၉၄ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ျမည္းမဟုတ္

ဤေဆာင္းပါးကို ေရးေနခ်ိန္သည္ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရး၏ ``တန္ဖိုးနည္းနည္း´´ ဟုဆိုသည့္ GSM ဖုန္းကို ႏွစ္သိန္းခြဲ၊ သံုးသိန္းဟု ၾကားခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ မတ္လဆန္းတြင္ က်ပ္ႏွစ္သိန္းဟု သတ္မွတ္ကာ ခ်ေပးမည့္အေၾကာင္း ဂ်ာနယ္အခ်ဳိ႕တြင္ ဖတ္ရခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ငါးေထာင္တန္ဖုနု္းႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုအေျဖထြက္မည္ဟု ေစာေစာကပင္ ခန္႔မွန္းမိကာ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ တည္ေဆာက္ဆဲစီမံကိန္းကိုသာ ဆင္းမ္ကတ္ေစ်းႏႈန္းျပန္လည္စဥ္းစားရန္ စာေရးသူ တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ငါးေထာင္တန္ကို ေမွ်ာ္သူေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္ၾကဆဲသာျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ ေၾကးမုံသတင္း စာ၏ စာတည္းရႈေထာင့္ကပါ ပါ၀င္ေရးသားခဲ့သည္ဆိုသျဖင့္ အံ့ၾသစြာ ျပန္လည္ရွာေဖြဖတ္ရႈခဲ့ရေသးသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ ေၾကးမံုစာတည္းကလည္း ၀န္ထမ္းပီပီ ၁၅ သိန္းမွာ မကပ္ႏိုင္၊ ငါးသိန္းႏွင့္လည္း မ၀ယ္ႏိုင္၊ ႏွစ္သိန္းခြဲ၊ သံုးသိန္းဆိုေတာ့လည္း မသက္သာလွေသး၍ ငါးေထာင္ဖုန္းသတင္းထြက္လာေတာ့ ေပ်ာ္ မိသည့္အေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဟုသိရေတာ့ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏိုးသလိုျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္း နတ္သံေႏွာ ရင္း ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ထည့္ေျပာသြားေသးသည္။
သူ႔ပံုျပင္ေလးက အေျခအေနႏွင့္ ထင္ဟပ္မိလြန္း၍ ျပန္လည္တင္ျပပါရေစ ၊ တစ္ခါက ဆပ္ကပ္ ပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္က သူ႔သမီးအပ်ဳိေလးကို ႀကိဳးတန္းေလွ်ာက္နည္းသင္ေပးရာတြင္ ႀကိဳးတန္းေပၚမွ ေခ်ာ္မက်ေစ ရန္ သတိေပးေၾကာင္း၊ `နင္ျပဳတ္က်လို႔ကေတာ့ ေဟာဟိုက ျမည္းနဲ႔ေပးစားပစ္မယ္´ ဟုလည္း ႀကိမ္းေမာင္းေၾကာင္း၊ ထုိစကားကို အမွတ္မဲ့ၾကားသြားေသာ ျမည္းမွာ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ျမက္လည္းမစား၊ ဘယ္မွ လည္းမသြားေတာ့ဘဲ ဆက္ကပ္ပိုင္ရွင္သမီးေလး (ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလး ျဖစ္ပံုရသည္) ႀကိဳးတန္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ေနသည့္အနားမွ မခြာေတာ့ဘဲ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ျပဳတ္က်လာႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ေနေတာ့သည့္အေၾကာင္း ျဖစ္ ပါသည္။
သူေျပာမွပဲ ငါးေထာင္ဖုန္း ေမွ်ာ္မိသူေတြကလည္း ျမည္းေတြျဖစ္ကုန္ၿပီေလာဟုေတြးရင္း ရယ္ေမာ မိပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့၊ ရယ္ေမာဆိုသည့္အတုိင္း ရယ္ရင္းႏွင့္ ေမာမိပါသည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြ ရယ္စရာမျဖစ္ခဲ့ပါ။ မညံ့ခဲ့ၾကပါ။ အခုလို အခ်င္းခ်င္း သေရာ္စရာလည္း မရွိခဲ့ပါ။ တစ္ခါကဆိုလွ်င္ ျမန္မာသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ဦးဦးဖ်ားဖ်ားကိစၥေတြမွာ ထိပ္ဆံုး က ပါႏိုင္ခဲ့သည္။ အသန္႔ရွင္းဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာတို႔၊ ကၽြန္းဆြယ္ပြဲမွာ ဗိုလ္စြဲခဲ့တာတို႔လို လူသိမ်ားတဲ့ကိစၥ ေတြအျပင္ တျခားကိစၥေတြလည္း ရွိခဲ့ပါေသးသည္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံမ်ားရွိ ေလတပ္မေတာ္မ်ားတြင္ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ စပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္မွာ ျမန္မာေလတပ္မေတာ္ပင္ (မယံုမရိွပါႏွင့္၊ ဖဆပလေခတ္ ျမန္မာ့ေလတပ္မေတာ္တြင္ ၿဗိတိန္လုပ္ ဗင္ပိုင္ယာ ဂ်က္ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား စတင္ေရာက္ရွိသံုးစြဲခဲ့စဥ္က ထုိင္းေလတပ္တြင္ ပန္ကာတပ္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားသာ ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဗီယက္နမ္စစ္ေၾကာင့္ ယူအက္စ္ေအႀကီးႏွင့္ အေၾကာင္းဖက္ပါမွ အက္(ဖ္)ဖိုက္ေတြဘာေတြ စရလာ တာျဖစ္သည္)
တစ္ပါတီေခတ္မွာလည္း ရုပ္သံစလြင့္ေတာ့ ဂ်ပန္အကူအညီႏွင့္ ျမန္မာက ေဆးေရာင္စံုကို တစ္ခါ တည္း တန္းလႊင့္ႏိုင္ခဲ့သည္။ စထြင္တဲ့ အေမရိကေတာင္ အျဖဴအမည္းက စခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ တစ္ခါ သန္းေခါင္ စာရင္းဌာနမွာ မီနီကြန္ပ်ဴတာစနစ္ စတင္သံုးစြဲႏိုင္ခဲ့တာလည္း အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ျမန္မာက အေတာ္ေစာခဲ့ သည္။
န၀တေခတ္မွာပင္ ပညာေရးဌာနအတြက္ ပန္းသီးကြန္ပ်ဴတာအလံုးေရ ေထာင္ခ်ီမွာသံုးေတာ့ (used ပင္ျဖစ္ေစကာမူ) ဘယ္ဆိုးလို႔လဲဟု အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေျပာဖူသည္။
သို႔ေသာ္ . . . သို႔ေသာ္
``ဆက္သြယ္ေရး´´ ဟူသည့္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္တမွ် အေရးပါသည့္ က႑တြင္မူ ေရႊျမန္မာတို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေနရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြပင္ ခ်ီခဲ့ၿပီ၊ အထူးသျဖင့္ ကမၻာတြင္ မိုဘိုင္းဆက္သြယ္ေရး စနစ္ တိုးတက္ထြန္းကားလာကတည္းက ျမန္မာတို႔ မ်က္ျခည္ျပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ေလၿပီ။ ယခင္က ျမန္မာထက္ အရာရာ အၿမဲတန္းနိမ့္က်ခဲ့ေသာ အိမ္နီးခ်င္း ႀကီးငယ္မေရြးမွာပင္ တယ္လီဖုန္းသိပ္သည္းဆက လူဦးေရထက္ ၀က္ေက်ာ္ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ျမန္မာေရွ႕က ျဖတ္တက္သြားၾကသည္မွာ ႏွစ္အတန္ၾကာခဲ့ၿပီ။
ဘာေၾကာင့္နည္း အေျဖရွာေသာ္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိႏိုင္သည္မို႔ အားလံုးကို ျပန္ေျပာမေန ခ်င္ေတာ့ပါ။ တစ္ခုေသာအေၾကာင္းရင္းျဖစ္သည့္ ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ အေျခခံအေဆာက္အအံုခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းဆို သည့္အခ်က္ေၾကာင့္ မိုဘိုင္းနက္၀ပ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ေလတုိင္း သံုးစြဲလိုသူမ်ားထံမွ Backbone တည္ေဆာက္ စရိတ္မွအစ အရာရာကို တြက္ခ်က္ရယူသည့္ Business Model ကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့ရာ တရား၀င္ တစ္လုိင္းေဒၚလာ ၂၂၀၀ ေပးခဲ့ရသည့္ ဖုန္းမ်ား၊ က်ပ္ငါးသိန္းမွ ၁၅ သိန္းထိ ေပးခဲ့ရသည့္ ဖုန္းမ်ားသာ ခ်ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ ေရးအေပၚ ျပည္သူေတြ အျမင္ေစာင္းခဲ့သည့္ အေျခစိုက္ခဲ့ရပါသည္ (ထိုကာလ ထိုသို႔ေစ်းျမွင့္ယူခဲ့ရေသာ အျခားႏိုင္ငံမ်ား ယခုေတာ့ တစ္လုိင္းတန္ဖိုး မေျပာပေလာက္ေတာ့)
ျမန္မာျပည္မွာသာ လုိင္းအင္အားတုိးတက္မႈမွာလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ မႏႈိင္းယွဥ္သာ ေလာက္ေအာင္ ေႏွးေကြးခဲ့ၿပီး အစိုးရသစ္တာ၀န္စယူခ်ိန္တြင္ ဆက္သြယ္ေရးသိပ္သည္းဆွာ လူဦးေရ၏ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိလာခဲ့သည္။ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမွ် ကနဦးတပ္ဆင္စရိတ္ ျမင့္မားစြာရယူခဲ့သမွ် Backbone ေတြ လံုေလာက္ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးျခင္းက ဘ၀င္မက်စရာ။
ကမၻာေပၚတြင္ ဆက္သြယ္ေရးသိပ္ဆည္းဆ နည္းပါးလြန္းသည့္ႏိုင္ငံမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ မိုဘုိင္းကနဦး တပ္ဆင္ချမင့္မားလွသည့္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ လြန္ကဲေသာႏိုင္ငံမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို ေလ့လာေတြ႕ရွိ ႏိုင္ပါသည္။ စင္စစ္ ထိုႏိုင္ငံမ်ဳိးလည္း မ်ားမ်ားမက်န္ေတာ့ပါ။ (ေျမာက္ကိုရီးယားတြင္ တစ္ကတ္ေဒၚလာသံုးရာ ေက်ာ္/က်ဴးဘားတြင္ ေဒၚလာ တစ္ရာေက်ာ္) အဆိုပါႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိႈင္းယွဥ္ရန္ပင္ မသင့္ေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေရးအရ ျမန္မာတို႔က မ်ားစြာ ပြင့္လင္း၍ အဆင့္ျမင့္သြားခဲ့ၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အာဆီယံတြင္ Role Model ပင္ ျဖစ္လာမည္ဟု ပင့္သူက ပင့္သည္။
ျမန္မာေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ား ခ်မွတ္ထားသည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မူ၀ါဒမ်ားအရ ဆိုလ်င္လည္း ဆက္သြယ္ေရးက ေတာက္ေလွ်ာက္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ Business Model ႀကီးကို အရင္ဆံုးေျပာင္းလဲရပါမည္။ သို႔ေသာ္ ထုိကိစၥအတြက္ လႊတ္ေတာ္ထိ တင္စရာမလိုပါ။ ဥပေဒသစ္သာလႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ရပါမည္။
လက္ရွိ Business Model အရ ROI (Return On Investment) မွာ တစ္ႏွစ္အတြင္း ဆင္းမ္ကတ္ ေရာင္းခႏွင့္ပင္ အရင္းေက်ရံုမက ရာခိုင္ႏႈန္းႀကီးႀကီး ခ်က္ခ်င္းျမတ္စြန္းေအာင္ရည္မွန္းထားသည့္ အလားျဖစ္ရာ ထုိ အခ်က္ကိုပင္ ေ၀ဖန္သူမ်ားက ေထာက္ျပလိုရင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္ငင္းပဲ ဆင္းမ္ကတ္အလကားနီးနီး မေပးရ ေကာင္းလားဟု မည္သူကမွ် အျပစ္မေျပာပါ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထုိက္ေသာ၊ အမ်ားျပည္သူ အမွန္တကယ္ကုန္ က်ခံႏိုင္ေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖစ္ပါမွ အေထြေထြရည္မွန္းခ်က္မ်ား အထုိက္အေလ်ာက္ ေပါက္ေျမာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ထုိ႔အတြက္ ROI (Return On Investment) ကို တစ္ႏွစ္အစား ႏိုင္ငံတကာနည္းတူ သံုးႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ စသျဖင့္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္လိုက္ပါလွ်င္ Initial Price ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္လွ်င္ က်ပ္ငါးေသာင္း (သို႔) က်ပ္ ငါးေထာင္အထိပင္ ေလွ်ာ့ခ်ကာ ေျပာခ (Air Time) မ်ားႏွင့္ေပါင္း၍ ထုိႏွစ္မ်ားအတြင္း အရင္းအျမတ္ ျပန္လည္ ရယူႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဥပေဒမျပင္ခင္မွာပင္ လုပ္ေဆာင္ခေပးႏိုင္ပါသည္။ အကယ္၍ ကုမဏီမ်ားက ေပးသြင္းရေသာ အခြန္အခမ်ားက မ်ားေနသည္ဆိုပါလ်င္လည္း ပို႔ကုန္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားနည္းတူ အခြန္ေလွ်ာ့ခ်ေပး ရန္ အခက္အခဲရိွမည္မထင္ပါ။
ဥပေဒက ခံေနလို႔ဆိုကာ ဥပေဒအသစ္ဆြဲၿပီးသည္အထိ စနစ္ေဟာင္းအတုိင္း လူတစ္စုသာအက်ဳိးရွိၿပီး လူ အမ်ားစုက ဆက္ဖိစီးခံေနရမည့္အျဖစ္မ်ဳိး မရွိသင့္ေတာ့ပါ။ တိုင္းျပည္မ်က္ႏွာငယ္စရာကိစၥေတြထဲက တစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ရက္၊ တစ္လေစာျဖစ္ထြန္းလာတာမ်ဳိး မရွိသင့္ေပဘူးလား။
ယခုမူ ငါးေထာင္ဖုန္းဂယက္အျပင္ ေျပာသူေတြလည္းေျပာလြန္း၍ ေနာက္ဆံုးေလွ်ာ့ခ်ေပးလိုက္ပံုရ သည့္ က်ပ္ႏွစ္သိန္းႏွင့္ ဆင္းမ္ကတ္ ေလးသန္းေရာင္းခ်ေပးမည္ဆိုေတာ့လည္း တြက္ၾကည့္ၾကပါ။ ေျပာခမပါ က်ပ္ ဘီလီယံရွစ္ရာကိုေတာ့ တစ္ႏွစ္အတြင္း မျဖစ္မေနျပန္ရွာမည့္သေဘာ၊ ပုဂၢလိကတုိ႔ အရင္းက က်ပ္ဘီလီယံငါးရာ ျဖစ္ရာ ဆင္းမ္ကတ္ေလးသန္းမွာပင္ အျမတ္က က်ပ္သံုးဘီလီယံျဖစ္ၿပီး ဌာနႏွင့္ ပုဂၢလိက မည္သို႔မည္ပံု အျမတ္ခြဲေ၀ၾကမည္ ယေန႔တိုင္ အမ်ားျပည္သူ မသိရပါ။ (သမၼတႀကီးကေတာ့ အားလံုးပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရမည္ ဟု လမ္းညႊန္ထားပါသည္)
ဆက္သြယ္ေရး တာ၀န္ရွိသူတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒသစ္ေရးဆြဲထားၿပီးျဖစ္၍ လႊတ္ ေတာ္တြင္ တင္ျပရဦးမည္၊ ထုိဥပေဒအတည္ျဖစ္လွ်င္ေတာ့ ထပ္မံ၍ Mobile Operator ေတြ အၿပိဳင္ေပၚေပါက္လာ ႏိုင္ၿပီး ေနာင္ေတာ့ ေစ်းထပ္က်ႏိုင္သြားႏိုင္သည္ဟု ဆိုကာ လက္ရွိဖုန္းေလးသန္းကို တစ္ႏွစ္အတြင္း ကုမဏီ ၂၃ ခုမွ တစ္ကတ္ အနည္းဆံုး ႏွစ္သိန္းႏွင့္ အျမန္ေရာင္းခ်ႏိုင္ေအာင္သာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္မည့္အသြင္ ျမင္ေတြ႕ရပါ သည္။
ဌာနဆိုင္ရာစီမံကိန္းအရပင္ ဤေစ်းႏွင့္ ေရာင္းေနလွ်င္ ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒအသစ္ေပၚေပါက္လာၿပီး Mobile Operatorမ်ား အၿပိဳင္ေပၚေပါက္လာလ်င္လည္း သူတုိ႔ခ်င္းညိႇၿပီး ဌာနကသတ္မွတ္ခဲ့ေသာေစ်းထက္ အနည္းငယ္သာေလ်ာ့ ခ်ေရာင္း၊ မလႊဲသာမွ ေစ်းအနည္းငယ္ထပ္ခ် ထိုနည္းဗ်ဴ ဟာပင္ ဆက္က်င့္သံုးေနဖို႔ နမူနာဆုိးျဖစ္ေနႏိုင္သည္၊ ထုိအတုိင္းသာဆို ေနာင္ငါးႏွစ္ႏွင့္လည္း ဖုန္းတစ္ကတ္ က်ပ္ငါးေထာင္ႏွင့္ မရႏိုင္။
အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္တစ္ခုမွာ ဝန္ထမ္းမ်ားလစာႏႈန္းထားတုိးျမႇင့္ေရးသည္ ယခုဘတ္ ဂ်က္ႏွစ္အတြင္း မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ၂ဝ၁၃/ ၂ဝ၁၄ ဘတ္ဂ်က္တြင္မူ မျဖစ္မေနလုပ္ေပးရဦးမည္ဟု သိရေပရာ တစ္ႏွစ္အတြင္း တိုင္းျပည္၏ ထုတ္လုပ္မႈ (National Productity) သိသာစြာတုိးတက္လာရန္ အလြန္ လုိအပ္လာေပၿပီဟု ဆိုၾကျပန္ပါသည္။
တုိင္းျပည္ထုတ္လုပ္မႈတိုးတက္ရန္/ ဂ်ီဒီပီျမင့္မား ရန္ဆုိသည့္ ရည္မွန္းခက္မ်ားအတြက္ ဆက္သြယ္မႈအလ်င္ အျမန္တိုးတက္ေရး၊ ဖုန္းသိပ္သည္းဆပိုမိုျမင့္မားေရးဟူ ေသာ အခ်က္မွာ အေရးပါလွေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ သည္မွာ မျငင္းႏိုင္ေပ။
ယခုအခါတိုင္းျပည္လူဦးေရ၏ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေသာ ေတာင္သူလယ္သမားအမ်ားစုႀကီး၏ စီးပြားေရး ဘဝ အေျခအေနမွာ ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ သီးႏွံေပါက္ ေစ်းေလ်ာ့က်ျခင္းႏွင့္ အျခားအေထြေထြမျပည့့္စံုမႈမ်ား ေၾကာင့္ လြန္စြာခက္ခဲပင္ပန္းေနဆဲျဖစ္ပါသည္၊ ဒီအေျခ အေနမွာ တန္ဘိုးနည္းဖုန္းဟုဆုိၿပီး ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ က်ပ္ ၂ သိန္းႏွင့္ ေရာင္းရန္သင့္ေတာ္ေသး၏ေလာ၊
ၿမိဳ႕ျပလူတန္းစားအမ်ားစုအတြက္လည္း သမၼတႀကီး Washington Post ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္က စကားအရပင္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း လြန္စြာနည္းပါးေနဆဲျဖစ္ရာ က်ပ္ ၂ သိန္း/၂ သိန္းခြဲခန္႔ႏွင့္ ေရာင္းမည့္ဖုန္းကုိ ဝယ္ယူ သံုးစြဲႏိုင္မည့္ဦးေရမွာ အကန္႔အသတ္တစ္ခုအတြင္းသာ ရွိပါလိမ့္မည္၊ ထိုေစ်းႏွင့္ တစ္ႏွစ္အတြင္းကတ္ေလးသန္း သန္း (သိန္း ၄ဝ) မကုန္လ်င္ ေနာင္မွတစ္ထစ္ေလ်ာ့ သင့္ေလ်ာ့မည္ဟု စဥ္စားထားသလားေတြးစရာ၊
တစ္ခါက ရွစ္ေပစေလာင္း တ႐ုတ္လိုင္းတစ္လုိင္း တြင္ တ႐ုတ္စစ္တပ္မွ အနိမ့္ဆံုးတပ္သားေလးမ်ား အား လပ္ခ်ိန္ ဘားတိုက္အျပင္ဘက္ဝယ္ မုိဘုိင္းဖုန္းေလးမ်ား ကိုယ္စီႏွင့္ ဖုန္းေျပာသူ၊ စာတုိေရးသူေရး၊ ဂိမ့္ေဆာ့သူေဆာ့ ႏွင့္ အပန္းေျဖေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ဖူးသည္၊
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္သားေလးေတြေကာ ထိုအခြင့္ အေရးမ်ဳိးမရွိသင့္ေပဖူးလား၊ အရပ္ဘက္ဝန္ထမ္းေတြေကာ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြေကာ၊ ေတာင္သူလယ္သမား၊ အလုပ္သမားအားလံုး....အားလံုး လြယ္ကူသက္သာစြာ ဆက္သြယ္ႏိုင္ျခင္းဟူသည့္ အက်ဳိးေက်းဇူးကို ဒီ့ထက္ပို ၿပီး ေနာက္က်မခံစားသင့္ေတာ့ပါ။ လစာေတြမတုိးႏိုင္ခင္ သူတုိ႔တတ္ႏိုင္သည့္ ေစ်းႏႈန္းေလးႏွင့္ ဖုန္းသံုးခြင့္ရလ်င္ ရရွိမည့္ လူမႈေရး/ စီးပြားေရးအက်ဳိးေက်းဇူးမ်ား ခန္႔မွန္း ၍ ရႏိုင္မည္မထင္ပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဥပေဒေတြ ျပင္တာလည္းျပင္ပါ၊ Business Model ေနာင္က်မွ ျပင္ခ်င္လည္းျပင္ပါ၊ Operator ေတြ ေနာင္မွ အၿပိဳင္လုပ္ခြင့္ေပခ်င္လည္းေပးပါ၊ လတ္တေလာမွာကိုပဲ (ပညာရွင္အသံုးအႏႈန္းအရ) ROI (Return On Investment) ဆုိတာကုိ တစ္ႏွစ္အစားသံုး ႏွစ္လုိ႔ေျပာင္းလဲေဖာ္ေဆာင္ေပး႐ံုႏွင့္ အားလံုးအဆင္ေျပ သြားႏိုင္တာမို႔..၊
ဟုတ္ကဲ့၊ ဖုန္းမသံုးႏိုင္ၾကေသးတဲ့ ၉၄ ရာခုိင္ႏႈန္း ေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၊ ဆပ္ကပ္ထဲက ျမည္းမ်ားမျဖစ္ ၾကပါေစနဲ႔လား။ ။

 Messenger News Journal