ဓမၼေစတီ ေခါင္ေလာင္းႀကီးကို အစိုးရကသာ ဦးစီး၍ ဆယ္ယူေစလို

UMFCCI တြင္ က်င္းပေသာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းဆိုင္ရာ စာတမ္းဖတ္ပြဲတြင္ တျခား နာမည္ေက်ာ္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားႏွင့္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ အေလးခ်ိန္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ ျပေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)

ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀ ေက်ာ္ၾကာ ေရထဲတြင္ နစ္ျမွဳပ္ေနသည္ဆိုေသာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြ ဆယ္ယူရန္ ႀကိဳပမ္းရာတြင္ ပုဂၢိဳလ္တဦးတေယာက္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ၏ တိုက္႐ိုက္ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေစလိုေၾကာင္း မြန္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔က တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
ႏိုဝင္ဘာလ ၉  ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရွိ ျမန္မာဂ်ာနယ္လစ္ကြန္ရက္ ႐ံုးခန္းတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ဓမၼေစတီ မြန္ ေခါင္းေလာင္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မြန္အမ်ိဳးသားတို႔၏ သေဘာထား သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ အထက္ပါအတိုင္း တိုက္တြန္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ေငြေၾကးအကုန္က်ခံ ဆယ္ယူမည္ဟု ေဇကမာၻကုမၸဏီပုိင္ရွင္၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးခင္ေရႊက ေျပာဆိုေၾကာင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚၿပီးေနာက္ မြန္အဖြဲ႔က ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို  ဦးေဆာင္ေပးရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန၊ သမုိင္းသုေတသန ဦးစီးဌာနႏွင့္ စင္ကာပူ အေျခစိုက္ SD Mark International LLP ကုမၸဏီတုိ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ခ်က္ထရီယမ္ဟုိတယ္၌ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ဆယ္ယူမႈဆုိင္ရာ အလုပ္႐ုံေဆြးေႏြးပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆယ္ယူမည့္ ကုန္က်စရိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဆိုပါ စင္ကာပူကုမၸဏီကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ မျပဳေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။
မြန္အမ်ိဳးသားတို႔၏ သေဘာထား သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို အစိုးရကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ တူးေဖာ္ရန္ႏွင့္ ယင္းေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ မူလပိုင္ရွင္မွာ မြန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၿပီး မြန္မ်ား၏ ေရွးေဟာင္း သမိုင္း၀င္ အေမြအႏွစ္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ တိုက္တြန္း ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။

ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ဆယ္ယူရာတြင္ တဦးတေယာက္၏ သေဘာဆႏၵျဖင့္ ဆယ္ယူေသာ ကိစၥမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘဲ အမ်ားပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိေသာ ပံုစံမ်ိဳးသာ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္သည္ လူတိုင္း၊ တိုင္းရင္းသား အားလံုးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ တစံုတဦး၏ ၾသဇာလႊမ္းမိိုးမႈျဖင့္ ဆယ္ယူၿပီး သမိုင္းသေကၤတ၊ လကၡဏာမ်ား ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္မည္ကို စိုးရိမ္ေၾကာင္း မြန္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႕မွ အၿငိမ္းစား ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး ဦးႏိုင္ရဲေဇာ္က ေျပာသည္။
“ဒီဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားတာက ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ဆယ္ယူေရးမွာ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အကုန္က်ခံမယ္ ဆိုၿပီး ေျပာတယ္ဆိုေတာ့ ငါလုပ္မယ္၊ က်န္တဲ့သူေတြ မလိုဘူးဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီလိုဆို က်ေနာ္တို႔ ပါ၀င္ခ်င္တဲ့ ေစတနာ ဘယ္နားသြားထားမလဲ။ ဒီကထိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က သကၤန္းတစံု ၀င္လႉခ်င္တယ္ဆိုရင္ မရဘူး၊ ဘယ္သူမွ ၀င္လႉခြင့္မရွိတဲ့ ကထိန္မ်ိဳး ျဖစ္မသြားဘူးလား” ဟုု ဦးႏိုင္ရဲေဇာ္က ေမးခြန္းထုတ္သည္။
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ဦးေဆာင္ဆယ္ယူေပးရန္ လႊတ္ေတာ္တြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ေသာ္လည္း အစိုးရက တာ၀န္ယူ ဆယ္ယူေပးမည္ဟု ကတိမျပဳခဲ့ဘဲ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္သာ ေျဖၾကားေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈ ၀န္ႀကီးဌာနက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ဆယ္ယူေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစည္းေ၀းတခါ ထုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သည့္ထူးျခားမႈမွ မရွိခဲ့ေၾကာင္း မြန္ျပည္နယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာ ဗညာေအာင္မိုးက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔ လႊတ္ေတာ္မွာ တင္ျပတယ္။ ေတာင္းဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေရမရာနဲ႔ အဲဒီလိုလည္း ေျဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ပိတ္သြားတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တကယ္ လုပ္မလိုလိုနဲ႔ အစည္းအေ၀း တခါထိုင္တယ္။ ေနာက္မထိုင္ေတာ့ဘူး” ဟု ေဒါက္တာ ဗညာေအာင္မိုးက ဆက္ေျပာသည္။
မြန္တို႔၏ ေရွ႕ေဟာင္း အေမြအႏွစ္လက္ရာ၊ သမိုင္းေၾကာင္း ၊ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကို မြန္တုိင္းရင္းသားတို႔၏ အေမြအႏွစ္အတိုင္း ေဖာ္ျပေပးရန္ ေတာင္းပန္လိုေၾကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ သီးျခား မရပ္တည္ႏိုင္ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ သီးျခား လကၡဏာရပ္မ်ားကို ပယ္ဖ်က္ေမ့ေပ်ာက္ထား၍ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း မြန္းအမ်ိဳးသားမ်ားက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔က ဓမၼေစတီ မြန္ေခါင္းေလာင္းလို႔ ေခၚေ၀ၚေစခ်င္ပါတယ္။ မြန္ဘုရင္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးရဲ႕ လႉဒါန္းခဲ့ေသာ ေခါင္းေလာင္းလို႔ ေျပာရင္လည္း လက္ခံပါတယ္။ အခုက က်ေနာ္တို႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ အႏုပညာေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းလက္ရာေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကို လုယူတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္” ဟု ဦးႏိုင္ရဲေဇာ္က ဆိုသည္။
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္ႀကီးမွာ မြန္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေနျခင္းမွာ ယင္းေခါင္းေလာင္းႀကီးကို မြန္ျပည္နယ္ကို ျပန္သယ္သြားလို၍ မဟုတ္ဘဲ အသိအမွတ္ ျပဳေစလို၍သာ ျဖစ္ေၾကာင္း မြန္စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ သူေတသန အသင္းမွ ဦးႏိုင္ဇာႏိုင္က ေျပာဆိုသည္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြတူးေဖာ္စဥ္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ေဂါပကအဖြဲ႔ႏွင့္ ျပႆနာတခု တက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရွာေဖြမႈကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရသူ ေဒၚခင္ေအးသိန္းက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ “ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ကားတစီးေပးတယ္။ တပ္က တပ္သားႏွစ္ေယာက္ ေပးတယ္။ ဧရာ၀တီ ေရတပ္ဌာနခ်ဳပ္က သေဘာၤတစီး ေပးပါတယ္။ က်န္တာက က်မေငြနဲ႔ပဲ။ အားလံုးေပါင္း လူ ၂၁ ေယာက္နဲ႔ ကိုယ့္ေငြကိုယ္စိုက္ၿပီး ရွာခဲ့တာပါ” ဟု ဆိုသည္။
ယခု သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ မတိုုင္မီ မြန္းလြဲပိုင္းကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ UMFCCI ႐ံုးတြင္ ေမာင္ျမင့္သူ (တမၸဝတီ) ကလည္း ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စာတမ္းတေစာင္ ဖတ္ၾကားတင္ျပခဲ့သည္။ ယင္းစာတမ္းတြင္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး အမွန္တကယ္ လႉခဲ့သလား၊ ေရတြင္ ျမွဳပ္ခဲ့သည္မွာ တကယ္လား၊ အေလးခ်ိန္ ေဖာ္ျပခ်က္ႏွင့္ တြက္ခ်က္ပံု ကြဲလြဲမႈ၊ ေခါင္းေလာင္း၏ အေလးခ်ိန္ တြက္ခ်က္မႈ စသည့္ အခ်က္မ်ား ပါဝင္သည္။
“အခု စာတမ္းဖတ္တာကလည္း ဓမၼေစတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားေပ်ာ့သြားေအာင္၊ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ စာတမ္းဖတ္တယ္ဆိုတာ တစံုတခုကို သုေတသန ေသခ်ာျပဳၿပီး အေထာက္အထားနဲ႔ ရွင္းျပရမွာ။ အခု ျပႆနာေတြက အစိုးရက တာ၀န္အျပည့္မယူလို႔ ျဖစ္ေနတာ။ အခုက နတ္ေတြေမး၊ ေဗဒင္ေတြေမးနဲ႔။ မယံုရဘူးလို႔ က်ေနာ္မေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိပၸံနည္းက် လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ဘယ္သူတာ၀န္ယူရမလဲ ဆိုေတာ့ အစိုးရက တာ၀န္ယူရမယ္” ဟု ဦးႏိုင္ဇာႏိုင္က ေျပာသည္။
၁၆ ရာစုတြင္ ေပၚတူဂီ လူမ်ဳိး ဒီဗရစ္တို ေခၚ ငဇင္ကာက ေရႊတိဂံု ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚမွ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို အဓမၼ ယူေဆာင္သြားၿပီးေနာက္ ေဖာင္ျဖင့္ သယ္ယူရန္ ႀကိဳးစားစဥ္ ရန္ကုန္ျမစ္၊ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပဲခူးျမစ္ သံုးခုဆံုရာအရပ္တြင္ နစ္ျမွဳပ္ခဲ့ေၾကာင့္ ေႏွာင္းပိုင္း သမိုင္းမွတ္တမ္း တခ်ိဳ႕တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဧရာ၀တီ