“မ၀င္းေမာ္ဦး အေဖ ေရစက္ခ်တာနဲ႔ က်ေနာ္က ႐ိုက္လို႔ရၿပီ”....(ဒါ႐ိုက္တာ အဏ္ေထာ္နီႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း)

ဒါ႐ိုက္တာ အဏ္ေထာ္နီ (ဓာတ္ပံု – စတိဗ္ တကၠနာ / ဧရာဝတီ)

ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အခန္းက႑က အဓိကက်ေသာ ေနရာမွ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ အေျပာင္းအလဲ မ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဘ၀မ်ားရွိသည္၊ အသက္မ်ား ရွိခဲ့သည္၊ ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ ဘ၀မ်ား၊ အသက္မ်ားအနက္ ၈ ေလးလံုး အေရးအခင္းတြင္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူေလး မ၀င္းေမာ္ဦး တေယာက္လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ တႏႊယ္ငင္ တစင္ပါ ဆိုသလို မ၀င္းေမာ္ဦး၏ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ မိသားစုမ်ား၏ ဘ၀မ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။
က်ည္ဆံမ်ား အၾကား ဒဏ္ရာရထားသည့္ မ၀င္းေမာ္ဦးကို အလုပ္သင္ ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက ေပြ႔ခ်ီကယ္တင္ခဲ့သည့္ ဓာတ္ပံုသည္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သည္။ က်ဴးလြန္သူတို႔က ဖံုးဖိရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ထိုဓာတ္ပံုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး ခေရာင္းလမ္းကို တစိတ္တပိုင္း မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့သည္။ ေခတ္ကို သရုပ္ေဖာ္ခဲ့သည္။
တခ်ိန္က တိတ္တဆိတ္ ၾကားဖူးခဲ့ရေသာ ထိုအေၾကာင္း၊ ၀ွက္၍ ၾကည့္ခဲ့ရသည့္ ဓာတ္ပံုတပံုက ေျပာသည့္ အေၾကာင္း အရာမ်ားႏွင့္ မ၀င္းေမာ္ဦး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ဘ၀ကို ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ အဏ္ေထာ္ဏီက ရုပ္ရွင္ကားႀကီး တကားအျဖစ္ ပိတ္ကားေပၚသို႔ တင္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ဟု ဆိုသည္။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ အေၾကာင္းအရာ၊ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ကို အေျခခံ ရိုက္ကူးမည့္ ထိုဇာတ္ကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဒါရိုက္တာ အဏ္ေထာ္ဏီႏွင့္ ဧရာဝတီက ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့သည္။

ေမး။     ။ ဦးအဏ္ေထာ္ဏီ အခု မ၀င္ေမာ္ဦးအေၾကာင္း ကားရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္လို႔ သိရတယ္။ အဲဒီ ဇာတ္ကားအတြက္ ဇာတ္ညႊန္းက ဘယ္သူ ေရးမွာလဲ။
ေျဖ။     ။ ဇာတ္ညႊန္းက ဦးအဏ္ေထာ္ဏီ ကိုယ္တိုင္ပဲေရးမွာပါ။
ေမး။     ။ အဲဒီဇာတ္ညႊန္းအတြက္ ဘယ္သူေတြကို ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းထားၿပီးၿပီလဲ။
ေျဖ။     ။ မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ အေမနဲ႔ အေဖကို အဓိက အင္တာဗ်ဴးတယ္။ မ၀င္းေမာ္ဦး ေက်ာင္းေနခဲ့စဥ္ ကာလတုန္းက ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ၊ သူနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး အတူတူလုပ္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္း ေဟာင္းေတြကို သိခ်င္တာေတြ ေမးတယ္၊ အင္တာဗ်ဴး လုပ္တယ္ေပါ့။ မ၀င္းေမာ္ဦးကို ကယ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြထဲက တေယာက္ကေတာ့ ဆံုးသြားၿပီ၊ တေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ အဲဒီ ေဒါက္တာနဲ႔ေတာ့ မေတြ႔ရ ေသးဘူး။ ေတြ႔ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။ မၾကာခင္ေတာ့ ေတြ႔ျဖစ္မွာပါ။ အဓိက ေတြ႔ ခ်င္တာကေတာ့ သူတို႔ မ၀င္းေမာ္ဦးကို ကယ္မယ့္ အခ်ိန္မွာ၊ မကယ္ခင္မွာ သူတို႔ဘယ္လို ေတြ႔သလဲ၊ အသက္ရႉရက္နဲ႔ပဲ ေတြ႔တာလား၊ မ၀င္းေမာ္ဦးကပဲ သူ႔ကို ကယ္ပါဦးလို႔ ေျပာလိုက္လားဆိုတဲ့ အဲဒီ တခြန္းႏွစ္ခြန္းကို လိုခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔စာအုပ္လည္း ထြက္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ သူ႔စာအုပ္လည္း အရင္ ၀ယ္ဖတ္ၾကည့္ဦးမယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြက မ၀င္းေမာ္ဦးကို ကယ္လာတယ္လို႔ပဲ တို႔ထားေသးတယ္။ မီဒီယာေတြမွာ သူေျပာျပခ်က္အရ ေသသြားတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာေစာလြင္က ေဟာက္စ္ဆင္းေနတာ၊ သူက ေဟာက္စ္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီညက သူက ေဆးရံုႀကီးမွာ အိပ္တာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေဆးရံုႀကီးမွာ ပစ္ၾကခတ္ၾကၿပီ ဆိုေတာ့ ၃ ေခါက္ေျမာက္မွာ မ၀င္းေမာ္ဦးဆီကို ေရာက္တာ။ သူတို႔ရဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရးသြားတဲ့ ကားေပၚမွာ သတင္းေထာက္ တေယာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မ၀င္းေမာ္ဦးကို ကယ္ဖို႔အတြက္ ေတြ႔တယ္ေပါ့။ မေသေသးတဲ့ လူေတြကို အရင္ကယ္ေတာ့ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေပြ႔ၿပီးေျပးလာ ခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံျခားသား သတင္းေထာက္က ျဖတ္ကနဲ ရိုက္လိုက္တယ္၊ အဲဒီပံု တပံုေတာ့ သိလိုက္တယ္ေပါ့။ အဲဒီပံုေၾကာင့္ အခုလို ကမၻာေက်ာ္ သြားတယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးထဲမွာ ေျပာျပတာ ဖတ္ထားရတယ္။
ေမး။     ။ ဒါဆို ဇာတ္ညႊန္းက စၿပီး မေရးျဖစ္ေသးဘူးေပါ့။
ေျဖ။     ။ ဇာတ္ညႊန္းက ၿပီးေနၿပီ။ ဇာတ္သိမ္းမွာ မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္မွာ သူ႔အတြက္ ရည္စူးၿပီး သူ႔မိဘေတြက ေရစက္ ခ်ရတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ရၿပီး ေရစက္ခ်ရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ္က ဇာတ္သိမ္းထားတယ္။
“သမီးေရ … သမီးလိုခ်င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီရၿပီ … သမီးအတြက္ အမွ်ေ၀ပါတယ္” ဆိုၿပီး ေခၚၿပီးေတာ့ အမွ်ေ၀တဲ့အခ်ိန္ ဇာတ္က အသိမ္းမွာ ပရိသတ္ရင္ထဲ ဆို႔ၿပီး ပါသြားေအာင္လို႔ ရုပ္ရွင္ရဲ႕သေဘာအရ ေနာက္ဆံုး အဆံုးသတ္ေလးကို က်ေနာ္ ဖမ္းထားတာ။ မ၀င္းေမာ္ဦး မိဘေတြက ေရစက္သာ ခ်မယ္ဆိုရင္ ဒီကားက ရိုက္လို႔ရၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ အေဖက အေျခခံဥပေဒ ျပန္ျပင္ ေရးဆြဲေပးရင္ သူ႔သမီး နာမည္ေခၚၿပီး အျမန္ဆံုး ေရစက္ခ်မယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ အေျခခံဥပေဒသာ အျမန္ဆံုး ျပင္ျဖစ္တာနဲ႔၊ မ၀င္းေမာ္ဦးအေဖ ေရစက္ခ်တာနဲ႔ က်ေနာ္က ရိုက္လို႔ရၿပီ။
ေမး။     ။ ဇာတ္ကားထဲမွာ သူ႔မိဘေတြ ေရစက္မခ်ေသးဘဲ၊ ခ်တယ္လို႔ ဖန္တီးၿပီး မရိုက္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။
ေျဖ။     ။ မရိုက္ဘူး။ အဲဒါေလးကို ေစာင့္မွာေပါ့။ ဒါက တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္း တခု ျဖစ္တယ္ေလ။ က်ေနာ္နဲ႔ ပရိသတ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ျပႆနာတက္မယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္က လူေတြနဲ႔ ျပႆနာ တက္မယ္ေလ။ ဒါေလးတခုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ က်န္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေဖ ေျပာတာေလး ေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္လည္း တကယ္ ျပဳျပင္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ဆိုတာလည္း ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း ေျပာေနၾကတာ က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ေနၾကၿပီေလ၊ ေနာက္ၿပီး NLD ကလည္း အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး ျပဳျပင္ေရးဆြဲဖို႔ အတြက္ေတြ လုပ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အေျခခံဥပေဒ ေျပာင္းလဲ ေရးဆြဲျဖစ္သြားရင္၊ သူ႔အေဖက ေရစက္ခ်ရင္ ဒီကားကို က်ေနာ္ရိုက္လို႔ရမွာပါ။ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ လာမယ့္ ၂၀၁၄ထဲမွာ ဒီကား ရိုက္ျဖစ္သြားမွာပါ။
ေမး။     ။ ၂၀၁၄ မွာ မွန္းထားတယ္ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနက သူ႔မိဘေတြ ေရစက္ခ်ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာမယ္လို႔ မွန္းထားတဲ့ သေဘာလား။
ေျဖ။     ။ မွန္းထားလားဆိုေတာ့ ေစာေစာက ေျပာသလိုေလ အေျခခံဥပေဒကို ျပဳျပင္ေရးဆြဲၿပီးတာနဲ႔ သူ႔အေဖက ေရစက္ ခ်မယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ မ၀င္းေမာ္ဦးကလည္း ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ရမွ သမီးနာမည္ေခၚၿပီး အမွ်ေ၀ပါအေဖလို႔ မွာခဲ့တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ဇာတ္ကားေခါင္းစဥ္ကလည္း အဲဒါပဲ။ “ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ရမွ သမီးကို အမွ်ေ၀ပါ အေဖ” တဲ့။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အဆံုးသတ္နဲ႔လည္း ညီေအာင္ က်ေနာ္က နည္းနည္းေစာင့္ေနတာ။ အထဲမွာေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေနန႔ဲ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြၾကားထဲမွာ ၁၉ ရက္ေန႔ ခ်ီတက္လာေတာ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႔တဲ့၊ မ၀င္းေမာ္ဦးတို႔ ခ်ီတကလာတဲ့ ေသနတ္ပစ္ခန္း တခ်က္ပါမယ္။ က်န္တာကေတာ့ မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ ဇာတ္အေပၚမွာ သြားတယ္။ သူ ေသသြားၿပီးတဲ့ အထိ၊ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔မိသားစု တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အဆင္မေျပဘူး။ ဘ၀ေတြ ပ်က္စီးၿပီး ေနက္ဆံုး စီးပြားေရးေတြ က်ၿပီးေတာ့ မ၀င္းေမာ္ဦး ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ပညာတတ္ တေယာက္မွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ၁၀ တန္းမေအာင္ဘူ၊ ၈ တန္း မေအာင္ဘူး။ အကုန္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေတာ့ ကစဥ့္ကလ်ားေတြ ျဖစ္ကုန္တဲ့ ပညာေရး ရႈေထာင့္ေလးကို ေထာက္ျပမယ္။
ေမး။     ။ တျခား အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိုက္စရာေတြ ရွိတဲ့ၾကားထဲက ဒီအေၾကာင္းကို ဘာေၾကာင့္ ရိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူး ရလာတာလဲ။
ေျဖ။     ။ ပထမ က်ေနာ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔တာက မ၀င္းေမာ္ဦးကို ကယ္သြားတဲ့ ဆရာ၀န္ႏွစ္ေယာက္။ ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ ေဒါက္တာ ၀င္းေဇာ္ေပါ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္သူနဲ႔ သြားတူသလဲ ဆိုေတာ့ ကိုထူးအိမ္သင္နဲ႔ ကိုကိုင္ဇာႀကီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သြားတူတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အႏုပညာသမားေတြလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ ကိုကိုင္ဇာတို႔၊ ကိုထူးအိမ္သင္တို႔ ဆိုၿပီး အမွတ္ ေပးခဲ့တယ္။ ဒီလိုထင္ခဲ့တဲ့ အထင္က တကယ္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္း ပြင့္လာတဲ့အေပၚမွာ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ စတုတၳ မ႑ိဳင္ဆိုတဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြ ေရးေတာ့မွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဒါ ကိုေစာလြင္၊ ကို၀င္းေဇာ္ဆိုၿပီး သိလာၿပီး ဒါက က်ေနာ္ထင္သလို မဟုတ္ဘူး၊ လြဲေနပါလားဆိုတဲ့ လြဲခ်က္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ သြားသိလိုက္ရတယ္။ သိေတာ့မွ စိတ္၀င္စားမႈတခု ကိုယ့္ဘာသာ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေလးကို ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္း မိသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီမုိုကေရစီ ဇာတ္ေတြက တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဟိုလူေတြက၀ယ္၊ ဒီလူေတြက၀ယ္နဲ႔ ရိုက္ဖို႔ေတြ ျပင္ဆင္ လုပ္ေနၾကၿပီ ၾကားေတာ့ မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ ဇာတ္ကေလးအတြက္ သူ႔အေဖနဲ႔ သူနဲ႔ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္ ရင္ထဲကို ဆို႔ၿပီးေတာ့ ခံစားရေတာ့ အဲဒီဇာတ္ရဲ႕ ၃ ပံုတပံုမွာ ပရိသတ္ရဲ႕ ရင္ထဲကို ဆို႔ၿပီးပါသြားမယ့္ တခ်က္၊ မိသားစုရဲ႕ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြ၊ ေနာက္ဆံုးမွာ အမွ်ေ၀တာနဲ႔ ဇာတ္ကို သံုးပိုင္းပိုင္းၿပီး ဖမ္းထားတယ္။
ေမး။     ။ အဓိက ဦးအဏ္ေထာ္ဏီက ပရိသတ္ကို ဒီဇာတ္ကားကေန ဘယ္လို အခ်က္အလက္ ေပးခ်င္တာလဲ။
ေျဖ။     ။ ပညာေရး Message ေပးခ်င္တာ။ က်ေနာ္တို႔တုိင္းျပည္မွာ ပညာတတ္ေတြ လိုတယ္၊ ပညာေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ အမ်ားႀကီး ပညာေတာ္သင္ေတြ လႊတ္ရဦးမယ္။ အေျခခံ ပညာကစၿပီးေတာ့ ပညာတတ္ေတြ စေမြးရဦးမယ္။ ဘယ္ေလာက္ အထိ လိုအပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို မ၀င္းေမာ္ဦးတို႔ မိသားစု၊ မ၀င္းေမာ္ဦးလို စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ လူတေယာက္၊ ဒီမုိကေရစီက အခုထိ မေျဖာင့္ျဖဴးေသးဘူး၊ အဲဒီအေပၚမွာ ယိမ္းယိုင္မသြားၾကဖို႔ အဲဒီ ပညာေရး ရႈေထာင့္ေလးနဲ႔ သြားမယ္။ မ၀င္းေမာ္ဦးက မာင္ႏွမေတြကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ သူကိုယ္တိုင္ စာေတြသင္ခဲ့တယ္။ ေရနံဆီ မီးအိမ္ေလးနဲ႔ ေခတ္မွာ ေမာင္ေလးေတြ၊ ညီမေလးေတြကို အပင္ပန္းခံၿပီး စာသင္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြကို မိသားစုက ျပန္ျပန္ၿပီး ေကာင္းေၾကာင္း ေးေတြ ျပန္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူ ေက်ာင္းကပြဲေတြမွာ ကတယ္။ မ၀င္းေမာ္ဦးပါခဲ့တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေလးေတြ၊ မိသားစုကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ေစ်းေရာင္းၿပီး ေကၽြးခဲ့တာေတြ၊ မိသားစုက အခက္အခဲ ျဖစ္လာရင္ သူ႔ကို ျပန္သတိရတာေလးေတြ …၊ ဇာတ္ကို က်ေနာ္ အဲဒီလိုေရးထားတယ္။ ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ ဒီမုိကေရစီလမ္း ခရီး မေျဖာင့္ျဖဴးမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ပညာေရးကို စေတးရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိထားၾကဖို႔၊ အဓိကကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းတမ္ပါေစ ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ရေအာင္၊ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ ငါတို႔မွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းစိမ္း လူငယ္ ကေလးေတြကို အဓိက စည္းရံုးသိမ္းသြင္း ခ်င္တဲ့သေဘာပါ။
ေမး။     ။ ဒီဇာတ္ကားကို ကားႀကီးရုိက္မွာလား၊ ဗီဒီယို ရိုက္မွာလား။
ေျဖ။     ။ ဒီကေန ေရွ႕ေလွ်ာက္ က်ေနာ္က ကားႀကီးပဲ ရိုက္ေတာ့မယ္။ ကားႀကီးကို အသစ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ယူၿပီး ရိုက္မယ္။ ႏုိင္ငံတကာက လုိခ်င္တဲ့ အရည္အေသြး ျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ရိုက္မယ္။ ႏိုင္ငံတကာကို ျပသလို႔ရတဲ့ အဆင့္မ်ိဳးကို တလွမ္းခ်င္း ခ်ီတက္မယ္။
ေမး။     ။ ဒီကားကို ကာလ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အခ်ိန္ယူၿပီး ရိုက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားသလဲ။
ေျဖ။     ။ အေျခခံ ဥပေဒသာ ျပန္ျပင္ေရးဆြဲျဖစ္ရင္ မၾကာခင္လာမယ့္ ၂၀၁၄၊ မ၀င္းေမာ္ဦး ၂၆ ႏွစ္ျပည့္ ပြဲေလးကေတာ့ မီသြားႏုိင္တယ္ေပါ့။ အေရးႀကီးတာက ေရစက္ခ်ေပးဖို႔ လူပဲ။ က်ေနာ္ရိုက္ေတာ့မယ္ ေျပာေတာ့ တခ်ိဳ႕က အသံထြက္ လာတယ္။ ကိုအဏ္ေထာ္ဏီက ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ ရၿပီလို႔ထင္လား ဆိုၿပီး တခ်ိဳ႕က လာေမးၾကတယ္။ က်ေနာ္ ျမင္ၾကည့္တာ ကေတာ့ အခုဟာက အၿမီးကနင္း၊ ဦးကေထာင္နဲ႔ တခါတေလ အလယ္က ကုန္းထ လာတာေလးေတြက ျမင္ေနရေသးတဲ့ အတြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ အႏုပညာသမား ဆိုေပမယ့္၊ က်ေနာ္တို႔က အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး အတြက္ ဦးတည္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြပါ။ ျပည္သူေတြက ၿငိဳျငင္မွာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း မလိုလားဘူး။ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္းေလးျဖစ္မွ က်ေနာ္တို႔လည္း လုပ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။
ေမး။     ။ သရုပ္ေဆာင္ေတြကိုေရာ ဘယ္လိုစီစဥ္ထားလဲ။
ေျဖ။     ။ သရုပ္ေဆာင္ေတြက မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ ေနရာကိုေတာ့ ကေလး တေယာက္ေရြးမယ္။ က်န္တဲ့အေဖ၊ အေမ ေနရာကိုေတာ့ မ၀င္းေမာ္ဦးမေသခင္ အရြယ္ကို တခ်ိဳးခ်ိဳး ရိုက္လိုက္မယ္။ ၿပီးရင္ အဆံုးမွာ အေဖ၊ အေမကို တခ်ိဳးခ်ိဳး ရိုက္မယ္။ သရုပ္ေဆာင္ ၂ ဆင့္ ရုိက္မယ္။
ေမး။     ။ ဒီဇာတ္ကားအတြက္ ကုန္က်စရိတ္လည္း မ်ားမ်ား သံုးမယ္လို႔ၾကားတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ သံုးသြားမလဲ။
ေျဖ။     ။ ေငြေၾကးကေတာ့ စက္မႈအား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အရုပ္အသံ သံုးၿပီး၊ အခ်ိန္ယူၿပီး ရုိက္မယ္ဆိုရင္ သိန္း ၂ ေထာင္ အထက္၊ သိန္း ၃ ေထာင္ေလာက္ေပါ့။ ဒါကေတာ့ ကိုယ္ခ်ဲ႕ရင္ ခ်ဲ႕သလို ကုန္တာေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ ကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခ်ဳံ႕ရိုက္ၾကတာပဲ။ တကယ္လို႔ မ၀င္းေမာ္ဦး ကားရုိက္မယ့္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ အခု ရိုက္ဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲ ကားႀကီးကလည္း ေအာင္ျမင္လို႔၊ ၀င္ေငြေကာင္းေကာင္း ရလာလို႔ က်ေနာ္တို႔လက္ထဲ ပိုက္ဆံရွိရင္ က်ေနာ္က အပီအျပင္ ပတ္ကား အေကာင္းဆံုး ရိုက္မယ္။ အား ပိုထည့္လိုက္မယ္။
ေမး။     ။ ဒါဆို ေလယာဥ္ ျပန္ေပးကားက ရလာတဲ့အျမတ္ကို ျပန္သံုးမယ့္ သေဘာေပါ့။ အဲဒါအျပင္ စပြန္ဆာေရာ ရွိသလား။
ေျဖ။     ။ က်ေနာ္ ကားေကာင္းေကာင္း ရိုက္ခဲ့တယ္။ သူ႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူ ေစ်းကြက္ ေကာင္းေကာင္း ရိုက္ခ့ဲတယ္။ က်ေနာ္တို႔က အခု ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲတဲ့ ကားမွာလည္း ေၾကာ္ျငာစပြန္ဆာေတြ ရွာေနတယ္။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ ေပၚခဲ့တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ၊ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနတဲ့၊ ပတ္သက္တဲ့ အရာေတြရွိမယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြန႔ဲ ပတ္သက္တဲ့ ကုမၸဏီေတြ ရွိမယ္။ သူတို႔က ထည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီ ကုန္ပစၥည္းေတြကို ထည့္ရိုက္မယ္။ မ၀င္းေမာ္ဦး ကားက်ရင္လည္း ၈၈ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကုန္ပစၥည္းေတြ၊ တတ္ႏုိင္တဲ့ စပြန္ဆာေတြကို က်ေနာ္တို႔ အႏုပညာနဲ႔ ပံုေဖာ္တဲ့ အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရး အႏုပညာေပၚမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ထားလို႔ ေၾကာ္ျငာထည့္ျခင္း အားျဖင့္ ေျမေတာင္ ေျမႇာက္ေပးသလို ပံ့ပိုးျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ မိတ္ေဆြေတြကို ဖိတ္ပါမယ္။
ေမး။     ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီမိုကေရစီ၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြကို ရိုက္ခ်င္တဲ့ သူေတြလည္း မ်ားတယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ဒီဇာတ္ကားဆိုရင္ ဦးအဏ္ေထာ္ဏီက ေစာေစာစီးစီး ဦးထားလုိက္တာ မ်ိဳးလား။
ေျဖ။     ။ မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်။ ဦးတယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္က မ၀င္းေမာ္ဦးနဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ရွိလို႔ သူ႔မိသားစုရဲ႕ ဘ၀ကို သြားေလ့လာရင္း သူတို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ယူၿပီးေတာ့ ဇာတ္ကို အကုန္ ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ လက္ဦးတယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ လက္ဦးမႈနဲ႔ က်န္တဲ့ဟာေတြကို ရိုက္ဖို႔လည္း မစဥ္းစားပါဘူး။ လက္ဦးခ်င္တဲ့ သေဘာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ထက္ ဦးတဲ့သူေတြက လုပ္တာ မေတြ႔လို႔ ကိုယ္က မ၀င္းေမာ္ဦး အတြက္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တဲ့လူပါ။
ေမး။     ။ ဒီဇာတ္ကားကို ၂၀၁၄ ေလာက္မွာ ရိုက္ျဖစ္မယ္လို႔ မွန္းထားတာေပါ့ေနာ္။
ေျဖ။     ။ ၂၀၁၄ ထဲမွာ က်ေနာ္ရိုက္စရာေတြက Sky Net ဇာတ္လမ္းတြဲ တခု ရိုက္ဖို႔ ရွိတယ္။ စိုးျမတ္သူဇာတို႔နဲ႔ ေရနံ႔သာ ခင္ခင္ႀကီး ဇာတ္ကားကို ရိုက္ေပးရဦးမယ္။ အဲဒါၿပီးမွ က်န္တာေတြ စဥ္းစားမယ္။
ေမး။     ။ ဦးအဏ္ေထာ္နီ အခုရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ျပန္ေပးဆြဲ ကားေရာ၊ အခု မ၀င္းေမာ္ဦးရဲ႕ ဇာတ္ကားေရာက ပရိတ္သတ္ေတြလည္း စိတ္၀င္စားမယ့္ ထူးျခားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ဇာတ္ကားမ်ိဳးေတြ ရိုက္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ရုပ္ရွင္အစည္းအရံုးက ဘာေတြပံ့ပိုးမႈေပးတာ ရွိမလဲ။
ေျဖ။     ။ အခုဆိုရင္ ေလယာဥ္ ျပန္ေပး ဆြဲမႈ ဇာတ္ကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရက လံုး၀ ဆင္ဆာ တခ်က္မွမျဖတ္ဘူး။ က်လာတယ္။ ေရးတင္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္းအတိုင္း အကုန္က်လာတယ္။ ဇာတ္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္လည္း ေပးထားၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ အႏုပညာသမားေတြ အေပၚမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လုပ္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ ျဖတ္ျခင္း ေတာက္ျခင္း လံုး၀မရွိဘူး။ ဒါက ပံ့ပိုးမႈတခုပဲ။ ရုပ္ရွင္ အစည္းအရံုးအေနနဲ႔က ရုပ္ရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက အကူအညီေတာင္းရင္ ေပးမယ့္ သေဘာေတြရွိပါတယ္။
ေမး။     ။ ဒီဇာတ္ကား ၂ ကားမွာ သရုပ္ေဆာင္ အသစ္ေတြနဲ႔ ရိုက္မယ္ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္ေနတယ္။ အဲဒီလို သရုပ္ေဆာင္ အသစ္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ အျပင္ ဒါရုိက္တာ အသစ္ေတြလည္း ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးလား။
ေျဖ။     ။ က်ေနာ္ စီစဥ္ထားတာရွိတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ လက္တြဲမယ့္ လက္ေထာက္ ဒါရုိက္တာ အငယ္ေတြကို ေခၚမွာေတြ ရွိတယ္။ အစိမ္းသက္သက္ လုပ္လို႔မရေသးဘူး။ အျပင္မွာ ဗီဒီယုိေတြ ရုိက္တယ္၊ ဖိုက္တင္၊ အက္ရွင္၊ ရာဇ၀င္ ကားေတြကို ရုိက္ေနၿပီး၊ ဇာတ္ကို နားလည္တဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ိဳးေတြက အခု ဗီဒီယိုေစ်းကြက္ ပ်က္ေတာ့ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနရတာ ရွိတယ္။ အဲဒီလို လူေတြကို က်ေနာ့္ဆီမွာ အလုပ္ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။ ေမြးထုတ္တယ္ ဆိုတာထက္ သူတို႔ကို အကူအညီ ေတာင္းရင္းနဲ႔ သူတို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးရမယ္။
ေမး ။    ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဆင္ဆာက အတိုင္းအတာတခုအထိ လြတ္လပ္ခြင့္ရလာၿပီ။ အရင္တုန္းက ဆင္ဆာလြတ္ရင္ ဘာေတြလုပ္လိုက္မယ္ ဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တာေတြရွိတယ္။ အခုတကယ္တမ္း လြတ္လာေတာ့ ဟာသကားေတြ၊ သရဲကားေတြ ေပၚေနေတာ့ ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ တကယ္ ေကာင္းတဲ့ကားမ်ိဳးေတြမေပၚလာတာက ဘာေၾကာင့္လို႔ထင္လဲ။ ဘာအခက္အခဲေတြရွိေနသလဲ။ ဘာေတြလိုအပ္ေနတယ္ထင္သလဲ။
ေျဖ ။    ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရင္ ဟာသကားေတြ က်ေနာ္လည္းရုိက္ခဲ့တယ္။ ဒရာမာေလးေတြ ရိုက္ခဲ့တယ္။ သရဲကားေတာ့ မရိုက္ခ့ဲဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ အေရးႀကီးတာက ပရိသတ္နဲ႔က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အားစမ္းရတာ။ အခု ပရိသတ္က က်ေနာ္တို႔ကို ဘာျဖစ္ေနလဲဆုိရင္ ရိုက္ကြင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္။
အဓိကက ရုပ္ရွင္မေပၚဘူးဆိုတာ ဂ်ာေအးသူ႔အေမရိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုမရွိေတာ့ ထုတ္ေ၀သူေတြ၊ ဒါရိုက္တာေတြ ပိုက္ဆံမရဘူး။ ဒီေတာ့ ကားေကာင္းေအာင္ မရိုက္ၾကဘူး။ ကားက ပရိတ္သတ္ေတြ ယံုၾကည္ရတဲ့ကားေတြ မရွိဘူး။ ရံုတင္မယ့္ကားေတြက တန္းစီေစာင့္ေနရတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုေတြလည္း မ်ားမ်ားေပၚထြက္လာေစခ်င္တယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ရံုတင္စရာ ထိုင္ေစာင့္ေနစရာ မလုိေတာ့ဘူး။ မလိုရင္ ဒီကားကို တင္ၾကည့္တယ္၊ ပရိတ္သတ္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ဆင္းၿပီး ေနာက္ကားတက္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သြက္သြက္ေလးေတြနဲ႔ လုပ္ၾကရင္ အဲလိုနည္းနဲ႔ ကားေကာင္းေတြ ေပၚလာလိမ့္မယ္။
လူအေပၚပဲ မူတည္ၾကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒါရိုက္တာ စလုပ္ကတည္းက ဒီဗီဒီလုိ ရံုတင္လို႔ရမယ့္ ဇာတ္ကားေကာင္းေလးေတြပဲ ရိုက္မယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးခဲ့တဲ့ ဒါရုိက္တာျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ့္ လုပ္သက္ ၁၀ ႏွစ္သက္တမ္းမွာ ရုပ္ရွင္ကားႀကီး ၆ ကား၊ ဒီဗီဒီ၊ ဗီစီဒီနဲ႔ ကားေပါင္း ၄၀ ပဲ ရွိေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း တလမွာ ၃ ကား၊ ၄ ကားနဲ႔ ပံုမွန္ရိုက္တယ္။ ၁၀ ႏွစ္ဆုိရင္ သူတို႔ရိုက္တာ ကားေပါင္း ၃၆၀ ေလာက္ရွိေနၿပီ။ က်ေနာ္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ ပိုအလုပ္လုပ္ထားတဲ့ လူေတြလို႔ေျပာရမွာေပါ့။ အမွန္မွာက လူနဲ႔လည္းဆိုင္တယ္။ က်ေနာ္က အဲလို မရိုက္ခ်င္တဲ့အတြက္ ကား ၄၀ ပဲရွိေသးတယ္။သူတို႔က အဲလိုရိုက္ခ်င္တဲ့အတြက္ အဲလိုျဖစ္လာတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အျမင္မတူတဲ့ဟာေတြကို အခု ဗီဒီယိုေခတ္ပ်က္တဲ့အေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစားၿပီး ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုတယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ၀ိုင္းလုပ္လုိက္ရင္ ဘာပဲေျပာေျပာ ေကာင္းတဲ့ ကားေတြ ျပန္ထြက္လာမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္းကလည္း အခု ဒီဂ်စ္တယ္ ရုပ္ရွင္ရံုေတြလုပ္ေနၿပီ။ မၾကာခင္လည္း ေနာက္ေဆာက္မယ့္ ေစ်း၀ယ္စင္တာေတြ၊ ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြလာရင္ အေသးစား ရုပ္ရွင္ရံုေလးေတြ ထည့္ေဆာက္တာပါလာရင္ သူ႔အဖြဲ႔နဲ႔သူ႔ နာမည္ေကာင္းနဲ႔ ရပ္တည္ထားတဲ့ ဒါရိုက္တာေတြဆိုရင္ ပရိတ္သတ္ကလည္း စိတ္၀င္စားရင္ သရုပ္ေဆာင္အသစ္ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အရည္အေသြးေကာင္းရင္ ရုပ္ရွင္ရံုေတြကလည္း စိတ္၀င္စားၿပီး ၀ိုင္းလုပ္လိုက္ရင္ ေနာက္လူေတြကလည္း ဒီအျမင္ကိုရၿပီး လုိက္လုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို ေရာက္လာမယ္။ စိတ္ဓာတ္ေတြျပာင္းၿပီး၊ လမး္ေၾကာင္းတစ္ခုေပၚ ေျပာင္းဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ အႏုပညာညီအစ္ကိုေတြ၊ ဒါရုိက္တာေတြ စဥ္းစားၾကပါ။ အရည္အေသြးရွိေအာင္ လမး္ေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ဖို႔ စဥ္းစားဖို႔လုိပါတယ္။
ေမး ။    ။ ဒီလိုဇာတ္ကားေတြရိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးက အရင္တုန္းကတည္းက ေတြးထားတာလား၊ ဆင္ဆာေတြ ေလွ်ာ့ေပါ့လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ထြက္လာတာလား။
ေျဖ ။    ။ ကားေကာင္းေကာင္းေတြ ရိုက္သင့္တယ္၊ ရုပ္ရံုေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္တယ္၊ အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကိုလည္း ထိုးေဖာက္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အျမင္က ၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ က်ေနာ္စဥ္းစားမိတာ။ အခုမွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္တာ။
ေမး ။    ။ ဆက္ရိုက္မယ့္ကားေတြမွာေရာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးေတ ြရိုက္ခ်င္သလဲ။ ဘယ္လို အိုင္ဒီယာေတြရွိသလဲ။
ေျဖ ။    ။ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ လ်ာထားတာက အခုလုပ္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ ျပန္ေပးဆြဲမႈ၊ ေရနံ႔သာခင္ခင္ႀကီး၊ ၿပီးရင္ မ၀င္းေမာ္ဦး ကားရိုက္ဖို႔က အေျခခံဥပေဒကိစၥ ေႏွာင့္ေႏွးမႈရွိေနရင္ ဇာတ္သိမ္းေလးပဲထားၿပီး အရင္ရုိက္မယ္။ တကယ္လို႔ မရိုက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေျမျမွဳပ္မိုင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္းတ ခု က်ေနာ့္မွာေရးထားတာရွိတယ္။ အစိုးရနဲ႔ KNU ၾကားထဲမွာ ကင္လူမ်ိဳးက ငပိရရ၊ ဆားရရ၊ ေတာထဲေတာင္ထဲက ထြက္တဲ့ သစ္ဥသစ္ဖုေတြကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဓားမဦးတိုက္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္တဲ့ဓေလ့နဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကရတာကေန ေျမစာပင္ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေျမျမဳပ္မိုင္းေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ၿပီး စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္နဲ႔ “ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ဇြဲကပင္ေျမ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္တခုရွိ တယ္။ အဲဒါလည္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၀တၳဳဇာတ္ညႊန္း ဒါရုိက္တာပဲ။ အဲလိုဇာတ္မ်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို အင္တာဗ်ဴးၿပီး ေရးထားတာရွိတယ္။ ေနာက္တခုက စာေတြေရးတဲ့ ေတာင္ကေလးဆရာေတာ္က ေျပာျပထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတခုရွိတယ္။
ကရင္လူမ်ိဳးေတြက ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ေနရတာေတြရွိတယ္။ အခု ဒီမုိကေရစီရပါၿပီ၊ ျပန္လာခဲ့ၾကပါလို႔ေျပာတယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ဒုကၡေတြေ၀၊ ေျပးလႊားသြားလာၿပီး၊ သူမ်ားႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ယိုးဒယားဘက္ကိုလည္း ေၾကာက္ရ၊ စခန္းထဲမွာပဲ ေခါင္းပံုျဖတ္တာေတြ ၊ လူေမွာင္ခို ေၾကာက္ရတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရၿပီး၊ ဒီမုိကေရစီရ ျပန္ေတာ့လည္း ေနစရာအိမ္မရွိတဲ့ “ငါ့အိမ္ဘယ္မွာလဲ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္တဇာတ္ ေျပာျပထားတာလည္းရွိတယ္။ ဆရာေတာ္ကိုေတာ့ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးထဲမွာရွိတဲ့အတိုင္း ခ်ေရးခ်င္ရင္ ဇာတ္ညႊန္းေရးေပးဖို႔။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲလိုျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြပဲ သြားေတာ့မွာပါ။ ႏိုင္ငံတကာမွာရိုက္ေနတဲ့ ဒါရုိက္တာႀကီး ေတြက တစ္ကားေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ပရိသတ္ရင္ထဲကိုထိေအာင္လုပ္ၾကတာေတြ႔ရတယ္။ ဒါေလးေတြကို လူငယ္ဒါရုိက္တာတစ္ေယာက္အ ေနနဲ႔ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္အတြက္ တာ၀န္ေက်သြားခ်င္တယ္။ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္ျပမယ္။
ေမး။     ။ ဒါဆို မ၀င္းေမာ္ဦး ဇာတ္လမ္းအတြက္ေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ မတင္ရေသးဘူးေပါ့။
ေျဖ။     ။ မတင္ရေသးဘူး။ အဆံုးသတ္ေလးကို ေစာင့္ေနတာ။ တင္မွာပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္ညႊန္း ေရးထားတာဆိုေတာ့ အခန္းစဥ္ေတြ အကုန္လံုး ခြဲၿပီးသား။ အမွ်ေ၀နဲ႔ပဲ သိမ္းမယ္။ ဇာတ္က အမွ်ေ၀မွပဲ ရင္ထဲ ဆို႔မွာကိုး။
ေမး။     ။ ေလယာဥ္ျပန္ေပး ဆြဲတဲ့ကားဆိုရင္ ႏုိင္ငံတကာအထိ ေရာက္ဖို႔ မွန္းထားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အခု မ၀င္းေမာ္ဦး ကားကိုေရာ ဘယ္ေလာက္ထိ မွန္းထားသလဲ။
ေျဖ။     ။ ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ က်ေနာ္ ဒီလုိစနစ္နဲ႔ပဲ သြားေတာ့မယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိတ္ႀကိဳက္ေလးေတြပဲ လုပ္ၿပီး သြားေတာ့မယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ႏိုင္ငံတကာက အရုပ္အရည္အေသြးနဲ႔၊ အသံ အရည္အေသြးကို လိုခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရိုက္တဲ့ အခါမွာလည္း မင္းသားမင္းသမီးက ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ ေပးတဲ့အိုက္တင္ကို သတိထားၿပီး မႀကိဳက္ ေပမယ့္လည္း လႊတ္လိုက္ရတာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ႏုိင္ငံတကာက လိုခ်င္တဲ့ အရည္အေသြးေတြ ေပးၿပီး တႏုိင္ငံခ်င္း တႏုိင္ငံခ်င္းဆီကို တလွမ္းခ်င္း သြားႏုိင္ရင္၊ က်ေနာ္တို႔ကို ယံုၾကည္လာရင္ ျဖန္႔ခ်ိလို႔ရသြားမွာေပါ့။     ။

Irrawaddy News