ ဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အႏုပညာသမားေတြလည္း ပါသည္။ ကိုယ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ကိုယ့္နာမည္ေကာင္းေလးတစ္ခု တင္က်န္ရစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ေယာက္၏ ႐ုပ္ခႏၶာထက္စာလွ်င္ သူ၏ နာမည္က ပို၍ သက္တမ္းၾကာရွည္ တည္တံ့ႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္၏။ လူသာမန္ တစ္ေယာက္ပင္လွ်င္ ကြယ္လြန္ၿပီးေသာ္လည္း သတင္းစာထဲက နာေရးေၾကာ္ျငာမွာ သူ႕နာမည္ ပါလာႏိုင္ေသးသည္။ အသုဘ႐ႈလာသူမ်ားကို ကမ္းေသာ ယပ္ေတာင္ေပၚမွ နာမည္မွာ ရက္အတန္ၾကာ တည္ရွိႏိုင္ေသးသည္။ ေျမျမႇဳပ္သၿဂႌဳဟ္လွ်င္ မွတ္တိုင္ေပၚမွ နာမည္သည္ လေပါင္း အေတာ္အသင့္ ခံႏိုင္သည္။ ဂူသြင္းလွ်င္ကား မပ်က္စီးမခ်င္း ရွိေနႏိုင္သည္။

အကယ္၍ ေသဆံုးသူ၏ မိသားစုမ်ားက တတ္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္လွ်င္ တစ္လျပည့္၊ ေျခာက္လျပည့္၊ တစ္ႏွစ္ျပည့္၊ ဆယ္ႏွစ္တုိင္ေအာင္.... စသည္ျဖင့္ သတင္းစာထဲမွာ လြမ္းဆြတ္သတိရေၾကာင္း ထည့္ေပးလိမ့္မည္။ ကိုယ္က ေက်ာင္းတို႔၊ ဇရပ္တို႔ လွဴဒါန္းခဲ့သူဆိုလွ်င္ ေရးထိုးထားေသာ ကမၺည္းစာတန္းက ေကာင္းမႈပစၥည္း၏ သက္တမ္းႏွင့္အမွ် ရွိေနႏိုင္သည္။

စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ အႏုပညာနယ္ပယ္တို႔မွာ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားအဖို႔ ကာလၾကာျမင့္စြာ နာမည္တိမ္ေကာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းႏွင့္ တိုက္ဆိုင္သည့္အခါတိုင္း ေႏွာင္းလူတို႔က သူ႕နာမည္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ေရးသားၾကလိမ့္မည္။

ကိုယ့္နာမည္ တြင္ရစ္ေစေတာ့ဟု မရည္႐ြယ္ေသာ္လည္း အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို စြန္႔စားေဆာင္႐ြက္ခဲ့သျဖင့္ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ နာမည္မေသေသးဘဲ တည္တံ့ေနသူမ်ားလည္း ရွိသည္။ ထိုသူမ်ားကား သူရဲေကာင္းမ်ားပင္ ျဖစ္၏။

     * * * * *

မိမိ ကိုယ္ခႏၶာကို မပိုင္ေသာ္လည္း ကိုယ့္နာမည္ကိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးေၾကာင္း ေတြ႕ရျပန္၏။ အေၾကာင္းမွာ လူတစ္ေယာက္၏ နာမည္သည္ သူ႕ဘာသာ မွည့္ေခၚထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ မိဘမ်ားက ေပးထားေသာေၾကာင့္သာ တြင္ေနရျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ လူတစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္ေလာက္သာ မိဘေပးထားေသာ နာမည္ကို မႀကိဳက္၍ ေျပာင္းသူရွိသည္။ က်န္လူမ်ားမွာ ေမြးစာရင္းထဲက နာမည္အတိုင္း သက္ဆံုးတိုင္ ေနသြားၾကသည္သာ ျဖစ္၏။

အႏုပညာသမားမ်ား (ဥပမာ-စာေရးဆရာမ်ား) ကိုယ့္ကေလာင္နာမည္ကို ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေ႐ြးၾကတာမ်ိဳး ရွိသည္။ ဒါေတာင္မွ တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ဘာသာ မေ႐ြးဘဲ ေဗဒင္ဆရာတို႔၊ မိမိကိုးကြယ္သည့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ကို ေ႐ြးခိုင္းတတ္ၾကေသးသည္။ ဒါ့အျပင္ ရင္းႏွီးသူေတြက နာမည္ရင္းကိုသာ ေခၚတတ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္ထဲမွာလည္း မိဘေပးေသာ နာမည္ရင္းသာ တရားဝင္ ရွိေနရသည္။

ဒီေနရာမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူမ်ားသည္ နာမည္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိုယ္ပိုင္ အခြင့္အေရးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ေတာင္ ပို၍ ဆံုး႐ံႈးရေသးသည္။ သူတို႔အေနႏွင့္ မိမိနာမည္၏ ေနာက္ဆံုးမွာ ဖခင္၏ မ်ိဳး႐ိုးအမည္ကို မထည့္မေနရ ထည့္ရသည္။ မိန္းမမ်ားဆိုလွ်င္ အိမ္ေထာင္က်သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ မ်ိဳး႐ိုးအမည္ကို ေျပာင္းလဲခံယူရသည္။

လူတစ္ေယာက္သည္ အသက္ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ေသာအခါ မိဘက ေပးထားသည့္ နာမည္ကို မႀကိဳက္လွ်င္ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ေျပာင္းလဲခြင့္ ရွိသင့္သည္ဟု ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ဒါကလည္း စိတ္ကူးအျဖစ္သာ ရွိသည္။ တစ္ကမာၻလံုးမွာ က်င့္သံုးေနသည့္ ဓေလ့ထံုးစံတစ္ခုကို ပယ္ဖ်က္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေခ်။

အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ လူတို႔အေနျဖင့္ ကိုယ့္နာမည္ကို ကိုယ္ပိုင္သည္ဟု အထင္ေရာက္ေနၾကျခင္းမွာ သိပ္သဘာဝမက်လွေၾကာင္း သိသာႏိုင္၏။

     * * * * *

ကမာၻေပၚတြင္ နာမည္ကို အတိုဆံုး အရွင္းဆံုး မွည့္ေခၚတတ္ၾကသူမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြသာ ျဖစ္သည္ဟု ထင္၏။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ပထမနာမည္၊ ခရစ္ယာန္နာမည္၊ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးေလာက္ေပါင္းမွ နာမည္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အာရွႏိုင္ငံေတြမွာလည္း နာမည္တစ္ခုမွာ စကားလံုး ေလးငါးလံုးေတာ့ ပါၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြမွာပင္ နာမည္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ရွည္လ်ားၾကေသးသည္။ နာရာဆင္ဟာေရာင္း၊ ခ်ာဗလစ္ေလာင္ခ်ိဳင္ယု၊ မဟာသီယာ မိုဟာမက္ စသည္ျဖင့္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လို နာမည္တိုရွင္းတာဆိုလို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေလာက္သာ သတိျပဳမိသည္။ ဒါေတာင္ တ႐ုတ္ေတြက နာမည္သံုးလံုးမွည့္တာ မ်ားေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးလို ေမာင္ဘ၊ ေမာင္စိန္ စသည္ျဖင့္ နာမည္တစ္လံုးတည္း မွည့္တာမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမွ ရွိလိမ့္မည္ မထင္။

ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳး၏ စ႐ိုက္သဘာဝႏွင့္ ဆိုင္ေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာေလာက္ အလြယ္ႀကိဳက္တာ ျမန္မာပဲ ရွိသည္။ ကေလးကို နာမည္ေပးရာမွာလည္း လြယ္လြယ္ပဲ ေပးတတ္ၾကသည္။ မိုးေတြ႐ြာေနတုန္း ေမြးသည့္ ကေလးကို ေမာင္မိုး၊ ေမြးေမြးခ်င္း နီတာရဲေလးမို႔ နီတြတ္ စသည္ျဖင့္ ႀကံဳသလို မွည့္တတ္သည္။ ေနာက္မွ ႐ြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေဗဒင္ကိန္းခန္းႏွင့္ တြက္ၿပီး မွည့္ေပးေသာနာမည္ႏွင့္ ဇာတာဖြဲ႕ၾကသည္။ ထိုနာမည္မွာလည္း ဇာတာထဲမွာသာရွိ၍ ေမြးေမြးခ်င္းမွည့္ေသာ ေမာင္ေခြး၊ ဘုတ္ဆံု ဆိုေသာ နာမည္မ်ိဳးကသာ တြင္သြားေလ့ရွိ၏။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာေတြမွာ နာမည္မွည့္ပံုစနစ္ အခိုင္အမာ ရွိ၏။ ေန႔သင့္နံသင့္လည္း ျဖစ္ရမည္။ အတြဲအစပ္ ျပဳရမည့္ ေန႔နံလည္း ပါရမည္။ အၫြန္႔တင္တာတို႔၊ မဟာဘုတ္တိုင္ႏွင့္ ၫွိတာတို႔လည္း လုပ္ရေသးသည္။ ၿပီးလွ်င္ နာမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ မဂၤလာလုပ္ၿပီး အတည္ျပဳရသည္။

ထို႔အျပင္ နာမည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူသည္းတတ္တာလည္း ရွိသည္။ နာမည္က စီးလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတာ၊ ဇာတာခြင္ထဲက အညံ့ပိုင္း ေန႔နံကို ထည့္မွည့္မိလို႔ မတိုးတက္ မႀကီးပြားတာ စသည္ျဖင့္ အယူအဆ ရွိၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕လူေတြက သားသမီး နာမည္ေပးတာကို ဂ႐ုတစိုက္ လုပ္ၾကသည္။ တတ္ကၽြမ္းနားလည္သူေတြႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ေ႐ြးၾကသည္။

နာမည္ေပးပံုေတြကလည္း ေခတ္ကိုလိုက္၍ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ၿမိဳ႕ေန လူတန္းစားမ်ားသည္ နာမည္ ႏွစ္လံုးသံုးလံုးေလာက္ မွည့္ရာမွ ေလးငါးလံုး တြဲစပ္သည့္ နာမည္မ်ိဳး၊ ထူးထူးဆန္းဆန္း နာမည္မ်ိဳးေတြ မွည့္ေခၚလာၾကသည္။ ေက်းလက္ေတာ႐ြာမွ လူမ်ားႏွင့္ လက္လုပ္လက္စား လူမ်ားစုကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လြယ္လြယ္ရွင္းရွင္း မွည့္ေခၚေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္၏။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မိဘေတြက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္ တြက္ခ်က္ေ႐ြးခ်ယ္ေပးေသာ နာမည္တစ္လံုးကို အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္သူေတြ ရွိသည္။ ထို႔အတူ မိဘေတြက ႀကံဳသလို အလြယ္တကူ ေပးခဲ့ေသာ နာမည္ကို တစ္သက္လံုး အစြန္းအထင္း မရွိေအာင္ ခဲခဲခက္ခက္ ထိန္းသိမ္းသြားသူေတြလည္း ရွိေလသည္။

     * * * * *

ကၽြန္ေတာ္သည္ နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေနထိုင္ႀကီးျပင္း ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းသာမက သူတို႔ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္ေနေသာ နာမည္ႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြႏွင့္ပါ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္။ သူတို႔သည္ နာမည္ကေလး တစ္လံုးရဖို႔ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ခဲ့ရတာ ျမင္ခဲ့ရသည္။ ရလာေသာ နာမည္ကေလးကို ႀကီးလာဖို႔၊ ႀကီးလာေသာ နာမည္ကေလးကို ေက်ာ္လာဖို႔ ႀကိဳးပမ္းၾကရတာ၊ ေက်ာ္လာေသာနာမည္ကို ျပန္မက်ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကရတာေတြ သိေနသည္။

လူဆိုသည္မွာ နာမည္ႀကီးသူေတြကို ႏွစ္သက္ၾကသူေတြခ်ည္း ျဖစ္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကို လူအမ်ားက ဂ႐ုစိုက္တာ ခံလိုၾကသူေတြခ်ည္း ျဖစ္၏။ အရပ္ထဲက လူမ်ားပင္လွ်င္ အဝတ္အစား အသစ္ကေလးမ်ား ဝတ္တဲ့အခါ သူမ်ားၾကည့္တာ ခံခ်င္ၾကသည္။ ဘာအသားလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ၊ အဆင္ကေလးက မဆိုးဘူး လို႔မ်ား ဝိုင္းေျပာလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ပီတိျဖစ္ရေၾကာင္း သိၾကပါလိမ့္မည္။

နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒီထက္ပိုသည္။ သူတို႔ကို လူအမ်ားက အားေပးခ်ီးေျမႇာက္ၾကတာ၊ ေျမႇာက္စားၾကတာ၊ ဂ႐ုစိုက္ၾကတာကို အလြန္ အရသာေတြ႕သည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ အားေပးေျမႇာက္စားမႈကို ဆတက္ထမ္းပိုး တိုး၍ လိုခ်င္သည္။ ေလ်ာ့သြားမွာကို စိုးရိမ္ေသာ စိတ္ကလည္း ကပ္လ်က္ပါလာသည္။ ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္မႈ မ်ားလာေလ၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည့္ တာဝန္က ပိုလာေလဆိုသည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္၏။ ပစၥည္းဥစၥာ ဆိုတာကမွ ဒရဝမ္ဌားၿပီး ေစာင့္ခိုင္းလို႔ ရေသးသည္။ ဘဏ္မွာ အပ္ထားလို႔ ရေသးသည္။ အာမခံထားလို႔ ရေသးသည္။

ႀကီးလာေသာ နာမည္တစ္လံုးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္၏ တာဝန္သာ ျဖစ္၏။ ထိုနာမည္ကို သူမ်ားဆီ ခဏ လႊဲအပ္ထားလို႔ ရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။ ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုလို တြဲလ်က္ပါေနျခင္း ျဖစ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ အသားပိုတစ္ခုလို ျဖစ္လာတတ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာၿပီး ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုလို ပိလာတတ္သည္။ အကႌ်တစ္ထည္လို ခၽြတ္ခ်ပစ္လို႔ရေသာ အရာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။ အထုပ္တစ္ထုပ္လို ပစ္ခ်ထားခဲ့လို႔ ရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။

နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ သူတို႔ကို လူသိမ်ားေအာင္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရၿပီးမွ လူေတာမတိုးဝ့ံသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးကို ႀကံဳရေလေတာ့သည္။ လူၾကားသူၾကားထဲ ေလွ်ာက္သြားလို႔ကလည္း မျဖစ္။ သူတို႔ကို လူေတြမမွတ္မိေအာင္ ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးေတြ တပ္ထားရတာကို ၾကည့္ၿပီး ေလာကသဘာဝကို ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ရျပန္၏။

သူတို႔သည္ လူၾကားသူၾကားထဲ ေရာေႏွာ ဝင္ထြက္သြားလာလို႔ မရသျဖင့္ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္း ဝယ္တာမ်ိဳး၊ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာ တပည့္ေတြကို ခိုင္းရသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ၾကာလာေတာ့ သူတို႔မွာ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့ဘဲ သူမ်ားကို အားကိုးေနရသူမ်ား ျဖစ္လာျပန္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေရာက္ခါစ အ႐ြယ္တုန္းက ႐ုပ္ရွွင္မင္းသားႀကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ ႐ုပ္ရွင္ အထူးပြဲျပတာ လိုက္ၾကည့္ဖူးသည္။ ထိုရက္မ်ိဳးတြင္ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြကို ၾကည့္ခ်င္၊ ျမင္ခ်င္ေသာ ပရိသတ္ေတြက ႐ံုေရွ႕မွာ စုေဝး ေစာင့္ဆိုင္းေနတတ္ၾက၏။

ရုပ္ရွင္ၿပီးလို႔ ျပန္ထြက္လာၾကေတာ့ ဝိုင္းအံုၾကည့္႐ႈၾကသည္။ ေအာ္ဟစ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြကလည္း တံု႔ျပန္ ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ လက္ျပၾက၊ ေအာ္တိုစာအုပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးၾက၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မင္းသားႀကီး၏ ကားေပၚတက္ၾကသည္။ ကားဒ႐ိုင္ဘာက စက္ႏႈိးေသာအခါ ႏႈိးလို႔မရေတာ့။ စတတ္တာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေမႊ႕ေသာ္လည္း စက္ကမႏိုး။ ဘက္ထရီအား က်သြားျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ။ ပရိသတ္ေတြကလည္း ကားေဘးက အံုခဲၾကည့္ေနသည္။ မတတ္ႏိုင္။ တြန္းႏႈိးဖို႔ပဲ ရွိေတာ့သည္။ မင္းသားႀကီးကို ဒ႐ိုင္ဘာခံုမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဒ႐ိုင္ဘာတို႔က ကားကို ဆင္းတြန္းၾကသည္။ ပရိသတ္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဝိုင္းကူတြန္းေပးသည္။ ေပတစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္ တြန္းၿပီးမွ စက္ႏိုးသြားသည္။ ပရိသတ္က “ေဟးခနဲ” ေအာ္ဟစ္အားေပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားေပၚတက္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္း ေမာင္းထြက္သြားလို႔ မျဖစ္။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေသာ ပရိသတ္၊ ကိုယ့္ကို ကူညီေသာ ပရိသတ္ကို လက္ျပရေလသည္။ ပရိသတ္မ်ားက ျပန္လက္ျပၾကသည္။ ခပ္ေနာက္ေနာက္ လူငယ္တစ္ေယာက္က “မင္းသားႀကီး၊ ကားေကာင္းေကာင္းေလး စီးပါဗ်”  ဟု လွမ္းေအာ္သည္။

ကာယကံရွင္ေတာ့ ဘယ္လိုေနသလဲ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မ်က္ႏွာေတြ ထူပူၿပီး အေနရခက္သြားေလသည္။

     * * * * *

တစ္ေလာက အဆိုေတာ္ “ထား” ၏ “ေမတၱာဟူသည္” သီခ်င္းကို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ ထုတ္လႊင့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးေနရင္းက ထား၏အသံကို ၾကားေတာ့ ေဖာင္တိန္ကို ခ်ထားခဲ့ၿပီး ႐ုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေရွ႕မွာ သြားထိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးလည္း မီးဖိုထဲမွ တည္လက္စဟင္းအိုးကို ထားခဲ့ၿပီး ေရာက္လာ၏။ အေမကလည္း စိပ္ပုတီးကို လက္မွာ ပတ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ဝင္ထိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားဟန္ မရွိ။ သူတို႔ဘာသာ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ နာမည္ဝွက္တမ္း ကစားေနၾကသည္။

ထားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက စြဲလန္းႏွစ္သက္ခဲ့ရေသာ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ “နက္ျဖန္ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ေသာအခါ” သီခ်င္းမွာ ဆိုဟန္ကအစ ခုထိ နားထဲမွာ စြဲေနတုန္း။ စတီရီယိုေခတ္မွာ လူျဖစ္လာၾကေသာ ကေလးေတြကေတာ့ ထားကို စိမ္းေနၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ထား၏ ႐ိုးသား ၾကည္လင္ေသာ အၿပံဳးႏွင့္ က႐ုဏာသံတို႔၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ငါးတန္းေက်ာင္းသူ သမီးႀကီးသည္ ႐ုပ္သံဖန္သားျပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေဖာ္ရလာၿပီ။

သမီးအငယ္မွ လြဲ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားတစ္စုလံုး “ေမတၱာဟူသည္” သီခ်င္းထဲတြင္ နစ္ေမ်ာသြားခဲ့ၾက၏။ သီခ်င္းဆံုးသြားေသာ အခါ သမီးႀကီးက....
“ေကာင္းသားပဲ၊ အဲဒါ ဘယ္သူလဲဟင္၊ စာတန္းထိုးတုန္းက မၾကည့္လိုက္ရလို႔”
ဟု ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးက....
“အဲဒါ အဆိုေတာ္ ထား တဲ့၊ ေမေမတို႔ ငယ္ငယ္က သူ႕သီခ်င္းေတြ အလြတ္က်က္ခဲ့ၾကရတာေပါ့”
ကၽြန္ေတာ္က....
“သူက ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ရဲ႕ အေမေပါ့”
ထိုအခါ သမီးငယ္သည္ ဆတ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး....
“ဟင္၊ ဟုတ္လား၊ ခုန သီခ်င္းဆိုသြားတာကို မၾကည့္လိုက္ရတာ နာတာပဲ”
ဟု ေျပာသည္။ သူက ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ ပရိသတ္ ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္အေမက ဆက္ေျပာသည္။

“ထားရဲ႕ အေဖက ဆရာေ႐ႊတိုင္ၫြန္႔တဲ့၊ သိပ္နာမည္ႀကီးတဲ့ သီခ်င္းေရးဆရာႀကီးေပါ့၊ သမီးတို႔ အဘိုး ငယ္ငယ္က ဆရာေ႐ႊတိုင္ၫြန္႔အိမ္ကို မၾကာမၾကာသြားၿပီး ဆရာ့ဆီက သီခ်င္းေရးနည္း သင္ခဲ့ဖူးတယ္ကြယ့္”
ဟု ေျပာၿပီး ဆရာေ႐ႊတိုင္ၫြန္႔ ေရးစပ္ခဲ့သည့္ ေယာဆရာႀကီး သီခ်င္းကို တစ္ပိုင္းတစ္စ ညည္းျပသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သမီး အငယ္မကလည္း အားက်မခံ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္သီခ်င္းကို ေကာက္ကာငင္ကာ ေအာ္ဆိုလိုက္သည္။
“ငွက္ကေလးမ်ားတို႔ရယ္၊ မနက္ခင္း မိုးလင္းတိုင္းကြယ္”

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု သြားစဥ္းစားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖႏွင့္ အေမသည္ ဆရာေ႐ႊတိုင္ၫြန္႔၏ ပရိသတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လင္မယားက ထား၏ ပရိသတ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးမ်ားက ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ ပရိသတ္။

ဆရာေ႐ႊတိုင္ၫြန္႔၏ နာမည္ကို သမီးျဖစ္သူ ထားက ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းေပးခဲ့သည္။ ထား၏ နာမည္ကို သားျဖစ္သူ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။

လူတစ္ေယာက္၏ နာမည္တစ္လံုးကို ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္သာမက သူ၏ သား သမီး ေျမး ျမစ္ တို႔ကပါ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လိုအပ္ပါကလားဟု ေတြးမိေလ၏။

     * * * * *

ေက်ာင္းက ကဗ်ာ႐ြတ္ဆိုၿပိဳင္ပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ သမီးႏွစ္ေယာက္စလံုး ပထမရသည္။ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားသို႔ မိသားတစ္စုလံုး သြားခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လင္မယားမွာ သမီးမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားေသာ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းအတြင္း ဝင္ခဲ့ၾက၏။ သမီးတို႔ ဆရာမမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ ဆရာမမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။
“ဆရာမႀကီး ဒါ မသူမနဲ႔ မယုယတို႔ရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမေလ”

ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ စာေရးဆရာမတစ္ဦး၏ အေဖအျဖစ္ နာမည္ႀကီးေကာင္း ႀကီးလာေပလိမ့္မည္။


မင္းလူ
---------------
(ကလ်ာ မဂၢဇင္း၊ 
ႏိုဝင္ဘာ၊ ၁၉၉၄)

လူတို႔သည္ ကိုယ့္႐ုပ္ခႏၶာကို ကိုယ္မပိုင္ေၾကာင္းေလာက္ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ရိပ္မိၾကဟန္ တူသည္။ မနာေအာင္ ႀကိဳးစား႐ံု၊ အိုမင္းျခင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ သက္တမ္းကို အနည္းငယ္ ဆြဲဆန္႔႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ မေသေအာင္ လုပ္လို႔ မရႏိုင္။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ လူကို မေသေအာင္ လုပ္လို႔ မရႏိုင္သည့္တိုင္ နာမည္ကို မေသေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကို ေျဖဖို႔ ႀကံၾက၏။ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတတ္သူတိုင္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ နာမည္ပ်က္မရွိေအာင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ လူမ်ားကေတာ့ နည္းနည္းပို၍ ေလာဘႀကီးသည္ဟု ဆိုရမလား၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသည္ဟု ဆိုရမလား မသိ။ လူေသသြားသည့္တိုင္ မိမိ၏ နာမည္ကို ဆက္လက္ ရွင္သန္ေစခ်င္သည္။ ဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အႏုပညာသမားေတြလည္း ပါသည္။ ကိုယ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ ကိုယ့္နာမည္ေကာင္းေလးတစ္ခု တင္က်န္ရစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ျပန္လည္အသက္၀င္ေတာ့မလား

Photo: ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ျပန္လည္အသက္၀င္ေတာ့မလား

ေရးသားသူ- မိုးညိဳ၊ ေဆြမြန္

အဂၤလိပ္အစုိးရက အကြက္ခ်ပ်ဳိး ေထာင္ခဲ့ေသာ ယေန႔ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္အစုိးရကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ၿမဳိ႕ေတာ္၏အဂၤါရပ္မွာ တျဖည္းျဖည္း ယုိယြင္းပ်က္စီးမႈမ်ားႏွင့္ ပုံရိပ္မွာ ေမွးမွိန္လာခဲ့ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအရပ္သား အစုိးရလက္ထက္တြင္ ၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္အဆင့္ျမႇင့္မြမ္းမံရန္ ၀ါရင့္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား၏ လက္သုိ႔ ျပန္လည္အပ္ႏွံလုိက္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာအကူအညီမ်ားျဖင့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္ ရန္ကုန္၏အနာဂတ္မွာ ျပန္လည္အသက္၀င္လာဖြယ္ရွိသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္း စံမမီေတာ့သည့္ အေဆာက္အအံုမ်ား ျပည့္စံုလံုေလာက္မႈ အားနည္းေနသည့္ လမ္း၊ ေရ၊ မီးစနစ္အစရွိေသာ ေခတ္မမီေတာ့သည့္ လူမႈစီးပြားေရးရပ္၀န္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျပန္လည္အဆင့္ျမႇင့္ရန္ အစိုးရႏွင့္ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းၿပီး ျပန္လည္
အသက္သြင္းရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။

၂၀၀၆ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇ရက္ တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၿမဳိ႕ေတာ္အျဖစ္ ေနျပည္ေတာ္ကိုေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ ယင္းၿမဳိ႕တြင္ အေျခခံ အေဆာက္အအုံေကာင္းႀကီးမ်ား၊ လမ္း၊ ေရ၊ မီးစနစ္အစရွိေသာ က႑ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာအတြက္ အစုိးရက ေဒၚလာသန္း
ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ အကုန္က်ခံ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္အျဖစ္ က်န္ရွိခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ျပဳျပင္ျပင္ဆင္
ေရးမွာ အစုိးရ၏ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းကုိ မ်ားစြာခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေနျပည္ေတာ္၏ ခမ္းနားမႈမ်ားက ေက်ာ္ၾကားေသာ္လည္း ႏုိင္ငံတစ္၀န္းရွိ ျပည္သူအမ်ားစု၏ ရင္ထဲတြင္ ရန္ကုန္မွာ အဓိကၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီးအျဖစ္သာ မွတ္ယူလက္ခံေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တြင္သက္တမ္းလြန္ ေဟာင္းႏြမ္းဘတ္စ္ကားအုိမ်ား၊ သစ္သားဇလီဖားတုံးမ်ားေပၚက မီးခုိးတလူလူျဖင့္ အခ်ိန္မမွန္
တတ္သည့္ သက္တမ္းၾကာ ၿမဳိ႕ပတ္ရထားမ်ားကို ေန႔စဥ္သြားလာအသုံးျပဳေနရဆဲျဖစ္သည္။

ၿမဳိ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံမ်ား၊ ၿမဳိ႕ေတာ္မ်ားအလယ္တြင္ မ်ားစြာေနာက္က်က်န္ေနခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ စီမံခန္႔ခြဲမႈအလြဲမ်ားၾကား ၿမဳိ႕ေတာ္ရန္ကုန္က ပစ္စလက္ခတ္အေနျဖင့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်ေနထုိင္သူ မ်ားျပားလာမႈ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအမ်ားစု တည္ရွိလာမႈ၊ ႏွစ္စဥ္အိမ္ရာလုိအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ျပည့္
ႏွက္ေနသည့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္မွာ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းရန္ ခက္ခဲေနသည့္ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနသည္။

“ရန္ကုန္မွာ အေျခခံအေဆာက္အအံု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျပန္ၿပီးအဆင့္ျမႇင့္တင္သင့္ ၊ မြမ္းမံသင့္ေနၿပီ။ ၿမဳိ႕ေတာ္အတြက္
အမ်ားစုကုိ စည္ပင္ကလုပ္ေနတာပဲ ေတြ႕ေနရတယ္။ တျခားသက္ဆုိင္ရာဌာနေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းရင္ပုိေကာင္းလာလိမ့္မယ္” ဟု ၿမဳိ႕ရြာ
ႏွင့္ အုိးအိမ္ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈဦးစီးဌာနမွ အၿငိမ္းစားၫႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ဦး ကသုံးသပ္သည္။

ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ႀကီး (WHO) က ေထာက္ျပထားသည့္ ေရအရည္အေသြး အားနည္းလာျခင္း၊ အေဆာက္အအံုမ်ား စနစ္တက်တည္ေဆာက္မႈမရွိျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္မီးအခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာ  ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုိသူမ်ားကို အဓိကလက္တြန္႔ေစသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ကုန္သည္/စက္မႈအသင္းခ်ဳပ္မွ အသင္း၀င္တစ္ဦးကေျပာသည္။

လက္တေလာ ေျဖရွင္းရန္အလြယ္ကူဆုံးျပႆနာျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၏ ယာဥ္ေၾကာစနစ္မွာ ျပန္လည္ျပဳျပင္ရန္ မ်ားစြာလုိအပ္ေနေသးသည္ဟု ၿမဳိ႕ျပႏွင့္ ဗိသုကာဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ ဦး၀င္းျမင့္က ေျပာသည္။

“ကားေတြအရမ္းတင္သြင္းလာတယ္ဆုိၿပီး လမ္းပိတ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဆြဲထားတဲ့ ယာဥ္လမ္းေၾကာစနစ္ကုိက မွားေနတာ။ ၿမဳိ႕ထဲက လမ္းေတြမွာဆုိရင္ ႏွစ္လမ္းေမာင္းလုပ္လုိ႔ရတဲ့ လမ္းေတြကုိ တစ္လမ္းေမာင္း လုပ္ထားတာေတြက ခရီးသြားျပည္သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ကုိ အမ်ားႀကီးကုန္ေစတယ္” ဟု ၎ကဆုိသည္။

သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး က႑တြင္ လူအမ်ားစုမွာ ဘတ္စ္ကားကုိသာ အဓိက အသုံးျပဳေနရေသာေၾကာင့္ ယင္းေနရာမ်ားတြင္ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္အခ်ိန္မွန္မွန္ေျပးဆြဲႏုိင္သည့္ ၿမဳိ႕ပတ္ရထားမ်ားကို အသုံးျပဳႏုိင္မွသာ အဆင္ေျပသြားႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမဳိ႕ျပႏွင့္ဗိသုကာဆုိင္ရာကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ ေဒါက္တာေက်ာ္လတ္က သုံးသပ္သည္။

ပညာရွင္အမ်ားစု၏ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားအရ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာ ယခင္က ေတာင္ဘက္မွ ေျမာက္ဘက္သုိ႔ သြယ္တန္းသြားလာေနသည့္ စနစ္ထက္ အရပ္မ်က္ႏွာအားလုံးသုိ႔ ခ်ဲ႕ထြင္သြားလာႏုိင္မည့္ စနစ္ကပုိ၍ အသုံး၀င္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း မွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္။

ရန္ကုန္၏ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာကုိ ျပန္လွန္လွ်င္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးက လူဦးေရတစ္ရာေက်ာ္ျဖင့္ ဆိပ္ကမ္းၿမဳိ႕ငယ္ေလးအျဖစ္ ရည္ရြယ္ကာ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၈၅၃ ကုိလုိနီေခတ္တြင္ လူဦးေရ သုံးေသာင္းေျခာက္
ေထာင္အတြက္ ရည္ရြယ္ကာ ၿမဳိ႕ဧရိယာကုိ ဗုိလ္တေထာင္ဆိပ္ကမ္းမွ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္အထိ ေထာင့္မွန္ပုံစံေျမကြက္အျဖစ္ စတင္တုိးခ်ဲ႕ခဲ့သည္ဟု ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ေျမပုံအေထာက္အထားမ်ားအရ သိရသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ၿမဳိ႕၏ ဧရိယာကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တုိးခ်ဲ႕ခဲ့ရာမွ ယခုအစုိးရသစ္လက္ထက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္စည္ပင္
သာယာေရးေကာ္မတီႏွင့္ ဂ်ပန္အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးေအဂ်င္စီ (JICA) တုိ႔ပူးေပါင္း၍ ၿမဳိ႕ဧရိယာကို ထပ္မံ ခ်ဲ႕ထြင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

JICA ၏လတ္တေလာ အဆုိျပဳခ်က္မ်ားအရ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕တစ္ဖက္ကမ္း ဒလ၊ တြံေတြး၊ သန္လ်င္အပါအ၀င္ ေျမာက္ပုိင္းခ႐ုိင္ၿမဳိ႕ နယ္မ်ားျဖစ္သည့္ ေမွာ္ဘီ၊ တုိက္ႀကီး၊ ေထာက္ၾကန္႔ၿမဳိ႕နယ္မ်ားကို တုိးခ်ဲ႕ရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း ၿမဳိ႕ျပႏွင့္ ေျမယာဌာနမွဴး ဦးတုိးေအာင္က ေျပာသည္။ တုိးခ်ဲ႕မည့္ ေျမဧရိယာမ်ားတြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၏ အဓိကလုိအပ္ေနေသာ အိမ္ရာစီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရန္ စီစဥ္ေနမႈမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္လွ်င္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕တြင္ အိမ္ရာအခန္းေပါင္း သုံးေသာင္းေက်ာ္ လုိအပ္ေနၿပီး လက္ရွိတြင္ အိမ္ရာအခန္းေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္သာ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ေသးေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီက ထုတ္ျပန္ထားသည္။

ၿမဳိ႕တြင္းပုိင္း၌ ေျမေနရာလြတ္မ်ား ရွားပါးလာသည္ႏွင့္အတူ အိမ္ရာစီမံကိန္းအမ်ားစုကုိ ၿမဳိ႕ျပင္ေနရာမ်ားတြင္ တည္ေဆာက္ရန္ လ်ာထားသကဲ့သုိ႔ ဆူးေလဗဟုိျပဳ စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာနယ္ေျမမွာလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ထပ္မံအေျခခ်လုပ္ကုိင္ႏုိင္ရန္ က်ပ္တည္းမႈမ်ားလာသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မဟာရန္ကုန္ၿမဳိ႕ျပ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးစီမံကိန္း၏ ေရးဆြဲအႀကံျပဳခ်က္အရ မရမ္းကုန္းၿမဳိ႕နယ္အတြင္းရွိ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီပုိင္ ေျမေနရာမ်ားတြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕တြင္းပုိင္းကဲ့သုိ႔ ဒုတိ ယစီးပြားေရးအခ်က္ အခ်ာနယ္ေျမအျဖစ္ ျပဳလုပ္ရန္စီစဥ္ထားၾကသည္။

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၏ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္မ်ားအနက္မွ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီး ျပႆနာမွာလည္း ၿမဳိ႕ျပေနလူထုအတြက္ ႏွစ္စဥ္ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕
ေနရသည့္ အခက္အခဲတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

ေလွာ္ကား၊ ဂ်ဳိးျဖဴ၊ ဖူးႀကီးေရေလွာင္ကန္ႀကီးမ်ားမွ ေရသြယ္ပုိက္လုိင္းႀကီးမ်ားသည္ သက္တမ္းအားျဖင့္ ရွည္ၾကာလာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယုိယြင္းေနမႈမ်ားရွိရာ ေရေပးေ၀လုိေသာ ေနရာသုိ႔ မေရာက္မီပင္ ေလလြင့္ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားႏွင့္ ႏွစ္စဥ္ႀကဳံေတြ႕ေနရသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ေ၀ဖန္ေျပာၾကားသည္။

ႏွစ္စဥ္ေႏြကာလတြင္ လွ်ပ္စစ္မီး အခက္အခဲႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရၿမဲျဖစ္သည့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္ ရန္ကုန္၌ ယခုႏွစ္တြင္ လွ်ပ္စစ္တာဘုိင္ႀကီးမ်ားကို ျပည္ပမွ မွာယူတင္သြင္းလာေသာ္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအမ်ားစုတြင္ လက္ရွိတုိင္ လွ်ပ္စစ္မီးလုံေလာက္စြာ မရရွိမႈ၊ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္မ်ားတြင္ မၾကာခဏ လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္ေနမႈမ်ားကလည္း ေျဖရွင္း
ရန္ခက္ခဲေနေသးသည္။

ပညာရွင္မ်ား၏ အဆုိအရ ၂၀၄၀ တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၌ ယခုလက္ရွိ လူဦးေရေျခာက္သန္းေက်ာ္မွ ဆယ္သန္းေက်ာ္အထိ တုိးပြားလာႏုိင္ဖြယ္ ရွိေသာေၾကာင့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ားျဖစ္သည့္ လမ္း၊ တံတား၊ လွ်ပ္စစ္၊ ေရ၊ မိလႅာ၊အိမ္ရာစီမံကိန္းႏွင့္ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ နည္းစနစ္မွန္မွန္ အေကာင္းဆုံး စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွသာအနာဂတ္တြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ
ႏုိင္ငံမ်ားထဲက အဆင့္မီၿမဳိ႕ေတာ္တစ္ခုအျဖစ္ ေပၚထြက္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၿမဳိ႕ျပပညာရွင္မ်ားက သုံးသပ္ေျပာၾကားလုိက္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အစိုးရအေျပာင္းအလဲ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း အနာတရေပါင္းေျမာက္ျမားစြာျဖင့္ ေဆး႐ုံမွ ဆင္းစလူနာတစ္ဦးကဲ့သုိ႔ နာလန္ထူရန္ ခက္ခဲေနဦးမည္လည္း ျဖစ္သည္။

ဓာတ္ပုံ- ေဂ်ေမာင္ေမာင္ (အမရပူရ)
ဓာတ္ပုံ- ေဂ်ေမာင္ေမာင္ (အမရပူရ)
ေရးသားသူ- မိုးညိဳ၊ ေဆြမြန္

အဂၤလိပ္အစုိးရက အကြက္ခ်ပ်ဳိး ေထာင္ခဲ့ေသာ ယေန႔ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေတာ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္အစုိးရကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး ၿမဳိ႕ေတာ္၏အဂၤါရပ္မွာ တျဖည္းျဖည္း ယုိယြင္းပ်က္စီးမႈမ်ားႏွင့္ ပုံရိပ္မွာ ေမွးမွိန္လာခဲ့ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအရပ္သား အစုိးရလက္ထက္တြင္ ၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီးကို ျပန္လည္အဆင့္ျမႇင့္မြမ္းမံရန္ ၀ါရင့္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား၏ လက္သုိ႔ ျပန္လည္အပ္ႏွံလုိက္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာအကူအညီမ်ားျဖင့္ စီးပြားေရးၿမဳိ႕ေတာ္ ရန္ကုန္၏အနာဂတ္မွာ ျပန္လည္အသက္၀င္လာဖြယ္ရွိသည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္း စံမမီေတာ့သည့္ အေဆာက္အအံုမ်ား ျပည့္စံုလံုေလာက္မႈ အားနည္းေနသည့္ လမ္း၊ ေရ၊ မီးစနစ္အစရွိေသာ ေခတ္မမီေတာ့သည့္ လူမႈစီးပြားေရးရပ္၀န္းႀကီး တစ္ခုလံုးကို ျပန္လည္အဆင့္ျမႇင့္ရန္ အစိုးရႏွင့္ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းၿပီး ျပန္လည္
အသက္သြင္းရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။

ေၾကာင္ဇရာနဲ႔ ေမာ္ဒယ္လ္ၾကြက္ (Written by က်ဳိက္စေကာခင္စိုး )



  
ဦးစိန္ဘတင္ တစ္ေယာက္ သူထုတ္သည့္ ေမးခြန္းကို သူကိုယ္တိုင္ ဘယ္လိုေျဖရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာ ၾကာၿပီ။
အလုပ္အားတာနဲ႔ စဥ္းစား၊ အေျဖကားမထြက္။ ေမးခြန္းက ဒီလိုပါ။ ႂကြက္မေလး တစ္ေကာင္သည္ အိပ္ေနေသာ ေၾကာင္ထီးႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္း ေမြးကို လာဆြဲဆြဲ ၿပီးက စား၏။ အနံ႔ရ ကတည္းက ႏိုးေနေသာ ေၾကာင္ဖား ႀကီးက ႂကြက္မေလးကို ခုတ္သတ္စားမလား သို႔မဟုတ္ ဆက္အိပ္ မလား။ ဤေမးခြန္းကို ေျဖရမည့္ သူမွာလည္း သူ ကိုယ္တိုင္မွ တစ္ပါး အျခားသူ ေျဖခြင့္မရိွ။ ခက္တာက သူက ေၾကာင္ဖားႀကီးမဟုတ္၊ လူဖားႀကီးျဖစ္သလို ႂကြက္မေလးကလည္း ခင္ခင္ထားဆိုေသာ လူမေလး ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူဖားႀကီး ပီပီ ခုတ္စားမလား၊ လူသားႀကီးပီပီ ဆင္ျခင္ရမလား။

ပဲခူး ႐ိုးမေတာင္ေျခ ေလွ်ာ္ပင္ စခန္းကား စည္ကား လွေပစြ။ သစ္ထုတ္လုပ္ေရး လမ္းမႀကီး၏ အေနာက္ ဘက္တြင္ သစ္ေတာ႐ံုး၊ ျမစိမ္းကုမၸဏီ႐ံုးႏွင့္ ၀န္ထမ္း အိမ္ရာမ်ားရိွသည္။ အေရွ႕ ဘက္မွာေတာ့ ေတာင္ေပၚမွ ကဲ့ယူထားေသာ သစ္တံုး ေတြက ေထာင္ပံုေတာင္ပံု။ သစ္ပံုေတြ နဲ႔လမ္းၾကားမွာ ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ။တံျမက္ စည္း႐ိုးခ်ဳိး၊ ဇရစ္႐ိုးတိုး၊ ႏြယ္ေခြ၊ ထင္းခုတ္၀ါးခုတ္ အလုပ္သမား မ်ားမွသည္ ဟဲဗီး သစ္ကားႀကီးေတြ၏ ဒ႐ိုင္ဘာ၊ စပယ္ယာ၊ အံုနာအဆံုး အားလံုးသည္ ဤေလွ်ာ္ပင္ စခန္းမွ ျဖတ္သန္းသြားလာ၊ ေန႔ညနား ခိုစားေသာက္၊ ကာရာအိုေက ဆိုၾကကၾက ေပ်ာ္လိုက္တဲ့ျဖစ္အင္ ေသ မယ္ေတာင္မထင္။
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ShareThis