ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဘာေျပာရဲမွာလဲ -၆....(အၾကည္ေတာ္)

 

“ကြၽန္မတုိ႔ ဖြင့္ တဲ့က်ဴရွင္လည္း မတက္”

“ကြၽန္မတုိ႔ေရာင္းတဲ့ မုန္႔လည္း ဝယ္မစား”

“ရွင္တုိ႔ကေလးရဲ႕ ပညာေရးကြၽန္မ ရင္ေလး တယ္”

ေက်ာင္းစအပ္တုန္းက ေကာင္း ၿပီေကာင္းလ်က္နဲ႔ စားပြဲခုံ တစ္ခုံ ရန္ပုံေငြ တခ်ိဳ႕ ရွင္တုိ႔လွဴလုိ႔ ကြၽန္မက ကေလးေရွ႕ေရး အတြက္ (A)ခန္း မွာ ထားခဲ့တယ္။

အခုေတာ့ ရွင့္ကေလးက ကြၽန္ မတုိ႔ က်ဴရွင္လည္း မတက္၊ ေက်ာင္းမွာ ကြၽန္မတုိ႔ ေရာင္းတဲ့မုန္႔လည္း ဝယ္မစားေတာ့ ကြၽန္မရွင့္ ကေလး ရဲ႕ ပညာေရးကုိ ရင္ေလးတယ္။

အခုေတာ့ ေက်ာင္းစည္းကမ္း မလုိက္နာလို႕ (S) ခန္း ကုိ ပုိ႔ရမယ္။

(S) ခန္းက အတန္းက် နဲ႔ ႏွစ္ ႀကိမ္ သမား လူဆုိးေလးေတြေရာထား တာ။ သူ႕ ထုိက္နဲ႔ သူ႕ကံေပါ့ ရွင္။

ကြၽန္မတုိ႔ က်ဴရွင္ ဆုိတာေက်ာင္း နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာမုိ႔ ပညာေရးမွာ စိတ္ခ်ရတယ္။ က်ဴရွင္ တက္သူတုိင္း စာေမးပြဲေအာင္ဖုိ႔ ေသခ်ာတယ္။ တျခား က်ဴရွင္ ဆုိတာ နာမည္ပဲ ရွိ တယ္။ သင္႐ုိးေတြက မမွန္၊ လက္ ေရးလက္သား ကအစ မသပ္ ရပ္၊ ဘယ္လုိ စာေမးပြဲေအာင္ မွာလဲ။ သင္တာခ်င္းတူေတာင္ ေစတနာ ကြာတယ္။

“ရွင့္ကေလးပညာေရး ရင္ေလး မိရဲ႕”

ကြၽန္မ ဒီကေလးကုိ ႏွစ္ဝက္ ပညာေရးမွ မိဘေတြကုိ ေခါင္မုိးလွဴ ခုိင္းၿပီး မိဘ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ကေလးရဲ႕ ထူးခြၽန္ဆု တက္ေပးခုိင္းဖုိ႔ အထိေတာင္ ရည္ရြယ္ခဲ့တာ။ ဒီကေလးက စာေတာ္တယ္ေပါ့။ အခုေတာ့…

“ရွင္ကေလးရဲ႕ ပညာေရး ကြၽန္မ ရင္ေလးတယ္ရွင္”

လူႀကီးေတြကေတာ့ ေျပာပါရဲ႕ ေက်ာင္းပညာေရး အတြက္ အစစ၊ အရာရာ ကူညီေထာက္ပံ့မယ္ ဆုိ တာ။ ဒါကေတာ့ ေျပာတာေျပာ တာပဲေပါ့ ရွင္ရယ္။ ေက်ာင္းရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ အားလုံးကုိေတာ့ သူတုိ႔ ဘယ္လုိကူညီပါ့မလဲ။

 ေက်ာင္း စာအုပ္ေလး၊ ခဲတံ၊ ေဘာပင္ေလး ေထာက္ပံ့႐ုံ နဲ႔ၿပီးတာမွ မဟုတ္တာ။ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူ ေသာက္ဖုိ႔ ေသာက္ ေရသန္႔က အစ၊ မုိး ယုုိေနတဲ့ ေက်ာင္း ေခါင္မုိး၊ ႏြားေတြဝင္မွာ စုိးလုိ႔ ထုိးထားတဲ့ ၿခံစည္း႐ုိး၊ ဒါေတြ အားလုံး ကုိယ့္ အစီအစဥ္နဲ႔ ကုိယ္လုပ္ ေနၾကရတာ။ ယုတ္စြ အဆုံး ကေလး ေတြရဲ႕ ပညာေရး သာမက က်န္းမာ ေရးပါ ေကာင္းမြန္ေစဖုိ႔ ကြၽန္မတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ဆႏြင္း မကင္းထုိး၊ လက္ သုပ္စုံေလး သုပ္ၿပီး ေရာင္းေပးေနရ တာ။ အခုေတာ့

ကြၽန္မတုိ႔ေရာင္းတဲ့မုန္႔လည္း ဝယ္မစား၊ ရွင့္ကေလးရဲ႕ ပညာေရး ရင္ေလးတယ္။

ဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ၊ ဆရာ နဲ႔မိဘ ပူးေပါင္းၾကရမွာပဲ မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္ စာသင္ေက်ာင္းေတြ မွာ “မိဘ၊ ဆရာပူးေပါင္းပါ” ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ ေရးထားတယ္ မဟုတ္ လား။ မိဘဆုိတာ ကေလးေက်ာင္း သြားတယ္ ဆုိ႐ုံနဲ႔ ၿပီးတယ္ မထင္ နဲ႔။ ကုိယ့္ကေလး ပညာေရး ဘာလုိတယ္။ ကုိယ့္ကေလး ေနတဲ့ေက်ာင္း ဘာလုိ တယ္ ဂ႐ုစုိက္ရတယ္ရွင့္။

“ဘာ စီးပြားေရးက်လုိ႔ ဟုတ္လား”

စီးပြားေရး က်ရင္လည္း ဒီလုိ အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္း မထားနဲ႔ေပါ့ရွင္။ ရွင္တုိ႔လည္း သိတဲ့ အတုိင္း ဒီေက်ာင္း က သူေဌးေတြ၊ အရာရွိႀကီးေတြ ရဲ႕ သားသမီးေတြ သာထား ၾကတာ။ သူတုိ႔ေတြဆုိ ေက်ာင္းမွာ လုိအပ္တဲ့ စားပြဲခုံ၊ သြပ္မုိးေတြ တင္မကဘူး၊ ဆရာမ အားျပတ္ရင္ ေသာက္ဖုိ႔ ဘရင္း ၾကက္ေပါင္းရည္ပါ ဒါဇင္လုိက္ ဝယ္ေပးေသး။ အခု ရွင္တုိ႔က..

မိဘ စီးပြားေရး က်ရင္လည္း ကေလးကုိ ေက်ာင္းေျပာင္းလုိက္ေပါ့ ရွင္။ ျပည္သူေတြ စီးပြားေရး က်တုိင္း ကြၽန္မတုိ႔ ဝန္ထမ္းေတြပါ စီးပြားေရး က်လုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ။

“ဘာ စီးပြားေရး အဆင္ေျပ ရင္ ကေလးကုိ ႏုိင္ငံျခားမွာေတာင္ ေက်ာင္းသြား ထားခ်င္တယ္။ ဟုတ္ လား။ လုပ္လုိက္ေပါ့ရွင္။ ဘာလုိ႔ သြား မထားရတာလဲ။ သြားေလ။ ႏုိင္ ငံျခား သြားၾက။ ဒီမွာေန ရင္ေတာ့ ဒီ စည္း ကမ္း အတုိင္းေနရမွာပဲ။ ဒီမွာ…” ဒီေခတ္မွာ က်ဴရွင္ မယူတဲ့ ေက်ာင္းသား ရွင္တုိ႔ ဘယ္မွာျမင္ ဖူးလုိ႔လဲ။ အခုေတာ့ ဒီကေလး က…

ကြၽန္မတုိ႔ဖြင့္ထားတဲ့ က်ဴရွင္ လည္းမတက္။  ရွင့္ကေလးရဲ႕ ပညာေရး ရင္ေလးပါရဲ႕ရွင္….။

“ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ ခဏေလးပါ ခင္ဗ်ာ”

“ကြၽန္ေတာ္ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပပါမယ္”

တစ္ခါက ေႏြးေခ်းပုံတစ္ခုမွ ႏြားေခ်းပုိးသားအဖ ေနထုိင္ၾကသတဲ့။

တစ္ေန႔မွာ ႏြားေခ်းပုိးသားငယ္ က ႏြားေခ်းပုံကေန အျပင္ကုိေငးရင္း ေမးခြန္းတစ္ခုေမးတယ္။
“ေဖေဖ၊ ေဖေဖ။ သားတုိ႔ဟာ ႏြားေခ်းပုံမွာမဟုတ္ဘဲ လိေမၼာ္သီးထဲ မွာ ေနလုိ႔မရဘူးလားဟင္”
ႏြားေခ်းပုိးေဖေဖက ျပန္ေျပာ တယ္။
“ေနလုိ႔ရတာေပါ့သားရဲ႕။ ေဖေဖတုိ႔လည္း ပုိးေကာင္ေတြပဲဟာ”
“လိေမၼာ္သီးထဲမွာေနရင္ သိပ္ခ်ိဳမွာပဲေနာ္”
“ဒါေပါ့ သိပ္ခ်ိဳမွာေပါ့ သားရဲ႕”
ႏြားေခ်းပုိးသားက ေတြေဝရင္း ထပ္ေမးတယ္။
“ေဖေဖ သားတုိ႔ဟာ ပန္းသီးထဲ မွာေရာ ေနလုိ႔မရဘူးလားဟင္”
ေဖေဖႏြားေခ်းပုိးက အားတက္ သေရာပဲ။
“ေနလုိ႔ရတာေပါ့ သားရဲ႕၊ ေဖေဖ တုိ႔လည္း ပုိးေကာင္ပဲ ပန္းသီးထဲ ေနလုိ႔ရတာေပါ့”
“ဒါဆုိ သိပ္ခ်ိဳမွာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ”
“ခ်ိဳမွာေပါ့သားရဲ႕”
သားျဖစ္သူ ေတြသြားျပန္တယ္။ ၿပီးမွ ဇေဝဇဝါနဲ႔
“ဒါဆုိ သားတုိ႔ဟာ အရသာရွိ တဲ့ လိေမၼာ္သီးတုိ႔၊ ပန္းသီးတုိ႔ထဲ မေန ဘဲ ဘာလုိ႔ ဒီႏြားေခ်းပုံထဲ ေနေနရ တာလဲဟင္”
သူ႕အေမးကုိ ေဖေဖႏြားေခ်းပုိး က သက္ျပင္းခ်ၿပီး
“ဒီလုိရွိတယ္သား”
သားႏြားေခ်းပုိးေငးၾကည့္တယ္။
“သတၱဝါျဖစ္လာရင္ ကံေတြ၊ ဘဝေတြ ဆုိတာ ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး အမိႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာလည္း ရွိေသး တယ္”

အၾကည္ေတာ္

Popular Journal