ဒီကေန႔ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၃ ႏွစ္ေက်ာ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သမွ် ပဲ့တင္သံေတြ ျပန္ထြက္လာတဲ့ေန႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သမွ် ေကာက္ပင္စိမ္းေတြ သိမ္းတဲ့ေန႔ပါ။ ေလာကဓမၼတာအရေျပာရင္ ထုိက္တန္တဲ့ တုံ႔ျပန္မႈနဲ႔ ရလဒ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ရတဲ့ေန႔ပါ။
ဆိုလိုတာကေတာ့ ခုလို သတင္းမီဒီယာသမားေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ေနတဲ့ ဓာတ္ပံုမီးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရပ္ၿပီးေတာ့ စကား ေျပာႏုိင္တယ္ဆိုတာ လမ္းမေပၚမွာ ကစဥ့္ကလ်ားနဲ႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ပိုင္ရွင္ေတြ၊ လူမသိ သူမသိဘဝနဲ႔ အသက္စြန္႔သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းမ်ားစြာကို ခ်ေပးခဲ့ရၿပီးေတာ့ ဒီေလာကကို စြန္႔လႊတ္သြားရသူေတြ၊ ေက်ာင္းသူျပည္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္စား ကြၽန္ေတာ္တို႔ မတ္တပ္ရပ္ေန ႏိုင္ေသးတ့ဲအခ်ိန္။ ဒီေန႔၊ ဒီအခ်ိန္လို အခင္းအက်င္းမ်ဳိးမွာ အခု သတင္းေလာကမွာေရာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးေလာကမွာေရာ ေရပန္းစားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြရွိပါတယ္။
အဲဒါက ဘာလဲဆိုတာ့ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကို ဘယ္လိုသံုးသပ္လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရတစ္ဝက္ရွိတာကို ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ ေတာ္ေတာ္ကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရပါတယ္။ အေကာင္းျမင္သလား၊ အဆိုး ျမင္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရတစ္ဝက္ - အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ လက္ရွိ ပကတိႏိုင္ငံေရးအေျခအေန ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုေတာ့ '' တစ္ဝက္ႀကီး မ်ားေတာင္လို႔လည္း အေကာင္းမျမင္ပါဘူး။ တစ္ဝက္တည္း နည္းလိုက္တာလို႔လည္း အဆိုးအျမင္ပါဘူး'' တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေရရွိမွ အသက္ ရွင္မယ့္ ငါးလိုပဲ။ ငါးေတြအတြက္ကေတာ့ တစ္ဝက္ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး၊ အသက္ကိစၥပါ။ ေရမ်ားဖို႔လိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း သတင္းသမားေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြ သိပါလိမ့္မယ္။ ၂၃ ႏွစ္တာ ေပးဆပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ရလာတဲ့အသီးအပြင့္ေတြအျဖစ္ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကဖို႔ သတင္းမီဒီယာသမားေတြ တာဝန္ကိုထမ္းေနၾကတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရလာသမွ်ကေတာ့ ျပည္တြင္းသတင္း ငတ္မႈဆိုတဲ့ ျပႆနာမွာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုဆိုပါေတာ့၊ ၂ဝဝ၈၊ ၂ဝ၁ဝ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ သတင္းမီဒီယာေတြရဲ႕ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းက ဘက္ တစ္ဘက္ တည္းကိုပဲ တင္ျပရပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ မတူကြဲျပားျခားနားတဲ့ အျမင္ေတြ၊ အေတြးေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ မရတဲ့အခါမွာ တစ္ဖက္သတ္ေဖာ္ျပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကပဲ အမွန္တရားဆိုတာ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာင္းမယ္ဗ်ာ။
ဒီကေန႔ သတင္းသမားေတြအားလံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆႏၵကို နားလည္ၾကမယ္ထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အတူတူ အဲဒီအေျပာင္းအလဲကို လိုက္ပါႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ရည္ရြယ္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ဒီကေန႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ရတာပါပဲ။ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္အျဖစ္ ပါသလို၊ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ အေတြးမ်ဳိးနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေလာက ထပ္တက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေပးဆပ္ထားရတာေတြ၊ အဲဒီလို တစ္ဖက္သတ္ အျမင္ေတြ ေဖာ္ျပလို႔ မႀကိဳက္တာေတြကို မိမိနဲ႔ သေဘာမက်တာေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ပါဘူး။ သေဘာထားေတြ၊ အယူအဆေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး တင္ျပႏိုင္ၾကပါေစ ဆိုတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ဳိးကို စာေပေလာကသမားေတြ ထပ္ၿပီး ေျခလွမ္းလွမ္းၾကဖို႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေရးၾက ထည့္ၾကဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တိုက္တြန္းပါရေစ။
တခ်ဳိ႕က ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုစၿပီးေတာ့ ၈၈ ဘာလဲ၊ ၈၈ ဘယ္လဲ ေမးခြန္းေတြ ရွိပါတယ္။ ၁၉၈၈ အားလုံးသိခဲ့တဲ့ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးမွာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ မ်ဳိး ဆက္အားလုံးဟာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြပါ။ အဲဒီ မ်ဳိးဆက္ ေတြဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီး ၿပီးတဲ့အခါမွာ နယ္ပယ္အသီးသီးကုိ စိမ့္ၿပီး ျဖာၿပီး ဝင္ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီအခ်က္ အေရးႀကီးပါတယ္။ စီးပြားေရးေလာက၊ အႏုပညာ ေလာက၊ သတင္းမီဒီယာ၊ ႏုိင္ငံေရး သီးသီးသန္႔သန္႔လုပ္မယ့္ ေလာက၊ ဒီလိုပဲ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးကို သယ္ပိုးမယ့္ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ၊ ပရဟိတေလာက ေတြထဲကို ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဝန္ထမ္းေလာကေတြအထိ ေရာက္ပါတယ္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးကို အင္နဲ႔ အားနဲ႔ ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ အဲဒီမ်ဳိးဆက္ရဲ႕ အသီးသီးေသာ အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ ေနာက္ဆုံး လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအင္အားစုေတြရဲ႕ စိတ္ေတြ အဲဒီတုန္းက လူငယ္ေတြ ၈၈ ရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြပါ။ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ဧရာဝတီဆိုတဲ့ ပင္မေသြးေၾကာႀကီးထဲကလို တဆတ္ဆတ္ ခုန္ေနၾကတုန္းပါ။
ဒီေန႔ သတင္းသမားေတြေရွ႕မွာ ရပ္ရတဲ့ ၈၈ ေတြဟာ ဘာလဲ ဆိုေတာ့၊ မၾကာမီကမွ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကေန ျပန္လာၾကတဲ့ ၈၈ ေတြပါ။ ဒါျဖင့္ရင္ ၈၈ ေတြ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ ေမးခြန္းရွိပါတယ္။ အရွင္းဆံုး ေျပာရရင္ေတာ့ သမိုင္းမွာ ၈၈ ၿပီးေတာ့မွ နယ္ပယ္အသီးသီးကို ျဖန္႔က်က္သြား သလိုပဲ။ အခု ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး ပန္းပဲဖိုေတြထဲမွာ တစ္ႀကိမ္နဲ႔ အားမရ ႏွစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္နဲ႔ အားမရ သံုးႀကိမ္ဆိုသလို၊ သံေကာင္း မွန္ရင္ မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ ထပ္ၿပီး အတုိက္ခံ၊ ေပမွာ ထပ္ၿပီး အထုခံတဲ့ ဓားေတြအျဖစ္ ေလာကႀကီးထဲ ျပန္ေရာက္ လာတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ၈၈ ေတြက ဘာဆက္လုပ္မွာ လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ရွိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ ျပန္ၿပီး လက္တြဲၾကဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔နယ္ပယ္ အသီးသီးကို ထပ္မံ ျဖန္႔က်က္ၿပီးေတာ့ အမ်ားအက်ဳိး၊ တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ ေလာကပါလတရား သံုးပါး ထြန္းကားဖို႔အေရးကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္သြားမွာပါလို႔။ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အရာရာတုိင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ၾကားေနရမယ္၊ ဘက္မလိုက္ရဘူးဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ အယူအဆေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ခ်င္မွန္ပါလိမ့္မယ္။ High Light အေနနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေလာကပါလတရား သံုးပါးျဖစ္တဲ့ တရားမွ်တေရး၊ လြတ္လပ္ျခင္း တန္းတူညီမွ်ျခင္း ဆိုတဲ့ အခ်က္ သံုးပါးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ေလာကပါလ တရားသံုးပါးကို တည္ေထာင္သူေတြနဲ႔ ဖ်က္ဆီးသူေတြၾကားမွာေတာ့ ဘက္မလိုက္ဘဲ မေနႏိုင္ ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေလာကပါလ တရားသံုးပါး တည္ေထာင္သူဘက္ကေန ျပတ္ျပတ္သားသား ဘက္လုိက္ရမွာ။ အဲဒါေလးကို အသိေပးပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း အားလံုး ကိုယ္စားေျပာခဲ့ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လိုသူေတြနဲ႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။
ဒါ ေနာက္ဆံုးစကားပါ။ ၂၃ ႏွစ္တာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေပးဆပ္မႈရဲ႕ ေနာက္ဘဝမ်ားစြာ အသက္မ်ားစြာ စေတးၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို ျငင္းပယ္လို႔မရတဲ့ ပကတိ မ်က္ေမွာက္တရားအျဖစ္ ေနာက္ဆံုး လက္ရွိအစိုးရကိုယ္တုိင္ လက္ခံထားပါၿပီ။ အဲဒါ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲ၊ လူထုေအာင္ပြဲဆိုတာကို ေအာင္စိတ္နဲ႔ မွတ္ပါ။ အဲဒီအတြက္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္လိုသူေတြနဲ႔ အေဟာင္းအေဆြးႀကီးျဖစ္တဲ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္ျခင္း၊ အခြင့္ထူးခံျခင္း ဆိုတဲ့ အေဟာင္းႀကီးကို ဖက္တြယ္ထားခ်င္တဲ့ သူေတြကေတ့ ေနရာတကာမွာ ရွိဦးမွာပါပဲ။ လြန္ဆြဲပြဲတစ္ခုလိုပါ။ လြန္ႀကိဳးႏွစ္ဖက္ပဲရွိပါတယ္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ အင္အားစုေတြ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔က တစ္ဖက္၊ အေျပာင္းအလဲကို ျငင္းဆန္ၿပီးေတာ့ အေဟာင္းထဲ မွာပဲ ေနမယ္ဆိုသူေတြက တစ္ဖက္ အဲဒီ လြန္ဆြဲပြဲမွာလည္း ၈၈ က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္လိုသူမ်ားဘက္ကပဲ လြန္ဝင္ဆြဲဦးမွာဆိုတာကို ရွင္းရွင္ လင္းလင္း ကတိေပး ထားပါတယ္။
အဆံုးသတ္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ၈၈ ေတြ အခုလို ရပ္ၿပီး စကားေျပာရတဲ့ ကာလ။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေရွးေဟာင္းမာယာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ျပကၡဒိန္အရ ကမၻာ ပ်က္မယ့္ႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြၽန္ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကမၻာပ်က္မယ့္ႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံသစ္ ျပန္တည္ရမယ့္ဘဝဆိုေတာ့၊ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူေတြ အမ်ားစုက တစ္ကယ္တမ္းသာ ဦးညြတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာပ်က္မယ့္ေန႔မွာ ႏုိင္ငံသစ္ တည္ေဆာက္႐ံုတင္ မကဘူး။ ကမၻာသစ္ပါ တည္လို႔ရမယ္ဆိုတာ ယံုပါတယ္လို႔ ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္စကားကို အဆံုးသတ္ခ်င္ပါတယ္။
မင္းကိုႏုိင္
ေမာကၡ ပညာေရး မဂၢဇင္းမွ
No comments:
Post a Comment