အရုဏ္ဦး လြတ္လပ္ေရး( ေနသန္းေမာင္)

(နိဒါန္း) ေမွာင္အတိ စိုးမိုးထားေသာ ညဥ့္၏နက္႐ိႈင္းမႈ ပ်ယ္လြင့္ေတာ့ မည့္ အရိပ္အေယာင္ကို မေတြ႕ရေသးေသာ္လည္း ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း အသင့္ အေနအထားရွိေနသည့္ စစ္သေဘၤာ တစ္စင္းသည္ အခ်ိန္တစ္ခု ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသ

ည္။ နာရီလက္တံမ်ား တေရြ႕ေရြ႕ လႈပ္ရွားေနၾက သည္။ ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလ အေ၀ွ႔တြင္ စစ္သေဘၤာမွ အလံတိုင္ ေပၚထက္၀ယ္ ယူနီယံဂ်က္ အလံသည္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေနသည္။ ဘာမင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာ အနီးရွိ ဘင္ခရာ တပ္ဖြဲ႕သည္ အဆင္သင့္ အေနအထားျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ အ႐ုဏ္သည္ မၾကာမီ ေရာက္လာေတာ့မည္။

ေန႔သစ္တစ္ခုကုိ မၾကာမတင္ စတင္ရေတာ့မည္။
ထိုေန႔သည္ လြန္စြာအေရးပါေသာ သမိုင္း၀င္ေန႔ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမည္။

နံနက္ ၄ နာရီ မိနစ္ ၂၀ တိတိတြင္ ဘာမင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာ ေပၚမွ အေျမာက္မ်ား စတင္ ပစ္ေဖာက္ လိုက္သည္ႏွင့္ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ သည္ ၿဗိတိသွ် အမ်ဳိးသား သီခ်င္းကို တီးခတ္ ေလသည္။ ထိုအခါ အလံ တိုင္ေပၚရွိ ယူနီယံဂ်က္ အလံသည္ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက်လာသည္။ သေဘၤာ ဥၾသဆြဲသံမ်ား ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း ဆူေ၀သြားသည္။ မီးက်ည္ မီးပန္းမ်ား ဒိန္းခနဲဒိန္းခနဲ ပစ္ေဖာက္သံျဖင့္ အိပ္ေမာက် ေနေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ ႐ုတ္ျခည္း ႏိုးထသြားသည္။

ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းမွ ေခါင္းေလာင္းသံမ်ား ေပၚလာသည္။ ထို အ႐ုဏ္တက္သည္ က်က္သေရ မဂၤလာ အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ အခါသမယ ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားေလသည္။

ရဲစိုေသာ အနီေရာင္ ေအာက္ခံ၏ အျပာေရာင္ ေထာင့္ခ်ဳိးေပၚမွ ၾကယ္ျဖဴငါးလံုးပါ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံသည္ အမ်ဳိးသား သီခ်င္းသံႏွင့္အတူ အလံတိုင္ေပၚ တလူလူ လြင့္တက္ သြားသည္။ ထိုတစ္ခဏသည္ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္တစ္ခုကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ ေလသည္။ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ခန္းမေရွ႕ အလံ တိုင္ေပၚသို႕ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တစ္ခု ေမြးဖြား လိုက္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ အမ်ဳိးသား အလံမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေနသည္။ နံနက္ ၄ နာရီ မိနစ္ ၄၀ တြင္ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ခန္းမ အတြင္းရွိ စု႐ံုး ေရာက္ရွိေနေသာ မင္းပရိသတ္တို႔ ေရွ႕ေမွာက္ ဂုဏ္ က်က္သေရ ျမင့္မား လွေသာ သမၼတႀကီး စ၀္ေရႊသိုက္သည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သခင္ႏု၊ ပါလီမန္ ယာယီဥကၠ႒ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမႏွင့္အတူ ၀င္ေရာက္လာသည္။ သမၼတႀကီး စင္ျမင့္ေပၚ ေနရာယူ ၿပီးသည့္ေနာက္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္၏ သမၼတ ရာထူးကို လက္ခံ ယူေၾကာင္း ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ကို ကိုင္တြယ္ကာ က်မ္းက်ိန္ သစၥာဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု သည္ မိန္႔ခြန္း စတင္ ျမြက္ၾကားသည္။

“ေတာ္လွန္ေရး ဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္ႀကီးမွာဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဟဲ့ဆိုၿပီး ေသြးေခ်ာင္း စီးရတဲ့ လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ကိုယ္လက္ အဂၤါ ပ်က္စီးၾကရတဲ့လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ အႏွိပ္အစက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံ ၾကရတဲ့လူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခံ ရတဲ့လူေတြ လည္း ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ေနာက္ဆံုး လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့ ယစ္ပလႅင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အေပါင္းပါ ၀န္ႀကီးမ်ားမွာ ေသြးနဲ႔ ပူေဇာ္ သြားၾကရရွာတယ္။ အဲဒီလို ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေသမင္းနဲ႔ ဒုကၡ အမ်ဳိးမ်ဳိး နဲ႔ ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ၿပီး က်ဆံုး သြားၾကတဲ့ ႀကီးငယ္မဟူ က်ားမ မေရြး ပုဂိၢဳလ္ အားလံုးရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြဟာ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ ဆုထူးဆုျမတ္ကို ပန္ဆင္ ႏိုင္ၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးပဲ။ ဒီေန႔လိုမ်ဳိးမွာ ဆိုရင္ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ေက်းဇူးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မေတြးေတာ မေအာက္ေမ့ဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ေတြးမိရမွာပဲ။ ေအာက္ေမ့မိရ မွာပဲ။ ဒီေန႔မွာဆိုရင္ ေန၀န္း မထြက္မီ ေရာင္နီ ေပၚခါစ ကတည္းက ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဗမာျပည္ႀကီးဟာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတ ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေနာင္ အနာဂတ္ အတြက္မွာဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗမာ ႏိုင္ငံသားမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အလိုဆႏၵအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေနာင္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပဳျပင္ ဖန္တီးသြားႏိုင္ၿပီ။”

ေကာင္းကင္တြင္ ေရာင္နီ ပ်ဳိးေလၿပီ။

အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ လက္လြတ္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည့္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီ ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ့ရသည့္ အဆိုပါ တိုင္းျပည္ သည္ ယခုအခါ လြတ္လပ္ေသာ သမၼတ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တစ္ခု အျဖစ္ က်က္သေရရွိစြာ ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီ။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အမ်ဳိးသားေရး ဂုဏ္သေရကို ျပန္လည္ အရ ယူေပးႏိုင္ခဲ့ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္လခန္႔၌ လြတ္လပ္ေရး လမ္းေပၚ တိုင္းျပည္ႀကီးကို ဆြဲတင္ ေနစဥ္ က်ဆံုးခဲ့သည္။

ထိုပုဂိၢဳလ္၏ ေက်းဇူးတရားကို လူတိုင္း အထူး တလည္ ေအာက္ေမ့ သတိရ ေနၾကသည္။ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ကိုေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ တို႔ဗမာ အစည္း အ႐ံုးသို႔ ၀င္ေရာက္ကာ ကိုလိုနီ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ သခင္ႏု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဦးေအာင္ဆန္း ေၾကာင့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္၏ နာယကျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုသူကား မရွိေတာ့။

The Voice Weekly
Photo from : Myanmar Political Review