ဓားလြယ္ခုတ္တြင္
ထုိင္ေနသည့္ ေဖြးေဖြးက အသာ ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္ေနသည္ကို သူမ သတိထားလိုက္မိသည္။
ဒါ တမင္သက္သက္ ငါ ေျဖႏုိင္ရဲ႕လားလို႔ လွည့္ၿပီး စပ္စုတာေနမွာဟု ေတြးမိၿပီး
သူမစိတ္ထဲတြင္ ေထာင္းခနဲႏွင့္ ေဒါသျဖစ္သြားသည္။ယခင္လက လပတ္ စာေမးပြဲတြင္ သူမက အဆင့္ႏွစ္သုိ႔ က်သြားၿပီး ေဖြးေဖြးက အဆင့္ တစ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီတစ္လေတာ့ အဆင့္တစ္ ျပန္ျဖစ္ေစရမည္ဟု က်ဴရွင္၌ သူမ ႀကိမ္း၀ါးခဲ့ သည္ကို ေဖြးေဖြးၾကားမိလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမကုိ ေဖြးေဖြးက လွည့္၍ အကဲခတ္ျခင္း ျဖစ္မည္။
ယခင္လက အဆင့္တစ္ႏွင့္ ႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္မွတ္သာကြာျခင္းျဖစ္သည္။ အစဥ္အဆက္ အဆင့္တစ္ျဖစ္္ခဲ့ေသာ သူမကို ေဖြးေဖြး ေက်ာ္သြားသည့္ တစ္မွတ္မွာ လည္း ယခုေျဖေနသည့္ အဂၤလိပ္အက္ေဆး က႑တြင္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမးခြန္းကို ေစ့ေစစပ္စပ္ ဖတ္လိုက္သည္။ My Family။ သူမ အပိုင္ဆံုးေခါင္းစဥ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ဂိုက္ႏွင့္ေလ့က်င့္ခ့ဲသလို က်ဴရွင္တြင္လည္း အမွတ္ျပည့္ ရေအာင္ ေျဖဆိုခဲ့ဖူးသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္သည္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးထားသည့္ အျခားေခါင္းစဥ္မ်ားကိုပင္ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေရတံခြန္မွ ေရမ်ား ဒလေဟာ က်လာသကဲ့သို႔ စာလံုးမ်ား တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး အေျဖလႊာေပၚသို႔ အဆက္မျပတ္။
တစ္ေၾကာင္းၿပီးတစ္ေၾကာင္း ဘာအခက္အခဲမွ မရွိ။ သူမနာမည္ႏွင့္ မိဘ အမည္၊ အလုပ္အကိုင္၊ ေနရပ္လိပ္စာ၊ အစ္ကိုႏွင့္ အစ္မ၏အမည္၊ သူတိ႔ုတက္ေရာက္ ေနသည့္ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဘာသာရပ္မ်ားအမည္ တကယ့္ကို ေဟာတစ္ေၾကာင္း၊ ေဟာ တစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေခါင္းမေဖာ္စတမ္း အဆက္မျပတ္။
သို႔ေသာ္... သို႔ေသာ္...
သူမ အလြတ္က်က္ထားသည့္ သူမ ဖခင္သည္ မိသားစုအေပၚ ၾကင္နာ ေႏြးေထြးမႈ အျပည့္ရွိကာ သူမ မိခင္ကိုလည္း ဂ႐ုတစုိက္ ခ်စ္ခင္ယုယသူတစ္ဦးျဖစ္သည္ ဆိုသည့္စာေၾကာင္းကို ဆံုးေအာင္ မေရးႏုိင္။ ဆည္တံခါး၀သို႔ ေရာက္သြားသည့္ ေရတံခြန္ ကဲ့သို႔ ဆက္လက္ မစီးဆင္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေ၀့လည္႐ုိက္ေနသည္။
'မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ပါနဲ႔၊ မလုပ္ၾကပါနဲ႔'
သူမ ငိုႀကီးခ်က္မ ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားမွ တစ္ေယာက္ပါးကို တစ္ေယာက္ ေဒါသတႀကီး အျပန္အလွန္႐ုိက္ေနသည့္ တဖ်န္းဖ်န္းအသံမ်ား။ သူမအေဖ ထြက္သြား သည့္အခါ ငုိေနသည့္ သူမအေမ၏ တ႐ႈပ္႐ႈပ္္အသံမ်ား။ ေဘာပင္ကိုခ်ကာ နားႏွစ္ဖက္ ကို အျမန္ပိတ္လိုက္ရသည္။
'တာ္ေတာ့၊ ေလွ်ာက္မစဥ္းစားနဲ႔၊ ေတာ္ေတာ့'
ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မနည္းအရွိန္ထိန္းရသည္။ ေယာက္ယက္ခတ္သြားသည့္ အေတြးမ်ားကို ႀကိဳးစား၍ ျပန္လည္စုစည္းလုိက္ရသည္။
အာ႐ံုစိုက္စမ္း။ အေျဖလႊာကိုပဲ အာ႐ံုစုိက္။ ဒါ စာေမးပြဲေျဖေနတာ။ နင့္မိသားစု ဘ၀အမွန္ကို ႐ိုက္စစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အလြတ္က်က္ထားတဲ့အတုိင္းပဲေျဖ။ ဒါမွ အမွတ္ျပည့္ရမွာ။ ဒါမွ အဆင့္တစ္ရမွာ။
ႀကိဳးစားၿပီး ထုိစာေၾကာင္းကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဆက္ေရးလုိက္သည္။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းျဖစ္သည့္ သူမမိခင္ကလည္း မိသားစုအေပၚ ၾကက္သားအုပ္မႀကီး ကဲ့သို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ဂ႐ုစိုက္၍ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေၾကာင္းကိုပါ ဆက္ ေရးလိုက္သည္။ ဒါေတာင္မွ မ်က္လံုးထဲတြင္ ေပၚလာသည့္ ကေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တစ္ေနကုန္ မထဘဲ ဖဲထုိင္႐ိုက္ေနပံုမ်ားကို မနည္းႀကိတ္မွိတ္၍ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရသည္။
ကြၽန္မအစ္ကိုသည္ ညီမျဖစ္သူ ကြၽန္မအေပၚ၌...
ေရးေနသည့္ စာေၾကာင္းမွာ တြန္႔္၍ရပ္သြားျပန္သည္။ ဂ႐ုစိုက္္၍ နားမလည္ သည့္သင္ခန္းစာမ်ားကို ရွင္းျပပါသည္။ ဆိုသည့္စာကို ဆက္မေရးႏုိင္ေတာ့။ သူမ အစ္ကုိဟုဆိုလိုက္လွ်င္ ရဲစခန္း၊ ေဆးထုိးအပ္၊ အ႐ုိးေငါေငါမ်က္ႏွာ၊ အသက္မဲ့အၾကည့္၊ ေျခာက္တီးေျခာက္ကပ္ရယ္သံ၊ လက္အုပ္ေလးခ်ီ၍ သူမထံမွ ပိုက္ဆံေတာင္း သျဖင့္ စုဘူးေလးကို ခြဲေပးလိုက္ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ပိတ္ကားထက္မွာ ၾကည့္ေနရသလို တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ တဖ်တ္ဖ်တ္ေပၚလာသည္။ ဘယ္မွာလဲ ၾကင္နာမႈ ဆိုတာ။ စာရွင္းျပဖို႔ေနေနသာသာ သူ႔ဘာသာသူေတာင္ ဆယ္တန္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ခဲ့သူ။
'ကြၽတ္'
တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ စာေမးပြဲအခန္းထဲတြင္ သူမ၏ ကြၽတ္စုတ္လိုက္သည့္ အသံေၾကာင့္ ဆရာမအပါအ၀င္ အတန္းေဖာ္မ်ားကပါ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကသည္။ ထုိအခါမွ သူမသည္ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေခါင္းျပန္ငံု႔ကာ ထုိစာေၾကာင္းကို ခ်ေရးလိုက္ပါသည္။
မမသည္...။
အဟင္း။ ရယ္စရာအေေတာ္ေကာင္းပါလား။ သူမ က်က္ထားသည့္ စာေၾကာင္း က ဘာ။ ညီမျဖစ္သူ ကြၽန္မကုိ အစဥ္အလာႀကီးမားေသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေလးမ်ား ၏ ေနထုိင္၀တ္စားပံု ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ားအေၾကာင္း ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပကာ စံနမူယူေလာက္ ေအာင္ ဣေႁႏၵအျပည့္ႏွင့္ ေနထုိင္သူတစ္ေယာက္တဲ့။ တကယ့္ဟာသပဲ။
မမက ညဘက္ေတြဆို လံုးလံုးမအိပ္။ ညလံုးေပါက္ အင္တာနက္ထဲတြင္ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခ်က္တင္ထုိင္သည္။ တစ္ေယာက္တည္း တခစ္ခစ္ ရယ္သည္။ အလန္းဆံုး၊ အပ်ံဆံုး၊ အတုိဆံုး ေခတ္ေပၚအ၀တ္အစားမ်ားကို အျပင္ထြက္ တုိင္း ၀တ္သည္။ ေခတ္ေရွ႕သို႔ ေလး၊ ငါးလွမ္း ႀကိဳေျပးသူ။ တစ္ခါတေလ သူငယ္ ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ညလံုးေပါက္ အျပင္ထြက္လည္တတ္ေသးသည္။ ေန႔ဘက္ေတြေတာ့ ဘယ္ ေတာ့မွ မထ။ တစ္ေန႔လံုး အိပ္ေနတတ္သည္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ထုိစာေၾကာင္းကို ေရးရပါ့။
'အခ်ိန္ေစ့ဖို႔ ဆယ္မိနစ္သာ လုိေတာ့သည္'
ဆရာမစကားေၾကာင့္ လန္႔ဖ်ပ္၍ အေတြးမ်ား လြင့္စင္ကုန္ကာ ကြၽန္မတုိ႔မိသားစု ေလးသည္ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ စံျပမိသားစုေလးတစ္ခုအျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေနထုိင္ၾကသည္ဆိုသည့္ အျပင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္စာသားကိုေရး၍ ျမန္ျမန္နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ ရသည္။
ဆရာမထံ အေျဖလႊာ ျပန္မအပ္ခင္ အစကေနအဆံုး ျပန္စစ္သည္။ အမွားအယြင္း တစ္စံုတစ္ရာ မေတြ႕။ ေသခ်ာေပါက္ အမွတ္ျပည့္ရမည့္ အက္ေဆးပါ။ ေသခ်ာေပါက္ အဆင့္တစ္ရေစမည့္ အက္ေဆးပါ။
စာေမးပြဲကို ရာႏႈန္းျပည့္ေျဖႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမစိတ္ထဲတြင္ ယခင္ကကဲ့သို႔ မေပ်ာ္။ စာေမးပြဲခန္းထဲမွ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြက္သြက္လက္လက္ မထြက္ခဲ့ႏုိင္။
ေလးလံထုိင္းမိႈင္းေနသည္။ အမွတ္ျပည့္လည္း မလိုခ်င္ေတာ့။ အဆင့္တစ္ကို လည္း ျပန္မလိုခ်င္ေတာ့။ အလြတ္က်က္ထားတဲ့အတုိင္းလည္း အက္ေဆးေတြကို မေျဖ ခ်င္ေတာ့။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သူမ ေျဖခဲ့သည့္ အက္ေဆးေလးထဲက မိသားစု ဘ၀ေလးကိုသာ လိုခ်င္ေနမိပါေတာ့သည္။
ေျမမႈန္လြင္
ကလ်ာ ၂၀၁၂
MAUKKHA
No comments:
Post a Comment