သည္ဘက္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ ရြာကေလးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္နီးကုန္ၾကၿပီျဖစ္ပါသည္။ ပထ၀ီ၀င္
တည္ေနရာအေနအထား ေျပာင္းေရႊ႕နီးကပ္သြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္။ အေလ့အက်င့္စ႐ုိက္မ်ား၊ အစား
အေသာက္၊ အေနအထုိင္၊ အေျပာအဆိုမ်ားမွအစ ေန႔စဥ္လူေနမႈ ပုံစံမ်ား၊ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား၊ ရည္မွန္း
ခ်က္မ်ားသည္လည္း ၿမိဳ႕ျပႏွင့္အင္မတန္မွ အလ်င္အျမန္ပင္နီးစပ္၊ ေရာယွက္၊ ေပါင္းလ်က္ရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ၁၅ မုိင္မွ်ေ၀းေသာ ရြာကေလးတစ္ရြာသို႔ စာေရးသူေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္၏ အေရွ႕ဘက္ကမ္းရွိ ရြာကေလး ျဖစ္ပါသည္။ စံျပရြာအဆင့္ျဖစ္၍ တုိက္နယ္ေဆး႐ုံရွိသည္။ ေစ်း၊ ရဲ စခန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္း၊ စာၾကည့္တုိက္မ်ားလည္း ရွိသည္။ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီး မရရွိသျဖင့္ ပုဂၢလိက လေပးမီးျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနၾကရသည္။ ရြာအစြန္တစ္ေနရာတြင္ ျမစ္ေရတင္စီမံကိန္း ရွိသည္။ ထိုစီမံကိန္းတစ္ခုထဲ၌သာလွ်င္ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီး ရရွိသည္။ ထိုေနရာတြင္ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ရွိသည္။ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီးျဖင့္ လည္ပတ္ေသာ ဆုိင္ကေလးျဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ၊ မိတၱဴ၊ စာစီီစာ႐ုိက္၊ သီခ်င္းသြင္း၊ ဂိမ္းသြင္းအားလုံး ၀န္ေဆာင္မႈ ရရွိႏုိင္သည္။
စာေရးသူ ထိုဆုိင္တြင္ရွိေနသည့္ အခ်ိန္တစ္နာရီမွ်အတြင္း ဆုိင္သို႔ လာသူအားလုံးနီးပါးမွာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾက သည္။ သူတုိ႔ယူေဆာင္လာသည့္ အမ္ပီဖိုး၊ ဟန္းဆက္မ်ားအတြင္း သီခ်င္းမ်ား၊ ဂိမ္းမ်ား၊ ညစ္ညမ္းပုံမ်ား ထည့္သြင္းရန္သာ အဓိကလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္မီး၊ နည္းပညာႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားကို လဲြမွားစြာ အသုံးျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒါမ်ဳိးက ေက်းရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အေတြ႕ရမ်ားလာေသာ အေလ့အထမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သည္လို လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ေက်းရြာမ်ားတြင္ စတင္လမ္းေဖာက္ၾကသူမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ျပသို႔ အေရာက္အေပါက္မ်ားေသာ အထက္တန္းႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ လူငယ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ျပတြင္ နည္းပညာမ်ားက စုံလင္လွပါသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ မထိန္းႏုိင္လွ်င္ ပ်က္စီးေလလြင့္ဖို႔ရန္ အလြန္လြယ္ကူလွ ပါသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးအသီးသီးရွိ တကၠသိုလ္မ်ား အနီးအနားတြင္ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ဘီယာႏွင့္ အရက္မ်ားကို အလြယ္ တကူရရွိႏုိင္ေသာ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားကလည္း တဲြဖက္တည္ရွိေနပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ ဖက္ရွင္ဆုိင္မ်ား၊ ဘိလိယက္၊ ဂိမ္း၊ စကိတ္ကြင္း အစရွိသည့္ အေပ်ာ္ေနရာမ်ား၊ အလွျပင္ခန္းမမ်ား၊ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မ်ား၊ ကလပ္မ်ား၏ ဆဲြေဆာင္မႈမ်ားသည္ တကၠသိုလ္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားရွိ စာသင္ခန္းမ်ား၊ စာၾကည့္တုိက္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာ လက္ေတြ႕အသုံးခ်ခန္းမ်ားထက္ ပို၍ ခမ္းနားထည္၀ါ၊ ေတာက္ေျပာင္ကာ စည္ကားလ်က္ရွိေနပါသည္။ ပိုမိုအသက္၀င္လ်က္ ရွိေနပါသည္။ လူငယ္မ်ားကလည္း ပိုမိုခုံမင္ႏွစ္သက္လ်က္ရွိေနၾကပါသည္။
ကမၻာႀကီးသည္ ရြာႀကီးတစ္ရြာဟု ဆိုၾကသည္။ ထုိသို႔ဆိုလွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာရြာႀကီးထဲမွ အိမ္ကေလးတစ္လုံးမွ်သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကမၻာႀကီးတြင္ နည္းပညာမ်ား အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျမန္ဆန္တုိးတက္ျမင့္မား လ်က္ရွိသည္။ ရႏုိင္သမွ်ေသာ နည္းပညာမ်ားကို အစြမ္းကုန္ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်ကာ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စြမ္းရည္မ်ားကို ျမႇင့္တင္လ်က္ရွိၾကသည္။ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ အခ်ိန္တို႔ကို လက္လြတ္မခံၾက။ တုိင္းတစ္ပါးတို႔၏ နည္းပညာႏွင့္ အရွိန္အ၀ါႀကီးမားမႈမ်ားေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံႀကီးကို ခါးျဖတ္၍ ပိုက္လုိင္းသြယ္တန္းျခင္း ခံၾကရသည္။ ျပန္လည္အစားထုိးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့သည့္ ခန္႔ထည္တန္ဖိုးႀကီးမားလွေသာ ေတာေတာင္ႀကီးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ ၾကရသည္။ အာဏာအလဲြသုံးစားလုပ္ျခင္း၊ ျပည္သူကို မငဲ့ညႇာျခင္း၊ ေဆြမ်ဳိးအသုိင္းအ၀ုိင္း ေကာင္းစားေရးကိုသာ ေရွး႐ႈၾကျခင္း၊ အဆင္အျခင္ပညာမဲ့ ကင္းစြာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ အေျခခံ ျပည္သူမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္မွာ ကံဆိုးစြာ လူျဖစ္လာၾကရသည္။ ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေျမမွ အဆီအႏွစ္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္ခံစားခြင့္ မရၾကဘဲ ေရျခားေျမျခားမွ စုပ္ယူသိမ္းသြင္းျခင္း ခံၾကရသည္။
ဒါကို ကမၻာႀကီး၏ နည္းပညာ စိန္ေခၚမႈဟုလည္း ေခၚႏုိင္ပါသည္။ နည္းပညာ ထြန္းကားသူမ်ားကျဖင့္ ထြန္းကားလွ်င္ ထြန္းကားသေလာက္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံဆလ်က္ ရႏုိင္သမွ် ႏႈိက္ယူေနၾကဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ျပည္တြင္းရွိ လူမဆန္ေသာ ခ႐ိုနီႀကီးမ်ား၏ ရန္ကလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ယခု အေျခအေနမွာျဖင့္ အေျခခံ ျပည္သူမ်ားက ခုခံကာကြယ္ေတာ္လွန္ရန္ မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္ၾကပါ။ ေန႔ဖို႔ ညစာ၊ မိသားစုတစ္ဘ၀စာ အလ်ဥ္မီ႐ုံရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္ အားတုိက္လႈပ္ရွားေနၾကရပါသည္။ နည္းပညာမ်ားက အလွမ္းေ၀းလ်က္ ရွိေနပါသည္။ အတိတ္ကို ေမ့ပစ္ႏုိင္ဖို႔ ထင္သာျမင္သာ မရွိေသး။ ယုံၾကည္ရန္ ခက္ခဲေနၾကေသးသည္။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးကေတာ့ “လူငယ္ေတြ မႀကိဳးစားတာ၊ ေလလြင့္မႈမ်ားတာ ေခတ္စနစ္မွားယြင္းမႈေၾကာင့္၊ အနာဂတ္ မရွိလို႔၊ အနာဂတ္ေပ်ာက္လုိ႔” ဟု သုံးသပ္ပါသည္။ “ေနာက္ပိုင္းကမၻာမွာ စစ္တုိက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕တာ မရွိေတာ့ဘူး။ နည္းပညာနဲ႔ပဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးေဖာက္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ သူမ်ားကို မၿပိဳင္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ကို ထုိးေဖာက္မခံရေအာင္ ကာကြယ္ႏုိင္ရမွာပါ။ ခုဆိုရင္ ႏုိင္ငံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းကာလမွာ ေျဖရွင္းစရာေတြက တစ္စထက္ တစ္စဆိုသလို ပိုထြက္လာေနတဲ့ သေဘာရွိေနပါတယ္”
“အစိုးရ အဖဲြ႕ထဲမွာကိုပဲ ျပည္သူေတြ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ သူေတြကို ဖယ္ရွားမေပးႏုိင္ေသးဘူး။ ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ေက်နပ္စရာ ကိစၥေတြထက္ နာၾကည္းစိတ္ပ်က္ဖြယ္ ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဥပမာ- ေငြစကၠဴေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပုံေလး ေဖာ္ျပေပးဖို႔ ဘာနည္းပညာေၾကာင့္ ခက္ခဲေနရသလဲ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္မ်ဳိးမွာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လာမယ့္ ေန႔မ်ဳိးမွာ လက္ပံေတာင္းသပိတ္ စခန္းေတြကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ နင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးတာ လြယ္ကူသေလာက္ ဖုန္းဆင္းကဒ္ေတြကို ျပည္သူအားလုံး အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားရေအာင္ အလကားေပးတာ၊ က်ပ္ငါးေထာင္၊ တစ္ေသာင္းေလာက္နဲ႔ ေရာင္းမေပးႏုိင္ရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ”
“ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္အမ်ားစုရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္လုိေဒသမွာ ခရစၥမတ္ကာလကိုေတာင္ မေရွာင္ဘဲ တုိက္ပဲြေတြ အရွိန္ျမႇင့္တင္တာ၊ ျပည္သူ႔အတြက္လို႔ဆိုထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ထုိးစစ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာ ဒီဇင္ ဘာလ ၂၄ ရက္ကစၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး မရေတာ့ဘဲ အေမွာင္က်ေနရတာေတြဟာ ေဒသခံေတြအတြက္ အမုန္းပြား၊ အၿငိဳးထားစရာေတြ၊ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ တစ္ရက္ က်င္းပစရိတ္ က်ပ္သိန္းရာေက်ာ္ ကုန္က်တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ျပည္သူေတြအတြက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အေျဖမရွာႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ျပည္သူေတြမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေနၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္အစိုးရတုန္းကလို ေဆာင္ပုဒ္ေတြ၊ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို ျပည္သူေတြက ႐ိုးအီသြားၾကၿပီ။ သူမ်ားေရးေပးတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြကို ဖတ္ျပရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ လက္ဖ်ားခါ ခ်ီးက်ဴးရေလာက္ေအာင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့၊ ထင္သာျမင္သာ လုပ္ျပၾကရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ” ဟု မိတ္ေဆြက ဆက္ေျပာျပပါသည္။
ျမန္မာ့လူဦးေရ၏ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ် ေနထုိင္လ်က္ရွိသည့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ျပည္သူလူထု၏ အသက္အုိးအိမ္လုံၿခံဳေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္ နည္းပညာမ်ားထက္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နိမ့္က်ထိခိုက္သြားေစမည့္ နည္းပညာမ်ားက ပိုလို႔၍ ၀န္းရံလ်က္ရွိေနပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ေတာ့ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူစနစ္မ်ား၊ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚစနစ္မ်ားက ႀကီးထြားေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အစုိးရကိုယ္တုိင္က ျပည္သူဘက္မွ မရပ္တည္ႏုိင္ေသးေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ယက္ၾကတဲ့ သူေတြပဲ ပို၍ပို၍ မ်ားလာေနပါသည္။
စာေရးသူတုိ႔ ရြာကေလးေတြရွိ နည္းပညာ၊ ၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ နည္းပညာ၊ အေျခခံျပည္သူအမ်ားစု လက္လွမ္းမီသည့္ နည္းပညာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ အစုိးရျဖစ္ေစရမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားသူမ်ား၏ နည္းပညာ၊ ႏုိင္ငံတကာမွ အားစမ္းထုိးေဖာက္လာမည့္ နည္းပညာ၊ ကမၻာႀကီးကေတာ့ နည္းပညာရြာႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စာေရးသူတုိ႔ အဘယ္နည္းပညာကို အသုံးျပဳမည္ဆိုသည္ကိုျဖင့္ နည္းပညာရွာေဖြၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
တည္ေနရာအေနအထား ေျပာင္းေရႊ႕နီးကပ္သြားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္။ အေလ့အက်င့္စ႐ုိက္မ်ား၊ အစား
အေသာက္၊ အေနအထုိင္၊ အေျပာအဆိုမ်ားမွအစ ေန႔စဥ္လူေနမႈ ပုံစံမ်ား၊ ယုံၾကည္ခ်က္မ်ား၊ ရည္မွန္း
ခ်က္မ်ားသည္လည္း ၿမိဳ႕ျပႏွင့္အင္မတန္မွ အလ်င္အျမန္ပင္နီးစပ္၊ ေရာယွက္၊ ေပါင္းလ်က္ရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ၁၅ မုိင္မွ်ေ၀းေသာ ရြာကေလးတစ္ရြာသို႔ စာေရးသူေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္၏ အေရွ႕ဘက္ကမ္းရွိ ရြာကေလး ျဖစ္ပါသည္။ စံျပရြာအဆင့္ျဖစ္၍ တုိက္နယ္ေဆး႐ုံရွိသည္။ ေစ်း၊ ရဲ စခန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္း၊ စာၾကည့္တုိက္မ်ားလည္း ရွိသည္။ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီး မရရွိသျဖင့္ ပုဂၢလိက လေပးမီးျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနၾကရသည္။ ရြာအစြန္တစ္ေနရာတြင္ ျမစ္ေရတင္စီမံကိန္း ရွိသည္။ ထိုစီမံကိန္းတစ္ခုထဲ၌သာလွ်င္ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီး ရရွိသည္။ ထိုေနရာတြင္ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ရွိသည္။ အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီးျဖင့္ လည္ပတ္ေသာ ဆုိင္ကေလးျဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ၊ မိတၱဴ၊ စာစီီစာ႐ုိက္၊ သီခ်င္းသြင္း၊ ဂိမ္းသြင္းအားလုံး ၀န္ေဆာင္မႈ ရရွိႏုိင္သည္။
စာေရးသူ ထိုဆုိင္တြင္ရွိေနသည့္ အခ်ိန္တစ္နာရီမွ်အတြင္း ဆုိင္သို႔ လာသူအားလုံးနီးပါးမွာ လူငယ္လူရြယ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾက သည္။ သူတုိ႔ယူေဆာင္လာသည့္ အမ္ပီဖိုး၊ ဟန္းဆက္မ်ားအတြင္း သီခ်င္းမ်ား၊ ဂိမ္းမ်ား၊ ညစ္ညမ္းပုံမ်ား ထည့္သြင္းရန္သာ အဓိကလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္မီး၊ နည္းပညာႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားကို လဲြမွားစြာ အသုံးျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒါမ်ဳိးက ေက်းရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အေတြ႕ရမ်ားလာေသာ အေလ့အထမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သည္လို လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ေက်းရြာမ်ားတြင္ စတင္လမ္းေဖာက္ၾကသူမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ျပသို႔ အေရာက္အေပါက္မ်ားေသာ အထက္တန္းႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ လူငယ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
ၿမိဳ႕ျပတြင္ နည္းပညာမ်ားက စုံလင္လွပါသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ မထိန္းႏုိင္လွ်င္ ပ်က္စီးေလလြင့္ဖို႔ရန္ အလြန္လြယ္ကူလွ ပါသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးအသီးသီးရွိ တကၠသိုလ္မ်ား အနီးအနားတြင္ အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ဘီယာႏွင့္ အရက္မ်ားကို အလြယ္ တကူရရွိႏုိင္ေသာ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားကလည္း တဲြဖက္တည္ရွိေနပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ ဖက္ရွင္ဆုိင္မ်ား၊ ဘိလိယက္၊ ဂိမ္း၊ စကိတ္ကြင္း အစရွိသည့္ အေပ်ာ္ေနရာမ်ား၊ အလွျပင္ခန္းမမ်ား၊ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္မ်ား၊ ကလပ္မ်ား၏ ဆဲြေဆာင္မႈမ်ားသည္ တကၠသိုလ္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားရွိ စာသင္ခန္းမ်ား၊ စာၾကည့္တုိက္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာ လက္ေတြ႕အသုံးခ်ခန္းမ်ားထက္ ပို၍ ခမ္းနားထည္၀ါ၊ ေတာက္ေျပာင္ကာ စည္ကားလ်က္ရွိေနပါသည္။ ပိုမိုအသက္၀င္လ်က္ ရွိေနပါသည္။ လူငယ္မ်ားကလည္း ပိုမိုခုံမင္ႏွစ္သက္လ်က္ရွိေနၾကပါသည္။
ကမၻာႀကီးသည္ ရြာႀကီးတစ္ရြာဟု ဆိုၾကသည္။ ထုိသို႔ဆိုလွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာရြာႀကီးထဲမွ အိမ္ကေလးတစ္လုံးမွ်သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကမၻာႀကီးတြင္ နည္းပညာမ်ား အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျမန္ဆန္တုိးတက္ျမင့္မား လ်က္ရွိသည္။ ရႏုိင္သမွ်ေသာ နည္းပညာမ်ားကို အစြမ္းကုန္ အက်ဳိးရွိရွိ အသုံးခ်ကာ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စြမ္းရည္မ်ားကို ျမႇင့္တင္လ်က္ရွိၾကသည္။ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ အခ်ိန္တို႔ကို လက္လြတ္မခံၾက။ တုိင္းတစ္ပါးတို႔၏ နည္းပညာႏွင့္ အရွိန္အ၀ါႀကီးမားမႈမ်ားေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံႀကီးကို ခါးျဖတ္၍ ပိုက္လုိင္းသြယ္တန္းျခင္း ခံၾကရသည္။ ျပန္လည္အစားထုိးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့သည့္ ခန္႔ထည္တန္ဖိုးႀကီးမားလွေသာ ေတာေတာင္ႀကီးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ ၾကရသည္။ အာဏာအလဲြသုံးစားလုပ္ျခင္း၊ ျပည္သူကို မငဲ့ညႇာျခင္း၊ ေဆြမ်ဳိးအသုိင္းအ၀ုိင္း ေကာင္းစားေရးကိုသာ ေရွး႐ႈၾကျခင္း၊ အဆင္အျခင္ပညာမဲ့ ကင္းစြာျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ အေျခခံ ျပည္သူမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္မွာ ကံဆိုးစြာ လူျဖစ္လာၾကရသည္။ ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေျမမွ အဆီအႏွစ္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္ခံစားခြင့္ မရၾကဘဲ ေရျခားေျမျခားမွ စုပ္ယူသိမ္းသြင္းျခင္း ခံၾကရသည္။
ဒါကို ကမၻာႀကီး၏ နည္းပညာ စိန္ေခၚမႈဟုလည္း ေခၚႏုိင္ပါသည္။ နည္းပညာ ထြန္းကားသူမ်ားကျဖင့္ ထြန္းကားလွ်င္ ထြန္းကားသေလာက္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံဆလ်က္ ရႏုိင္သမွ် ႏႈိက္ယူေနၾကဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ျပည္တြင္းရွိ လူမဆန္ေသာ ခ႐ိုနီႀကီးမ်ား၏ ရန္ကလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ယခု အေျခအေနမွာျဖင့္ အေျခခံ ျပည္သူမ်ားက ခုခံကာကြယ္ေတာ္လွန္ရန္ မည္သုိ႔မွ် မတတ္ႏုိင္ၾကပါ။ ေန႔ဖို႔ ညစာ၊ မိသားစုတစ္ဘ၀စာ အလ်ဥ္မီ႐ုံရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္ အားတုိက္လႈပ္ရွားေနၾကရပါသည္။ နည္းပညာမ်ားက အလွမ္းေ၀းလ်က္ ရွိေနပါသည္။ အတိတ္ကို ေမ့ပစ္ႏုိင္ဖို႔ ထင္သာျမင္သာ မရွိေသး။ ယုံၾကည္ရန္ ခက္ခဲေနၾကေသးသည္။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးကေတာ့ “လူငယ္ေတြ မႀကိဳးစားတာ၊ ေလလြင့္မႈမ်ားတာ ေခတ္စနစ္မွားယြင္းမႈေၾကာင့္၊ အနာဂတ္ မရွိလို႔၊ အနာဂတ္ေပ်ာက္လုိ႔” ဟု သုံးသပ္ပါသည္။ “ေနာက္ပိုင္းကမၻာမွာ စစ္တုိက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕တာ မရွိေတာ့ဘူး။ နည္းပညာနဲ႔ပဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးေဖာက္ၾကတာပါ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ သူမ်ားကို မၿပိဳင္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ကို ထုိးေဖာက္မခံရေအာင္ ကာကြယ္ႏုိင္ရမွာပါ။ ခုဆိုရင္ ႏုိင္ငံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းကာလမွာ ေျဖရွင္းစရာေတြက တစ္စထက္ တစ္စဆိုသလို ပိုထြက္လာေနတဲ့ သေဘာရွိေနပါတယ္”
“အစိုးရ အဖဲြ႕ထဲမွာကိုပဲ ျပည္သူေတြ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ သူေတြကို ဖယ္ရွားမေပးႏုိင္ေသးဘူး။ ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ေက်နပ္စရာ ကိစၥေတြထက္ နာၾကည္းစိတ္ပ်က္ဖြယ္ ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ဥပမာ- ေငြစကၠဴေတြမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပုံေလး ေဖာ္ျပေပးဖို႔ ဘာနည္းပညာေၾကာင့္ ခက္ခဲေနရသလဲ။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္မ်ဳိးမွာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လာမယ့္ ေန႔မ်ဳိးမွာ လက္ပံေတာင္းသပိတ္ စခန္းေတြကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ နင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးတာ လြယ္ကူသေလာက္ ဖုန္းဆင္းကဒ္ေတြကို ျပည္သူအားလုံး အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားရေအာင္ အလကားေပးတာ၊ က်ပ္ငါးေထာင္၊ တစ္ေသာင္းေလာက္နဲ႔ ေရာင္းမေပးႏုိင္ရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ”
“ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္အမ်ားစုရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္လုိေဒသမွာ ခရစၥမတ္ကာလကိုေတာင္ မေရွာင္ဘဲ တုိက္ပဲြေတြ အရွိန္ျမႇင့္တင္တာ၊ ျပည္သူ႔အတြက္လို႔ဆိုထားတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ထုိးစစ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာ ဒီဇင္ ဘာလ ၂၄ ရက္ကစၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး မရေတာ့ဘဲ အေမွာင္က်ေနရတာေတြဟာ ေဒသခံေတြအတြက္ အမုန္းပြား၊ အၿငိဳးထားစရာေတြ၊ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ တစ္ရက္ က်င္းပစရိတ္ က်ပ္သိန္းရာေက်ာ္ ကုန္က်တဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ျပည္သူေတြအတြက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အေျဖမရွာႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ျပည္သူေတြမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေနၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္အစိုးရတုန္းကလို ေဆာင္ပုဒ္ေတြ၊ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို ျပည္သူေတြက ႐ိုးအီသြားၾကၿပီ။ သူမ်ားေရးေပးတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြကို ဖတ္ျပရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ လက္ဖ်ားခါ ခ်ီးက်ဴးရေလာက္ေအာင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့၊ ထင္သာျမင္သာ လုပ္ျပၾကရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ” ဟု မိတ္ေဆြက ဆက္ေျပာျပပါသည္။
ျမန္မာ့လူဦးေရ၏ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ် ေနထုိင္လ်က္ရွိသည့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ျပည္သူလူထု၏ အသက္အုိးအိမ္လုံၿခံဳေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္ နည္းပညာမ်ားထက္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နိမ့္က်ထိခိုက္သြားေစမည့္ နည္းပညာမ်ားက ပိုလို႔၍ ၀န္းရံလ်က္ရွိေနပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ေတာ့ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူစနစ္မ်ား၊ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ေခၚစနစ္မ်ားက ႀကီးထြားေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အစုိးရကိုယ္တုိင္က ျပည္သူဘက္မွ မရပ္တည္ႏုိင္ေသးေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ ယက္ၾကတဲ့ သူေတြပဲ ပို၍ပို၍ မ်ားလာေနပါသည္။
စာေရးသူတုိ႔ ရြာကေလးေတြရွိ နည္းပညာ၊ ၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ နည္းပညာ၊ အေျခခံျပည္သူအမ်ားစု လက္လွမ္းမီသည့္ နည္းပညာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ အစုိးရျဖစ္ေစရမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားသူမ်ား၏ နည္းပညာ၊ ႏုိင္ငံတကာမွ အားစမ္းထုိးေဖာက္လာမည့္ နည္းပညာ၊ ကမၻာႀကီးကေတာ့ နည္းပညာရြာႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စာေရးသူတုိ႔ အဘယ္နည္းပညာကို အသုံးျပဳမည္ဆိုသည္ကိုျဖင့္ နည္းပညာရွာေဖြၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
7Day News Journal
No comments:
Post a Comment