၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ မိုးစပါးစိုက္ပ်ဳိး ရာသီတြင္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအတြက္ အိပ္မက္ေကာင္း မက္ခဲ့ၾကသည္။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္ မိုးစပါးရိတ္ သိမ္းၿပီးခ်ိန္၌ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရေသာ ရာသီဥတုအခက္အခဲႏႇင့္ ေစ်းႏႈန္းအခက္အခဲေၾကာင့္ လက္မိႈင္ခ်ခဲ့ရေသာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ေဆာင္းသီးႏႇံပဲကို အားကိုး ေမွ်ာ္မႇန္းခဲ့ၾကသည္။
၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ ဧၿပီလမႇစတင္ၿပီး ပို႔ကုန္ရေငြ ေဒၚလာေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ရာသီဥတုေၾကာင့္လည္းေကာင္း ပဲစိုက္ေတာင္သူမ်ားအထိနာခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုအေျခအေနသည္ ေတာင္သူလယ္သမား မ်ားအတြက္ အနာႀကီးနာေနခဲ့သျဖင့္ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ရန္ပင္ အခက္အခဲရႇိေနခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ မိုးစပါးစိုက္ပ်ဳိးရာသီတြင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ ေထာက္ျပေရးသားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအတြက္ အားတက္ခဲ့ၾကရသည္။
လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား၊ ဂ်ာနယ္မ်ား၏ ေထာက္ျပေျပာဆိုမႈမ်ားတြင္ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ မုိးစပါးေပၚခ်ိန္တြင္ စပါးေစ်းႏႈန္းကို ထုတ္လုပ္သူစရိတ္ထက္ မနိမ့္႐ံုသာမက ေတာင္သူလယ္သမားမိသားစု စား၀တ္ေနေရးကိုပါ ကာမိေစမည့္ စပါးေစ်းႏႈန္း အာမခံခ်က္ေပးမည့္သေဘာမ်ဳိး ေဆြးေႏြးလာခဲ့ၾကသည္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ျမန္မာ့စီးပြားေရးေလာကတြင္ လက္ခံခဲ့ၾကေသာ ညီမွ်ျခင္းကိုပင္ ေထာက္ျပေျပာ ဆိုလာၾက သည္။ ၎ညီမွ်ျခင္းမႇာ စပါးတင္း ၁၀၀၊ ေရႊတစ္က်ပ္သားႏႇင့္ ကြၽန္း သစ္တစ္တန္၏ေစ်းႏႈန္း တူညီေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ကြၽန္းသစ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္ကသာ တာ၀န္ယူထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေဖာ္ျပပါညီမွ်ျခင္းမႇ ဖယ္ထားမည္ဆိုပါက ေရႊတစ္က်ပ္သား၏တန္ဖိုးႏႇင့္ စပါးတင္း ၁၀၀ ၏ တန္ဖိုးတူ ညီေနရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ေရႊတစ္က်ပ္သားတန္ဖိုးမႇာ က်ပ္ခုနစ္သိန္းခန္႔ရႇိသျဖင့္ စပါးတင္း ၁၀၀ ကိုက်ပ္ခုနစ္သိန္းခန္႔မ်ား ရလာေလမလားဟု ခန္႔မႇန္းခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို လယ္သမားမ်ားအ တြက္ တစ္သက္တာအတြင္း မၾကားဖူးခဲ့ေသာ စကားသံမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ ၾကားလာရၿပီ။ အိပ္မက္လႇလႇလည္း မက္ခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ မုိးစပါးစိုက္ပ်ဳိးရာသီတြင္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ထိုအိပ္မက္ေၾကာင့္ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့သည္။
မုိးစပါးစိုက္ပ်ဳိးရာသီတြင္ ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဇူလိုင္လလယ္ခန္႔မႇ မိုးမႇန္လာျခင္းေၾကာင့္ ပ်ဳိးေထာင္မႈ ေနာက္က်မႇ လုပ္ငန္းစတင္ခဲ့ၾကရသည္။ သက္ႀကီးစပါး (ေပၚဆန္းေမႊး၊ ေတာင္ပ်ံ) စိုက္ပ်ဳိးသူမ်ားမႇ အခ်ဳိ႕သာလွ်င္ ႀကိဳတင္ၿပီး ပ်ဳိးခင္းကိုေရ စုပ္စက္ျဖင့္ ေရတင္၍ ပ်ဳိးေထာင္သူ အနည္းအပါးရႇိခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဇူလိုင္လဒုတိယႏႇင့္ တတိယသီတင္းပတ္မႇသာ ပ်ဳိးေထာင္ႏိုင္သူမ်ားခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ေအာက္တိုဘာလ ဆန္းခန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းမႇ မုတ္သုန္ဆုတ္ခြာသြား ျခင္းႏႇင့္အတူ မုိးလည္းခြာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စပါးသက္တမ္းရက္ ၁၀၀ မႇ ၁၂၀ ခန္႔သာရႇိေသာစပါးမ်ားသာ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းခဲ့ေသာ္လည္း ရက္ ၁၂၀ ေက်ာ္ေသာ သက္လတ္ႏႇင့္ သက္ႀကီးစပါးမ်ားအတြက္ မိုးေရလိုအပ္မႈေၾကာင့္ အဖ်င္းမ်ားၿပီး စပါးအထြက္ သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။
စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ကာလအတြင္း ေရႀကီးျခင္းေၾကာင့္ ပ်ဳိးခင္းႏႇင့္စိုက္ခင္းမ်ား ေရ၀င္နစ္ျမဳပ္ၾကရျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာအိပ္မက္ေၾကာင့္ လိုအပ္သည့္အရင္းအႏႇီးကို ဖ်စ္ညႇစ္ထုတ္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ပ်ဳိးေထာင္ စိုက္ပ်ဳိးၾကသူမ်ားလည္း ရႇိခဲ့သည္။ ဤ တြင္ ေမးစရာ ေမးခြန္းႏွစ္ခု ရႇိသည္။ ''ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား စီးပြားေရးတြက္ေျခမကိုက္ဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနၾကသနည္း'' ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ လ့လာထားခ်က္အရ ျမန္မာလယ္သမားအမ်ား စုသည္ မိုးရြာလာခ်ိန္တြင္ လယ္ထဲဆင္း၍ လယ္မလုပ္ရပါက မစားႏုိင္၊ မအိပ္ႏိုင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔အတြက္ မိ႐ိုးဖလာ အလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ အ႐ိုးစြဲေနေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးအရ တြက္ေျခကိုက္သည္၊ မကိုက္သည္မႇာ အ ဓိကမဟုတ္ဘဲ လယ္မလုပ္ရလွ်င္ မေနႏိုင္သူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျပန္ရခ်က္မေသခ်ာသည့္တိုင္ မိမိတို႔ မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကုန္က်စရိတ္ စိုက္ထုတ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စပါးစိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ကလည္း ယခုႏႇစ္ စပါးေပၚလွ်င္ စပါးတင္း ၁၀၀ လွ်င္ က်ပ္ေလးသိန္းခန္႔ အနည္းဆံုး အာမခံေစ်းႏႈန္း သတ္မႇတ္ၿပီး ၀ယ္မည္ဟူ ေသာေကာလာဟလမ်ားကလည္း ေပၚခဲ့ျပန္သျဖင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အတင့္ရဲစြာ အရင္းအႏႇီးရႇာေဖြ ေခ်းငႇားၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုအခါ စပါးထြက္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္ လယ္သမားမ်ားရင္ဆုိင္ရသည့္စပါးေစ်းႏႈန္းမႇာ ရင္နင့္ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။ သက္ႀကီးစပါးမႇာ အထြက္နည္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္အတြက္ စားသံုးသူႀကိဳက္ ႏႇစ္သက္မႈေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ တင္း ၁၀၀ ေစ်းႏႈန္းမႇာ က်ပ္ငါးသိန္းခန္႔ရႇိသည္။ သို႔ေသာ္ သက္ငယ္စပါးတင္း ၁၀၀ အတြက္ ေစ်းႏႈန္းမႇာမူ က်ပ္သံုးသိန္းႏႇင့္ က်ပ္သံုးသိန္းေအာက္တြင္သာ ေစ်းျဖစ္လ်က္ရႇိသည္။ ယခုႏႇစ္စိုက္ပ်ဳိးရာသီအတြင္း စာေရးသူေလ့လာခဲ့ေသာ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ေမႇာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ရႇိ ေတာင္သူလယ္သမားအခ်ဳိ႕၏ ပ်မ္းမွ်စပါးတစ္ဧကထုတ္ လုပ္မႈကုန္က်စရိတ္ကိုၾကည့္ပါက ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရပါသည္။
ဇယားတြင္ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း စပါးတစ္ဧကအတြက္ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မႈစရိတ္မႇာ ၁၄၇၅၀၀ က်ပ္ခန္႔ရႇိၿပီး ပ်မ္းမွ်တစ္ဧက အထြက္ႏႈန္း တင္း ၅၀ အတြက္ရရႇိေသာ တန္ဖိုးေငြက်ပ္ ၁၅၀၀၀၀ ခန္႔ႏႇင့္ ႏိႈင္းယႇဥ္ပါက လယ္သိမ္းခ်ိန္ၿပီးပါက 'လယ္ပိုင္ရႇင္အတြက္ ဆန္ေကာႏႇင့္ ေကာက္ဆြသာက်န္မည္' ဟူေသာ ဆို႐ိုးအတိုင္းပင္ျဖစ္မည္။ အကယ္၍မ်ား တစ္ႀကိမ္မက ပ်ဳိးေထာင္စိုက္ပ်ဳိးရျခင္း၊ လိုအပ္သည့္အရင္းအႏႇီးကို အစိုးရႏႇင့္ ေခ်းယူရျခင္းမ်ားရႇိခဲ့ပါက အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈးမည္သာျဖစ္သည္။ ဤတြင္ ကိုယ္တိုင္လယ္ယာလုပ္ကိုင္ႏိုင္သူ၊ ကိုယ္ပိုင္ကြၽဲႏြားရႇိသူမ်ားအတြက္ ထုိက္သင့္ေသာ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရႇိႏိုင္သည္။ ထို၀င္ေငြသည္ပင္ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား၊ ၎၏ လုပ္အားစိုက္ထုတ္ခဲ့ရသည့္ လုပ္ခသာျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမား၏ လုပ္ခထက္ ပင္နိမ့္က်ေနသည့္ ၀င္ေငြျဖစ္သည္။ ေတာင္သူလယ္သမားမိသားစု၏ စား၀တ္ေနေရး အသံုးစရိတ္ကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားပါက ယခုႏႇစ္ရရႇိေသာ စပါးေစ်းႏႈန္းသည္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအတြက္ စီးပြားေရး တြက္ ေျခကိုက္မႈ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကင္းမဲ့ေနမည္သာျဖစ္သည္။
ဤျဖစ္ရပ္မ်ဳိး အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ခံစားလာရေသာ လယ္သမားမ်ားအတြက္ လယ္ယာကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းအေပၚ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္ ေလ်ာ့ပါးလာေစ႐ံုသာမက လယ္ယာလုပ္ငန္းကို စြန္႔ခြာလိုသူ မ်ားျပားလာမည္ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ လယ္ယာထြက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းအာမခံသည့္ စနစ္က်င့္သံုးလာၾကသည္မႇာလည္း စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေမွ်ာ္မႇန္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ ၀ယ္လိုအား ျမင့္မားလာမႈမႇတစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕ျပထုတ္ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္လာေစမည္ကို ေမွ်ာ္မႇန္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈရရႇိလာေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္ ... |
ဤျပႆနာကိုေျဖရႇင္းရန္ အခ်ိန္ဆြဲ၍မျဖစ္။ လယ္သမားမ်ားအတြက္ စပါးေပၚလွ်င္ အမ်ားအားျဖင့္ မေရာင္းမျဖစ္ ေရာင္းခ်ၾကရသည္။ ေစ်းတက္မည္ဟု ခန္႔မႇန္းၾကသည့္တိုင္ေအာင္ သိမ္းဆည္းသိုေလႇာင္ထားႏိုင္ျခင္း မရႇိၾက။ ဆပ္ရမည့္အေႂကြး၊ စား၀တ္ေနေရးစရိတ္ႏႇင့္ အေထြေထြ အသံုးစရိတ္တို႔အတြက္ ေပါက္ေစ်းျဖင့္ ေရာင္းၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ယခုပင္ေရာင္းေနၾကရၿပီ။ သူတို႔၏ အ႐ံႈးကို သူတို႔ပို၍ ပို၍သိလာၾကသည္။ စပါးေစ်းႏႈန္းျမင့္မားေရးကို ေမွ်ာ္မႇန္းလာၾကသည္။ စပါးစိုက္ပ်ဳိး ခ်ိန္မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္ႏႇင့္လက္ေတြ႔မႇာ သိသိသာသာ ကြာျခားေနသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူဦးေရ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ေက်းလက္ကိုအမႇီျပဳ ေနသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ၀ယ္လိုအားက်ဆင္းမႈသည္ ျမန္မာ့ေစ်း ကြက္အတြင္း စုစုေပါင္း၀ယ္လိုအား ကို သိသိသာသာ က်ဆင္းမည္သာျဖစ္သျဖင့္ ထိုအခ်က္သည္ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုတစ္ခုလံုးကို စီးပြားေရး တံု႔ဆိုင္းသြားႏုိင္သည္။ အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းႏုိင္ငံအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ လယ္ယာထြက္ကုန္ေစ်းႏႈန္း အာမခံသည့္စနစ္ က်င့္သံုးလာၾကသည္ မႇာလည္း စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေမွ်ာ္မႇန္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ ၀ယ္လိုအားျမင့္မားလာမႈမႇတစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕ျပထုတ္ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္လာေစမည္ကို ေမွ်ာ္မႇန္းၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ ဤနည္းျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ရရႇိလာေအာင္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
အကယ္၍မ်ား စီးပြားေရးတြက္ေျခမကိုက္မႈေၾကာင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ ထုတ္လုပ္မႈက်ဆင္းသြားခဲ့ပါက ျပည္တြင္းစားသံုးမႈ ဖူလံုေရး၊ ျပည္ပပို႔ကုန္တင္ပို႔ေရးကိုပါ ထိခိုက္လာႏိုင္မည္။ ဤအခ်က္ကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရသာမက လယ္ယာထြက္ သီးႏႇံကို ျပည္ပပို႔ကုန္အျဖစ္ တင္ပို႔ေနၾကေသာ လုပ္ငန္းရႇင္ႀကီးမ်ားပင္ သတိခ်ပ္သင့္သည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။
ယခုေတာ့ျဖင့္ ကယ္သူေ၀းေနၿပီျဖစ္ေသာ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔၏အျဖစ္သည္ တစ္မိုးတြင္းလံုးေမွ်ာ္မႇန္းခဲ့ၾကသည့္ စပါးတင္း ၁၀၀ ႏႇင့္ ေရႊတစ္က်ပ္သားဟူေသာ ညီမ်ျခင္းသည္ အိပ္မက္သာျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ။ အနိမ့္ဆံုး စပါးေစ်းမ်ဳိးတင္း ၁၀၀ အတြက္ ေလးသိန္းမႇမရလွ်င္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့လာမည္။ ယခုႏႇစ္ မတ္ပဲႏႇင့္ပဲတီစိမ္း စိုက္ဧက သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားျခင္းသည္ပင္ လယ္သမားမ်ား၏ ေစ်းကြက္ အေပၚ အႏုတ္လကၡဏာ တုံ႔ျပန္မႈျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လာမည့္ စပါးစိုက္ခ်ိန္တြင္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက ယခုပဲစိုက္ခ်ိန္ကဲ့သို႔သာ တံု႔ျပန္ခဲ့ၾကလွ်င္ ျပည္တြင္းစားသံုးမႈကိုပါ ထိပါးလာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာကို ေျဖရႇင္းရန္ အခ်ိန္ဆြဲ၍ မရ။ေသေရး ရႇင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးလႇသျဖင့္ အျမန္ႏိုင္ဆံုးျမန္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ေျဖရႇင္းရမည့္ ျပႆနာဟုပင္ ဆိုလိုက္ပါရေစ။By EMG
| စပါးတစ္ဧကထုတ္လုပ္မႈ ကုန္က်စရိတ္ | |||
|---|---|---|---|
| စဥ္ | အေၾကာင္းအရာ | ပ်မ္းမ်စရိတ္ (က်ပ္) | |
| ၁။ | ပ်ဳိးခင္း+စိုက္ခင္း၏ထြန္ယက္စရိတ္ | ၃၅၀၀၀ | |
| ၂။ | မ်ဳိးစပါး | ၁၀၀၀၀ | |
| ၃။ | ပ်ဳိးႏုတ္ခ | ၁၅၀၀၀ | |
| ၄။ | ေကာက္စိုက္ခ | ၂၂၅၀၀ | |
| ၅။ | ဓာတ္ေျမၾသဇာ | ၂၅၀၀၀ | |
| ၆။ | ေကာက္ရိတ္ခ | ၁၈၀၀၀ | |
| ၇။ | အေထြေထြလုပ္အားခ | ၁၀၀၀၀ | |
| ၈။ | နယ္/ေလႇ႔စရိတ္ | ၁၂၀၀၀ | |
| တစ္ဧက၏စုစုေပါင္းကုန္က်စရိတ္ | ၁၄၇၅၀၀ | ||
No comments:
Post a Comment