ရဲႏွင့္ျပည္သူ ကူညီပါရေစႏွင့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး

ေရးသားသူ- ဥကၠာကိုကို၊ သန္းေဌး

“လုပ္ကိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ျပည္သူလူထုအေပၚ အႏိုင္မက်င့္မိေစရန္ သတိျပဳပါ”

အထက္ပါအခ်က္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တိုင္းက ျပည္သူလူထုအေပၚ ျပဳက်င့္ရမည့္ က်င့္၀တ္ဆယ္ပါးထဲမွ တစ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးခ်င္းအေနျဖင့္ ေစာင့္စည္းရမည့္ က်င့္၀တ္(၁၇)ပါးထဲတြင္လည္း တာ၀န္၀တၱရားမ်ား ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ တရားမွ်တ၍ အဂတိတရားကင္းပါဟူသည့္ အခ်က္ပါ၀င္သည္။

ယေန႔ကာလတြင္ ျပည္သူလူထုအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕အေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ အျပည့္အ၀မရွိျခင္းက တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ဦးတည္ေဖာ္ေဆာင္မႈကို သြက္လက္ျမန္ဆန္ေစမည္မဟုတ္ပါ။ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ အဂတိလိုက္စားျခင္း ကိစၥရပ္တို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက ရဲတပ္ဖြဲ႕ဆိုလွ်င္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ တြဲဖက္ျမင္မွတ္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေသာ အျမင္တို႔က ရဲႏွင့္ျပည္သူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၍ ဒုစရိုက္လုပ္ငန္းမ်ားႏွိမ္နင္းရာတြင္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစခဲ့သည္။

“ယံုၾကည္မႈက တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္မရွိေတာ့ရင္ ျပည္သူကလည္း ရဲကိုအေၾကာင္းမၾကား၊ ရဲကလည္း တရားခံအစစ္ကို မေတြ႕တဲ့အခါ စြပ္စြဲခံရတာေတြ မ်ားလာမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရဲနဲ႔ျပည္သူၾကားထဲမွာ အျပန္အလွန္ သံသယႀကီးထြားမႈေတြ ရွိလာတယ္”ဟု တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးလင္းႏိုင္ျမင့္က သံုးသပ္သည္။

စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး၊ ကသာခရိုင္ရဲတပ္ရင္းမွ ရဲမွဴးျမင့္သိန္းက “ျပည္သူေတြ ပါ၀င္လာတဲ့အခါမွ နယ္ေျမေအးခ်မ္းဖို႔ ျဖစ္လာမွာေပါ့။ ျပည္သူေတြဖက္ကလည္း ရဲလုပ္ငန္းေတြကို နားလည္ၿပီး မႈခင္းျဖစ္တဲ့အခါ ၀ိုင္း၀န္းေဖာ္ထုတ္ေပးတာ၊ သတင္းေပးတာေတြရွိလာၿပီဆိုရင္ တို႔လုပ္ငန္းေတြ အဆင္ေျပလာမွာေပါ့”ဟု ေျပာၾကားသည္။

ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အမႈအခင္းတစ္ခုျဖစ္ပြားလွ်င္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း မ်က္ျမင္ျဖစ္ပါက တရား႐ံုးတြင္ သက္ေသလိုက္ရသည့္အတြက္ အလုပ္အကိုင္ပ်က္ကာ စိတ္ညစ္ရသည့္ဒုကၡကို မခံစားလိုသျဖင့္ ဘာသိဘာသာေနလိုက္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။

ထိုမွ်သာမက သတင္းေပးသူကိုပါ စစ္ေဆးသည့္သေဘာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူအေယာက္ ၁၀၀ တြင္ ၂၀ ဦးခန္႔ကသာ ရဲႏွင့္ဆက္သြယ္သတင္းေပးျခင္းမ်ဳိး ျပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္။

“သတင္းေပးတဲ့ျပည္သူကို တရားခံလိုမစစ္ဘဲ၊ စိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္ဘဲ သူဘာေၾကာင့္ ဒီသတင္းေပးတယ္ဆိုတာ ေလ့လာၿပီး ကိုယ့္ဘာသာအမႈကို လိုက္ရမယ္။ ျပည္သူကို တရား႐ံုးကိုမေခၚဘဲ အလုပ္မပ်က္ေစဘဲ ဆက္ဆံရမယ္။ ဒါဆိုရဲနဲ႔ျပည္သူ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈရွိလာၾကမယ္”ဟု ကရင္ျပည္နယ္၊ ဘားအံၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳင္ကေလးရဲစခန္းမွ ဒုရဲအုပ္၀င္းေမာင္ဦးကေျပာသည္။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ရာတြင္ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း ရဲ၀န္ထမ္းအား အက်င့္ဖ်က္ျခင္းမ်ဳိး မျပဳလုပ္ရန္လိုအပ္ၿပီး ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း ေငြေၾကးေပးမွအေရးယူေပးသည့္သေဘာမ်ဳိး မျပဳလုပ္ရန္ ေရွာင္ရွားၾကရမည္ျဖစ္သည္။

“ႏွစ္ဖက္စလံုး႐ိုးသားဖို႔လိုတယ္။ လာဘ္ေပးတဲ့လူရွိေနေသးလို႔ လာဘ္စားတဲ့လူရွိေနတယ္။ ျပည္သူေတြဘက္ကလည္း ဥပေဒအေၾကာင္းကို ေလ့လာထားဖို႔လိုတယ္။ ဒါမွလည္း ဥပေဒအရ ငါက်ဳးလြန္မိေနလို႔ ဖမ္းပိုင္ခြင့္ရွိတာလား၊ ရဲကသက္သက္မဲ့ ေငြလာညႇစ္တာလားေပါ့”ဟု မံုရြာၿမိဳ႕မွ အလြတ္တန္းဓာတ္ပံုဆရာ ကိုေအာင္ေနမ်ဳိးကေျပာသည္။

“ဘယ္ေလာက္ပဲမွန္မွန္ ၀န္ထမ္းကိုပိုက္ဆံေပးၿပီး ဖ်က္ဆီးတယ္။ သူ႔ကိစၥၿပီးေအာင္ လုပ္တယ္။ သူက ဆိုင္ကယ္ဆီဖိုးေလာက္ ေပးတာအေၾကာင္း မရွိဘူး။ လာဘ္ထိုးတာေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး။ အဲဒါကိုဥပေဒနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူရမယ္”ဟု စစ္ဖက္ဆိုင္ရာလံုျခံဳေရးအဖြဲ႕မွ အရာရွိတစ္ဦးက ဆိုသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားအား လံုေလာက္ေသာလစာႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာခံစားခြင့္မ်ား ေပးမထားျခင္းကလည္း ျခစားမႈျဖစ္ရပ္ဆီသို႔ တြန္းပို႔ေနသည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္အတူ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ႏွင့္ ၎၏မိသားစုအတြက္ တရား၀င္ခံစားခြင့္မ်ား ေပးအပ္ထားမွသာ ျခစားျခင္းကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

“ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ရမယ္။ ရာထူးေပးတာကအစေပါ့”ဟု တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးလင္းႏိုင္ျမင့္ကဆိုသည္။

ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီးတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာလံုျခံဳေရးအဖြဲ႕မွ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ဦးက “ရဲေတြကို အျပည့္အ၀ ေထာက္ပံ့ေပးရမယ္။ စာရြက္စာတမ္း၊ ႐ံုးပိုင္းဆိုင္ရာ လုပ္ေပးရမယ္။ အမႈတစ္ခုျဖစ္လို႔သြားမယ္ဆိုရင္ ဆိုင္ကယ္ဆီဖိုးကအစ ႏိုင္ငံေတာ္ကကုန္က်ခံေပးရမယ္”ဟု အၾကံျပဳသည္။

“ရဲကလစာနဲ႔မေလာက္ဘူး။ ေငြရတဲ့ေနရာဆိုရင္ ေလာက္တယ္။ မရရင္ေလာက္ဖို႔အတြက္ စဥ္းစားတဲ့အခါ ႐ိုးသားမႈမရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္လစာ ကိုးေသာင္းပဲရေတာ့ မေလာက္ဘူး”ဟု နယ္မွဒုရဲအုပ္တစ္ဦးကဆိုလာသည္။

ျပစ္မႈက်ဳးလြန္သူကို သတင္းေပးတိုင္ၾကားရန္မွာ ျပည္သူဘက္မွတာ၀န္ျဖစ္ၿပီး ထိေရာက္ျမန္ဆန္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္မွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဘက္မွ တာ၀န္ပင္ျဖစ္သည္။ အေရးေပၚဖုန္းနံပါတ္ျဖစ္ၿပီး အမ်ားျပည္သူသိရွိထားသည့္ ၁၉၉ ဟူသည့္နံပါတ္ကို ရဲဘက္မွလက္ခံေျဖဆိုရန္ လိုအပ္သလို ျပည္သူအခ်ဳိ႕ကလည္း ဖုန္းဆက္ေနာက္ေျပာင္ျခင္း မျပဳလုပ္ၾကရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရဲလုပ္ငန္းကို ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ့သည့္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွစ၍ အစတည္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ဗမာရဲအျဖစ္သိရွိခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႕အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕ဟူ၍ ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္ဟု ရဲတပ္ဖြဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းအရ သိရသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ တပ္ဖြဲ႕သို႔ ၀င္ေရာက္စဥ္ကတည္းက ငါတို႔သည္ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ တိတိက်က်မွန္မွန္ကန္ကန္ ရပ္တည္ေဆာင္ရြက္ပါမည္ အစရွိသည့္ သစၥာေလးခ်က္ကို ရြတ္ဆိုအဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို ထာ၀စဥ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ အစဥ္အလာကိုလည္း အစဥ္ထိန္းသိမ္းၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား ေစာင့္စည္းရမည့္ က်င့္၀တ္မ်ားတြင္ ပါးစပ္ကသာ တိုင္းျပည္ကိုမခ်စ္ဘဲ အလုပ္ျဖင့္လည္း ခ်စ္ပါဟု ပါ၀င္ၿပီး ျပည္သူလူထုႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ရိုင္းျပစြာေျပာဆိုဆက္ဆံမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ျပည္သူ၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကိုရယူျခင္း၊ ျပည္သူအတြက္ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ ျပည္သူ၏သားပ်ဳိ၊ သမီးပ်ဳိႏွင့္ သားမယားတို႔ကို စည္းေစာင့္ျခင္း စသည္တို႔ကိုလည္း က်င့္၀တ္အရ လက္ကိုင္ထားၾကရမည္ျဖစ္သည္။

တာ၀န္ကို ေပါ့ေပါ့ဆဆေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ျပည္သူကိုညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္အညီမလုပ္ျခင္း၊ သက္ေသခံရာတြင္ မမွန္မကန္ ထြက္ဆိုျခင္း၊ တရားခံကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း၊ အထက္မွေပးလိုက္သည့္ အမိန္႔ႏွင့္ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ေအာက္ေျခအထိ မေရာက္ျခင္း စသည္တို႔မွာလည္း ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား ေရွာင္ရမည့္အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမက်ဳးလြန္မိေစရန္ ထိန္းသိမ္းရမည္ျဖစ္သလို တရားခံမ်ားကိုလည္း ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢက အတည္ျပဳထုတ္ျပန္ထားသည့္ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအရာရွိမ်ား လိုက္နာရမည့္ က်င့္၀တ္တြင္လည္း -

အပိုဒ္(၅)- မည္သည့္ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအရာရွိမဆို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း(သို႔မဟုတ္) အျခားရက္စက္မႈမ်ား (သို႔မဟုတ္) လူသားမဆန္မႈမ်ား(သို႔မဟုတ္) ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံမႈ(သို႔မဟုတ္)ဒဏ္ခတ္ျခင္းမျပဳရ။

အပိုဒ္(၇)- တားဆီးႏွိမ္နင္းေရးအရာရွိမ်ားသည္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတစ္စံုတစ္ရာကိုမွ် မက်ဳးလြန္ရ။ ထိုအျပဳအမူအားလံုးကို လံုး၀လက္မခံဘဲ ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ေစာင့္စည္းရမည့္ က်င့္၀တ္မ်ားကို ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တိုင္းက အတိအက် လိုက္နာက်င့္သံုးၾကပါမွ ျပည္သူလူထု၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ရဲလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း ျပည္သူက လိုလိုလားလား ပါ၀င္ကူညီလာၾကမည္ျဖစ္သည္။

“တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမွာ ရဲကမပါမျဖစ္ဆိုေပမယ့္ အားကိုးမႈ အျပည့္အ၀မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ၁၉၉ ကို ဆက္ဆိုေပမယ့္ အျပည့္အ၀ယံုၾကည္မႈ မရေသးပါဘူး”ဟု အစိုးရ၀န္ထမ္းအရာရွိတစ္ဦးက သံုးသပ္ပါသည္။

ထိုသို႔ ရဲႏွင့္ျပည္သူအၾကားတြင္ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈ ကင္းကြာေနသည့္ကိစၥကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီး ျပည္သူက ယံုၾကည္အားထားခံရသည့္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႕အျဖစ္သို႔ လ်င္ျမန္စြာ ကူးေျပာင္းလာမည္ဆိုလွ်င္ ရဲႏွင့္ျပည္သူအၾကား ပဋိပကၡႏွင့္ အျငင္းပြားစရာမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

ရဲႏွင့္ျပည္သူ ယံုၾကည္မႈရွိရွိျဖင့္ ညီၫြတ္မွသာလွ်င္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ ေကာင္းမြန္သည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္ စိတ္သစ္၊ လူသစ္ႏွင့္ အမူအက်င့္သစ္မ်ား ေျပာင္းလဲေဆာင္ရြက္ရန္ အခ်ိန္တန္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီး၊ ကသာခ႐ိုင္ရဲတပ္ရင္းမွ ရဲမွဴးျမင့္သိန္းက ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာပါသည္။

“ရဲနဲ႔ျပည္သူ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္ၾကမွ ကူညီပါရေစဆိုတာ လုပ္လို႔ရမွာေပါ့”။ ။

ဓာတ္ပုံ- ေက်ာ္ဇင္သန္း

7Day News Journal