မင္းႏွစ္ပါးအား ကန္ေတာ့ပဲြေပးရန္ ျပင္စင္ေနေသာ မိန္းမလ်ာ တစ္ဦးကို ေတြ႕ရစဥ္။
ဓာတ္ပုံ - ၿဖိဳးေ၀ေက်ာ္
ျမင္ေနရတာကေတာ့ မႏၲေလးတိုင္း မတၱရာၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေတာင္ ျပဳန္း ေက်းရြာက ေတာင္ျပဳန္း မင္းႏွစ္ပါးရွိရာ နန္းေဆာင္အတြင္းက ကန္႔သတ္ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ေနရာလြတ္မ်ားမွာ ေျခခ်စရာမရွိ ေအာင္ စည္းခ်က္နဲ႔အညီ နတ္ဒိုးနဲ႔ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ ကခုန္ေနသူမ်ား လည္း နန္းေဆာင္အျပည့္။
ေအဒီ ၁၀၄၄ ခုႏွစ္မွာ ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္ ေတာင္ ျပဳန္းေက်းရြာမွာ ဘုရားတည္ဖို႔ အတြက္ မင္းႀကီးကတပ္အတြင္းပါလာ သူမ်ားကို အုတ္တစ္ခ်ပ္စီ လႉဒါန္းေစတယ္။ ပန္းဆက္သမား ဗ်တၱနဲ႔ ပန္းစားဘီလူးမ မယ္၀႑ တို႔ရဲ႕သားမ်ားျဖစ္တဲ့ ေရႊဖ်င္းႀကီးနဲ႔ ေရႊဖ်င္ေလးတို႔ အေပ်ာ္အပါး ခုံမင္ၿပီးအုတ္ခ်ပ္ေတြ လႉဖို႔ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကြက္မ်က္ခံခဲ့ရၿပီး နတ္စိမ္း ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
အေနာ္ရထာမင္း ထံမွာသူတို႔ စံျမန္းဖို႔ ေနရာေတာင္းခံခဲ့ရာက ေတာင္ျပဳန္းကို အပိုင္စားေပး လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေရႊဖ်င္း ညီေနာင္ မင္းႏွစ္ပါးကို ပူေဇာ္ပသျခင္း က ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္မွသည္ ယေန႔အခ်ိန္ထိပင္ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ ေတာင္ျပဳန္းဘုရား စတင္တည္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွ ယေန႔အခ်ိန္ထိပင္ ဘုရား ၀င္ေပါက္မွာ အုပ္ႏွစ္ခ်ပ္လပ္ေနတာကို ဘုရားဖူးလာေရာက္သူမ်ား စိတ္၀င္ တစားေလ့လာ ၾကည့္႐ႈၾကရပါတယ္။ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အလိုက္မျဖစ္မေနလာၾက။
ေတာင္ျပဳန္း မင္းႏွစ္ပါးကိုပန္းဆက္ၾကရ။ ကန္ေတာ့ပြဲေပးၾကတဲ့ အစဥ္အလာက ယံုၾကည္သူေတြအဖို႔ ဆက္လက္ တည္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ နတ္နန္းေရွ႕တစ္ခုကို ရပ္လိုက္တာနဲ႔ ေသြးသားထဲက မျမင္ႏိုင္တဲ့၊ မသိႏိုင္တဲ့ ဓာတ္တစ္ခုခုစီး၀င္သြားသလို ခံစားၾကရပါတယ္။ နတ္ဒိုးေတြရဲ႕ စီးခ်က္မွာ မိန္းေမာၿပီး ကခ်င္ခုန္ခ်င္လာတတ္ပါ တယ္။
ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္က ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ကို ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ လာေရာက္ၾကသလို ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ ရွိေနသူေတြလည္း စီးပြားေရး ေကာင္းဖို႔၊ ရာထူးရာခံျမဲဖို႔ မင္းႏွစ္ပါးဆီကိုလာေရာက္ ခစားတတ္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူနဲ႔ မိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္လည္း ၿပီးခဲ့ တဲ့ႏွစ္က ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို လွည္ယဥ္ေလးနဲ႔လည္း မသြားဘူး။ မီးရထားေလးနဲ႔ လည္းမသြားဘူး။ ေမာ္ေတာ္ကား ေလးနဲ႔လည္း မသြားဘူး။
ေခတ္အမီဆံုးနဲ႔ အျမန္ဆံုး မင္းႏွစ္ပါးဆီေရာက္ေအာင္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလးေတြ ခြၿပီးပဲသြားခဲ့လိုက္တယ္။ ေတာင္ျပဳန္းကို ခဏ ခဏေရာက္ဖူးသူစာေရးသူအဖို႔ အားလံုးက အဆန္း မဟုတ္ေတာ့။ မိတ္ေဆြႏွစ္ ေယာက္မွာေတာ့ အဆန္းေတြျဖစ္ရၿပီ။ သူတို႔ အတြက္ အားလံုးက စိတ္၀င္စားစရာ ေတြျဖစ္ေနေလၿပီ။ နန္းတစ္နန္းအေရာက္ မိတ္ေဆြ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ပါလာတဲ့ ကင္မရာ ခလုတ္ေပၚ က လက္ညိႇဳးကို မခြာစတမ္း၊ ကင္မရာေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္နဲ႔ မ်က္စိနဲ႔ မလြတ္စတမ္း နတ္ပူးေနသူတစ္ဦးကို အျပင္းစား႐ိုက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ႐ိုက္ေနပါတယ္။
ကေနသူရဲ႕ ကႀကိဳးကဟန္ေတြက လြန္စြာမွ ညက္ေညာညင္သာလွတယ္။ အသားအရည္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစား ကကြက္ သြယ္လ် ျပည့္တင္းလို႔ မ်က္ႏွာ ကေလးက ျပစ္မ်ဳိးမွည့္မထင္လွလြန္းေပစြ။ မိတ္ေဆြ အစ္ကိုေတာ္ႏွစ္ဦး ျငင္းခ်က္ ထုတ္ေနၾက၊ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ ေနၾကၿပီ။ အစစ္၊ အတုေပ့ါ။ အမွန္က သာမန္မိန္းမသား ေတြပင္ ေငးၾကည့္ေနရမည့္ အေခ်ာ အလွပေဂး မိန္းမလ်ာေလးပါေလ။
ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ႀကီးက ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လဆန္း ၁၀ ရက္မွ လျပည့္ ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ ထိက်င္းပတယ္သာေျပာတာ ၀ါေခါင္လ ဆန္း ၁၀ ရက္ေန႔မတိုင္ခင္ ကတည္းက ေတာင္ျပဳန္းမွာ နယ္လွည့္ ေဈးသည္ေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္႐ံုေတြ ၊ဆပ္ကပ္ အဖြဲ႕ေတြ၊မ်က္လွည့္ အဖြဲ႕ေတြ၊ ခ်ားရ ဟတ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳတင္ စည္ကားေနသလို မိန္းမလ်ာေတြ တင္ဆက္ကျပတဲ့ မိုး ႀကိဳးငွက္ငယ္ေလးမ်ား အဖဲြ႕ေတြနဲ႔ စည္ကားေန ေလရဲ႕။ ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း ေတာင္ျပဳန္း နည္းတူ စည္ကားေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုက က်ံဳးေရွ႕ေတာင္ေထာင့္က ဆီဒိုးနား ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုေနရာက မိန္းမလ်ာေတြအတြက္ စုရပ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနေလ။
ပြဲေတာ္ရက္မွာ မိန္းမလ်ာေတြအတြက္က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အျပင္ပြဲေတာ္မွာ သူငယ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ျမဴးဖို႔ကို က်န္းမာေရးအေထာက္ အကူျပဳ အသံုးေဆာင္ပစၥည္းေတြကို အင္န္ဂ်ီအို အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေပးေ၀ၾက၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြေပးၾက၊ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ၾကတာေတြ ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ ပြဲလည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္ ရက္ေတြက သူ႔အဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔သူ အမ်ားႀကီးရွိေနေလရဲ႕။ ညီလာခံတယ္။ ခ်ဳိးေရေတာ္သံုးတယ္။ ယုန္ႀကိဳတယ္။ ထိန္ပင္ခုတ္တာနဲ႔ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းတာနဲ႔ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနပါတယ္။
၀ါေခါင္လဆန္း ၁၀ ရက္ေန႔ ညေနခင္းမွာ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ရဲ႕ အစရက္ မွာ ညီလာခံက်င္းပၾကပါတယ္။ ညီလာခံဆိုတာကနတ္အုပ္ နဲ႔ အမတ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမတ္ႀကီးေတြ၊ သိုးေဆာင္း မိဖုရားႀကီးေတြ၊ ႐ိုးရာအစဥ္ အလာ ေဗာင္းေဆာင္း၊ နားေတာင္းနဲ႔ ကာလာ ၀တ္စံုႀကီးေတြ ၀တ္ၿပီး ကန္ေတာ့ ပြဲေပးၾက၊ မင္းႏွစ္ပါး နန္းေဆာင္ေပၚမွာ အတြင္းအျပင္ ၃၇ မင္း နတ္ေတြကို ပူေဇာ္ပသၾကပါတယ္။ ၀ါေခါင္လဆန္း ၁၁ ရက္ေန႔ကေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္တြင္းမွာ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး အစည္ကားဆံုးျဖစ္ၿပီး မိန္းမလ်ာေတြ အတြက္ ေပ်ာ္ျမဴးဆံုး အခ်ိန္ေပါ့။ မင္းႏွစ္ပါး ခ်ဳိးေရေတာ္သံုးတဲ့ေန႔ေပ့ါ။
ယခင္ေခတ္အခ်ိန္အခါကေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္လယ္အထိ မင္းႏွစ္ပါး ေရခ်ဳိးဆင္း ၾကတယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္အခါအရ မင္းႏွစ္ပါး လည္း အဆင့္ျမင့္ၿပီး နန္းႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေဆာင္ (ထီးျဖဴ႐ံု)တြင္းက ေရကန္အတြင္း မွာ အေႁခြအရံေတြ၊ အေမႊးနံ႔သာ ေတြနဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနား ခ်ဳိးေရေတာ္ သံုးေနၾကေလၿပီ။ မင္းႏွစ္ပါး ခ်ဳိးေရေတာ္သံုးၿပီးပါက ေတာင္ျပဳန္း ဘုရားကို ဦးတိုက္ကန္ေတာ့ ကာ စံျမန္းရာနတ္နန္းအတြင္း ႂကြခ်ီ ရျပန္ပါတယ္။
၁၂ ရက္ေန႔ကေတာ့ မင္းႏွစ္ပါးေဆြ ေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြက မင္းႏွစ္ပါးကိုကန္ေတာ့ပြဲထိုး၊ ပန္းဆက္ျခင္းေတြကို မပ်က္မကြက္ ျပဳလုပ္ ၾကရပါတယ္။ ၁၃ ရက္ေန႔ကေတာ့ ႐ိုးရာအစဥ္ အလာအရ ယုန္ႀကိဳပြဲျပဳလုပ္ရတာေပ့ါ။ ယုန္ေကာင္နဲ႔ ထန္းရည္အိုးကို ထမ္းကာ ဘုရား ကို ခုနစ္ခါဦးတုိက္ၿပီး နန္းႀကီးကို ခုနစ္ပတ္ပတ္ရသတဲ့။ ႐ိုးရာဓေလ့ေပ့ါ။ ၁၄ ရက္နဲ႔ ၁၅ ရက္ေတြကေတာ့ ထိန္ပင္ခုတ္သတဲ့။ နတ္ကိုး ကြယ္မႈ ယံု ၾကည္သူေတြက ထိန္ခုတ္ရာကရလာတဲ့ ထိန္သားကို ေဆာင္ပါက စီးပြား ဥစၥာတုိး တယ္ဆိုတဲ့ အယူေတြနဲ႔ ထိန္သားကို လုၾကရျပန္ေရာ။
လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ကေတာ့ မင္းႏွစ္ပါးကို ေရႊဘံုဆင္း(ေရႊကပ္)ကာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းဆက္ကပ္ လႉဒါန္းၾကပါတယ္။ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္မွာ နတ္နန္းေပါင္း အေျမာက္အျမားရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕နတ္နန္း ေတြက ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္း၀ိုင္းေတြနဲ႔ ကခုန္ ပူေဇာ္ၾက တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မင္းႏွစ္ ပါးနတ္နန္းကိုသြားကၾကတယ္။ ပူေဇာ္ ပသရာ မင္းႏွစ္ပါးအပါအ၀င္အတြင္း ၃၇ မင္း၊အျပင္ ၃၇ မင္းမ်ားကိုပါ အားလံုး ပူေဇာ္ၾကရသတဲ့။
မင္းႏွစ္ပါး ခ်ဳိးေရေတာ္သံုးတဲ့ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းကစကာ တျခားနတ္နန္းေတြ တီးမႈတ္ၾကရ၊ ကခုန္ၾကရ။ပူေဇာ္ၾကရသတဲ့။ တျခားနတ္နန္း က နတ္ကေတာ္က နန္းႀကီးဆိုင္း၀ိုင္းနဲ႔ မင္းႏွစ္ပါးကို ပူေဇာ္ ခ်င္ပါက မင္းႏွစ္ပါးရဲ႕ ေရႊတိုက္ စာရင္း ၀င္မွ ကခြင့္ရျပန္တယ္။ အလႉေငြ အား ျဖင့္ တစ္သိန္းတစ္ေသာင္း၊ ပူေဇာ္ခြင့္ အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္တည္းသာ။
ေခတ္ ေျပာင္းလဲလာတယ္၊ လူဦးေရ တိုးတက္လာတယ္၊ မိန္းမလ်ာေတြလည္း မ်ားျပားလာတယ္။ အခုဆိုရင္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို မိန္းမ လ်ာပြဲလို႔ အမည္ေျပာင္း လည္း ေခၚဆိုေနၾကေပါ့။ နတ္ကိုး ကြယ္မႈကို အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္သူ ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္ႀကီးက ႏွစ္စဥ္က်င္းပ ေနျမဲ။
ကမၻာ့စီးပြားပ်က္တဲ့ႏွစ္မွာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ေတာင္ျပဳန္းပြဲျဖစ္ျမဲ။တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအေျခအေန ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ လည္း နတ္ကေတာ္မ်ား အျပံဳးအေပ်ာ္ေတြနဲ႔ အကမပ်က္။ဘယ္လိုအခ်ိန္အခါပဲ ေရာက္ေရာက္ ယံုၾကည္သူေတြအဖို႔ ေတာင္ျပဳန္းပြဲ ေတာ္ ဆိုတာ မိန္းမလ်ာပြဲမဟုတ္ မင္းႏွစ္ပါးကို ယံု ၾကည္မႈ နဲ႔႐ိုးရာပူေဇာ္ပတဲ့ပဲြလို႔ေျပာရင္ မွားႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။
Myanmar Times
No comments:
Post a Comment