လွ်ပ္စစ္ကို ေခၽြတာပါ။
စြမ္းအင္ကို ေခၽြတာပါ။
အေပၚက စာေလးသံုးေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး ဆရာေဆာင္းကို အျမင္မေစာင္း ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀)ေက်ာ္၊ ဆရာေဆာင္းတို႔ အလယ္တန္းေက်ာင္း သားဘ၀တုန္းက ဟသၤာတၿမိဳ႕ မဂၤလာ ၫြန္႔႐ုပ္ရွင္႐ံုမွာ ႐ုပ္ရွင္ကားမျပခင္ ျပည္သူေတြကို လိုက္နာေစခ်င္လို႔ အဲဒီ တုန္းက အစိုးရမင္းမ်ားက စည္း႐ံုးလံႈ႔ ေဆာ္တဲ့စာေၾကာင္းေလးသံုးေၾကာင္းပါ။
ျမန္မာမႈမွာကေတာ့ ““ေခၽြတာစု ေဆာင္း၊ သူေဌးေလာင္း””လို႔ ဆိုသကိုးဗ်။ ျပည္သူျပည္သားေတြ ေခၽြေခၽြတာတာ စုစုေဆာင္းေဆာင္း လုပ္ၾကလွ်င္ လူတိုင္း သူေဌးျဖစ္မယ္ေပါ့ေနာ္။
ျမန္မာမႈကလည္းဆို၊ ေခတ္အဆက္ ဆက္အစိုးရမ်ားကလည္းဆုိ၊ လူႀကီးမိဘ ဆရာသမားမ်ားကလည္းဆို၊ အိမ္က မဒမ္ေဆာင္းကလည္းဆို၊ ၀ိုင္းၿပီးေခၽြတာ ခိုင္းလိုက္ၾကတာ အခု အသက္ (၅၅)ႏွစ္ အထိ ဆရာေဆာင္းကေန ေခၽြတာ ေဆာင္းလို႔ေတာင္ အမည္ေျပာင္းရမလို ျဖစ္ေနၿပီဗ်။
လူတစ္ေယာက္၊ မိသားစုတစ္စုမွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေန႔ စဥ္လိုအပ္တဲ့အစာ၊ အာဟာရ၊ ေရ၊ စြမ္း အင္အခ်ဳိးက် သတ္မွတ္ထားတာေတြကို ဆရာေဆာင္းေလ့လာမွတ္သားဖူးသဗ်။
ခုကာလက်ေတာ့ ႐ႈတဲ့ေလေတာင္ သန္႔စင္မႈ ဘယ္ေလာက္ရွိရမယ္ဆိုတာ စံႏႈန္းေတြ သတ္မွတ္လာၾကတာ ေတြ႕ရ တယ္ဗ်။ မေန႔တစ္ေန႔ကတင္ ပီကင္းၿမိဳ႕ ေလထုတိုင္းတာေရး နည္းစနစ္နဲ႔ ကိရိယာ ေတြ ေျပာင္းဖို႔လုပ္ရတာ ဖတ္လိုက္ရပါ ေသးတယ္။
ဆရာေဆာင္းတို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ မွာ အဆင့္မီ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ ၪာဏ္ ရည္ၪာဏ္ေသြးရႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အစာ အာဟာရ၊ ေရ၊ ေလ၊ စြမ္းအင္၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားေတြ ရခဲ့ၿပီ လားဗ်ာ၊ ရေနၿပီလားဗ်ာ။
ဆရာေဆာင္းမေျဖရဲပါ။
ေရွးေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားထက္ ကိုယ္ ခႏၶာတည္ေဆာက္မႈ ႀကီးလာသလား၊ တန္းတူလား၊ ေသးသြားသလား။
ၪာဏ္ရည္ၪာဏ္ေသြး၊ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးအေျခအေနကေကာ။
လူနည္းစု၊ လူတန္းစာတစ္ခုေလာက္ ကပဲ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး၊ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ေရာဂါဘယကင္းကင္း နဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ ၪာဏ္ရည္ၪာဏ္ေသြး ေတြ တိုးတက္ေနသလား။
လူအမ်ားစုအေျခအေနကေကာ ဘယ္လိုရွိလဲ။
ဆရာေဆာင္းတို႔ အဘိုးအဘြား ေတြေခတ္ကထက္ အေဖအေမတို႔ေခတ္ မွာ အလုပ္ပိုလုပ္လာၾကတာ အမွန္ပဲဗ်။
အေဖအေမတို႔ ေခတ္ထက္ ဆရာ ေဆာင္းတို႔ေခတ္မွာ အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္လုပ္လာၾကတယ္ဗ်။ ေက်ာင္းေန တဲ့ ေက်ာင္းသား/သူေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္ လ်က္နဲ႔ လုပ္ခြင့္မသာတဲ့ ပညာတတ္၊ ပညာမတတ္အလုပ္လက္မဲ့ေလးေတြက လြဲလွ်င္ေပါ့ဗ်ာ။
အဘိုးအဘြားေတြေခတ္က တစ္ အိမ္ေထာင္မွာတစ္ေယာက္အလုပ္လုပ္ လွ်င္ အေဖတို႔အေမတို႔ေခတ္မွာ တစ္ ေယာက္ (သို႔) ႏွစ္ေယာက္လုပ္လွ်င္ တစ္မိသားစုလံုး စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္တဲ့ အျပင္ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးလည္း ေန ႏိုင္ၾကတယ္ဗ်။
ဘယ္သာေရးနာေရးမဆိုလည္း ညဥ့္အိပ္ညေန စုစု႐ံုး႐ံုး သိုင္းသိုင္း၀ိုင္း၀ိုင္း ရယ္ၾကေမာၾက၊ငိုၾကယိုၾက၊ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ စည္းစည္းလံုးလံုး ေျပာၾကဆို ၾက ေနလို႔ရၾကသဗ်။
ဆရာေဆာင္း တကၠသိုလ္တက္တဲ့ အထိ အေဖနဲ႔အစ္ကို႔လုပ္စာက က်န္တဲ့ လူေတြေက်ာင္းထားႏိုင္သလို ဆရာ ေဆာင္းေတာင္ တစ္လ၅၀၀ိ အထိ ပို႔ ေပးလို႔ ေတာသူေဌးသားေလးလို ခပ္ႂကြႂကြ ေနခဲ့ရတယ္ဗ်။
ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ ဆရာေဆာင္းမိသာစုအပါအ၀င္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ေယာက္ႏွစ္ ေယာက္ အလုပ္လုပ္္လို႔ စားဖို႔ေလာက္ ေတာင္ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး။ျဖစ္လာ ၾကတယ္။ ပါးစပ္လႈပ္တဲ့လူတိုင္း လက္ လႈပ္မွ ျဖစ္လာၾကတယ္ဗ်။
ဆရာေဆာင္းအပါအ၀င္ လယ္ သမား၊ အလုပ္သမား၀န္ထမ္းေတြ အားလံုး အိမ္ရွိလူကုန္ သူတို႔ေျပာသလို ေန႔မအားညမနား လုပ္ၾကတဲ့ ၾကားက လူတစ္ေယာက္လိုအပ္တဲ့အစာအဟာရ၊ ေရ၊ ေလ၊ စြမ္းအင္၊ သဘာ၀၀န္းက်င္ အေနအထား ရၾကရဲ႕လားလို႔ ေတြးေနမိ ပါတယ္။
ႀကိဳးႀကိဳးစားစား၊ ႐ိုး႐ိုးသားသား လုပ္ေနၾကလ်က္နဲ႔ မေလာက္ငျခင္း၊ ေႂကြးတင္ၾကျခင္း၊ ေဆးမကုႏိုင္ၾကျခင္း၊ သာေရးနာေရးအခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ျခင္း၊ မိသားစုေဆြမ်ဳိးေႏြးေထြးမႈ နည္းလာရ ျခင္းတို႔က ဘယ္အေၾကာင္းေတြကမ်ား ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္လိုက္လို႔ပါလိမ့္ဟု ဆရာ ေဆာင္း အေတြးဆန္႔ေနမိပါတယ္။
ေခၽြေခၽြတာတာေနၾကပါတယ္ဗ်ာ။
မီးမလာလို႔ဖေယာင္းတိုင္ဖိုး မတတ္ ႏိုင္ေတာ့လည္း လမင္းႀကီးနဲ႔ ၾကယ္တာ ရာေတြ အေဖာ္ျပဳ ၊ ေက်းလက္္၊ ၿမိဳ႕ျပ ကဗ်ာေတြ စပ္ၾကလို႔ေပါ့။
လမသာ ၾကယ္မလက္ေတာ့လည္း တြံေတးသိန္းတန္ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးနဲ႔ေပါ့ ေခၽြတာပါတယ္။
ေရမလာဘူးလား
မ်က္ႏွာကို စြပ္႐ံုသစ္တယ္ဗ်ာ
ေရကိုခြက္ေရနဲ႔ ခ်ဳိးတယ္ဗ်ာ
ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရခြက္ေတာင္ (၃)ခြက္ကေန (၁)ခြက္ပဲထားတယ္ဗ်ာ-
အ၀တ္အစားလဲဗ်ာ၊ ေလေဘး ထည္ေတြပဲ အားကိုးေနၾကေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚ၊ ရြာေပၚၾကည့္လိုက္္လွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ ကလာသလား ထင္ရေသးသဗ်။ ေခၽြတာ ေနၾကတာကို ေျပာပါတယ္။
ဆရာေဆာင္းတို႔ျပည္သူအမ်ားစု ဟာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ အားစိုက္ၿပီး လုပ္ ေနကိုင္ေနရင္းၾကားကေန ေႂကြးကင္းသူ နည္းသားလားဗ်။
႐ိုးမတခိုသာေစလိုလို႔ဘယ္သူမွ သစ္တစ္ပင္သြားမလွဲတဲ့ၾကားက ဦးေခါင္း ေျပာင္ေျပာင္ေတာင္ကတံုးေတြေၾကာင့္ မိုးေခါင္၊ ေရႀကီး၊ ေျမၿပိဳ၊ မုန္တိုင္းတိုက္၊ အပူျမင့္္၊ အေအးလြန္ဒဏ္ေတြလည္း ခံေနရေသးတယ္ဗ်ာ။
ေျမေအာက္သယံဇာတဆိုလို႔လည္း အိမ္တိုင္တူးတာကလြဲလို႔ မႏိႈက္ခဲ့ၾကပါ ဘူးဗ်ာ။
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ေသာင္ထြန္း၊ ကမ္းပါး ၿပိဳ၊ ေရမသန္႔၊ ခဲဆိပ္သင့္ဒဏ္ေတြကို ခံ ေနရပါလိမ့္မဗ်ာ။
ေဟာ ဆရာေဆာင္းတို႔မွာ တစ္ မိသားစုခ်င္းေႂကြးအတြက္ စိတ္ပူေနတုန္း ရွိေသး၊ ဘ႑ာေရးနဲ႔ အခြန္၀န္ႀကီးက ျပည္ပကို ေပးရန္ေႂကြးၿမီ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးၿပီး ေၾကညာလိုက္ေတာ့ မဒမ္ေဆာင္း ေရ ေသြးေပါင္က်ေဆးေပးစမ္း၊ ညည္း ေရာ သားသမီးေတြေကာ ထမင္း၊ ဟင္း ေလွ်ာ့စား၊ ေရေလွ်ာ့ေသာက္၊ ေလွ်ာ့ခ်ဳိး ေခၽြေခၽြတာတာ ထပ္လုပ္ၾက။
ေလကိုေတာ့ ႐ွဳဴလို႔ရတုန္း႐ွဴထား ၾကဟ။ ေနာင္ကို ေခၽြတာလွ်င္ ေခၽြတာ ရဦးမွာ…။
ဆရာေဆာင္း(၈၈)
The Hot News Journal
No comments:
Post a Comment