မာတာပိတု ဥပဌာနမဂၤလာ ။ ျမင္းမိုရ္ေရႊေတာင္ မိဘေႂကြးကို ၊ ေကာင္းစြာဆပ္ေပး ဝတ္ေက်ေက် ဟူ၏
မိဘေက်းဇူးက ေတာင္ႀကီးေလာက္ျမင့္မားေနရကား ေကာင္းေကာင္း=က်က်နနေပးဆပ္ရမည္ ။
ေက်ေက်= သာမန္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်မဟုတ္၊ တကယ့္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ဆပ္ရမည္ဟူလို ။
ဒီမဂၤလာအေၾကာင္းမေျပာခင္ အရင္ဆံုး ဘယ္သူကမိဘ၊ ဘယ္သူက သားသမီး ကြဲကြဲျပားျပားသိဖို႔လိုသည္ ။ မိဘက မိဘ၊ သားသမီးက သားသမီး ဘာမကြဲစရာရွိသနည္း၊ အလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ဳိး၊ ေၾကာင္ေခ်းတြန္း သည့္ေနရာ လိုအပ္သည္မ်ားမွာၾကားလုပ္ေနျပန္သည္ဟု မထင္ပါႏွင့္ ။
ဒီေခတ္ဒီခ်ိန္ခါသည္ ညီအစ္ကို မသိတသိအခ်ိန္မဟုတ္မူ၍ သားသမီးမိဘမသိတသိအခ်ိန္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ မိဘကလည္း ကိုယ္က မိဘမွ ဟုတ္ေလလား၊ ေဝဝါး၏ ။ သားသမီးကလည္း ငါက မိဘေနမွာပါဟု မေသမခ်ာျဖစ္ျပန္၏ ။ ေကာသလ အိပ္မက္ ၁၆ ခ်က္ေတာင္ သြက္သြက္ခါ ဒန္တန္႔တန္သြားႏိုင္သည့္ ေမွာင္ရိပ္သန္းေခတ္ႀကီးပါေပ ။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႀကီးကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္တပ္မေတာ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား၊ ေနာက္လိုက္တပ္မေတာ္သားမ်ားမွသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ မတိုင္ခင္ ထိ ျပည္သူကို မိဘဟု က်က်နနသိရွိၾကကာ`` ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ``ဟု ဦးထိပ္မွာ ပန္ဆင္ၾကေလသည္ ။
ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္သူက မိဘျဖစ္ေနရသနည္း ။ ျပည္သူ႔အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို တပ္မေတာ္က ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေနရသည္ မဟုတ္တံုေလာ၊ ``တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာအဖ``မဟုတ္ေလာဟူမူ။ ။
ရွင္းဦးအံ့ ။ ။ သားသမီးဟူသည္ မိဘက ဆင္းသက္လာရေပသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘသည္ မိဘျဖစ္၍ သားသမီးသည္ သားသမီးျဖစ္ေနရသည္ ။ မိဘသည္ ၎သားသမီး၏ သားသမီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္ မျဖစ္ စေကာင္းေခ် ။
ပထမ- ျပည္သူသည္ ``မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညြန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ တပ္မေတာ္သားအေလာင္းအလ်ာေလးမ်ားကို ေမြးထုတ္ၿပီး ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ မူလ တန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား၌ ျပည္သူက အတတ္ပညာႏွင့္ လစာေပး၍ ခန္႔ထားေသာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားထံ ``အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ``ခံၾကေစသည္ ။
ဒုတိယ- ျပည္သူသည္``ေပးေဝႏွီးရင္း``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ တပ္မေတာ္သင္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ စစ္တကၠသိုလ္မ်ား၌ ျပည္သူက အတတ္ပညာႏွင့္လစာေပး၍ ခန္႔ထားေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ်ားထံ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္၊ ဝတ္စရိတ္ၿငိမ္း ``သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ``ခြင့္ရေစေလသည္ ။
တတိယ- ျပည္သူသည္``ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ ရာထူးႏွင့္ေပါင္းဖက္ေပးကာ (ရာထူးႏွင့္ေပါင္းဖက္ရျခင္းႏွင့္ ေရႊသမက္ ေငြသမက္အဖမ္းခံရျခင္း တထပ္တည္းက်ပါသည္)``သင့္ရာ အပ္ပို႔``ခံေစေလသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးေရွးတပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ ``ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ``ဟု ခံယူရုံသာမက ``ျပည္သူသာ ဆရာ၊ ျပည္သူသာ အခရာ``ဟုလည္း သေဘာပိုက္ၾကေလကုန္သည္ ။
ထိုသို႔ ``ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ`` ``ျပည္သူသာ ဆရာ၊ ျပည္သူသာ အခရာ``ဟု ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ကာ မိဘတို႔လိုအပ္ေသာ အရာတို႔ကို ေထာက္ပ့ံျဖည့္စြက္ရန္ နီးနီးကပ္ကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္ ။ မိဘတို႔ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ား ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အကာအကြယ္ ေပးၾကသည္ ။
အကာအကြယ္ေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးေက်းဇူးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ တနည္းအားျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ပင္ျဖစ္သည္ ။ အကာအကြယ္ရွိမွ သာယာေအးခ်မ္းမည္ ။ သာယာ ေအးခ်မ္းမွ နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ေတြ႔သိက်င့္သံုးႏိုင္မည္ ။
နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ေတြ႔သိက်င့္သံုးႏိုင္မွ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကာအကြယ္ေပးျခင္းသည္ တပ္မေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ဟု ဆိုရေပသည္ ။
``ေစာင့္ေလမ်ဳိးႏြယ္``ဟူေသာ သားသမီးဝတ္ႏွင့္အညီ တပ္မေတာ္၏အစဥ္အလာ၊ တပ္မေတာ္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ျပည္သူကိုအကာအကြယ္ေပးျခင္းျဖင့္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ ၾကသည္ ။ တပ္မေတာ့္ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔လိုအပ္ေသးသည္ဟု ယူဆခ်ိန္တြင္ တပ္ကထြက္၍ ပါတီထဲဝင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ျပည္သူ႔အဆုံးအျဖတ္ခံခဲ့ေလသည္ ။ ကိုယ္က ျပည္သူကို မဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပ ။
စစ္ေရးသတၱိ၊ စစ္ေရးစြမ္းရည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသတၱိ၊ ႏိုင္ငံေရးစြမ္းရည္ကို တကန္႔စီ စစ္ေဆးခံခဲ့သည္ ။
စစ္ေရးသတၱိႏွင့္ စစ္ေရးစြမ္းရည္ကို စစ္ပြဲျဖင့္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသတၱိႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး စြမ္းရည္ကို ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ ငါတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးဗိသုကာေနရာကို ရယူခဲ့သည္မဟုတ္ေပ ။ ယေန႔ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ဘဲႏွင့္ (မည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မွန္းမသိ) ကုိယ္စားလွယ္ လုပ္ျခင္း၊ ၿပိဳင္ဘက္မရွိေအာင္လုပ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပကာ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ဖို႔ႀကိဳုးစားေနၾကျခင္းသည္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေကာင္းေသာအလားအလာမ်ားမဟုတ္ေပ ။ ဤႏိုင္ငံေရးၾကာကူလီရုိက္မႈႀကီးကေန ႏို္င္ငံေရးေမွာင္ႀကီးက်မႈႀကီး မၾကာခင္ ျဖစ္ေပၚလာေပေတာ့မည္ ။
ယေန႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအနိ႒ာရုံမွန္သမွ်မွာ ``တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာအဖ``ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္ ေရးရာ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာျခင္းျဖစ္သည္ ။
ခဏေလးရပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါ -
ကိုယ့္မိဘေတြကို ကိုယ့္သားသမီးေတြဘဲဟုယူဆၿပီး ဆက္ဆံလိုက္ပါ ။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကမည္နည္း ။ အခု အဲသဟာေတြ အကုန္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္ခင္ဗ်ား ။
ေမာင္လူေရး
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၁၀ မုိးမခ
by ငရဲ သား on Saturday, October 6, 2012
ဒီမဂၤလာအေၾကာင္းမေျပာခင္ အရင္ဆံုး ဘယ္သူကမိဘ၊ ဘယ္သူက သားသမီး ကြဲကြဲျပားျပားသိဖို႔လိုသည္ ။ မိဘက မိဘ၊ သားသမီးက သားသမီး ဘာမကြဲစရာရွိသနည္း၊ အလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ဳိး၊ ေၾကာင္ေခ်းတြန္း သည့္ေနရာ လိုအပ္သည္မ်ားမွာၾကားလုပ္ေနျပန္သည္ဟု မထင္ပါႏွင့္ ။
ဒီေခတ္ဒီခ်ိန္ခါသည္ ညီအစ္ကို မသိတသိအခ်ိန္မဟုတ္မူ၍ သားသမီးမိဘမသိတသိအခ်ိန္ဟု ဆိုရေပမည္ ။ မိဘကလည္း ကိုယ္က မိဘမွ ဟုတ္ေလလား၊ ေဝဝါး၏ ။ သားသမီးကလည္း ငါက မိဘေနမွာပါဟု မေသမခ်ာျဖစ္ျပန္၏ ။ ေကာသလ အိပ္မက္ ၁၆ ခ်က္ေတာင္ သြက္သြက္ခါ ဒန္တန္႔တန္သြားႏိုင္သည့္ ေမွာင္ရိပ္သန္းေခတ္ႀကီးပါေပ ။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႀကီးကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္တပ္မေတာ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား၊ ေနာက္လိုက္တပ္မေတာ္သားမ်ားမွသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ မတိုင္ခင္ ထိ ျပည္သူကို မိဘဟု က်က်နနသိရွိၾကကာ`` ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ``ဟု ဦးထိပ္မွာ ပန္ဆင္ၾကေလသည္ ။
ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္သူက မိဘျဖစ္ေနရသနည္း ။ ျပည္သူ႔အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို တပ္မေတာ္က ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေနရသည္ မဟုတ္တံုေလာ၊ ``တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာအဖ``မဟုတ္ေလာဟူမူ။ ။
ရွင္းဦးအံ့ ။ ။ သားသမီးဟူသည္ မိဘက ဆင္းသက္လာရေပသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘသည္ မိဘျဖစ္၍ သားသမီးသည္ သားသမီးျဖစ္ေနရသည္ ။ မိဘသည္ ၎သားသမီး၏ သားသမီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္ မျဖစ္ စေကာင္းေခ် ။
ပထမ- ျပည္သူသည္ ``မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညြန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ တပ္မေတာ္သားအေလာင္းအလ်ာေလးမ်ားကို ေမြးထုတ္ၿပီး ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ မူလ တန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား၌ ျပည္သူက အတတ္ပညာႏွင့္ လစာေပး၍ ခန္႔ထားေသာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားထံ ``အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ``ခံၾကေစသည္ ။
ဒုတိယ- ျပည္သူသည္``ေပးေဝႏွီးရင္း``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ ျပည္သူ႔ဘ႑ာျဖင့္ေဆာက္လုပ္ထားေသာ တပ္မေတာ္သင္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ စစ္တကၠသိုလ္မ်ား၌ ျပည္သူက အတတ္ပညာႏွင့္လစာေပး၍ ခန္႔ထားေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ်ားထံ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္၊ ဝတ္စရိတ္ၿငိမ္း ``သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ``ခြင့္ရေစေလသည္ ။
တတိယ- ျပည္သူသည္``ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္``ဆိုသည့္ မိဘဝတ္ႏွင့္အညီ ရာထူးႏွင့္ေပါင္းဖက္ေပးကာ (ရာထူးႏွင့္ေပါင္းဖက္ရျခင္းႏွင့္ ေရႊသမက္ ေငြသမက္အဖမ္းခံရျခင္း တထပ္တည္းက်ပါသည္)``သင့္ရာ အပ္ပို႔``ခံေစေလသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးေရွးတပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ ``ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ``ဟု ခံယူရုံသာမက ``ျပည္သူသာ ဆရာ၊ ျပည္သူသာ အခရာ``ဟုလည္း သေဘာပိုက္ၾကေလကုန္သည္ ။
ထိုသို႔ ``ျပည္သူသာအမိ၊ ျပည္သူသာအဖ`` ``ျပည္သူသာ ဆရာ၊ ျပည္သူသာ အခရာ``ဟု ဦးထိပ္ပန္ဆင္ ကာ မိဘတို႔လိုအပ္ေသာ အရာတို႔ကို ေထာက္ပ့ံျဖည့္စြက္ရန္ နီးနီးကပ္ကပ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္ ။ မိဘတို႔ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ား ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အကာအကြယ္ ေပးၾကသည္ ။
အကာအကြယ္ေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးေက်းဇူးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ တနည္းအားျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ပင္ျဖစ္သည္ ။ အကာအကြယ္ရွိမွ သာယာေအးခ်မ္းမည္ ။ သာယာ ေအးခ်မ္းမွ နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ေတြ႔သိက်င့္သံုးႏိုင္မည္ ။
နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ေတြ႔သိက်င့္သံုးႏိုင္မွ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးတည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကာအကြယ္ေပးျခင္းသည္ တပ္မေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ဟု ဆိုရေပသည္ ။
``ေစာင့္ေလမ်ဳိးႏြယ္``ဟူေသာ သားသမီးဝတ္ႏွင့္အညီ တပ္မေတာ္၏အစဥ္အလာ၊ တပ္မေတာ္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ျပည္သူကိုအကာအကြယ္ေပးျခင္းျဖင့္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္ ။ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ ၾကသည္ ။ တပ္မေတာ့္ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔လိုအပ္ေသးသည္ဟု ယူဆခ်ိန္တြင္ တပ္ကထြက္၍ ပါတီထဲဝင္ကာ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ျပည္သူ႔အဆုံးအျဖတ္ခံခဲ့ေလသည္ ။ ကိုယ္က ျပည္သူကို မဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပ ။
စစ္ေရးသတၱိ၊ စစ္ေရးစြမ္းရည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသတၱိ၊ ႏိုင္ငံေရးစြမ္းရည္ကို တကန္႔စီ စစ္ေဆးခံခဲ့သည္ ။
စစ္ေရးသတၱိႏွင့္ စစ္ေရးစြမ္းရည္ကို စစ္ပြဲျဖင့္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသတၱိႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး စြမ္းရည္ကို ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ ငါတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးဗိသုကာေနရာကို ရယူခဲ့သည္မဟုတ္ေပ ။ ယေန႔ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ဘဲႏွင့္ (မည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မွန္းမသိ) ကုိယ္စားလွယ္ လုပ္ျခင္း၊ ၿပိဳင္ဘက္မရွိေအာင္လုပ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပကာ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ဖို႔ႀကိဳုးစားေနၾကျခင္းသည္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေကာင္းေသာအလားအလာမ်ားမဟုတ္ေပ ။ ဤႏိုင္ငံေရးၾကာကူလီရုိက္မႈႀကီးကေန ႏို္င္ငံေရးေမွာင္ႀကီးက်မႈႀကီး မၾကာခင္ ျဖစ္ေပၚလာေပေတာ့မည္ ။
ယေန႔ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအနိ႒ာရုံမွန္သမွ်မွာ ``တပ္မေတာ္သာအမိ၊ တပ္မေတာ္သာအဖ``ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္ ေရးရာ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာျခင္းျဖစ္သည္ ။
ခဏေလးရပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါ -
ကိုယ့္မိဘေတြကို ကိုယ့္သားသမီးေတြဘဲဟုယူဆၿပီး ဆက္ဆံလိုက္ပါ ။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကမည္နည္း ။ အခု အဲသဟာေတြ အကုန္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္ခင္ဗ်ား ။
ေမာင္လူေရး
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၁၀ မုိးမခ
by ငရဲ သား on Saturday, October 6, 2012
No comments:
Post a Comment