စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းမ်ားျဖင့္ အနာဂတ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္း(တင္ညြန္႔)

စကၠဴမဲ့၊ စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္း (paperless school) ေတြကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ပထမဦးဆုံး ကြန္ပ်ဴတာ network နဲ႔ အင္တာနက္ကို ထူေထာင္ရမယ္။ ဆရာေတြကိုယ္တိုင္ စကၠဴနဲ႔ စာ႐ြက္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္ရမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္ယူတာ အြန္လိုင္းကေန ဆက္သြယ္မႈနဲ႔ သတ္မွတ္မယ္။ အြန္လိုင္းကေန ျပန္တင္တဲ့ ေျဖဆိုခ်က္ေတြကိုပဲ အမွတ္ေပးမယ္။
ကၽြန္ေတာ္ယခုေျပာေနတာ ပညာစိတ္ကူး (Edutopia) လို႔ဆိုခ်င္ဆို၊ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းဘာမွ မရွိပါဘူး။ ပညာေရးမွာ စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းေတြကို စိတ္ကူးသူေတြက စိတ္ကူး၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္သူေတြ ေဖာ္ေနၾက တယ္ဆိုတာ ေျပာလိုရင္းပါ။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကင္တာ့ကီ ေက်းလက္ေဒသေလးမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းမွာ “အိမ္စာေတြ ညီမေလး ဆြဲၿဖဲလိုက္လို႔” “ေရစိုသြားလို႔” ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေတြမရွိပါဘူး။ ဆရာ စာသင္ေနခ်ိန္မွာလည္း ခဲတံခၽြန္ေနရလို႔ ေနာက္က်သြားတယ္ဆိုတာလည္းမရွိဘူး။ ဒီေက်ာင္းအမည္က “Eminence” အလယ္တန္းေက်ာင္းလို႔ေခၚတယ္။
ေက်ာင္းကို စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းတစ္ ေက်ာင္းျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးေနသူက ဆရာမ စတက္ဖနီ ေဆာ္ရဲလ္ တဲ့။
သူကိုင္ေနတဲ့ ၇ တန္းနဲ႔ ၈ တန္းအဆင့္ မွာ စာ႐ြက္မဲ့အတန္းအျဖစ္ စတင္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေပးေနတယ္။ လက္ရွိေတာ့ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ အတန္း အေနနဲ႔ပဲ လုပ္ႏိုင္ေသးတယ္။ မၾကာမီတစ္ေက်ာင္းလုံးကို စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းအျဖစ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္ လို႔ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနတယ္။
ေဆာ္ရဲလ္အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ပူးေလးေတြလိုပဲ။ အတန္းထဲမွာ နည္းပညာကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ရရွိေအာင္ ႀကံေဆာင္ေပးထားတယ္။ အနည္းဆုံး PDA (Personal Digital Assistant) လို႔ေခၚတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို တစ္ေယာက္တစ္လုံးကိုင္ထားၾကရတယ္။
PDA ေတြက ဒီေန႔ေခတ္ေပၚ Tablet PC ေတြေလာက္ အဆင့္မျမင့္ေပမယ့္ အြန္လိုင္းသုံးလို႔ရတယ္။ အင္တာနက္၊ အီးေမးလ္ သုံးႏိုင္တယ္။ ဆရာမဆီကို အိမ္စာေတြ PDA ကတစ္ဆင့္ပို႔ေအာင္ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဆရာမကလည္း သူ႕အိမ္ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ေမးခြန္းေတြကို႐ိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔တယ္။

ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းသားမ်ား အားထားစရာ
ကင္တာ့ကီျပည္နယ္က ဟင္နရီ ေကာင္တီဆိုတဲ့ ေဒသဟာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြး ေနဆဲျဖစ္တယ္။ လယ္သမားေတြဟာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြ အားကိုးၿပီး လုပ္ကိုင္ေနၾကရတယ္။ အဲဒီ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြရဲ႕ သားသမီးအမ်ားစုဟာ ေဆာ္ရဲလ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြပါ။ သူတို႔ဟာ စပိန္စကားေျပာသူေတြျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေရာၿပီး စာသင္ေနၾကသူေတြျဖစ္တယ္။
အဲဒီေ႐ႊ႕ေျပာင္း ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ ေဆာ္ရဲလ္ဟာ ပေရာဂ်က္တစ္ခု လုပ္ရတယ္။ ပေရာဂ်က္အမည္ကို “ကင္တာ့ကီ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းနည္းပညာပေရာဂ်က္” လို႔အမည္ေပးထားတယ္။ OVEC (Ohio Valley Educational Cooperative) ရဲ႕လက္ေအာက္မွာ လုပ္ရတယ္။ OVEC က ေဆာ္ရဲလ္ကို လက္ကိုင္ PDA အလုံး ၃၀ ထုတ္ေပးတယ္။ စပိန္ဘာသာစကားနဲ႔ ေရးသားထားတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကိုလည္း အဲဒီ PDA ေတြထဲမွာ ထည့္ေပးထားတယ္။ စပိန္ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။
ေဆာ္ရဲလ္က “အဲဒီ PDA ေတြဟာ ကၽြန္မေက်ာင္းသားေတြကို အေတာ္ေလး အေထာက္အကူျပဳတယ္” လို႔ေျပာတယ္။ PDA ေတြနဲ႔ ျပကၡဒိန္ၾကည့္တယ္၊ သခ်ၤာတြက္တယ္။ ထည့္သြင္းထားတဲ့စာေတြကို ဖတ္ၿပီး ေလ့က်င့္ၾကတယ္။

ပညာေရး ေငြကုန္သက္သာ
ေဆာ္ရဲလ္တြက္ျပတာက “ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္ စာ႐ြက္ႏွစ္ ႐ြက္ပဲသုံး၊ တစ္ပတ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ စာ႐ြက္ ၉၀၀ ေလာက္ကုန္မယ္။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြကို အရင္က မိတၱဴကူးေပးရတယ္။ ေမးခြန္းေတြကို မိတၱဴကူးရင္လည္း စာ႐ြက္ကုန္၊ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ေသးတယ္။ PDA ေတြသုံးလိုက္လို႔ ဘယ္ေလာက္အကုန္ အက်ေတြ သက္သာသြားသလဲ” လို႔ေျပာတယ္။
လက္ရွိ ေက်ာင္းမွာသုံးေနတဲ့ PDA ေတြနဲ႔ အင္တာနက္သုံးႏိုင္တယ္။ အင္တာနက္ကေန ေက်ာင္းစာေတြ၊ စာအုပ္ေတြ download ခ်ယူတယ္။ Internet Public Library (http://www.ipl.org) ကေန “႐ိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴးလီးယက္” လိုစာအုပ္ေတြ သြားဖတ္ၾကတယ္။ စာအုပ္ေတြကို အြန္လိုင္းကငွားဖတ္တယ္။ စာ႐ြက္ ေတြတစ္႐ြက္မွ မလိုဘူး။
မႏွစ္ကစၿပီး ၇ တန္းေက်ာင္းသားေတြ ကို PDA ေတြယူလာခိုင္းတယ္။ မိုက္ခ႐ိုေဆာ့ဖ္ကလည္း သူ႕ေက်ာင္းကို PDA အလုံး ၆၀ လႉထားေသးတယ္။
လက္ရွိ ေအာင္ျမင္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ေဆာ္ရဲလ္အေနနဲ႔ အနာဂတ္အတြက္ ပူပန္ေနတယ္။ သူ႕ ေက်ာင္းသားေတြ ၉ တန္း ေရာက္သြားရင္ဆိုတဲ့ေသာက ရွိေနတယ္။ ၉ တန္းေရာက္မွ စာ႐ြက္ေတြ၊ ခဲတံေတြ ျပန္ကိုင္ေနၾကရင္ဆိုတဲ့ေသာက ရွိေနပါတယ္။ “ေက်ာင္းသားေတြက ကၽြန္မဆီလာၿပီး ၉ တန္းေရာက္ရင္ PDA ေတြ ျပန္ေပးသြားရမလား” ဆိုတဲ့စကားကို သူရင္နာေနတယ္။
တကယ္ေတာ့ PDA ေတြက ေက်ာင္းပိုင္၊ ေဒသပိုင္လို႔ ေျပာရမယ္။ လက္ရွိ ၇ တန္းနဲ႔ ၈ တန္း ေက်ာင္းသားေတြကို တစ္ေယာက္တစ္လုံးေပးထားတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းရင္ အိမ္ကိုယူသြားႏိုင္တယ္။ လြတ္ မက်ေအာင္၊ မပ်က္စီးေအာင္ တာဝန္ယူရတယ္။ တစ္လုံးကို ေဒၚလာ ၂၀၀ ေလာက္ တန္တယ္ဆိုေပမယ့္ မရွိတဲ့သူေတြအတြက္ အရမ္းမ်ားတဲ့ အရင္းအႏွီးလို႔ေျပာရမယ္။
“ကၽြန္မက ၅ တန္းနဲ႔ ၆ တန္းအထိ PDA ေတြကို ေပးကိုင္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔မွာ အလုံ အေလာက္မရွိဘူး။ ေငြလည္းမရွိဘူး။ ကေလးေတြေၾကာင့္ ပ်က္သြားရင္လည္း ေနာက္တစ္လုံး အစဥ္းစားရဲဘူး။ ခုေတာင္ ပ်က္တာေတြ ျပန္ျပင္သုံးေနရတယ္” လို႔ ေဆာ္ရဲလ္ကေျပာတယ္။

စကၠဴေတြမကုန္ေတာ့
ပင္ဆယ္ေဗးနီးယား၊ Hatboro Horshman အထက္တန္းေက်ာင္းက ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံဌာနမႉး အက္ဒ္ ရွာရက္တာကလည္း စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္ေရးကို ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ “အင္တာနက္မွာ လိုခ်င္တာေတြ ရွာႏိုင္တဲ့ေခတ္မွာ စာ႐ြက္ေတြ မလိုပါဘူးဗ်ာ” လို႔သူက ေျပာတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုကတည္းက လုပ္ရမယ္။ ဒီသေဘာတရားေတြ လူတိုင္းသိေအာင္လုပ္ရမယ္။ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ အရမ္းနည္းၿပီး အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ရမယ္” လို႔ သူကဆိုတယ္။
ေက်ာင္းအာဏာပိုင္ေတြကလည္း ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ စာသင္ခန္း ၂၀ အတြက္ တစ္ပတ္ စာ႐ြက္ ၅၀၀ ပဲသုံးဖို႔ စတင္သတ္ မွတ္ထားတယ္။
စာ႐ြက္မဲ့စာသင္ခန္းျဖစ္ေရးကို ေက်ာင္းမွာ သစ္ပင္စိုက္ပြဲက်င္းပတဲ့ေန႔ကစၿပီး စိတ္ကူးရၾကတယ္။ စာ႐ြက္ေတြ မသုံးရင္ သစ္ပင္ေတြလည္း မဆုံး႐ႈံးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ေျပာသာေျပာၿပီး လက္ေတြ႕ က်င့္သုံး တာရွားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းအေနနဲ႔ စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းကို စတင္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးအေကာင္အထည္ ေဖာ္ ၾကည့္ၾကတာပါ။
ရွာရက္တာက “စာ႐ြက္မဲ့လႈပ္ရွားမႈဟာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေခတ္ကို တြန္းပို႔ရာလည္းေရာက္တယ္။ ခုဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ ဆရာေတြ ေက်ာင္းသားေတြ အိမ္စာေတြကို ေက်ာင္းက အင္တာနက္သုံးၿပီး လုပ္ရမွန္း သိလာၾကတယ္။ ဆရာေတြကလည္း အစီရင္ခံစာေတြကို အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔လာၾကတယ္။ ေက်ာင္းသတင္း ဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ အင္တာနက္ကေန လႈပ္ရွားလာတာမ်ိဳးေတြရွိေနၿပီ” လို႔ ေျပာပါတယ္။
မၾကာမီ အနာဂတ္ပညာေရးဟာ ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းသားလာမွဆိုတဲ့ အယူအဆေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္။ အြန္လိုင္းကေန ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္သတ္မွတ္မယ္။ အြန္လိုင္းမွာ တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္နာရီဝင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ တယ္ဆိုတာနဲ႔ သတ္မွတ္မယ္။ အြန္လိုင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ ရွာေဖြႏိုင္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အရည္အခ်င္းကို သတ္မွတ္တဲ့ေခတ္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။
 
ေရွ႕ဆက္မွသာ ေအာင္ျမင္မွာ
ရွာရက္တာက “ေက်ာင္းရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က စာ႐ြက္မဲ့ေက်ာင္းဆိုတာ နည္းပညာကို ေက်ာင္းေတြမွာ ေရာက္လာဖို႔လုပ္တာလို႔ ေျပာရင္လည္းရတယ္။ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုကို မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေျပာၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနမယ့္ အစား ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ေနရာကေန စလုပ္ၾကည့္မယ္။ လူေတြစိတ္ထဲမွာ အ႐ိုးစြဲေနတယ္ဆိုတာ မခၽြတ္လို႔ မရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ မျဖစ္မေန လုပ္ကိုလုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ လိုက္လုပ္ၾကပါတယ္” လို႔ေျပာတယ္။
သူ႕ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၁၄၀၀ ရွိတယ္။ လက္ရွိေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသား ၃ ေယာက္၊ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လုံးႏႈန္းပဲ ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသးတယ္။ သူတို႔ျပည္နယ္မွာ လက္ပ္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ေရွ႕ေျပးစီမံခ်က္နဲ႔ ပညာေရးမွာအသုံးျပဳႏိုင္ေရး ေဆာင္႐ြက္ေနတာရွိတယ္။ ဒီစီမံခ်က္က ေက်ာင္းေတြမွာ နည္းပညာ ေရာက္ရွိေရး လည္းပါ တယ္။
ရွာရက္တာက လက္ရွိ နည္းပညာက အကန္႔အသတ္နဲ႔ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ အကန္႔အသတ္နဲ႔ သုံးေနရလို႔လည္း လက္ေတြ႕မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ရေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေထာက္ပံ့ ကူညီမႈ ေတြရလာေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ခုဆိုရင္ သူ႕ေက်ာင္းကို ေဒသအစိုးရက ေဒၚလာ ၄ သန္းအေထာက္အပံ့ေပးဖို႔ သေဘာတူထားတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ကစၿပီး ၂ ႏွစ္အတြင္းရမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။
 
အြန္လိုင္းစာေမးပြဲ
တင္နက္ဆီျပည္နယ္၊ အုတ္ေရ႕ဂ္် အရပ္မွာရွိတဲ့ Robertsville အလယ္တန္း ေက်ာင္းမွာကေတာ့ ၈ တန္းျပ ႐ူပေဗဒ ဆရာ ေရာ့ဒ္ေနး ကင္းက Examview ဆိုတဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲကိုေရးထားပါတယ္။ စာေမးပြဲစစ္ေဆးတဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲပါ။ ေက်ာင္းမွာ အရပ္ကလႉထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ၁၄ လုံးရွိတယ္။ အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာေတြထဲမွာ ေဆာ့ဖ္ဝဲကို ထည့္ထားၿပီး ၈ တန္းကေက်ာင္းသားေတြကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ စာေမးပြဲေျဖခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာေတြအားလုံး network ခ်ိတ္ထားတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ေျဖ၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အမွတ္ေပးၿပီး ဆုံးျဖတ္တယ္။ မိဘေတြဆီကို လည္း အြန္လိုင္းကေန သားသမီးေတြရဲ႕ ရမွတ္နဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြကိုေပးပို႔တယ္။ မိဘေတြကို သူပို႔တဲ့စာမွာ “ကလစ္တစ္ခ်က္ေလာက္ ႏွိပ္ၾကည့္စမ္းပါ” လို႔ ၫႊန္းထားတတ္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြကို အိမ္စာေပးရင္ Website တစ္ခုခုကို ၫႊန္းၿပီး အဲဒီ site ကို ေလ့လာေစၿပီးမွ ပုံတူကူးၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကူး တြကိုထည့္ခိုင္းတတ္တယ္။ အိမ္စာကို စာ႐ြက္နဲ႔တင္တာ လက္မခံဘူး။ အြန္လိုင္းက ေပးတဲ့အိမ္စာကိုလက္ခံ၊ အြန္လိုင္းကပဲ ျပန္တင္ရတယ္။
“ေက်ာင္းမွာ စာ႐ြက္ေတြ မသုံးရေတာ့ သက္သာသြားတာေပါ့။ ပထမ ၉ လအတြင္း ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း လုံးသုံးတဲ့ စာ႐ြက္ အေရအတြက္ ၅၀၀ ပဲရွိေတာ့တယ္” လို႔ ဝမ္းသာအားရေျပာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာသြားတဲ့ ေက်ာင္းေလးေတြဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ေက်းလက္အဆင့္ေတြပဲရွိပါတယ္။ နည္းပညာနဲ႔ ပညာေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သူတို႔ျမင္ၾကတယ္။ ရသေလာက္၊ ႏိုင္သေလာက္ တစ္ႏိုင္ တစ္ပိုင္က စၾကတယ္။ မရွိတာကို လက္မႈိင္ခ်ၿပီး ထိုင္မေနၾကဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ထက္ လုပ္ၾကည့္ၿပီးၿပီလားဆိုတာကို ျပန္ေျဖၾကည့္ပါဆိုတဲ့ စကားကိုၾကားဖူးပါတယ္။ မရွိလို႔ မလုပ္၊ မသိလို႔ မလုပ္၊ မလုပ္လို႔ မရွိ၊ မလုပ္လို႔ မသိနဲ႔ ပတ္ခ်ာလည္ၿပီး ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ခုခုေလးနဲ႔ စလုပ္ ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။
တင္ညြန္႔
Ref : http://www.paperlessclassroom.org/
MAUKKHA