ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခတ္ႏွင့္ ပညာေရးက႑သစ္(တင္ညြန္႔ )

ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အဆင့္ျမင့္ ပညာေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးေနတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံထားရတယ္။ အဆင့္ျမင့္တယ္ဆိုတာ ပါးစပ္က ျမႇင့္ခိုင္းလို႔လည္းမရ၊ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ ထားလို႔လည္းမရပါဘူး။
အဆင့္ျမႇင့္ခ်င္ရင္ အေျခခံအေဆာက္အအံုကစၿပီးေတာ့ ျပင္သင္တာေတြျပင္၊ အစားထိုးသင့္တာေတြ အစားထိုးရပါတယ္။ ေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံကေတာ့ လက္ရွိ ေက်ာင္းသံုးဖတ္စာအုပ္ ေတြေနရ မွာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဖတ္စာအုပ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။

ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္ေျပာင္းတယ္ဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ စာေတြကို ကြန္ပ်ဴတာ သို႔မဟုတ္ ကြန္ပ်ဴတာကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြမွာ စာေတြကို ဖတ္ႏိုင္ေစရန္ စီစဥ္ေပးျခင္းလို႔ အၾကမ္းဖ်င္း နားလည္ လိုက္ပါ။ ဒီေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြ၊ တက္ဘလက္ေတြ၊ e-Reader ေတြလိုလာေတာ့မွာေပါ့။ တစ္ခုကို ျမႇင့္လိုက္တယ္တယ္ဆိုတာ ကြၽဲကူးေရပါဆိုသလိုမ်ဳိး ေနာက္ဆက္တြဲ လိုက္လာရေတာ့မွာက အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကို ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံပညာေရး ကျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။
အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမားကေတာင္ “Digital Promise” ဆိုၿပီးေျပာလာၿပီ။ ကမၻာ့ ပညာ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို သတိထားၿပီး အေမရိကန္ေတြ ပညာေရးမွာ မနိမ့္က်ေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုၿပီလို႔ ေျပာလာသလို၊ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ကတိေတြလည္း ေပးထားလိုက္ပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက တမီးလ္ နာဒူးျပည္နယ္ကေက်ာင္းသားေတြကို လက္ပ္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာ ၆.၈ သန္း အလကားေပးေ၀ခဲ့တယ္။ ဥ႐ုေဂြးႏိုင္ငံကလည္း ေက်ာင္းကိုလာရင္ လက္ပ္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာ ပါလာရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္လိုက္တဲ့ ပထမဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ေနၿပီ။ Apple ကုမၸဏီႀကီးက ျပည္နယ္ အသီးသီးမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းေပါင္း ၆၀၀ ေလာက္မွာ သူတို႔ကုမၸဏီထုတ္ iPad တက္ဘလက္ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေက်ာင္းသံုးဖတ္စာအုပ္ (digital textbook) ေတြကိုရႏိုင္ၿပီလို႔ဆိုထားတယ္။ Amazon website မွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဖတ္စာအုပ္ DT ေတြကို ငွားရမ္းေပးတဲ့စနစ္ စတင္ေနၾကၿပီ။
ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဟာ ကမၻာ့အဆင့္မွာ စာအဖတ္ဆံုးႏိုင္ငံ ဒုတိယအဆင့္၊ သခ်ၤာအေတာ္ဆံုးႏိုင္ငံ စတုတၳ အဆင့္၊ သိပၸံအေတာ္ဆံုးႏိုင္ငံ ပဥၥမအဆင့္ ရရွိထားတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့မိသားစု ၀င္ေငြအလိုက္ ပညာေရးအတြက္ အကုန္အက်အခံဆံုးတိုင္းျပည္စာရင္း၀င္ ႏိုင္ငံလည္းျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကလည္း အေျခခိုင္တဲ့အျပင္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္က လူဦးေရရဲ႕ ၇၈ ရာခိုင္ႏႈန္း စာမတတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံက ခုဆိုရင္ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကန္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ကမၻာ့စာအဖတ္ဆံုးႏိုင္ငံစာရင္း၀င္ျဖစ္ လာတယ္။
၁၉၈၀ ေလာက္ကစၿပီး ေတာင္ကိုရီးယားမွာ က်ဴရွင္ဆိုတာေတြကို အျပတ္အသတ္ ေခ်မႈန္း လာတယ္။ ၂၀၁၁ က်မွ ႐ိုက္ႏွက္အျပစ္ေပးျခင္းကိုလည္း တားျမစ္လာတယ္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေရာက္ရင္ ေတာင္ကိုရီးယားတစ္ႏိုင္ငံလံုး ေက်ာင္းသံုးျပဳဌာန္း စာအုပ္ေတြဟာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ျဖစ္သြားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔သာ အသံုးျပဳရပါလိမ့္မယ္။  ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ပညာေရး၊ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဂ်ဴ ဟိုလီးက သူ႔ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာနအေနနဲ႔ စမတ္ပညာေရး “Smart Education” ကို ဗ်ဴဟာနဲ႔တိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာေနၿပီ။ ပညာေရးဟာ သင္ယူသူနဲ႔ သင္ၾကားသူစိတ္ႀကိဳက္ ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကတိေပးထားတယ္။
ဒီ ပေရာဂ်က္ကို ယမန္ႏွစ္ ေႏြရာသီကတည္းက စတင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာ wireless network ေတြကိုသံုးႏိုင္ေအာင္ လိုက္လံတပ္ဆင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို “အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး” (whenever and wherever) ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရးအတြက္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ပညာရွာမွီးႏိုင္ေရးအတြက္ ပီစီကြန္ပ်ဴတာ၊ လက္ပ္ေတာ့၊ တက္ဘလက္၊ အင္တာနက္ တီဗီြဆိုတာေတြကလည္း သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အေျခခံလူတန္းစား ေတာင္ သံုးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ပူစရာမလိုပါဘူး။
ဒါေတာင္၀န္ႀကီးက သင္ၾကားမႈ သင္ယူမႈကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့ ဟာ့ဒ္၀ဲ၊ ေဆာ့ဖ္၀ဲေတြ ေစ်းကြက္မွာ အမ်ားႀကီးေရာက္ေနေစရမယ္၊ ေစ်းကိုလည္း လက္ရွိအေနအထားထက္ အမ်ားႀကီး ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးဦးမယ္လို႔ ကတိေတြ ေပးသြားတယ္။ ၀န္ႀကီးက
“စမတ္ပညာေရးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစဥ္အလာပညာေရးကို ေျပာင္းလဲေပးသြားလိမ့္မယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဖတ္စာအုပ္ေတြေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းကိုလာရင္ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးနဲ႔ တနင့္တပိုးစာအုပ္ေတြ သယ္လာစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ စာသင္ခန္းေတြေတာင္ ပံုစံေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္” လို႔ဆိုလာပါၿပီ။


နည္းပညာႏွင့္လူငယ္မ်ား
ဖတ္စာအုပ္ေတြကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္ေျပာင္းလိုက္ရင္ ေက်းလက္မွာေနထိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ေရြးခ်ယ္သင္ၾကားႏိုင္ခြင့္ေတြ မ်ားလာမယ္။ ေက်းလက္ေတြမွာ ဆရာရွားပါးတဲ့ ျပႆနာ ကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေျဖရွင္းႏိုင္႐ံုမွ်မက အိမ္တြင္းပညာသင္ၾကားေရး၊ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာသင္ယူေရးေတြ ကိုပါ အေထာက္အကူျပဳသြားႏိုင္ပါတယ္။
ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ နည္းပညာနဲ႔ သိပ္ၿပီးအလွမ္းမေ၀းၾကပါဘူး။ ဒါကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚေက်းလက္ နည္းပညာခံစားပိုင္ခြင့္ တန္းတူရရွိေရး၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကြာဟခ်က္မရွိေရးေတြကို အေလးေပးခဲ့တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
OEDC (Organisation for Economic Co-ordination and Development) လို႔ ေခၚတဲ့အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာေလ့လာသံုး သပ္ခ်က္အရ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံ ၁၆ ႏိုင္ငံကို ေလ့လာသံုးသပ္ရာမွာ ေတာင္ကို ရီးယား ႏိုင္ငံက ဒစ္ဂ်စ္တယ္နည္းပညာ အသံုးျပဳႏိုင္ႏႈန္းဟာ ပ်မ္းမွ် အသက္ ၁၅ ႏွစ္ႏႈန္းလို႔ဆိုပါတယ္။
အင္တာနက္အသံုးျပဳႏႈန္း၊ အင္တာနက္မွ အခ်က္အလက္မ်ား ရယူသံုးစြဲႏႈန္းကလည္းအရမ္းမ်ားတယ္။ UNESCO ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္စာတန္းအရ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ အိုင္စီတီပညာေရးအသံုးျပဳမႈအေပၚ  ထိန္းခ်ဳပ္ထားမႈကလည္း  လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့အဆင့္ရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ပညာေရးဌာနအေနနဲ႔ အစဥ္အလာပညာေရးလမ္းေၾကာင္းကို လံုး၀စြန႔္ပယ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အစဥ္အလာပညာေရးလမ္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာကို နည္းပညာနဲ႔ ဆက္လက္တိုးျမႇင့္ လုပ္ေဆာင္သြားဖို႔ စီစဥ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္မွာ သမၼတကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီပညာေရးျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီလို႔ သတိေပးေနခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔လည္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပညာေခတ္ကို တိုးျမႇင့္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကၿပီ။ သမၼတ အိုဘားမားက ၂၀၁၁ မွာ Digital Promise လုပ္သြားတယ္။ သင္ၾကားေရးနဲ႔ သင္ယူေရးကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစမယ့္ နည္းပညာဌာနသစ္တစ္ကိုကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့တယ္။
“ဘာေတြကို ဆက္လုပ္သင့္တယ္၊ ဘာေတြကို ဆက္မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္ျမန္ ေလးဆံုးျဖတ္ၾကပါ။ နည္းပညာနဲ႔ သင္ယူေလ့လာႏိုင္ေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးၾကပါ။ နည္းပညာနဲ႔ ေက်ာင္း သား၊ ဆရာ၊ မိဘေတြအေပၚ ရလဒ္ေကာင္းေတြခံစားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးၾကပါ” လို႔ ေျပာလာတာဟာ ပညာေရးအတြက္ ေသြး႐ူးေသြးတမ္းျဖစ္လာတာလို႔ ယူဆရပါတယ္။


သင္ၾကားမႈ ကြာဟခ်က္
အိမ္ျဖဴေတာ္ကလည္း “ျပည္နယ္ ေက်ာင္းေပါင္း ၁၄၀၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေခတ္မမီေတာ့သည့္ နည္းပညာစနစ္မ်ားကို သံုးေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ ပညာေရးတီထြင္မႈမ်ားသည္ ေစ်းကြက္ကို မထိုးေဖာက္ ႏိုင္ေသး။ တီထြင္မႈဆိုသည့္အရာတိုင္း ရလဒ္ေကာင္း ရႏိုင္လိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေသး” လို႔ ေ၀ဖန္ သံုးသပ္ထားခ်က္ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ ပညာေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရေတာ့မယ္ဆိုတာ ျမင္လာေပမယ့္ ဘယ္လို ျပဳျပင္ ၾကမွာလဲဆိုတာကေတာ့ သိပ္ၿပီး မေရရာေသးပါဘူး။ ပညာေရးကို နည္းပညာနဲ႔ေျပာင္းလဲလိုက္တာေၾကာင့္ ဥံဳဖြမန္းမႈတ္လိုက္သလို တိုးတက္ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနပါသလား။
လန္ကက္စတာတကၠသိုလ္ ပညာေရးသုေတသနဌာနရဲ႕ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္အရ ဒစ္ဂ်စ္တယ္နည္းပညာကို ေက်ာင္းေတြမွာ အမွန္တကယ္ အသံုးျပဳႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သင္ယူမႈကို အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျပဳ ႏိုင္႐ံုမက ေငြကုန္ေၾကးက်လည္း အမ်ားႀကီးသက္သာသြားမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္  အဓိကျပႆနာက ဆရာ ေတြပါ။ ေက်ာင္းေတြ၊ ေက်ာင္းစာေတြကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းဆရာေတြကို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ လက္ခံက်င့္သံုးႏိုင္စြမ္း၊ တပ္ကြၽမ္းမႈေတြကို  ေျပာင္းလဲ မတပ္ဆင္ေပးႏိုင္ရင္ အက်ဳိးရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
သိပၸံနဲ႔ အိုင္စီတီဆရာ ေဒးဗစ္ ၀က္စ္တန္ေျပာစကားၾကားရတာ ၀မ္းနည္းစရာေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။
“ေက်ာင္းေတြမွာ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ေက်ာင္းသားတိုင္းသံုးႏိုင္ေအာင္ မတပ္ဆင္ ေပးႏိုင္ေသးဘူး။ ေခတ္မီ တယ္ဆိုလို႔ ၀ႈိက္ဘုတ္နဲ႔ မိုဘိုင္းနည္းပညာကို သံုးႏိုင္ဖို႔ ေနေနသာသာ သစ္သားဘုတ္နဲ႔ ေျမျဖဴကို သံုးေနတဲ့ အဆင့္မွာပဲရွိေသးတယ္” တဲ့ေလ။
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြမွာ ေဆာ့ဖ္၀ဲေတြမေျပာနဲ႔ ေဆာ့ဖ္၀ဲသံုးႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြရွိေအာင္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ ဆရာေတြနဲ႔ ရွိတာေလးကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ စိတ္မကူး ၾကပါဘူး။ မရွိလို႔မလုပ္၊ မလုပ္လို႔ မရွိ။ ခ်ေပးမယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ အခြင့္အလမ္းကို ေစာင့္ေနလို႔ကေတာ့ အေကာင္အထည္ေပၚ လာဖို႔ေ၀းပါတယ္လို႔လည္း ေဒးဗစ္ကေျပာပါတယ္။


ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဆရာ
အနာဂတ္မွာ လက္ရွိဆရာေတြ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္၊ စက္႐ုပ္ဆရာေတြနဲ႔ အစား ထိုးေကာင္း ထိုးရပါလိမ့္မယ္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ကေတာ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကတိစကားကို
“ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သုေတသီေတြက ပညာေရးဆိုင္ရာ ေဆာ့ဖ္၀ဲေတြကို လုပ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္သလို ဆရာ ေတြျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ေဆာင္ရပါလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာသြားပါတယ္။
အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ အေမရိကန္စစ္တပ္က digital project ဆိုတဲ့ ပေရာဂ်က္ကို လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပညာသင္ၾကားေရးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရလိမ့္မယ္။ လက္ရွိကေတာ့ မူလတန္း (K-12) ပညာေရးမွာ သခ်ၤာကေနစေျပာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနေၾကာင္းသိရတယ္။
နည္းပညာကြာဟခ်က္ (digital divide) မ်ားျခင္း၊ နည္းျခင္းဆိုတာ အစိုးရေပၚလစီပိုင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ သင္ၾကားေရးမွာလည္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ဆရာေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို အစိုးရအေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းအဆံုး အျဖတ္ ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။


နည္းပညာသံုးႏိုင္ခြင့္
ဇန္န၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔က ေတာင္ကိုရီးယားစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ အင္တာနက္ Wi-Fi ကို အခမဲ့ သံုးစြဲခြင့္ေပးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကိုဖတ္လိုက္ရတယ္။ လက္ရွိ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ အခေပးစနစ္နဲ႔ အင္တာနက္ကို သံုးေနရပါတယ္။ သံုးစြဲခကေတာ့ တစ္လကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅၀ ေလာက္ေပးရတယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြနဲ႔ အင္တာနက္ Wi-Fi ကိုသံုးရင္ ေဒၚလာ ၅၀ ေပးရေသးတယ္။
ဒီႏွစ္အတြင္း ေက်ာင္းေတြ မွာ Wi-Fi အင္တာနက္ကို အခမဲ့ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားမွာျဖစ္လို႔ ပညာေရးအတြက္ ဒစ္ဂ်စ္တယ္စနစ္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေရးဟာ ပိုၿပီးထိေရာက္လာမယ္လို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။
နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးဟာ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ေရွ႕ကိုခ်ီတက္လာေနပါၿပီ။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္ သံေတြကလည္း ေအာ္ဟစ္ဆူညံေနပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာေတာင္မရွိတဲ့ေက်ာင္း၊ ဂဏန္း ေပါင္းစက္ေတာင္ မႏွိပ္တတ္တဲ့ဆရာေတြနဲ႔ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတာ ရယ္စရာလာေျပာသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။
ေမာကၡ ပညာေရးမဂၢဇင္း