ယေန႔လူကုန္ကူးမႈ(၀င္းႏုိင္ထြန္း)

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူကုန္ကူးခံရသူတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါ၀င္မႈသည္ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရိႇၿပီး၊ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးခံရမႈသည္ ၄.၃၈ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္သည္  . . .

ႏုိင္ငံတကာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာ ေနထုိင္ျခင္းဆုိင္ရာ အဖဲြ႔အစည္း (International Organization for Migrantion,IOM)၏ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ လူကုန္ကူးခံရသည့္ ကေလးမ်ားကုိ ကူညီသည့္ အေရအတြက္သည္ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္အတြင္း ၂ç၀၄၀ ဦးထိ တုိးတက္မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္ကဆုိလွ်င္ ကေလးငယ္ ၁ç၅၆၅ ဦးအား ကူညီေပးခဲ့သျဖင့္ ကူညီမႈႏႈန္း ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ ထုိအဖဲြ႔အစည္းသည္ ၉၁ ႏုိင္ငံတြင္ ၈၉ ဖဲြ႔ ဖဲြ႔စည္းအလုပ္လုပ္ေနရာ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္မႇ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္အတြင္း လူကုန္ကူး ခံေနရသူ အရြယ္ေရာက္သူ ၃ç၀၁၂ ဦးမႇ ၃ç၄၀၄ ဦးထိ တုိးပြားျမင့္တက္စြာ အကူအညီေပးခဲ့ၾကရသည္။ ရာခုိင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္းျမင့္တက္ အကူအညီေပးခဲ့ၾကသည္။ လူကုန္ကူးခံခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ အကူ အညီေပးသည့္ အေရအတြက္မႇာမူ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္က ၃,၄၀၄ဦး အကူအညီေပးခဲ့ရၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္တြင္လည္း အေရအတြက္ သိသိသာသာ ျမင့္တက္လာျခင္းမရိႇ ၃,၄၁၅ ဦးကုိ အကူအညီေပးခဲ့ၾကရသည္။ လူကုန္ကူးခံရသည့္ အမ်ဳိးသားမ်ားကုိ အကူအညီေပးရသည့္ အေရအတြက္ကေတာ့ သိသာစြာျမင့္တက္ခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ရိႇရသည္။ ၂၀၀၈ ခု ႏႇစ္က ၁,၆၅၆ ဦး ကူညီေပးခဲ့ရာမႇ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္တြင္ ၂၀၄၀ ဦးထိ သိသာျမင့္တက္စြာ အကူအညီေပးခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိအမ်ိဳးသားမ်ား လူကုန္ကူးခံရမႈ အေရအတြက္ ျမင့္တက္မႈကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လုပ္အားေခါင္းပုံျဖတ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အမ်ဳိးသားမ်ား လူကုန္ကူးခံေနရသည္ကုိ လူအမ်ား သိရိႇလာေစသည္။အနီးစပ္ဆုံး သာဓကျပရမည္ဆုိလွ်င္ ထုိင္းႏုိင္ငံမႇ အလုပ္ရႇင္မ်ားႏႇင့္ ငါးဖမ္းေလႇပုိင္ရႇင္မ်ားသည္ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားကုိသာ အလုိရႇိၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ ကြၽန္ျပဳလုိသည့္ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ အလုပ္ခုိင္းေစေလ့ရိႇၾကသည္။ထုိသုိ႔စုေဆာင္းခံရေသာ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူကုန္ကူးျခင္းခံရသည့္ သားေကာင္ဘ၀ က်ေရာက္ၾကသည္။ အျခားအလဲြသုံးစားျပဳမူမ်ား ခံစားၾကရေတာ့သည္။ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြား လာေနထုိင္ေရးဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံတကာ အဖဲြ႔အစည္း၏ ထုိင္းငါးဖမ္းလုပ္ငန္းအား ေလ့လာေတြ႔ရိႇခ်က္မ်ားအရ ထုိလုပ္ငန္း၏ လကၡဏာသည္ ၾကားခံေဆာင္ရြက္ေပးသူမ်ား(သို႔)တစ္ဆင့္ခံ ကန္ထရုိက္တာမ်ားျဖင့္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမား စုေဆာင္းေလ့ရိႇသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေနႏႇင့္ လုပ္ခလစာမ်ားမႇာ ထင္သာျမင္သာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိျမင္ႏုိင္ျခင္းမရိႇေခ်။ ထုိလုပ္ငန္းစဥ္၏ အဆင့္ဆင့္တုိင္းသည္ လူကုန္ကူးရန္ႏႇင့္ အလဲြသုံးစားျပဳမႈရန္သာ အားေပးရာေရာက္သည့္ ျပဳမူမႈမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူကုန္ကူးခံရသူတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါ၀င္မႈသည္ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရိႇၿပီး၊ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးခံရမႈသည္ ၄.၃၈ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္သည္  . . . ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူကုန္ကူးခံရသူတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါ၀င္မႈသည္ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရိႇၿပီး၊ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးခံရမႈသည္ ၄.၃၈ ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္သည္  . . . လုပ္အားအတြက္ လူကုန္ကူးခံရသည့္အမႈမ်ားသည္ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္တြင္ ၂,၀၃၁မႈရိႇခဲ့ရာမႇ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္တြင္ ၂,၉၀၆ မႈတုိးပြားလာသည္။ ရာခုိင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၄၃ ရာခုိင္ႏႈန္း ျမင့္မားလာခဲ့သည္။ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အျမတ္ထုတ္ရန္ႀကံရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူကုန္ကူးမႈအမႈမ်ားသည္ ၁၉ ရာခုိင္ ႏႈန္းခန္႔ ေလ်ာ့က်ဆင္းလာသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ေလးႏႇစ္ ေစာေစာပုိင္းက ၁,၈၆၆ မႈရႇိခဲ့ရာမႇ ၂၀၁၁ခုႏႇစ္တြင္ ၁,၅၀၇ မႈသာ ေလ်ာ့က်လာျခင္းျဖစ္သည္။ ယခင္ကလိင္မႈဆုိင္ရာ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈကုိသာ ဦးတည္ေဆာင္ရြက္ရာမႇ ယခုအခါ လုပ္အားေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္းအပါအ၀င္ ပုံစံမ်ိဳးစုံေသာေခါင္းပုံျဖတ္မႈမ်ိဳးကုိပါ အေလးထား တားဆီးကာကြယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ကိန္းဂဏန္း စာရင္းဇယားမ်ား အခုိင္အမာရိႇလာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ပစ္မႇတ္ ေရႊးခ်ယ္၍ တားဆီးကာကြယ္ရန္ႏႇင့္ လူကုန္ကူးသူမ်ားကုိသာ ပစ္မႇတ္ထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ အျမတ္ထုတ္သူမ်ားအားလုံးကုိလည္း အေရးယူႏုိင္ရန္ လုိအပ္လာသည္။ မူရင္းႏုိင္ငံမ်ားတြင္ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားမႇာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲမႈ၊ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္မႈႏႇင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ကင္းမဲ့ေနမႈမ်ားတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္။ ထုိအခ်က္မ်ားက အျခားႏုိင္ငံမ်ားတြင္ သြားေရာက္ရႇာေဖြရန္ တြန္းအားမ်ားျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျခား ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ လိမ္လည္ဖ်ားေယာင္းကာ အလုပ္ရမည္ဟု ဆဲြေဆာင္စည္းရုံးၾကသည့္ လူကုန္ကူးသူမ်ား၏ သားေကာင္အျဖစ္ အလြယ္တကူ က်ေရာက္ရေတာ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးပဋိပကၡျဖစ္မႈႏႇင့္ လူသားခ်င္းဆုိင္ရာ ပဋိပကၡမ်ားက လူမ်ားကုိ အိမ္ပစ္ယာပစ္ေျပးေစ ခဲ့ရသည္။သုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိအုပ္စုသည္ ဘ၀ရပ္တည္ရန္ အခက္ခဲဆုံး အုပ္စုျဖစ္ခဲ့ရာ ကေလး မ်ားႏႇင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ပုိထိလြယ္ခုိက္လြယ္အုပ္စု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ လူကုန္ကူးသူမ်ားႏႇင့္ ျပစ္မႈအုပ္စုဖဲြ႔ က်ဴးလြန္သူမ်ား၏ ပစ္မႇတ္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ကမၻာႏႇင့္အ၀ႇမ္း ဖံြၿဖိဳးမႈအနည္းဆုံး ေဒသမ်ား ရိႇ ကေလးမ်ားကုိ မိသားစု၏ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ အလြန္ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာသည့္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားထံ အပ္ႏႇံခဲ့ၾကသည္။ ထုိကေလးမ်ား၏ ဘ၀တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း ရည္ရြယ္၍ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိသုိ႔ျပဳမူမႈမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ကြၽန္ျပဳခံရဖုိ႔ လူကုန္ကူးသူမ်ား၏ ေစ်းကြက္အတြင္းသုိ႔ သက္ဆင္းက်ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ ကေလးမ်ားလည္း ရိႇလာေနသည္။ တခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားမႇ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏႇင့္ မိန္းကေလးမ်ားကုိ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့မ်ားႏႇင့္ လူမႈေရးနယ္ပယ္တုိ႔တြင္ က်ားမခဲြျခားဆက္ဆံမႈမ်ားႏႇင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္ ၎တုိ႔အား ေဘးဖယ္ထားျခင္း၊ မိရုိးဖလာအရနာခံ ရျခင္းမ်ားရိႇၾကသည္။ ထုိအေလ့အထမ်ားက မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားႏႇင့္ မိသာစုမ်ားကပါ ၎တုိ႔ကုိ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရန္ အားေပးရာေရာက္ သလုိ ဘ၀ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲေအာင္ လုပ္သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ဆုိက္ေရာက္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းတြင္ အေရးႀကီးဆုံးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္သည္ ေစ်းသက္သာသည့္ အလုပ္သမား လုိအပ္မႈေတာင္းဆုိမႈပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေစ်းေပါသည့္ အလုပ္သမားမ်ားက ထုိႏုိင္ငံ၏ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အက်ိဳးအျမတ္ ျဖစ္ထြန္းေစသည္။ ထုိေတာင္းဆုိမႈမ်ားသည္ တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္လုိသူမ်ားအတြက္ ေရာလူေမႇာင္ခုိလုပ္ငန္းႏႇင့္ လူကုန္ကူးမႈ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ပါ အားေပးအားေျမာက္ေပးသလုိျဖစ္ေနေစ သည္။ ျပည္ပႏုိင္ငံမႇ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ထုိဆုိက္ေရာက္ႏုိင္ငံမ်ား၏ လိင္လုပ္ငန္းမ်ားသုိ႔ လုိအပ္ခ်က္ျပည့္မီရန္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏႇင့္ အရြယ္မေရာက္ ေသးသူမ်ားကုိ လူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ားကဲ့သို႔ အက်ပ္ကုိင္ လုပ္ခုိင္းျခင္း၊ ပုိ႔ေဆာင္ေပးျခင္းႏႇင့္ အဓမၼခုိင္းေစျခင္းမ်ား ရိႇေနသည္။ ထုိႏုိင္ငံမ်ား၏ တင္းက်ပ္ေသာ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမူ၀ါဒမ်ားက လူကုန္ကူးသူႏႇင့္ လူေမႇာင္ခုိသူမ်ား၏ တရားမ၀င္လမ္းေၾကာင္းမႇ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား တင္သြင္းေရးကုိ အားကုိးအားထားျပဳရန္ တြန္းအားတစ္ရပ္ျဖစ္ေနသည္။ လူကုန္ကူးမႈျပႆနာ ကုိင္တြယ္ေျဖရႇင္းရာတြင္ မူရင္းႏုိင္ငံ(Source Country)မ်ားကုိသာ အျပစ္တင္ေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္ငံ(Source Country)မ်ားကပါ ႏုိင္ငံတကာက အသိအမႇတ္ျပဳလာသျဖင့္ မူရင္းႏုိင္ငံ၊ ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္ငံ ႏႇစ္ဖက္စလုံးတြင္ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ လုိအပ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ လူကုန္ကူးမႈအမႈမ်ားသည္ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္တြင္ ၄,၀၆၆ မႈရိႇခဲ့ရာမႇ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္တြင္ ၃,၅၃၁ မႈထိ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ ရာခုိင္ႏႈန္း အားျဖင့္ ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္းက်ဆင္းသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပည္တြင္းလူကုန္ကူးမႈမ်ားမႇာမူ ၂၀၀၈ ခုႏႇစ္တြင္ ၇၁၃ မႈရိႇခဲ့ရာမႇ ၂၀၁၁ခုႏႇစ္တြင္ ၁,၇၀၈ မႈ ထိ ျမင့္တက္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ရာခုိင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၁၄၀ ထိ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ လူကုန္ကူးမႈမ်ား ေလ်ာ့က်လာျခင္းသည္ နယ္စပ္ေဒသထိမ္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ပီျပင္လာမႈႏႇင့္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး မူ၀ါဒမ်ား အက်ဳိးမ်ားမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သလုိ ႏုိင္ငံတြင္း လူကုန္ကူး မႈျမင့္တက္လာမႈမ်ားသည္ အသိပညာေပးမႈႏႇင့္ ျပည္တြင္းျပ႒ာန္းထားသည့္ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးဥပေဒမ်ား ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေနမႈတုိ႔ကုိ အေလးအနက္ စဥ္းစားသုံးသပ္ရမည္ကုိ ျပသေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရးဥပေဒ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးဆုိင္ရာ အလုပ္႐ုံေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးႏႇင့္ ပတ္သက္ပါက အႀကံျပဳေစျခင္းမ်ား၊ လူကုန္ကူးမႈမ်ားကုိ ျမန္ဆန္စုံစမ္းစစ္ေဆးျခင္း၊ တရား စဲြဆုိျခင္းႏႇင့္ စစ္ေဆးစီရင္ျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္းႏႇင့္ ထိေရာက္ဟန္႔တားေလာက္သည့္ ျပစ္ဒဏ္မ်ားခ်မႇတ္ျခင္းတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္အတြင္း ႏုိင္ငံတကာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာေနထုိင္ျခင္းဆုိင္ရာ အဖဲြ႔အစည္း(IOM) မႇ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား ကူညီခဲ့သူေပါင္း ၅,၄၉၈ ဦးရိႇခဲ့ရာ ဥေရာပတြင္ ၁,၆၀၆ ဦး၊ ေတာင္အာရႇႏႇင့္ အာရႇအလယ္ပုိင္းတြင္ ၁,၀၄၉ ဦး၊ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းတြင္ ၉၈၄ ဦး၊ အေရႇ႕အာရႇႏႇင့္ ပစိဖိတ္ေဒသတြင္ ၈၆၀ ဦး၊ အေရႇ႕အလယ္ပုိင္း ေဒသတြင္ ၆၉၆ ဦးႏႇင့္အာဖရိကတြင္ ၃၀၃ ဦးကုိ အကူအညီေပးခဲ့သည္။ လူကုန္ကူးခံေနရသူမ်ားမႇာ ထုိလူကုန္ကူးအမႈမ်ား၏ သုံးပုံပုံတစ္ပုံသည္ အသက္ ၁၈ ႏႇစ္ေအာက္ ကေလးမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ သုံးပုံပုံႏႇစ္ပုံသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ က်န္တစ္ပုံနီးပါးသည္ အမ်ဳိးသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ လူကုန္ကူးဂုိဏ္းမ်ား၏ ႏႇစ္စဥ္၀င္ေငြသည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၂ ဘီလီယ်ံထိ ၀င္ေငြရိႇေနသည္ဟု UNODC ၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ ့Yuri Fedotov က ၂၀၁၂ ခုႏႇစ္ ဧၿပီလအတြင္းက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ လူကုန္ကူးခံရသူ ၃ ဦးလွ်င္ ႏႇစ္ဦးမႇာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္သည္ဟု သူကဆုိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူကုန္ကူးခံရသူတြင္ အမ်ဳိးသမီးပါ၀င္မႈသည္ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္းရိႇၿပီး၊ ကေလးသူငယ္ လူကုန္ကူးခံရမႈသည္ ၄.၃၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ျဖစ္သည္။ လူကုန္ကူးသူ တရားခံမ်ား၏ ၆၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက က်ဴးလြန္ၾကသည္။ ဥေရာပ၊ အာရႇပစိဖိတ္ေဒသ၊ အာရႇ အလယ္ပုိင္းႏႇင့္ ေတာင္အာရႇေဒသတုိ႔တြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက အမ်ဳိးသားမ်ားထက္ လူကုန္ကူးခံရမႈပုိမ်ားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ အေရႇ႕အလယ္ပုိင္း၊ ကမၻာ့ အေနာက္ျခမ္းႏႇင့္ အာဖရိက ေဒသတုိ႔တြင္ က်ားႏႇင့္မ လူကုန္ကူးခံရမႈ သိသိသာ ကြာျခားမႈ မရိႇေပ။ ၂၀၁၁ ခုႏႇစ္အတြင္း ထုိအဖဲြ႔အစည္း၏ ကူညီေပးခဲ့ေသာ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ပြားရာ ခရီးဆုံးႏုိင္ငံမ်ားမႇာ ႐ုရႇားဖယ္ဒေရးရႇင္း (၈၃၇ ဦး)၊ ေဟတီ (၆၅၈ ဦး)၊ ယီမင္(၅၅၂ ဦး)၊ ထုိင္း (၄၄၉ဦး)၊ ကာဇက္စတန္ (၂၆၅ဦး)၊ အာဖဂန္နစၥတန္(၁၇၀ဦး)၊ အင္ဒိုနီး ရႇား(၁၄၈ဦး)၊ ပုိလန္(၁၂၂ဦး)၊ အီဂ်စ္ (၁၀၃ဦး)ႏႇင့္ တူရကီ(၁၀၁ဦး)တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ လူကုန္ကူးခံရသည့္ သားေကာင္မ်ား၏ မူရင္းႏုိင္ငံမ်ားမႇာ ယူကရိန္း(၈၃၅ဦး)၊ ေဟတီ(၇၀၉ဦး)၊ ယီမင္(၃၇၈ဦး)၊ လာအုိ(၃၅၉ဦး)၊ ဥဘက္ကစၥတန္(၂၉၂ဦး)၊ ကေမၻာဒီးယား(၂၅၈ဦး)၊ အာဖဂန္နစၥတန္(၁၇၉ဦး)၊ ဘာလာ႐ု(၁၄၁ဦး)ႏႇင့္ အီသီယုိပီယားႏုိင္ငံ(၁၂၂ဦး)တုိ႔မႇ ျဖစ္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံတကာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာေနထုိင္ျခင္းဆုိင္ရာ အဖဲြ႔အစည္းသည္ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားအတြက္ ေဂဟာမ်ား ပ့ံပုိးေပးျခင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အကူအညီေပးျခင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္သင္တန္းမ်ား ဖြင့္လႇစ္သင္ၾကားေပးျခင္း၊ မိခင္ႏုိင္ငံသုိ႔ ျပန္လုိသူမ်ားကုိ ျပန္ပုိ႔ေပးျခင္းႏႇင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္သူမ်ား မိသားစုအသုိင္းအ၀ုိင္းႏႇင့္ ၀င္ဆန္႔ေအာင္ အကူအညီေပးျခင္းတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးလ်က္ရိႇေနသည္။ လူကုန္ကူးမႈျပႆနာသည္ သာမန္မႈခင္းမ်ားႏႇင့္မတူဘဲ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ၊ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ႏႇင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈ စသည္တုိ႔ႏႇင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ႐ႈပ္ေထြးလႇသည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ကမၻာႏုိင္ငံမ်ား သည္ ႀကိဳးပမ္းအား ထုတ္တားဆီးကာကြယ္ၾကေသာ္လည္း ဆက္လက္၍ ပ်ံႏႇံႀကီးထြားေနဆဲျဖစ္သည္ကုိလည္း ႏုိင္ငံတကာက အသိအမႇတ္ျပဳၾကသည္။ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ား ေဖာ္ထုတ္၍ အေရးယူအျပစ္ေပးရုံႏႇင့္ ပေပ်ာက္သြားျခင္းမရိႇႏုိင္သည့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ မႈခင္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ႏုိင္ငံတကာႏႇင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ျဖစ္ပြားသည့္အေၾကာင္းရင္း ေဖာ္ထုတ္၍ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္း၊ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားကုိ ပုံမႇန္ဘ၀သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိႇေအာင္ ထူေထာင္ေပးျခင္းႏႇင့္ ဆက္စပ္သည့္႒ာနႏႇင့္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၏ စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ေရး တစ္ၿပိဳင္တည္း ေဆာင္ရြက္ရန္ လုိအပ္ေပသည္။ EMG