မရဲတရဲနဲ႔ ေရးၾကည့္လိုက္တာပါ(လူထုစိန္ဝင္း)

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒေရးရာႏွင့္ အထူးကိစၥရပ္မ်ား ေလ့လာဆန္းစစ္ သံုးသပ္ေရး ေကာ္မရွင္နဲ႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒သူရဦးေရႊမန္းတို႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႕ရာမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒က ၀န္ထမ္းေတြ လစာတိုးေပးေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အဆို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ဘာေၾကာင့္ တင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းလင္း ေျပာၾကား သြားခဲ့တယ္။ သတၱိရွိေစခ်င္တယ္ အဲဒီ ေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ အျပည့္အ၀ သေဘာတူတာ တစ္ခုေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါကေတာ့ "ကြၽန္ေတာ္က ဒီလိုေျပာေပမယ့္ သတင္းထဲက်ေတာ့ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ဆိုတာ ပါၿပီးေတာ့ သတၱိရွိရွိဆိုတဲ့ စကားက်ေတာ့ ပါမလာဘူး။ သေဘာကေတာ့ဒီစကားကို ကြၽန္ေတာ္သံုးလုိက္တာကို သတင္းစာထဲ၊ ေရဒီယိုထဲ၊ တီဗီထဲကို ထည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မ်ား စိုးရိမ္ၿပီးေတာ့ မထည့္တာလားေတာ့ မသိဘူး။ သတၱိလို႔ ဘာလို႔ထည့္လိုက္လဲ ဆိုတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သတၱိရွိခ်င္တယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ သတၱိရွိခ်င္တာလား ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသား လူမ်ဳိးအားလံုးကို ရွိေစခ်င္တယ္။ မိုက္မဲျခင္းနဲ႔မယွဥ္ေသာ တာ၀န္ေက်မႈကို အားလံုးမွာရွိေစခ်င္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာေရာ အရင္တုန္းကေရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ သတၱိရွိၾကလားဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့လူေတြလည္းရွိမွာေပါ့။ တခ်ဳိ႕မရွိတဲ့သူေတြလည္း ရွိၾကမွာေပါ့။ မရွိရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတၱ အက်ဳိးစီးပြားကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မေျပာရဲတာတို႔၊ ေျပာလိုက္ရင္ ငါ့ကိုဒုကၡေရာက္ေစမွာလို႔ အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့အခါ က်ေတာ့ မွန္တာလည္း မေျပာရဲ၊ ေကာင္းတာလည္း မေျပာရဲဆိုတဲ့ အေနအထားေတြက ဒီအတုိင္း ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ နိမ့္က်ေနာက္က်ေနတဲ့ အေနအထားမွာပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္" လို႔ျဖစ္တယ္။ မရဲတရဲဆံုးျဖတ္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစံုကို ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီစာကို ေရးလုိက္ေတာ့မယ္လို႔ မရဲတရဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ေရးလုိက္တာျဖစ္တယ္။ မရဲတရဲဆိုတာက ကိုယ့္အတြက္ စိုးရိမ္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒီစာ စာဖတ္ပရိသတ္ ဖတ္ရတဲ့အဆင့္ကို မေရာက္မီ ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္သြားမယ့္ အေရး စိုးရိမ္တာျဖစ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စိစစ္ေရးတုိ႔၊ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနတို႔နဲ႔ တည့္တည့္ႀကီး၀င္တိုးတဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ ဒီကိစၥကို အေစာႀကီးကတည္းက ေရးခ်င္ေနတာ ဒါေပမဲ့လြတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလဆိုတဲ့ အေတြးက အေလးသာေနလို႔ မေရးျဖစ္ဘူး။ အခုလည္း မလြတ္လည္း ေရးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသ အေထာက္အထားေတာ့ က်န္ခဲ့မွာပဲ။ သမုိင္းတရားခံေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့လို႔ ေတြးၿပီး ေရးလုိက္တာျဖစ္တယ္။ စိစစ္ေရးနဲ႔ မလြတ္လို႔ ဂ်ာနယ္ထဲမပါလည္း facebook တင္လိုက္ရင္ ဖတ္ၾကရမွာပါပဲ။ ျပည္သူ႔ေရွ႔ေမွာက္မွကြယ္ေပ်ာက္သြားေရး ကိစၥကေတာ့ မီဒီယာဥပေဒဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၇ ရက္ေန႔က ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမွာ ေရႊျပည္သာ မဲဆႏၵနယ္က ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးတင္ေမာင္ဦးက "ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕စတုတၳမ႑ိဳင္ျဖစ္တဲ့ မီဒီယာက႑မွ ဂ်ာနယ္ေလာကတြင္ တစ္ဖက္သတ္ ဘက္လိုက္၍ အေရးအသားမ်ား ျပည္သူ႔ေရွ႕မွ ေပ်ာက္ကြယ္ေရး၊ ျပည္သူ႔လိုအင္ ဆႏၵအမွန္အမွားကို သမာသမတ္က်က် သိကၡာရွိရွိမွ်တစြာ ေရးသားထုတ္ေ၀ေသာ တိုင္းက်ဳိးျပည္ျပဳဂ်ာနယ္မ်ား ေပၚထြက္လာေရး၊ ၀ါသနာအရင္းခံၿပီး ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္ရွိသည့္သူမ်ား စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ သင့္တင့္ေသာအရင္းအႏွီးျဖင့္ ဂ်ာနယ္မ်ား ထုတ္ေ၀ရပ္တည္ႏုိင္ေရး အတြက္ စည္းကမ္းမဲ့ေငြရွာ၊ စီးပြားရွာသူမ်ား ေလ်ာ့နည္းပေပ်ာက္လာေရးနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေလာကမွ လူငယ္သတင္းေထာက္မ်ား ယခုထက္ပိုမို အရည္အေသြး ျမင့္မားလာေရးတို႔အတြက္ မည္သို႔ေသာ အကာအကြယ္ေပး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ကို သိရွိလိုပါတယ္" လို႔ ေမးသြားခဲ့တယ္။ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားမည္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု ဒုတိယ၀န္ႀကီးဦးစိုး၀င္းက "မီဒီယာက႑မွ ဂ်ာနယ္ေလာကတြင္ တစ္ဖက္သတ္လိုက္၍ ေရးသားေသာ အေရးအသားမ်ား ျပည္သူ႔ေရွ႕မွ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေရးအတြက္ ယခုႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရအဖြဲ႕သစ္ စတင္တာ၀န္ယူခ်ိန္မွစ၍ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနက လြတ္လပ္မႈႏွင့္ တာ၀န္ယူမႈရွိေသာ၊ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ဆင္ျခင္တံု တရားရွိေသာ စာေပႏွင့္စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ျဖစ္လာေစရန္၊ တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈတို႔ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္၊ စာေပစိစစ္ေရးမူမ်ားသတ္မွတ္၍ စစ္ေဆးၾကပ္မတ္လ်က္ ရွိေၾကာင္း အနာဂတ္တြင္ ပံုႏွိပ္ဥပေဒႏွင့္အညီ ေပၚေပါက္လာမည့္ Press Council ကဲ့သို႔ အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးျဖင့္ ဆက္လက္ ထိန္းေက်ာင္းသြားမည္ ျဖစ္ပါတယ္" လို႔ျပန္လည္ ေျဖၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။ သတင္းသမားစစ္စစ္ဟုတ္ရဲ႕လား ဒီအေမးနဲ႔ အေျဖကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မၾကာခင္အတြင္း မီဒီယာဥပေဒဆိုတာ တစ္ခုေပၚေပါက္လာဖို႔ ရွိေၾကာင္းသိႏိုင္တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္ကလည္း မီဒီယာဥပေဒေရးဆြဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္း မီဒီယာသမားေတြ ပါ၀င္တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္ပသတင္း မီဒီယာသမား အမည္ခံတခ်ဳိ႕က မီဒီယာဥပေဒအတြက္ အၾကံေပးခ်က္ေတြ တင္ျပၾကတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ မီဒီယာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ေရးဆြဲတဲ့ ဥပေဒကို မီဒီယာသမားေတြကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေဆြးေႏြး အၾကံေပးၾကတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသမိတယ္။ သတင္းမီဒီယာ သမားစစ္စစ္ေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔လည္း အေတြးေရာက္မိတယ္။ ကိုယ့္လည္ပင္းကို စြပ္မယ့္ ႀကိဳးကြင္းကို ကိုယ္တုိင္၀င္က်စ္ေပးတာနဲ႔ မတူဘူးလား။ ဥပေဒဆိုတာခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ဥပေဒဆိုတာ ဘယ္ဥပေဒပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ခ်မွတ္တာျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕အႏွစ္သာရက လူေတြကို တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးအားလံုးက လြတ္ကင္းေရးျဖစ္တယ္။ သတင္းသမားမွန္ရင္ ဘယ္လိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ဳိးကိုမဆို ဆန္႔က်င္ရမယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ဖို႔အတြက္ မလိုလားအပ္တဲ့ ျပည္သူလူထုကို ေႏွာင္ႀကိဳးတည္းတဲ့ ဥပေဒေတြကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး မရွိမျဖစ္ထားဖို႔လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြကိုသာ ထားရွိက်င့္သံုးရမွာျဖစ္တယ္။ သတင္းမီဒီယာကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ဥပေဒ၊ ပုဒ္မေတြအခုကို မနည္းလွပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကမလႈပ္သာ၊ မရွက္သာေအာင္ တင္းက်ပ္လြန္းလို႔ ေျဖေလ်ာ့သင့္ၿပီး တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္ေနလို႔ လံုး၀ဖ်က္သိမ္း ပစ္သင့္တယ္။ ႀကိဳက္သလိုခ်ဲ႕ကားလို႔ရ ေခတ္အဆက္ဆက္ သတင္းသမားေတြ အမ်ားဆံုးရင္ဆုိင္ရတဲ့ အသေရဖ်က္မႈဥပေဒ၊ အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ ဥပေဒ၊ ဆူပူမႈျဖစ္ေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္မႈဥပေဒ၊ အခုေခတ္ေပၚ အီလက္ထေရာနစ္ ဥပေဒဆိုတာေတြက ပံုႀကီးခ်ဲ႕ခ်င္ရင္ ႀကိဳက္သလိုခ်ဲ႕ကားၿပီး အမႈလုပ္လို႔ရပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ စား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းေၾကာင္း ဘာတစ္ခုမွေကာင္းတာ မေတြ႕ရေၾကာင္း ခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ သန္းေထာင္ခ်ီၿပီးခ်မ္းသာေနၾကေၾကာင္း၊ ေျပာ႐ိုးေျပာစဥ္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာဆိုေနမိၾကတာကို ေဘးစားပြဲမွာရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္က အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးေတြ ေျပာေနတာၾကားခဲ့ေၾကာင္းသြားၿပီး တုိင္ၾကားလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး စစ္ေဆးခံရတယ္။ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး အစိုးရ အၾကည္ညဳိပ်က္ေစမယ့္ စကားေတြေျပာတယ္။ ေဘးကလူေတြ ၾကားႏုိင္တဲ့အတြက္ ဆူပူေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ပါတယ္လို႔ စြဲခ်က္တင္ႏုိင္တယ္။ မိတ္ေဆြခ်င္း အီးေမးလ္နဲ႔စာပို႔ၿပီး ညည္းမိတာကိုလည္း အီလက္ထေရာနစ္ ပုဒ္မတပ္ၿပီး ဖမ္းႏုိင္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးစိတ္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ဖိသတ္ဖို႔ လက္ရွိက်င့္သံုးေနတဲ့ မႈခင္းဆုိင္ရာ၊ တရားမဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြ အားလံုးေလာက္နီးပါးက ကိုလိုနီ အစိုးရေခတ္က တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓာတ္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ဖိသတ္ဖို႔ ေရးဆြဲခ်မွတ္ခဲ့ၾကတာေတြ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေရးခဲ့တာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္မွာ အဲဒီလိုဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေရး လက္နက္သက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့ ဥပေဒပုဒ္မေတြကို ႐ုပ္သိမ္းဖို႔၊ ေလ်ာ့ခ်ဖို႔ အားလံုး၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ သတင္းမီဒီယာေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ရည္ရြယ္တဲ့ မီဒီယာဥပေဒမ်ဳိး သြတ္သြင္းမလာသင့္ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ သတင္းသမား လုပ္လာသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သတင္းမီဒီယာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မယ့္ ဘယ္လို အစီအမံမ်ဳိးမဆို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ သတင္းသမားတို႔ လိုက္နာရမယ့္ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းေတြ ဆိုတာလည္း သတင္းသမားေတြ ကိုယ္တိုင္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ ေရးဆြဲရမွာျဖစ္တယ္။ ဆရာ၀န္ေတြအတြက္ က်င့္၀တ္ကို ဆရာ၀န္မဟုတ္သူေတြကို ေရးခိုင္းလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဆရာ၀န္ေတြကိုယ္တိုင္ေရးမွ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာဆရာ အသင္းတုိ႔၊ သတင္းေထာက္ အသင္းတို႔ ေပၚထြက္လာဖို႔ အရင္ဆံုးလုပ္ရပါမယ္။ ဒါကို မလုပ္ဘဲနဲ႔ သတင္းမီဒီယာက်င့္၀တ္ စည္းကမ္းေရးဆြဲတာ ျဖစ္ျဖစ္၊ မီဒီယာဥပေဒျပ႒ာန္းတာ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ဳိးသား သတင္းဆုဆိုတာမ်ဳိး သတ္မွတ္ၿပီးေပးတာျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္လာဖြယ္ မရွိပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္လုိသတင္းသမား စစ္စစ္မ်ဳိးကမွ လက္ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္လို႔ပါ။EMG