လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ လူေမွာင္ခုိမႈ(၀င္းႏုိင္ထြန္း)

ဘယ္အခ်ိန္ခါမဆုိ ကမၻာႏွင့္တစ္၀န္း လူကုန္ကူးခံေနရသူ၊ လူေမွာင္ခုိသြင္းခံေနရသူ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရိွေနေလသည္။ ထုိလူကုန္ကူးမႈႏွင့္ လူေမွာင္ခုိမႈတုိ႔သည္ လူသားတုိ႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိပါးရန္ အလြန္အမင္း ၿခိမ္းေျခာက္ေနသကဲ႔သုိ႔ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ ျပႆနာတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္လည္း ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံႀကီးမွ နယ္ စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ဂုိဏ္းဖဲြ႔၍ ျပစ္မႈမ်ား ႏွိမ္နင္းေရးဆုိင္ရာ ကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္ ယင္း၏ေနာက္ဆက္တဲြ စာခ်ဳပ္မ်ားကုိခ်မွတ္ကာ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ဂုိဏ္းဖဲြ႔၍ ျပစ္မႈမ်ားႏွိမ္နင္းေရး အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းမႈကုိ တစ္ကမၻာလုံးက တုိးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ တုိက္တြန္းထားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ထုိကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္ ယင္း၏ေနာက္ဆက္တဲြ စာခ်ဳပ္တုိ႔၏ အဖဲြ႕၀င္ႏုိင္ငံအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ႔ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ေရးအတြက္ အေရး ပါလွသည့္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး ဥပေဒကုိ ထုတ္ျပန္ျပ႒ာန္း ခဲ႔သည္။ လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ရာတြင္ အေရးတႀကီးလုပ္ေဆာင္ရသည့္ နယ္ပယ္မ်ားမွာ သုေတသနျပဳျခင္း၊ အသိပညာေပးမ်ားေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ထုိေနာက္ဆက္တဲြ စာခ်ဳပ္မ်ားအတုိင္း တုိးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ျခင္း၊ တာ၀န္ရိွသူမ်ားႏွင့္ အျခားလူမႈအသုိင္းအ၀ိုင္းတုိ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းတုိ႔ အားျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ေရးတို႔ ပါ၀င္ၾကသည္။ လူတစ္ဦးကုိ ထုိသူ၏ သေဘာတူညီသည္ျဖစ္ေစ၊ သေဘာတူညီမႈ မရိွသည္ျဖစ္ေစ ေခါင္းပုံျဖတ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သိမ္းသြင္းစုေဆာင္းျခင္း၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေပးျခင္း၊ လဲႊေျပာင္းျခင္း၊ ေရာင္းခ်ျခင္း၊ ၀ယ္ယူျခင္း၊ ငွားရမ္းျခင္း၊ ခုိလႈံခြင့္ေပးျခင္းတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ အင္အားသုံးျခင္း၊ အျခားနည္း အႏုိင္အထက္ျပဳျခင္း၊ ေသြးေဆာင္ေခၚျခင္း၊ လိမ္လည္ျခင္း၊ လွည့္ျဖားျခင္း၊ အခြင့္အာဏာကုိ အလဲြသုံးစားျပဳျခင္း၊ ေငြေၾကး သုိ႔မဟုတ္ အက်ဳိးအျမတ္ကုိေပးျခင္း စသည့္နည္းလမ္းမ်ားသုံးျခင္း ျပဳမႈခံရပါက လူကုန္ကူးခံရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္းတြင္ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အျမတ္ထုတ္ျခင္း၊ အတင္းအဓမၼ ခုိင္းေစျခင္း၊ အဓမၼ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးေစျခင္း၊ ကြၽန္ျပဳျခင္း၊ ကြၽန္ကဲ႔သုိ႔ခုိင္းေစျခင္းႏွင့္ ခႏၶကုိယ္၏ အစိတ္ အပုိင္းအား ထုတ္ယူဖယ္ရွားျခင္းတုိ႔ ပါ၀င္ၾကသည္။ လူကုန္ကူးမႈသည္ လူကုန္ကူးျခင္း ခံရသူတုိ႔၏ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခ်ဳိးေဖာက္သည့္လုပ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ ခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈ ကာလအတုိင္းအတာသည္ ေခါင္းပုံ ျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခံေနရသည့္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးပင္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီကာ ခံစားခဲ႔ၾကရသည္။ ျဖစ္ပြားသည့္ေနရာမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွရာ တခ်ဳိ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ နယ္စပ္မ်ားတြင္လည္း ေကာင္း၊ မိခင္ေနရပ္ႏွင့္ အလြန္အလွမ္းကြာေ၀းသည့္ အရပ္ေဒသမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း စသည့္ေနရာအသီးသီးတြင္ ျဖစ္ေလ႔ရိွၾကသည္။ ကမၻာေပၚရိွ ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၃၇ ႏိုင္ငံတြင္ ၁၂၇ ႏုိင္ငံမွ လာၾကသည့္ သားေကာင္မ်ား (လူကုန္ကူးျခင္းခံ ေနရသူမ်ား) ကုိ ေတြ႕ရိွေနရသည္။ ႏွစ္စဥ္အနည္းဆုံး ၂ ဒသမ ၄ သန္း ခန္႔ လူကုန္ကူးခံေနၾကရသည္။ ေန႔စဥ္ ၆,၈၀၀ ဦးတုိ႔သည္ လူကုန္ကူးခံေနၾကရသည္။ အာရွတုိက္တစ္ခုတည္းပင္လွ်င္ ၉ သန္းမွ် လူကုန္ကူးခံေနရသည့္ဘ၀ ေရာက္ရိွေနၾကသည္။ သိသာထင္ရွားသည့္ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ထုတ္မႈသည္ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အျမတ္ထုတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူကုန္ကူးျခင္းခံရသူမ်ား၏ ၇၉ ရာခုိင္ ႏႈန္းသည္ ထုိေခါင္းပုံျဖတ္ခံရသည့္ ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ လူကုန္ကူးျခင္း ခံေနၾကရသည္။ က်န္ ၁၈ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ အတင္းအဓမၼ ခုိင္းေစခံေနၾကရသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိလုပ္ငန္းမ်ားမွ ႏွစ္စဥ္လူကုန္ကူးသူမ်ား၏ အက်ဳိးအျမတ္ရရိွေငြသည္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီယ်ံ ၃၀ နီးပါးရိွသည္ဟု ခန္႔မွန္းပညာရွင္မ်ားက ခန္႔မွန္းထားၾကသည္။ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားကုိ လူေမွာင္ခုိလုပ္ျခင္းသည္ အျခားႏုိင္ငံသို႔ တရားမ၀င္တင္ပုိ႔ေပးျခင္းျဖင့္ ေငြေၾကးအက်ဳိးအျမတ္ ရရိွေစရန္ႏွင့္ အျခားအျမတ္ရရိွေရးအတြက္ လုပ္ကုိင္ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေလေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္းႏွင့္ ကုန္းေၾကာင္းတုိ႔မွ လူေမွာင္ခုိမႈလုပ္ျခင္းဆုိင္ရာ ေနာက္ဆက္တဲြဆုိင္ရာ စာခ်ဳပ္မ်ားတြင္ အျခားႏုိင္ငံထဲသုိ႔ ႏုိင္ငံသားမဟုတ္ဘဲ၊ တရား မ၀င္ ၀င္ထြက္ႏုိင္ရန္ အကူအညီ ေပးျခင္း၊ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ အကူအညီေပးျခင္းတုိ႔ကုိ အားေပးအားေျမႇာက္ေပးျခင္းသည္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား ၎င္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သြားလာျခင္းကုိ မဆုိလို၊ ထုိေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားကုိ လူေမွာင္ခုိလုပ္သူမ်ားအား အဓိကထားကာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူဟု ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ၾကသည္။ လူေမွာင္ခုိလုပ္သူမ်ားသည္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈ၊ ခရီးသြားစာရြက္စာတမ္းအတု ျပဳလုပ္မႈ စသည့္အကူအညီမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေကာင္း ေပးႏုိင္သည္။ ခရီးဆုံး ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္လည္း ၎တုိ႔ နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ပုိမုိတုိးျမႇင့္လာသည့္အခါ လူေမွာင္ခုိသမားမ်ားသည္ အုပ္စုဖဲြ႔ကာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား သြားလာႏုိင္ေရးႏွင့္ အျခားႏုိင္ငံတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ေရးတုိ႔အတြက္ ပုိစနစ္က်နစြာ လုပ္ကုိင္လာၾကသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာၾကသူမ်ာအဖို႔ တစ္ခါတစ္ရံ အလဲႊသုံးစားျပဳက်င့္ျခင္းခံရသည့္ အေျခအေနမ်ဳိး (သုိ႔) အႏၲရာယ္က်ေရာက္လြယ္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိးတုိ႔ႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔လာၾကရသည္။ ၎င္းတုိ႔ ၏ ဘ၀ကုိပင္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးထိပင္ ရိွလာေနသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္စဥ္မ်ားအား ေလ့လာရာတြင္ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ၆ ရာ ခုိင္ႏႈန္းသည္ မေလးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ ပုိ႔ေဆာင္ခံၾကရၿပီး ျပည္တြင္းလူကုန္ကူးမႈသည္ ေလးရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ရွိသည္ကုိ ေတြ႔ရိွရသည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ လူကုန္ကူးမႈသည္ အဓမၼထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားအား ေရာင္း၀ယ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္မူ တုိက္႐ုိက္လူကုန္ကူးျခင္းထက္ တရားမ၀င္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရာမွတစ္ဆင့္ လိင္မႈဆုိင္ရာ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈအတြက္ နည္းမ်ဳိးစုံ လူကုန္ကူးခံရမႈျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရိွရသည္။ မေလးရွားႏုိင္ငံသုိ႔လည္း တုိက္႐ုိက္လူကုန္ကူး ျခင္းထက္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ တစ္ဆင့္ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းၿပီး ျပည့္တန္ဆာျပဳျခင္းႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားအား အဓမၼေတာင္းရမ္းခုိင္းေစမႈ ျဖစ္ပြားခဲ႔ေၾကာင္း ျဖစ္စဥ္မ်ားအရ ေလ့လာသိရိွရသည္။ ယေန႔ကမၻာေပၚတြင္ တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာ ေနထုိင္ၾကသူဦးေရမွာ သန္း ၅၀ ခန္႔ရိွေနၿပီျဖစ္သည္။ တရားမ၀င္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈမ်ားတြင္ သိသိသာသာေတြ႔ရိွရသည့္ အခ်က္မွာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားသည္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ရန္အတြက္ အကူအညီရယူရန္ ေငြေၾကးေပးေဆာင္ၾကရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေပးေဆာင္လုိက္ရသည့္ ေငြေၾကး အက်ဳိးအျမတ္မ်ားက နယ္စပ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည့္ အစုိးရအမႈထမ္းမ်ားကုိ အဂတိတရား ပုိမုိလုိက္စားၾကေစရန္ႏွင့္ အုပ္စုဖဲြ႔ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မႈမ်ားကုိ ပုိမုိအားေပးအား ေျမႇာက္ ျဖစ္ေနေစေပသည္။ လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားအား လူေမွာင္ခုိမႈသည္ အခ်င္းခ်င္းခ်ိတ္ဆက္ ဆက္စပ္ေနၾကသည့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒေၾကာင္းအရဆုိလွ်င္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ပုံခ်င္းေတာ့ ကဲြျပားျခားနားသည္။ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားကုိ လူေမွာင္ခုိလုပ္သည့္ တရားမ၀င္လုပ္ရပ္တြင္ တရားမ၀င္နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈ (သို႔) ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံသားမဟုတ္ဘဲ၊ အၿမဲေနထုိင္သူမဟုတ္ဘဲ တရားမ၀င္ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းႏွင့္ ကာယကံရွင္၏ ဆႏၵပါ ပါ၀င္က်ဴးလြန္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တရားမ၀င္ ၀င္ထြက္ႏုိင္ရန္ အကူအညီေပးျခင္း၊ တရားမ၀င္ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ အကူအညီေပးျခင္းတုိ႔ကုိ အားေပးအားေျမႇာက္ေပးျခင္းသည္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။ ထုိ့ေၾကာင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ သြားလာျခင္းကုိ မဆုိလို၊ ထုိေရႊ႔ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားကုိ လူေမွာင္ခုိလုပ္သူမ်ားအား အဓိကထားကာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူဟု ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ၾကသည္ . . . လူကုန္ကူးျခင္းခံရသူ သားေကာင္မ်ားအေျခအေနႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက ျခားနားမႈရိွၾကသည္။ ကာယကံရွင္ဆႏၵမပါဘဲ (သို႔) စိတ္ကူးမရိွဘဲ၊ လူကုန္ကူးသူမ်ားက သားေကာင္ကုိ အျမတ္ထုတ္ရန္ သက္သက္အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ အင္အားသုံးျခင္း၊ အျခားနည္း အႏုိင္အထက္ျပဳျခင္း၊ ေသြးေဆာင္ေခၚျခင္း၊ လိမ္လည္ျခင္း၊ လွည့္ျဖားျခင္း၊ အခြင့္အာဏာကုိ အလဲြသုံးစားျပဳျခင္း စသည့္နည္းနာမ်ားကုိ သုံးစဲြေလ့ရိွၾကသည္။ လက္ေတြ႔တြင္မူ၊ ထုိအမႈႏွစ္ခုလုံးသည္ တစ္ခ်ိန္တည္းျဖစ္ကာ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ဆက္ႏြယ္မႈမ်ားရိွေနသည္။ ထုိအမႈႏွစ္ခုစလုံးသည္ တရားမ၀င္ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာမႈတြင္ ပတ္သက္ေကာင္း ပတ္သက္ႏုိင္ၾကေပသည္။ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားကို တစ္ခါတစ္ရံ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ကာ လူေမွာင္ခုိမႈျပဳၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အထူးသျဖင့္ လူေမွာင္ခုိျဖင့္ ခုိးသြင္းလာၾက ရသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားသာ ဘ၀ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲၿပီး လူကုန္ကူးခံရႏုိင္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ထိလြယ္ရွလြယ္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္ရသည္က မ်ားသည္။ အုပ္စုဖဲြ႔က်ဴးလြန္မႈက ထုိအမႈႏွစ္မ်ဳိးစလုံးကုိ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ၿပိဳင္တည္းက်ဴးလြန္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အၿမဲတဲြလ်က္ က်ဴးလြန္ျခင္းေတာ့ မရိွေပ။ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္သူလား (သုိ႔) ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားကုိ လူေမွာင္ခုိကူးသူလားဆုိသည္ကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ရန္ ခက္ခဲႏုိင္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ သုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအမႈအခင္းမ်ားကုိ တုိက္ဖ်က္သူ မ်ားအဖို႔ ထုိအမႈႏွစ္ခုစလုံးအေၾကာင္းကုိ သိထားရန္ႏွင့္ ထုိအမႈအခင္းႏွစ္ခုအတြင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ခဲြျခားသိျမင္ႏုိင္ရန္ လုိအပ္သည္။ ထုိအမႈမ်ားကုိ က်ဴးလြန္ခံရသူမ်ားသည္ လူသားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ မည္သည့္ကာကြယ္တုိက္ဖ်က္မႈမ်ဳိးမဆို အဓိကထားရမည္မွာ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားကုိ အကာအကြယ္ ေပးရန္ႏွင့္ လူေမွာင္ခုိတင္ပို႔ခံရသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား၏ အခြင့္အေရးတို႔ကို အကာအကြယ္ေပးရန္တုိ႔ ျဖစ္သည္။ လူကုန္ကူးမႈ ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ တုိက္ဖ်က္ရန္တုိ႔ ႀကိဳးပမ္းအား ထုတ္မႈတုိ႔သည္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား လူေမွာင္ခုိကုိ ကာကြယ္တုိက္ဖ်က္မႈတုိ႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈတုိ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈရိွကာ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ၿပိဳင္တည္းပင္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသအား ျဖင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ဆက္စပ္မႈရိွသည့္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားမွာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာမႈကုိျဖစ္ေစသည့္ တြန္းအားျဖစ္ေစသည့္အခ်က္မ်ား၊ ဆဲြအားျဖစ္ေစသည့္ အခ်က္မ်ား တုိ႔ကုိပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ား၊ အသိပညာေပးမႈမ်ား၊ ကာကြယ္ေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၊ ထုိအမႈမ်ားကုိ က်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားစဲြတင္မႈမ်ားႏွင့္ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူမ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရးလုံၿခံဳမႈကုိ အကာအကြယ္ေပးမႈမ်ားတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိအမႈမ်ား၏ အေရးတႀကီး ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားကုိ တစ္ဦးခ်င္း၊ လူ႔အသုိင္းအ၀ိုင္းမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားက တုံ႔ျပန္ခဲ႔ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ လူကုန္ကူးမႈႏွင့္ ေရႊ႕ ေျပာင္းသြားလာသူမ်ားအား လူေမွာင္ခုိမႈတုိ႔ကုိ ကာကြယ္မႈႏွင့္ တုိက္ဖ်က္မႈမ်ားကုိလည္း ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။ သင္ခန္းစာ အေျမာက္အျမားလည္း ရရိွ ၾကၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ မည္သုိ႔ေသာတုိးတက္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ကာကြယ္တုိက္ဖ်က္မႈ ေဆာင္ရြက္ရမည္၊ မည္သည့္ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ခ်က္တုိ႔က ထိေရာက္မႈရိွသည္၊ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္ ဆက္လက္စိန္ေခၚမႈမ်ား ရိွေနၾကလိမ့္မည္တုိ႔ကုိ သိရိွေနၾကၿပီ ျဖစ္ေပသည္။ Source: A comprehensive Strategy to Combat Trafficking in Persons and Smuggling of Migrants by UNODC EMG