သစ္ေစးေရာင္မွန္ဘီ႐ိုထဲမွာ ဆု တံဆိပ္မ်ားစြာ ရွိေနပါတယ္။အဝိုင္းပံု၊
ၾကယ္ပံု၊ ေလးေထာင့္ပံု စတဲ့ပံုစံမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဆုတံဆိပ္မ်ားရဲ႕အေရာင္ ဟာ ဘီ႐ိုထဲမွာ
ႏွစ္ကာ လၾကာျမင့္ စြာ ရွိေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာ သိသာေစပါတယ္။ ‘Medaka’ လို႔
ထြင္းထားတဲ့ဆုတံဆိပ္ ႏွစ္ခုၾကားမွာ ”ႏုိင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ ခဲ့ေသာ အားကစား
သမားေဟာင္းမ်ား ဂုဏ္ျပဳ အမွတ္တရတံဆိပ္”ဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္ ဆုတံဆိပ္က သူ ၄၂
ၾကာေအာင္ ေစာင့္ စားခဲ့ရတဲ့ အသိအမွတ္ျပဳမႈျဖစ္ပါတယ္။
”ဒီဆုက အစိုးရဂုဏ္ ျမႇင့္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိုတေလာက မွ ေပးခဲ့တာ၊ အရင္အစိုးရလက္ထက္က ေတာ့ ဘာမွမေပးဘူး”လုိ႔ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ တုိင္းျပည္ကို အားကစားနဲ႔အလုပ္အ ေကြၽးျပဳခဲ့ တဲ့ ျမန္မာ့ေဘာလံုးလက္ေရြး စင္ေဟာင္း ဦးဘပုက ဆုကိုလွမ္းၾကည့္ လုိက္ရင္း ေျပာပါတယ္။၁၉၆၄ ခုႏွစ္ကစလုိ႔ ျမန္မာ့ လက္ ေရြးစင္အျဖစ္နဲ႔ ၁၉၆၆ အာရွဖလားအ ပါအဝင္ ဆုတံဆိပ္ဆယ္ခုရယူေပးႏုိင္ခဲ့ တဲ့ ဦးဘပုဟာ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။ ဆံပင္ျဖဴတ ခ်ဳိ႕ေပါက္ေနၿပီး မ်က္လံုးေတြက အ ေရာင္ေဖ်ာ့ေနေပမယ့္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားညိဳညိဳနဲ႔ ဦးဘပုဟာ တစ္ခ်ိန္က အားကစားသမားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆို တာ သူ႔ပံုစံ ကိုၾကည့္႐ံုနဲ႔သိႏုိင္ပါတယ္။ သူေနထုိင္ေနတဲ့ သပ္ရပ္ေတာင့္ တင္းတဲ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ဟာ သူ႔အားကစားသမား ဘဝမွာ ခ်ီးျမႇင့္ခံရတဲ့ ဆုေတြထဲက အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးဆုပါ။
၁၉၆၆ အာရွဖလားမွာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ေတာ့ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ က အားကစားသမားေတြကို ေရခဲ ေသတၱာတစ္လုံးစီ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေရခဲေသတၱာ ကို ေငြက်ပ္တစ္ေထာင့္ငါး ရာနဲ႔ေရာင္းၿပီး သစ္ဝယ္ၿပီးေတာ့လက္ရွိ အိမ္ကိုေဆာက္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ သူကေျပာ ပါတယ္။”ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ဆုိေတာ့ က စားသမားေတြကို ခ်ီးျမႇင့္ရင္ေငြ က်ပ္သံုး ရာထက္ပိုၿပီး မေပးရဘူးလုိ႔လည္း စည္း ကမ္းကထုတ္ထားေသး တာ။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ေရခဲေသတၱာသံုးရာပဲတန္ပါ တယ္ဆိုၿပီး လိမ္ၿပီးေပးခဲ့ရတာ” လို႔ ရယ္ၿပီးေတာ့ သူကဆိုပါတယ္။
ေဘာလံုးအားကစားကို ဝါသနာ ပါလြန္းတဲ့ ကန္ေတာ္ေလးသား ဦးဘပု ဟာ ေဘာလံုးအႀကီးမေပၚခင္ကတည္း က တင္းနစ္ေဘာလံုးေလးေတြနဲ႔ စကန္ ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေဘာလံုးဟာ ဓာတ္ဆီ စိမ္လုိက္ရင္ အေပၚက အေမႊးေလးေတြ ကြၽတ္ၿပီး ကန္လုိ႔ရတဲ့အေနအထား ေရာက္ၿပီ မို႔ ေက်ာင္းသားဘဝမွာေတာ့ အဲဒီလုိေဘာ လံုးေသးေလးေတြနဲ႔ကစား ခဲ့ရပါတယ္။ ေဘာလံုးအေသးေလးေတြနဲ႔ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ကစားတတ္တဲ့သူ အဖို႔ ေဘာလံုးအႀကီးဆိုတာကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ကန္ေတာင္ ရတယ္လုိ႔ လူ ငယ္တစ္ဦးရဲ႕ဟန္အျပည့္ နဲ႔ ျပန္ေျပာျပခဲ့ ပါတယ္။၁၉၅၈ ကစၿပီး တပ္မေတာ္-ေလ အသင္းမွာ စကစားခဲ့တဲ့သူဟာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ လက္ေရြးစင္စျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ လူငယ္လက္ေရြးစင္မွာကစားရင္း လူ ႀကီးလက္ေရြးစင္ပြဲေတြမွာလည္း ဝင္က စားခဲ့ရပါတယ္။
စြပ္က်ယ္လက္တုိကို ပုဆုိးနဲ႔တြဲ ဝတ္ထားတဲ့ဦးဘပုဟာ ပက္လက္ကု လားထုိင္မွာထုိင္ေနရင္း အနီးမွာရွိတဲ့ ဆုေတြထည့္ထားတဲ့ ဘီ႐ိုတံခါးကို လွမ္း ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီး ရင့္ေနေပမယ့္ အရင္ကစြမ္းေ ဆာင္ခဲ့မႈ ေတြအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပခ်ိန္မွာ သူ ဟာပီဘိ လူငယ္တစ္ဦးလိုပါပဲ။ ဘီ႐ိုထဲ က ၾကယ္ပံုဆုတံဆိပ္ေလး ကေတာ့ သူ႔ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏုိင္မယ့္ အာရွ ဖလားခ်န္ပီယံဆုတံဆိပ္ေလးပါ။ျမန္မာ ဘက္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးတိုက္စစ္ဆင္ေနတဲ့ အီရန္အသင္းကိုဂုိးသြင္း ခြင့္ တစ္ႀကိမ္သာ ရခဲ့ၿပီးအဲဒီဂုိးနဲ႔ပဲ အာရွခ်န္ပီယံဆုိ တဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကိုတုိင္းျပည္အတြက္ ယူ ေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။
”အဲဒီတုန္းက အီရန္သံုးေယာက္ ကိုလိမ္ၿပီး ဂိုးသမားနဲ႔ေတြ႕တယ္။ ဂိုး သမားကိုပါထပ္လိမ္ၿပီး ေအာင္ခင့္ကို လွမ္းေပးလိုက္တာ။ ေအာင္ခင္က ဂိုးထဲ ကို တန္းကန္လိုက္တာ။ ပြဲအၿပီးမွာ အေပ်ာ္လြန္လို႔ ဆုေပးတဲ့ ဆြဲသီးႀကီး ျပဳတ္က်ၿပီး လုိက္ေကာက္ခဲ့ရတယ္”လုိ႔ လည္း သူကမွတ္မွတ္ရရေျပာျပပါတယ္။၁၉၆၄ မာေဒးကားဖလားခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၆ အာရွခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ ကြၽန္း ဆြယ္အားကစားၿပိဳင္ပြဲခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၈ ယုိးဒယားဘရင့္ဖလားခ်န္ပီယံစတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို တုိင္းျပည္အတြက္ ယူ ေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဦးဘပုတို႔လို ေရႊ ေခတ္ေဘာလံုးသမားေဟာင္း ႀကီးေတြ ထဲမွာ အသက္ရွင္ေနေသးသူေတြရွိေန သလို ကြယ္လြန္ သြားခဲ့ၾကသူေတြလည္း မ်ားပါၿပီ။ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနသူေတြ ထဲမွာ ဦးဘပုနဲ႔အတူ ကစားခဲ့တဲ့ အ လယ္တန္းကစားသမားဦးတင္ေအး လည္း အပါအဝင္ပါပဲ။ ဆံပင္ေတြျဖဴေန ၿပီးအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ တပ္မေတာ္သား တစ္ ေယာက္ရဲ႕ထိုင္ပံုမ်ဳိးနဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ ေနတဲ့ ဦးတင္ေအးဟာ အက်ႌမီးခိုး ေရာင္ကို ပုဆုိးအျပာကြက္နဲ႔ တြဲဝတ္ ထားပါတယ္။ ၁၉၆၆ ထိုင္းႏုိင္ငံအာရွ ဖလားပြဲမွာ အလယ္တန္းကေန ပါဝင္ ကစားခဲ့ၿပီး အေကာင္းဆံုးကစားေပးႏုိင္ ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ အဲဒီတုန္းက ခံစား ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဦးတင္ေအး မေမ့ႏုိင္ ေသးပါဘူး။
”မိနစ္ကိုးဆယ္လည္း ျပည့္ေရာ ရင္ထဲမွာ မီးေတြေတာက္သြားသလိုပဲ”လို႔ သူကအဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ၾကည္ႏူးစြာေျပာျပပါတယ္။၁၉၆ဝ ခုႏွစ္မွာ တပ္မေတာ္ ၾကည္းအသင္းကေန စကစားခဲ့ၿပီး ၁၉၆၃ အာရွလူငယ္ခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၆ အာရွေဘာလံုးခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ မေလး ရွားမာေဒးကားခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ ကြၽန္း ဆြယ္ခ်န္ပီယံ စတဲ့ဆုေတြ အပါအဝင္ ဆုတံဆိပ္ ခုနစ္ခုရယူေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီး ကစားသမားဘဝကေန အနားယူခ်ိန္မွာ နည္းျပအျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ခုလံုးကို ေဘာ လံုး ေလာကထဲမွာပဲ ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့သူ လက္ရွိအ ခ်ိန္မွာအသက္ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ဦး တင္ေအးက ”ေဘာလံုးကစားတာကလြဲ ၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး။ အသက္ႀကီး လာလုိ႔ အနားယူေတာ့လည္း ဘာစီးပြား ေရးမွ မလုပ္တတ္ ဘူး”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အရင္က ေဘာလံုးသမားေတြ ဟာ တုိင္းျပည္ကခ်ီးျမႇင့္မယ့္ ဆုကိုေမွ်ာ္ ကိုးၿပီး ေဘာလံုးကစားခဲ့ၾကတာမဟုတ္ သလုိ ဒီဘက္ေခတ္ေဘာလံုး သမားေတြ လို ဝင္ေငြလည္းမေကာင္းခဲ့ၾကပါဘူး။လုပ္သက္ႏွစ္ေျခာက္ ဆယ္ေက်ာ္ ဝါရင့္အားကစား ကေလာင္ရွင္ ဦးခင္ ေမာင္ေထြး (ပ်ဥ္းမနား)က ”ခုေခတ္လို သိန္း ၅ဝဝ၊ ၁ဝဝဝ မေျပာနဲ႔ တစ္ ေယာက္ကို တစ္သိန္း (ခုေခတ္ေငြပမာ ဏနဲ႔ေနာ္) ေတာင္မရဘူး”လို႔ ေျပာပါ တယ္။အာရွ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခဲ့တုန္းက အစိုး ရေပးတဲ့ ေမာင္ဗမာစက္ဘီးကိုရခဲ့ဖူးၿပီး ႐ုပ္ရွင္ေကာင္စီက ဆုေငြခ်ီးျမႇင့္လုိေပ မယ့္လည္း က်ပ္သံုးရာထက္ပိုၿပီး မေပး ရစည္းကမ္းေၾကာင့္ ပတ္ကားေဖာင္တိန္ ထရန္စစ္စတာေရဒီယို စတာေတြကိုသာ ရခဲ့ၾကတယ္။ တုိင္းျပည္အတြက္ ဆုတံ ဆိပ္ေတြရယူေပး ခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔သူေဌး မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ဦးဘပုက ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာေဘာလံုး သမားဘဝက အနားယူၿပီး ကားပြဲစား လုပ္ခဲ့တယ္။
ကားပြဲစားဘဝနဲ႔ေတာက္ ေလွ်ာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ ကမွ အနားယူလုိက္တာပါ။ အဲဒီလုိပဲ ဦးတင္ေအးကလည္းတပ္မေတာ္သား ဘဝကအနား ယူခဲ့ၿပီး သားသမီးမ်ားက ျပဳစုလုပ္ေကြၽးလုိ႔ ေအးခ်မ္း စြာေနရေပ မယ့္ ကိုယ့္ကစားေဖာ္ေတြထဲမွာ ဆင္း ရဲဒုကၡေရာက္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
တုိင္းျပည္ကို အားကစားနဲ႔အလုပ္ အေကြၽးျပဳခဲ့ေပမယ့္ အသက္အရြယ္ႀကီး ရင့္ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီက ဘာအကူအ ညီေထာက္ပံ့မႈမွမရဘဲ ဆင္းရဲႏြ မ္းပါးစြာ နဲ႔ ဘဝေနဝင္သြားခဲ့ရသူေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူးလို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးက တူ ညီစြာေျပာပါတယ္။”က်န္တဲ့သူေတြ ရွိေသးတယ္။ ပန္ စစ္တို႔ဘာတို႔ဆို ေထာက္ပံ့ေၾကးလည္းမရပါဘူး”လို႔ ကစားေဖာ္ေတြရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေနကို ဦးဘပုက ညႇိဳးငယ္စြာ ေျပာျပပါတယ္ ။ေထာက္ပံ့ေၾကးဆုိတာက သူတို႔ ေဘာလံုးသမားေဟာင္းေတြအတြက္ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ ခုက တစ္လကိုက်ပ္ တစ္ေသာင္းေပးတာ ကိုေျပာတာပါ။ လက္ေရြးစင္အျဖစ္က အနား ယူၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဒီတစ္ေသာင္း က်ပ္က လြဲလို႔ဘာမွ ေထာက္ပံ့မႈမရခဲ့ ၾကပါဘူး။အားကစားဝန္ႀကီးဌာနက လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ အားကစား သမားေဟာင္းေတြ ကို ေထာက္ပံ့ေပးမႈမရွိဘူးလုိ႔ အထက္ပါ ဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးေဌးေအာင္ ကေျပာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္လက္ခံက်င္းပမယ့္ ဆီး ဂိမ္းလည္းနီးလာၿပီမို႔ တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာ့ ဂုဏ္ေဆာင္အားကစား သမားေဟာင္း ေတြကို ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ျပဳဆုေငြေတြကို ဧၿပီလအတြင္းက အခမ္းအနားနဲ႔ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့တယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ အဆိုပါ အခမ္းအနားမွာ ေဘာလံုး၊ ေျပးခုန္ပစ္ အပါအဝင္ အားကစားနည္းမ်ဳိးစံုက ကစားသမားေပါင္း ေျခာက္ရာကို ရတဲ့ ဆုတံဆိပ္အလုိက္ ဆုေငြေတြ ခ်ီးျမႇင့္ ေပးခဲ့တာပါ။
အဲဒီပြဲမွာ ဆုတံဆိပ္နဲ႔အတူ ဆုေငြ က်ပ္တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းရခဲ့တယ္လုိ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ ဆီး ဂိမ္းနီးလာလုိ႔ အစိုးရသစ္ရဲ႕အသိ အမွတ္ ျပဳမႈျဖစ္ၿပီး အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာ ေတာ့ သူတို႔ကိုဘာအသိ အမွတ္ျပဳမႈမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အီရန္ကိုႏုိင္ၿပီး အာရွခ်န္ပီယံဆုကို ရယူခဲ့တဲ့ထုိင္းႏုိင္ငံ ကေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ သူတို႔နာမည္ ေတြကို ကမၸည္းေရးထိုးထားတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးတင္ေအးရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါေတာ့တယ္။
”ဗမာျပည္မွာ ဒါမ်ဳိးမရွိဘူး”လုိ႔ ဦးတင္ေအးက မခ်ိတင္ကဲဆုိပါ တယ္။”ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘဲ တုိင္း ျပည္ဂုဏ္ေဆာင္ခဲ့သူေတြ ကို ႏုိင္ငံေတာ္ က တစ္နည္းနည္း နဲ႔ျပန္ၾကည့္သင့္ တယ္”လုိ႔ ဦးခင္ေမာင္ေထြး(ပ်ဥ္းမနား) ကေျပာပါတယ္။”အားကစားသမားေတြကို ဂုဏ္ ျပဳတယ္ဆုိတာ သူတို႔ဆုတံဆိပ္ေတြ ကို ျပခန္းထဲျပ ထား႐ံုနဲ႔မၿပီး ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္လုပ္ ေပးသင့္တယ္”လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အမွန္တကယ္လည္း အားကစား သမားေဟာင္းေတြက တုိင္းျပည္ရဲ႕ကူညီ မႈအသိအမွတ္ျပဳမႈကို လိုအပ္ၾကပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအတုိင္းေထာက္ပံ့ေၾကး ကိုယူူတဲ့ပံုစံမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲကိုယ္ တတ္ ႏုိင္တဲ့ဘက္က အားကစားတုိး တက္ေရး အတြက္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေဆာင္ရြက္ ေပးလုိတယ္လုိ႔ ဦးဘပုက ေျပာပါတယ္။ ”ဒီအတုိင္းႀကီးလည္း မလုိခ်င္ပါ ဘူး။ လက္ေရြးစင္အားကစားသမားေတြ ရဲ႕အႀကံေပးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ထားေစခ်င္ တယ္။ ေငြကိုေတာ့ တစ္ခုခုခ်ီးျမႇင့္ေပါ့” လုိ႔ သူကဆိုပါတယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕ေနဝင္ခ်ိန္ လုိ႔ေျပာလုိ႔ရ တဲ့ အသက္အရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕အားကစားအဆင့္အတန္း ျမႇင့္တင္ေရးမွာ သူတို႔ကတစ္ေထာင့္တစ္ ေနရာကေန ပါဝင္စြမ္းေဆာင္ လုိပါေသး တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြ ႐ူးသြပ္တဲ့ ေဘာလံုးအားကစားေအာင္ျမင္တာကို လည္းသူတုိ႔ျမင္လုိၾကပါေသးတယ္။ တုိင္းျပည္က ေမ့ေလ်ာ့ေနေပမယ့္ သူတို႔ ကေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္ကို ေခါင္း ထဲထည့္ထားဆဲပါပဲ။
”အားကစားသမားေဟာင္းေတြကို ေငြေပးမယ့္အစား တစ္ေနရာရာမွာ ခိုင္းေစခ်င္တယ္”လုိ႔ ဦးဘပုကဆုိပါ တယ္။
ေမဇင္ဝင္း
”ဒီဆုက အစိုးရဂုဏ္ ျမႇင့္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိုတေလာက မွ ေပးခဲ့တာ၊ အရင္အစိုးရလက္ထက္က ေတာ့ ဘာမွမေပးဘူး”လုိ႔ ၁၃ ႏွစ္ၾကာ တုိင္းျပည္ကို အားကစားနဲ႔အလုပ္အ ေကြၽးျပဳခဲ့ တဲ့ ျမန္မာ့ေဘာလံုးလက္ေရြး စင္ေဟာင္း ဦးဘပုက ဆုကိုလွမ္းၾကည့္ လုိက္ရင္း ေျပာပါတယ္။၁၉၆၄ ခုႏွစ္ကစလုိ႔ ျမန္မာ့ လက္ ေရြးစင္အျဖစ္နဲ႔ ၁၉၆၆ အာရွဖလားအ ပါအဝင္ ဆုတံဆိပ္ဆယ္ခုရယူေပးႏုိင္ခဲ့ တဲ့ ဦးဘပုဟာ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။ ဆံပင္ျဖဴတ ခ်ဳိ႕ေပါက္ေနၿပီး မ်က္လံုးေတြက အ ေရာင္ေဖ်ာ့ေနေပမယ့္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားညိဳညိဳနဲ႔ ဦးဘပုဟာ တစ္ခ်ိန္က အားကစားသမားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆို တာ သူ႔ပံုစံ ကိုၾကည့္႐ံုနဲ႔သိႏုိင္ပါတယ္။ သူေနထုိင္ေနတဲ့ သပ္ရပ္ေတာင့္ တင္းတဲ့ ႏွစ္ထပ္အိမ္ဟာ သူ႔အားကစားသမား ဘဝမွာ ခ်ီးျမႇင့္ခံရတဲ့ ဆုေတြထဲက အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးဆုပါ။
၁၉၆၆ အာရွဖလားမွာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ေတာ့ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ က အားကစားသမားေတြကို ေရခဲ ေသတၱာတစ္လုံးစီ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေရခဲေသတၱာ ကို ေငြက်ပ္တစ္ေထာင့္ငါး ရာနဲ႔ေရာင္းၿပီး သစ္ဝယ္ၿပီးေတာ့လက္ရွိ အိမ္ကိုေဆာက္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ သူကေျပာ ပါတယ္။”ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ဆုိေတာ့ က စားသမားေတြကို ခ်ီးျမႇင့္ရင္ေငြ က်ပ္သံုး ရာထက္ပိုၿပီး မေပးရဘူးလုိ႔လည္း စည္း ကမ္းကထုတ္ထားေသး တာ။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ေရခဲေသတၱာသံုးရာပဲတန္ပါ တယ္ဆိုၿပီး လိမ္ၿပီးေပးခဲ့ရတာ” လို႔ ရယ္ၿပီးေတာ့ သူကဆိုပါတယ္။
ေဘာလံုးအားကစားကို ဝါသနာ ပါလြန္းတဲ့ ကန္ေတာ္ေလးသား ဦးဘပု ဟာ ေဘာလံုးအႀကီးမေပၚခင္ကတည္း က တင္းနစ္ေဘာလံုးေလးေတြနဲ႔ စကန္ ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေဘာလံုးဟာ ဓာတ္ဆီ စိမ္လုိက္ရင္ အေပၚက အေမႊးေလးေတြ ကြၽတ္ၿပီး ကန္လုိ႔ရတဲ့အေနအထား ေရာက္ၿပီ မို႔ ေက်ာင္းသားဘဝမွာေတာ့ အဲဒီလုိေဘာ လံုးေသးေလးေတြနဲ႔ကစား ခဲ့ရပါတယ္။ ေဘာလံုးအေသးေလးေတြနဲ႔ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ကစားတတ္တဲ့သူ အဖို႔ ေဘာလံုးအႀကီးဆိုတာကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ကန္ေတာင္ ရတယ္လုိ႔ လူ ငယ္တစ္ဦးရဲ႕ဟန္အျပည့္ နဲ႔ ျပန္ေျပာျပခဲ့ ပါတယ္။၁၉၅၈ ကစၿပီး တပ္မေတာ္-ေလ အသင္းမွာ စကစားခဲ့တဲ့သူဟာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ လက္ေရြးစင္စျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ လူငယ္လက္ေရြးစင္မွာကစားရင္း လူ ႀကီးလက္ေရြးစင္ပြဲေတြမွာလည္း ဝင္က စားခဲ့ရပါတယ္။
စြပ္က်ယ္လက္တုိကို ပုဆုိးနဲ႔တြဲ ဝတ္ထားတဲ့ဦးဘပုဟာ ပက္လက္ကု လားထုိင္မွာထုိင္ေနရင္း အနီးမွာရွိတဲ့ ဆုေတြထည့္ထားတဲ့ ဘီ႐ိုတံခါးကို လွမ္း ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီး ရင့္ေနေပမယ့္ အရင္ကစြမ္းေ ဆာင္ခဲ့မႈ ေတြအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပခ်ိန္မွာ သူ ဟာပီဘိ လူငယ္တစ္ဦးလိုပါပဲ။ ဘီ႐ိုထဲ က ၾကယ္ပံုဆုတံဆိပ္ေလး ကေတာ့ သူ႔ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏုိင္မယ့္ အာရွ ဖလားခ်န္ပီယံဆုတံဆိပ္ေလးပါ။ျမန္မာ ဘက္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးတိုက္စစ္ဆင္ေနတဲ့ အီရန္အသင္းကိုဂုိးသြင္း ခြင့္ တစ္ႀကိမ္သာ ရခဲ့ၿပီးအဲဒီဂုိးနဲ႔ပဲ အာရွခ်န္ပီယံဆုိ တဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကိုတုိင္းျပည္အတြက္ ယူ ေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။
”အဲဒီတုန္းက အီရန္သံုးေယာက္ ကိုလိမ္ၿပီး ဂိုးသမားနဲ႔ေတြ႕တယ္။ ဂိုး သမားကိုပါထပ္လိမ္ၿပီး ေအာင္ခင့္ကို လွမ္းေပးလိုက္တာ။ ေအာင္ခင္က ဂိုးထဲ ကို တန္းကန္လိုက္တာ။ ပြဲအၿပီးမွာ အေပ်ာ္လြန္လို႔ ဆုေပးတဲ့ ဆြဲသီးႀကီး ျပဳတ္က်ၿပီး လုိက္ေကာက္ခဲ့ရတယ္”လုိ႔ လည္း သူကမွတ္မွတ္ရရေျပာျပပါတယ္။၁၉၆၄ မာေဒးကားဖလားခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၆ အာရွခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ ကြၽန္း ဆြယ္အားကစားၿပိဳင္ပြဲခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၈ ယုိးဒယားဘရင့္ဖလားခ်န္ပီယံစတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကို တုိင္းျပည္အတြက္ ယူ ေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဦးဘပုတို႔လို ေရႊ ေခတ္ေဘာလံုးသမားေဟာင္း ႀကီးေတြ ထဲမွာ အသက္ရွင္ေနေသးသူေတြရွိေန သလို ကြယ္လြန္ သြားခဲ့ၾကသူေတြလည္း မ်ားပါၿပီ။ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနသူေတြ ထဲမွာ ဦးဘပုနဲ႔အတူ ကစားခဲ့တဲ့ အ လယ္တန္းကစားသမားဦးတင္ေအး လည္း အပါအဝင္ပါပဲ။ ဆံပင္ေတြျဖဴေန ၿပီးအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ တပ္မေတာ္သား တစ္ ေယာက္ရဲ႕ထိုင္ပံုမ်ဳိးနဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ ေနတဲ့ ဦးတင္ေအးဟာ အက်ႌမီးခိုး ေရာင္ကို ပုဆုိးအျပာကြက္နဲ႔ တြဲဝတ္ ထားပါတယ္။ ၁၉၆၆ ထိုင္းႏုိင္ငံအာရွ ဖလားပြဲမွာ အလယ္တန္းကေန ပါဝင္ ကစားခဲ့ၿပီး အေကာင္းဆံုးကစားေပးႏုိင္ ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ အဲဒီတုန္းက ခံစား ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဦးတင္ေအး မေမ့ႏုိင္ ေသးပါဘူး။
”မိနစ္ကိုးဆယ္လည္း ျပည့္ေရာ ရင္ထဲမွာ မီးေတြေတာက္သြားသလိုပဲ”လို႔ သူကအဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ၾကည္ႏူးစြာေျပာျပပါတယ္။၁၉၆ဝ ခုႏွစ္မွာ တပ္မေတာ္ ၾကည္းအသင္းကေန စကစားခဲ့ၿပီး ၁၉၆၃ အာရွလူငယ္ခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၆ အာရွေဘာလံုးခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ မေလး ရွားမာေဒးကားခ်န္ပီယံ၊ ၁၉၆၇ ကြၽန္း ဆြယ္ခ်န္ပီယံ စတဲ့ဆုေတြ အပါအဝင္ ဆုတံဆိပ္ ခုနစ္ခုရယူေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီး ကစားသမားဘဝကေန အနားယူခ်ိန္မွာ နည္းျပအျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ ခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ခုလံုးကို ေဘာ လံုး ေလာကထဲမွာပဲ ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့သူ လက္ရွိအ ခ်ိန္မွာအသက္ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရွိတဲ့ ဦး တင္ေအးက ”ေဘာလံုးကစားတာကလြဲ ၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး။ အသက္ႀကီး လာလုိ႔ အနားယူေတာ့လည္း ဘာစီးပြား ေရးမွ မလုပ္တတ္ ဘူး”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အရင္က ေဘာလံုးသမားေတြ ဟာ တုိင္းျပည္ကခ်ီးျမႇင့္မယ့္ ဆုကိုေမွ်ာ္ ကိုးၿပီး ေဘာလံုးကစားခဲ့ၾကတာမဟုတ္ သလုိ ဒီဘက္ေခတ္ေဘာလံုး သမားေတြ လို ဝင္ေငြလည္းမေကာင္းခဲ့ၾကပါဘူး။လုပ္သက္ႏွစ္ေျခာက္ ဆယ္ေက်ာ္ ဝါရင့္အားကစား ကေလာင္ရွင္ ဦးခင္ ေမာင္ေထြး (ပ်ဥ္းမနား)က ”ခုေခတ္လို သိန္း ၅ဝဝ၊ ၁ဝဝဝ မေျပာနဲ႔ တစ္ ေယာက္ကို တစ္သိန္း (ခုေခတ္ေငြပမာ ဏနဲ႔ေနာ္) ေတာင္မရဘူး”လို႔ ေျပာပါ တယ္။အာရွ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခဲ့တုန္းက အစိုး ရေပးတဲ့ ေမာင္ဗမာစက္ဘီးကိုရခဲ့ဖူးၿပီး ႐ုပ္ရွင္ေကာင္စီက ဆုေငြခ်ီးျမႇင့္လုိေပ မယ့္လည္း က်ပ္သံုးရာထက္ပိုၿပီး မေပး ရစည္းကမ္းေၾကာင့္ ပတ္ကားေဖာင္တိန္ ထရန္စစ္စတာေရဒီယို စတာေတြကိုသာ ရခဲ့ၾကတယ္။ တုိင္းျပည္အတြက္ ဆုတံ ဆိပ္ေတြရယူေပး ခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔သူေဌး မျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ဦးဘပုက ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာေဘာလံုး သမားဘဝက အနားယူၿပီး ကားပြဲစား လုပ္ခဲ့တယ္။
ကားပြဲစားဘဝနဲ႔ေတာက္ ေလွ်ာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ ကမွ အနားယူလုိက္တာပါ။ အဲဒီလုိပဲ ဦးတင္ေအးကလည္းတပ္မေတာ္သား ဘဝကအနား ယူခဲ့ၿပီး သားသမီးမ်ားက ျပဳစုလုပ္ေကြၽးလုိ႔ ေအးခ်မ္း စြာေနရေပ မယ့္ ကိုယ့္ကစားေဖာ္ေတြထဲမွာ ဆင္း ရဲဒုကၡေရာက္ၿပီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
တုိင္းျပည္ကို အားကစားနဲ႔အလုပ္ အေကြၽးျပဳခဲ့ေပမယ့္ အသက္အရြယ္ႀကီး ရင့္ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီက ဘာအကူအ ညီေထာက္ပံ့မႈမွမရဘဲ ဆင္းရဲႏြ မ္းပါးစြာ နဲ႔ ဘဝေနဝင္သြားခဲ့ရသူေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူးလို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးက တူ ညီစြာေျပာပါတယ္။”က်န္တဲ့သူေတြ ရွိေသးတယ္။ ပန္ စစ္တို႔ဘာတို႔ဆို ေထာက္ပံ့ေၾကးလည္းမရပါဘူး”လို႔ ကစားေဖာ္ေတြရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေနကို ဦးဘပုက ညႇိဳးငယ္စြာ ေျပာျပပါတယ္ ။ေထာက္ပံ့ေၾကးဆုိတာက သူတို႔ ေဘာလံုးသမားေဟာင္းေတြအတြက္ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ ခုက တစ္လကိုက်ပ္ တစ္ေသာင္းေပးတာ ကိုေျပာတာပါ။ လက္ေရြးစင္အျဖစ္က အနား ယူၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဒီတစ္ေသာင္း က်ပ္က လြဲလို႔ဘာမွ ေထာက္ပံ့မႈမရခဲ့ ၾကပါဘူး။အားကစားဝန္ႀကီးဌာနက လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ အားကစား သမားေဟာင္းေတြ ကို ေထာက္ပံ့ေပးမႈမရွိဘူးလုိ႔ အထက္ပါ ဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးေဌးေအာင္ ကေျပာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္လက္ခံက်င္းပမယ့္ ဆီး ဂိမ္းလည္းနီးလာၿပီမို႔ တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာ့ ဂုဏ္ေဆာင္အားကစား သမားေဟာင္း ေတြကို ဝန္ႀကီးက ဂုဏ္ျပဳဆုေငြေတြကို ဧၿပီလအတြင္းက အခမ္းအနားနဲ႔ခ်ီးျမႇင့္ ခဲ့တယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ အဆိုပါ အခမ္းအနားမွာ ေဘာလံုး၊ ေျပးခုန္ပစ္ အပါအဝင္ အားကစားနည္းမ်ဳိးစံုက ကစားသမားေပါင္း ေျခာက္ရာကို ရတဲ့ ဆုတံဆိပ္အလုိက္ ဆုေငြေတြ ခ်ီးျမႇင့္ ေပးခဲ့တာပါ။
အဲဒီပြဲမွာ ဆုတံဆိပ္နဲ႔အတူ ဆုေငြ က်ပ္တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းရခဲ့တယ္လုိ႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ ဆီး ဂိမ္းနီးလာလုိ႔ အစိုးရသစ္ရဲ႕အသိ အမွတ္ ျပဳမႈျဖစ္ၿပီး အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာ ေတာ့ သူတို႔ကိုဘာအသိ အမွတ္ျပဳမႈမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အီရန္ကိုႏုိင္ၿပီး အာရွခ်န္ပီယံဆုကို ရယူခဲ့တဲ့ထုိင္းႏုိင္ငံ ကေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ သူတို႔နာမည္ ေတြကို ကမၸည္းေရးထိုးထားတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးတင္ေအးရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါေတာ့တယ္။
”ဗမာျပည္မွာ ဒါမ်ဳိးမရွိဘူး”လုိ႔ ဦးတင္ေအးက မခ်ိတင္ကဲဆုိပါ တယ္။”ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မရွိဘဲ တုိင္း ျပည္ဂုဏ္ေဆာင္ခဲ့သူေတြ ကို ႏုိင္ငံေတာ္ က တစ္နည္းနည္း နဲ႔ျပန္ၾကည့္သင့္ တယ္”လုိ႔ ဦးခင္ေမာင္ေထြး(ပ်ဥ္းမနား) ကေျပာပါတယ္။”အားကစားသမားေတြကို ဂုဏ္ ျပဳတယ္ဆုိတာ သူတို႔ဆုတံဆိပ္ေတြ ကို ျပခန္းထဲျပ ထား႐ံုနဲ႔မၿပီး ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္လုပ္ ေပးသင့္တယ္”လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အမွန္တကယ္လည္း အားကစား သမားေဟာင္းေတြက တုိင္းျပည္ရဲ႕ကူညီ မႈအသိအမွတ္ျပဳမႈကို လိုအပ္ၾကပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအတုိင္းေထာက္ပံ့ေၾကး ကိုယူူတဲ့ပံုစံမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲကိုယ္ တတ္ ႏုိင္တဲ့ဘက္က အားကစားတုိး တက္ေရး အတြက္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေဆာင္ရြက္ ေပးလုိတယ္လုိ႔ ဦးဘပုက ေျပာပါတယ္။ ”ဒီအတုိင္းႀကီးလည္း မလုိခ်င္ပါ ဘူး။ လက္ေရြးစင္အားကစားသမားေတြ ရဲ႕အႀကံေပးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ထားေစခ်င္ တယ္။ ေငြကိုေတာ့ တစ္ခုခုခ်ီးျမႇင့္ေပါ့” လုိ႔ သူကဆိုပါတယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕ေနဝင္ခ်ိန္ လုိ႔ေျပာလုိ႔ရ တဲ့ အသက္အရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕အားကစားအဆင့္အတန္း ျမႇင့္တင္ေရးမွာ သူတို႔ကတစ္ေထာင့္တစ္ ေနရာကေန ပါဝင္စြမ္းေဆာင္ လုိပါေသး တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြ ႐ူးသြပ္တဲ့ ေဘာလံုးအားကစားေအာင္ျမင္တာကို လည္းသူတုိ႔ျမင္လုိၾကပါေသးတယ္။ တုိင္းျပည္က ေမ့ေလ်ာ့ေနေပမယ့္ သူတို႔ ကေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္ကို ေခါင္း ထဲထည့္ထားဆဲပါပဲ။
”အားကစားသမားေဟာင္းေတြကို ေငြေပးမယ့္အစား တစ္ေနရာရာမွာ ခိုင္းေစခ်င္တယ္”လုိ႔ ဦးဘပုကဆုိပါ တယ္။
ေမဇင္ဝင္း
https://www.facebook.com/PopularNewsJournal
No comments:
Post a Comment