တရားေသာစစ္နဲ႔ မတရားေသာအျဖစ္(နီမင္းေဆြ)



တတိယကမၻာစစ္ကို ဘယ္လုိ လက္နက္ေတြနဲ႔ တိုက္ၾကမလဲဆုိတာကုိေတာ့ မသိႏုိင္ဘူး၊ စတုတၴကမၻာ စစ္ကိုေတာ့ ေက်ာက္တံုးေတြ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ တိုက္ၾကမႇာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္'လို႔ ႏုိဘယ္လ္ဆုရ သိပၸံပညာရႇင္ႀကီး'အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတိုင္း' ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရႇိပါတယ္။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာကတည္းက လူေတြဟာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တစ္ဖြဲ႕အေပၚတစ္ဖြဲ႕ ၿငိဳးမာန္ဖြဲ႕ၿပီး ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ စၿပီး အျပန္ျပန္အလႇန္လႇန္ တုိက္ခုိက္လာခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလုိ တုိက္ခုိက္ ၾကရင္းနဲ႔ ပုိၿပီးေကာင္းတဲ့ လက္နက္ဆန္းေတြကုိ တီထြင္လာခဲ့ၾကရာက အခုဆုိ တစ္ကမၻာလုံး နာရီပုိင္းအတြင္းမႇာ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းသြားႏုိင္မယ့္ လက္နက္ေတြေတာင္ ေပၚလာေနၾကပါၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ကမၻာစစ္ ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အားလုံးေက်ာက္ေခတ္ကုိ ျပန္ေရာက္သြားေတာ့မႇာပဲလုိ႔ အုိင္းစတုိင္းက ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ စစ္ပြဲဆုိတာ ေသနတ္နဲ႔ တုိက္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဓနဓနခ်င္း တုိက္ရတာလုိ႔ ေရႇးယခင္ကေတာ့ ေျပာေလ့ရႇိၾကပါတယ္။ ဒီစကားက သူ႔ေခတ္နဲ႔ သူ႔အခါမႇန္တာပါပဲ။ အေျမာက္ ေကာင္းေကာင္း စစ္သေဘၤာေကာင္းေကာင္း တုိက္ေလယာဥ္ေကာင္းေကာင္း ၀ယ္ႏုိင္တဲ့သူက ေနာက္ဆုံး စစ္ႏုိင္သြားတာပဲ မဟုတ္လား။ အခုေနာက္ပုိင္းမႇာေတာ့ နည္းပညာသာတဲ့လူက အႏုိင္ရမလုိ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဦးေႏႇာက္ ဦးေႏႇာက္ခ်င္း တုိက္ရတဲ့ေခတ္ကုိ ေရာက္လာၿပီလုိ႔ ေျပာရေတာ့မလုိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါျဖင့္ ဦးေႏႇာက္ ဒီေလာက္ေကာင္းေနမႇေတာ့ စစ္မတုိက္ဘဲ ႏုိင္ႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကုိ ဦးေႏႇာက္အသုံးျပဳၿပီး ေရြးလုိ႔ မရဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရႇိလာပါတယ္။ မႇန္ပါတယ္၊ ဒီကိစၥကုိ ၀ုိင္းစဥ္းစားၾကေစခ်င္ၾကလုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးလုိက္ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြေသေက်ေစတဲ့ စစ္ကို ဖန္တီးၾကသူေတြဟာ လူေတြပဲျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူေတြဟာ ေနာက္ထပ္ စစ္ထပ္မျဖစ္ဖို႔ စစ္ပြဲေတြကို ေလ့လာသင့္တယ္။ ဘယ္လို တိုက္သြားၾကတယ္ ဆိုတာထက္ ဘာ့ေၾကာင့္တိုက္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကို အရင္ေလ့လာမႇ ေနာင္စစ္ပြဲေတြ ထပ္ျဖစ္မလာေအာင္ ေရႇာင္လႊဲႏုိင္မႇာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ျဖစ္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တူေနတတ္ၾကတာမ်ားတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲကို ဂ်ပန္ဘာ့ေၾကာင့္ ၀င္လာရသလဲဆိုတာကို အရင္ေလ့လာၾကည့္႐ုံနဲ႔ စစ္မတုိက္ဘဲ ႏုိင္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိ ေတြ႕လာႏုိင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္မႇာရႇိတဲ့ စစ္တပ္ဟာ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏႇစ္ ေနာက္ပိုင္းေတြမႇာ တန္ခိုးထြားလာတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး မူ၀ါဒအေပၚ လႊမ္းမိုးလာႏိုင္႐ံုသာမက  ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဧကရာဇ္အေပၚမႇာလည္း အေတာ္စကား ေပါက္လာႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီမႇာ သူတို႔ စိတ္၀င္စားလာတာကေတာ့ အာရႇတိုက္နဲ႔ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲကို နယ္ေျမတိုးခ်ဲ႕ဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီေဒသႏႇစ္ခုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္မႇ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေလာင္စာဆီတို႔ ကုန္ၾကမ္းတို႔ ေစ်းကြက္တုိ႔ ရမႇာမုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထဲ ဂ်ပန္ လႊမ္းမိုးလာမႇာကို အေမရိကန္ကလည္း စိုးရိမ္ပါတယ္။ ပစိဖိတ္ သမုဒၵရာကို ဂ်ပန္စိုးမိုးႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ဂ်ပန္အေနနဲ႔ အေမရိကန္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခကုိ အလြယ္တကူ ၿခိမ္းေျခာက္လာႏိုင္ေတာ့မႇာကိုး။ ဒီလို ဂ်ပန္႔ အႏၲရာယ္ကို စိုးရိမ္ေနတုန္းအခ်ိန္မႇာ ဂ်ပန္က တ႐ုတ္ျပည္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္လိုက္ေတာ့ အေမရိကန္ေတြ အေၾကာစိမ့္သြားၾကရပါတယ္။ နဂိုကမႇ ဘယ္လိုမႇ ေစ့စပ္လို႔ မရတဲ့အထဲမႇာ ဂ်ပန္က ဒီလိုလုပ္လာေတာ့ အေမရိကန္ဟာ ၿငိမ္ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကို ဘာကုန္ၾကမ္းမႇ မပို႕ရဘူးလို႔ သူ႔ၾသဇာသက္ေရာက္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ ပိတ္ပင္လိုက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ စက္သံုးဆီေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မႇာ ဂ်ပန္႕ရဲ႕လက္ထဲမႇာ စက္သံုးဆီကလည္း ၆လစာပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့လည္း က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ ေရာက္ရၿပီေပါ့။ စက္သံုးဆီမရရင္ ဘာစီးပြားေရးမႇလည္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ လို႔ တိုင္းျပည္ဟာ ၿပိဳလဲဖုိ႔ပဲရႇိပါေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမႇာ ဂ်ပန္ဟာ ၆ လအတြင္း ၿပိဳလဲေတာ့မယ့္ အႏၲရာယ္ကို ႀကံဳေတြ႕လာတဲ့အခါက်မႇ စစ္တိုက္ဖို႔ စဥ္းစားလာတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳရပါမယ္။ တကယ္လုိ႔ အေမရိကန္ အဂၤလန္တို႕နဲ႕ ျပန္ေဆြးေႏြးၿပီး တ႐ုတ္မႇာ ေရာက္ေနတဲ့ ဂ်ပန္တပ္ေတြကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းေပးမယ္ဆိုရင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ကုိ ဂ်ပန္ေရႇာင္လႊဲႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ သမိုင္းသုေတသီေတြလည္း အမ်ားႀကီးရႇိပါတယ္။ ဒီေနရာမႇာ အေရးႀကီးတဲ့ဆို စကားတစ္ခြန္းကိုလည္း သြား သတိရမိပါတယ္။ 'တတိယကမၻာစစ္ကို ဘယ္လုိ လက္နက္ေတြနဲ႔ တိုက္ၾကမလဲဆုိတာကုိေတာ့ မသိႏုိင္ဘူး၊ စတုတၴကမၻာ စစ္ကိုေတာ့ ေက်ာက္တံုးေတြ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ တိုက္ၾကမႇာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္'လို႔ ႏုိဘယ္လ္ဆုရ သိပၸံပညာရႇင္ႀကီး'အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတိုင္း' ေျပာသြားခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရႇိပါတယ္.... အဲဒါကေတာ့ 'စစ္တိုက္တာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုမႇာ အတူထိုင္ၿပီး တိုက္ၾက၊ မျပတ္မခ်င္းတိုက္ၾက' လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္ဆိုတာ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ၿပီးတိုက္မႇ ကိစၥျပတ္ေလ့ ရႇိတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ ေခတ္လူငယ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ေအာက္သြားၿပီလုိ႔ ဆုိရမႇာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္ႀကီးစုိးတဲ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီလုိမစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ အေမရိကန္ကုိ ႏုိင္ေအာင္တုိက္ဖုိ႔သာ အားသန္ေနခဲ့တယ္။ အေမရိကန္မႇာ ပညာသင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကလြဲၿပီး က်န္ဂ်ပန္မႇာရႇိတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ အားလုံးက အေမရိကန္ကုိ တုိက္ရင္ႏုိင္မယ္လုိ႔ပဲ ထင္ခဲ့ၾကတာကုိး။ ဒါဟာလည္း ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕သမိုင္းမႇာ ဘယ္ႏုိင္ငံနဲ႔ပဲ တုိက္တုိက္ တစ္ခါမႇ စစ္မ႐ႈံးခဲ့ဖူးေသးတဲ့ အေတြ႕့အႀကံဳေတြေၾကာင့္   ျဖစ္ရတာပါ။ ၁၉၀၄-၁၉၀၅ ခုႏႇစ္ေတြမႇာ ႐ု႐ႇားနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေတာ့လည္း ႏုိင္ခဲ့တာပဲ။ ပထမကမၻာစစ္ထဲ ၀င္တုိက္ေတာ့လည္း ႏုိင္ခဲ့တာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္႐ႈံးတဲ့ အရသာဟာ ခ်ိဳ သလား ခါးသလား ဂ်ပန္မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ အေမရိကန္ေရတပ္ကုိ ဦးက်ိဳးသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္မႇ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ ေတာင္ဘက္ထဲက ကြၽန္းေတြကုိ ေအးေအးေဆးေဆး သိမ္းႏုိင္႐ုံသာမက အာရႇအေရႇ႕ပုိင္းတစ္ခု လံုးကုိ အလြယ္တကူ အုပ္စီးထားႏိုင္မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဟာေ၀ယီကြၽန္းက ပုလဲဆိပ္ကမ္းမႇာ ကပ္ထားတဲ့ အေမရိကန္ေရတပ္က ဖ်က္သေဘၤာနဲ႔ ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာေတြကို အကုန္ကုန္ေအာင္ အငုိက္ဖမ္းၿပီး ၀င္တုိက္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ဂ်ပန္ဘာ့ေၾကာင့္ စစ္ထဲ၀င္လာရသလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းပါ။ ဒီထက္ ပိုရႇည္ေအာင္ေျပာရင္လည္း ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာရင္လည္း ပို႐ႈပ္သြားတာပဲ ရႇိမႇာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ တိုတိုေျပာရရင္ ဒီဒုတိ ယ ကမၻာစစ္ႀကီးထဲကုိ ဂ်ပန္၀င္တုိက္ရတာ သယံဇာတေၾကာင့္ ၀င္တုိက္ခဲ့ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီလုိတုိက္ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ၊ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ အေရႇ႕အာရႇနဲ႔ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကုိ မစုိးမုိးႏိုင္႐ုံသာမက ဂ်ပန္စစ္သားႏႇစ္သန္းနဲ႔ ဂ်ပန္အရပ္သား တစ္သန္း တုိ႔ရဲ႕အသက္ေတြ ေပးလိုက္ရတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တာပါ။ ေပးလုိက္ရတဲ့ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတြကလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ။ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံကုိ ေပးလုိက္ရတဲ့ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတြကုိ ခ်ေပါင္းၾကည့္တာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄၄.၁၉ ဘီလ်ံေတာင္ ရႇိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔မပစ္ဘဲ တကယ့္ေသနတ္နဲ႔ပဲ ပစ္ခ်င္မိခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေသနတ္တစ္ခ်က္ စမေဖာက္ခင္မႇာ ဒါေတြကုိ အရင္စဥ္းစားသင့္သလုိ ေဖာက္ၿပီးရင္လည္း စားပြဲ၀ုိင္းတစ္ခုမႇာ အတူေရာက္လာႏုိင္ဖုိ႔ က်န္သံေယာဇဥ္အားလုံးကို ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စစ္ဆုိတာ မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေျပာထားၾကတဲ့ စကားေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီအထဲက 'လူေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတဲ့အခ်ိန္မႇာ သားေတြက အေဖေတြကို သၿဂႋဳဟ္ၾကရၿပီး စစ္ပြဲအတြင္းမႇာေတာ့ အေဖေတြက သားေတြကို သၿဂႋဳဟ္ၾကရတယ္'ဆိုတဲ့ စကားဟာ အင္မတန္မႇ သံေ၀ဂရစရာ ေကာင္းလႇပါတယ္။ သားေယာက္်ားခ်င္း တူတာေတာင္မႇ လူမမယ္သား ေယာက်္ားေလးေတြကုိ သၿဂႋဳဟ္ရတာက ပုိၿပီး ရင္က်ိဳးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မတုိက္ဘဲနဲ႔ ေျဖရႇင္းလုိ႔ရႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြ လုံး၀မရႇိေတာ့ဘူးလား၊တုိက္ကုိတုိက္မႇ ရမယ္ဆုိတာ တကယ့္ ႐ုိးသားမႈကုိ အေျခခံတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေရာ ျဖစ္ႏုိင္ရဲ႕လား၊ က်န္တဲ့လူေတြကေရာ အဲဒီကေလးေတြ အကုန္ကုန္ေအာင္ ဆက္တုိက္ေနၾကတာကုိ ဒီအတုိင္းပဲ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနၾကေတာ့မႇာလား။ အားလုံး ၀ုိင္းစဥ္းစားသင့္ၾကပါၿပီ။            ေနာက္တစ္ခု ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အမႇန္တရားအေၾကာင္းပါပဲ။ လူဆုိတာ အမႇန္တရားဆီကို မသြားခ်င္လို႔မရပါဘူး။ မသြားလည္း တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္ရမႇာမုိ႔ အေႏႇးနဲ႔အျမန္ ေရာက္ေအာင္သြားရမႇာပါ။   ျမန္ျမန္သြားႏုိင္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးမႇာဆို ပိုၿပီးျမန္ေအာင္ေတာင္ သြားသင့္တာပါ။ ဟိုေခတ္က နာမည္ႀကီးသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ထဲကလို 'ျဖည္းျဖည္းေလး... အေႏႇး..ရထား..' ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ သြားဖို႔မသင့္ပါဘူး။က်ည္ဆန္ရထားနဲ႔ သြားရပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္သြားရမယ့္ ဘူတာကလည္း အသစ္မဟုတ္ဘဲ အမ်ားသူငါ သြားၾကတာမ်ား လြန္းလုိ႔ လူျပည့္ေနတဲ့ ဘူတာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ Google မႇာ Federalism လုိ႔ ႐ုိက္ထည့္ၿပီး Enter ကုိ ေခါက္လုိက္ပါ။ ေနာက္  Federalism - Wikipedia, the free encyclopedia ကုိ click ေပးၾကည့္လုိက္ပါ။ ေျမပုံတစ္ခ်ပ္ ေပၚလာပါ လိမ့္မယ္။ အဲဒီဘူတာကုိ ေရာက္ေနၾကတဲ့ အေမရိကန္၊ ကေနဒါနဲ႔ အိႏၵိယအျပင္ က်န္ႏုိင္ငံေတြကုိ အစိမ္းေရာင္နဲ႔ ျခယ္ျပထားလုိ႔ တစ္ကမၻာလုံး စိမ္းေရႊေနတာကုိ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ 'ေအးေပါ့ဗ်ာ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ အဲဒီဘူတာကုိ သြားၾကမႇာ ေပါ့၊ လက္၀ဲယိမ္း၀ါဒီေတြကေတာ့ ဘယ္သြားခ်င္ၾကလိမ့္မတုန္း'လုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေခတ္သစ္ ႐ု႐ႇားႏုိင္ငံရဲ႕ နာမည္ကုိက Russian Federation ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘူတာကုိ သြားခ်င္ေနၿပီလား၊ မသြားခ်င္ ေသးဘူးလား။ မသြားခင္ ဘာေတြ အရင္လုပ္ေနဦးမႇာလဲ။ ဒါမႇမဟုတ္ အေကာင္းဆုံး အစီအစဥ္တစ္ခုကုိ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဘယ္လုိစီစဥ္ေနသလဲ။ အားလုံး ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမႇာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး စစ္ဆိုတာ မေကာင္းရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲေနၾက တာလဲလို႕ ေမးစရာရႇိပါတယ္။ တုိင္းျပည္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့အခိ်န္မႇာ စစ္မႈထမ္းျဖစ္သူ ကိုယ့္ဘႀကီးေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ သတိရမိပါတယ္။ 'ဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမႇာ လူေတြေျပာရဆုိရ သိပ္လြယ္တယ္ကြ၊ ဟုိကားဒီကုိလာစမ္း၊ ဒီလႇည္း ဟုိဘက္ ကုိသြားစမ္းဆိုရင္ ႏႇစ္ခြန္းေတာင္ ေျပာစရာမလုိဘူး၊ သိပ္လုပ္လုိ႔ကုိင္လုိ႔ ေကာင္းတာပဲ'လုိ႔ ဘႀကီးက ကုိယ့္ကုိ ေျပာခဲ့ဖူးတာပါ။ ဒီဘက္က ကိုယ့္ဘႀကီးက ဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးကို ဒီပံုဒီနည္းနဲ႔ ခံတြင္းေတြ႕ေနတယ္ဆိုရင္ ဟိုဘက္ က ဘႀကီးေတြအေနနဲ႔ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိးကုိ ပုိၿပီး သေဘာေခြ႕မေနႏုိင္ၾကဘူးလားလုိ႔ ေတြးစရာရႇိပါတယ္။ သူတို႔ဘက္မႇာဆို ပိုၿပီးေျပာလို႔ဆိုလို႔ လြယ္႐ံုသာမက လက္ညႇိဳးညႊန္ရာမႇာေတာင္ ေရျဖစ္ႏုိင္ေသးတာ မဟုတ္လား။ သူတုိ႔ေျပာလာမယ့္ စကားအသြားအလာကုိ အသိဉာဏ္ထက္ျမက္တဲ့ ျပည္သူေတြ နည္းနည္းေလာက္ အကဲခတ္လုိက္႐ုံနဲ႔ ဒီအယူအဆမႇန္တယ္ မမႇန္ဘူးဆုိတာ သိလာၾကမႇာပါ။ ကုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကုိမႇ အျပစ္မတင္ခ်င္ပါဘူး။ စစ္ဆုိတာ ေကာင္းမယ္ထင္လုိ႔ တရားတယ္ထင္လုိ႔၊ေနာက္ၿပီး ဒီနည္းလမ္းကလြဲၿပီး ဒီ့ျပင္ေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္း ရႇိမယ္မထင္လုိ႔ တုိက္ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ စြတ္လုပ္တဲ့ ေခတ္ေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ႏႇစ္ေပါင္း ၇၀ ေလာက္ ကတည္းက ကုန္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဂ်ပန္ေတြလည္း ဒီလုိပဲစြတ္ လုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္က်မႇသာ အကုန္ ဒုကၡေရာက္ကုန္ၾကရတာပါ။ လူေတြ သန္းခ်ီ ေသကုန္႐ုံသာမက ကုိယ့္ကေလးေတြကုိ ေနာင္တစ္သက္လုံးဆပ္လုိ႔ မေၾကႏုိင္တဲ့ အေႂကြးေတြနဲ႔အတူ ထားရစ္ခဲ့ရတာကုိ သတိရတုိင္း စစ္ထဲ၀င္တုိက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့လူေတြ ဘယ့္ကေလာက္ အေသမေျဖာင့္ၾကမလဲ ဆုိတာေတြးလုိ႔ေတာင္ မၾကည့္ရဲပါဘူး။ 'စစ္ျဖစ္ၿပီဆုိတာနဲ႔ အရင္ဆုံး ေသနတ္မႇန္ေသတဲ့ သူကေတာ့ အမႇန္တရားပဲ'လုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြလည္းရႇိပါတယ္။ကုိယ္ကေတာ့ အဲဒီစကားအေၾကာင္း မေဆြးေႏြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ တရားေသာစစ္ကုိ ဆင္ႏႊဲေနရတာပါ ဆုိတဲ့အဆုိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ဘာမႇမႇတ္ခ်က္ မျပဳလုိပါဘူး။ စစ္ျဖစ္ၿပီဆုိတာနဲ႔ အရင္ဆုံး ေသနတ္မႇန္ေသရမယ့္ သူေတြဟာ ဘာမႇန္းညာ မႇန္းမသိေသးတဲ့ လူမမယ္အရြယ္ ကေလးေတြပဲ ျဖစ္ၾကတာမုိ႔ အဲဒီကေလး မိဘေတြရဲ႕ရင္ထဲမႇာ ဘယ္လုိေနရႇာၾကမလဲဆုိတာကုိပဲ ေတြးေနမိေတာ့တာပါ။ EMG