ေငြထုပ္ထမ္းၿပီး ေလွ်ာက္လႇမ္းသူမ်ား(ေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ))

ေငြေလ်ာ့တာ၊ ပိုတာ၊ အတုျဖစ္တာစတဲ့ ႏႇလံုးေရာဂါျဖစ္ခ်င္စရာမ်ား ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းရတာ၊ ေငြအထုပ္လိုက္ထမ္းၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနၾကတဲ့(ကမၻာ့ၿပိဳင္ဘက္မရႇိ)ဘဏ္မ်ဳိးမႇာ ေငြေတြ အထုပ္အထည္လုိက္၊ အစုအပံုလိုက္၊ မေနမနား ေရေနရတာကို ဆရာအတြင္းသိ သိရင္ စက္ထက္ ပိုသနားစရာေကာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ျဖစ္မႇာပါ   . . .

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏႇစ္၊ ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမႇာ တာ၀န္ယူစဥ္၊ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမႇာ အိမ္ရႇင္က ကြၽန္ေတာ့္ဘဏ္ရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈ ျမန္ဆန္တာကို ခ်ီးက်ဴးၿပီး အစိုးရဘဏ္ေတြမႇာၾကာေၾကာင္း ညည္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ပံုမႇန္ဘဏ္ ေဖာက္သည္အျဖစ္ ခင္ေနသူမုိ႔ ရင္းရင္းႏႇီးႏႇီးပဲ။ ''တစ္ခုေတာ့ ရႇိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘဏ္က အရာရႇိႀကီးမႇန္သမွ် ကြၽန္ေတာ္အပါအ၀င္ အစိုးရဘဏ္က လာသူေတြခ်ည္းပဲဗ်''လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ပုဂၢလိကဘဏ္မႇာ ပိုျမန္ေအာင္ လုံျခံဳေရးအဆင့္ ေလ်ာ့ပစ္တာ၊ ယုံၾကည္သူကို ေရြးခန္႔ၿပီး လုပ္ပုိင္ခြင့္ ပိုေပးတာ။ နည္းပညာ အကူအညီသံုး တာစတာေတြက (အဲဒီကာလက) အစိုးရဘဏ္မ်ားေတြမႇာ မရႇိလို႔ျဖစ္ေၾကာင္း ဖာဖာေထးေထး ေျပာျပရပါတယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ အဓိကျပႆနာက အဲဒီကြာျခားခ်က္မဟုတ္ဘဲ ေငြ ေဖာင္းပြမႈအျပင္ လက္ရႇိသံုးေငြေၾကး ပမာဏနဲ႔ကိုက္တဲ့ ေငြစကၠဴအမ်ဳိးအစား (Notes) မရႇိလို႔ ယူဆတာကို ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ''ကြၽန္ေတာ္ ပုစၧာ တစ္ပုဒ္ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္မတ္ေခတ္မႇာ စီမံကိန္းတစ္ခုအတြက္ ေငြလာထုတ္ရင္ သံုးေလးေသာင္းပါ၊ ေငြစုစာအုပ္လာစုရင္ အမ်ားစုက ငါးဆယ္၊ တစ္ရာကေန အမ်ားဆံုး ငါးေထာင္၊ တစ္ ေသာင္းေပါ့။ အဲဒီကာလက ဘဏ္မႇာ ေငြေၾကး၀န္ထမ္း ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ရႇိတယ္ဆိုပါေတာ့။ အခု လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္ရာ (ထုိစဥ္ကေစ်း)ျဖစ္သြားခ်ိန္ စီမံကိန္း အတြက္ ေငြလာထုတ္ရင္ သိန္းငါးဆယ္၊ တစ္ရာထုတ္တဲ့အခ်ိန္၊ ေငြစုစာအုပ္ကို ဆယ္သိန္းကေန၊ သိန္းရာ ခ်ီၿပီးစုၾကခ်ိန္မႇာ ၀န္ထမ္းဘယ္ႏႇစ္ေယာက္ ခန္႔သင့္တယ္ထင္လဲ။ သံုးခ်က္တြက္နည္းနဲ႔ပဲ တြက္ၾကည့္စမ္းပါ'' ကြၽန္ေတာ့္အေမးကို သူ႐ုတ္တရက္ မေျဖႏုိင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ဆက္ၿပီး''တြက္ၾကည့္လို႔ အေျဖရရင္လည္း အဲဒါလက္ေတြ႔ လုပ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ အေျဖမ်ဳိးပဲျဖစ္မယ္။ ဘာနဲ႔တူမလဲဆို အေဆာက္အဦ တစ္ထပ္ေဆာက္ဖုိ႔ အလုပ္သမားတစ္ရာလိုရင္ ေရာ့အလုပ္သမား ၁၀၀၀၊ ဆယ္ ထပ္တစ္ၿပိဳင္နက္ေဆာက္စမ္းလို႔ ခုိင္းသလိုျဖစ္ေနမႇာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘဏ္ေတြမႇာ  အဲဒီလိုလက္ေတြ႔ သံုးမရတဲ့ အေျဖမ်ဳိးနဲ႔ ေျဖရႇင္းမႈမ်ဳိးေတာင္ မရႇိေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၀န္ထမ္းက အရင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္မတ္ေခတ္ကလူနဲ႔ သိပ္မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ ေငြသြင္း ေငြထုတ္ အရမ္းၾကာတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေနတာပါ''လုိ႔ အေျဖေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္ကိုခ်ီးက်ဴးသူကို အလုိက္အထိုက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မတုံ႔ျပန္ျဖစ္ဘဲ ရင္ဖြင့္သလို ျဖစ္ခဲ့မိတာကေတာ့ အဲဒီစကားမ်ဳိး တရား၀င္ ေျပာစရာေနရာမရႇိခဲ့လို႔ လုိ႔ဆိုရပါလိမ့္မယ္။  အမႇန္ေတာ့ အဲဒီတုန္းကလည္း ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားမႇာ ဒီအေၾကာင္းကို တင္ျပဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးပါ တယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုန႔ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ကလည္း ႏႇစ္ရာ၊ ႏႇစ္ရာ့ငါးဆယ္ျဖစ္သြားၿပီး စီမံကိန္းအတြက္ ေငြကလည္း သိန္းေထာင္ခ်ီသြားသလို ေငြစုစာအုပ္ အထုတ္အသြင္းကလည္း အမ်ားစုက သိန္းဆယ္ဂဏန္း၊ ရာဂဏန္းနဲ႔ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ေငြေရစက္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ျဖစ္လာေပမယ့္ ဘဏ္၀န္ထမ္းကေတာ့ ဟိုအရင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္မတ္ေခတ္မႇာ ဆယ္ေယာက္ဆို အခု (၂၀၀ x ၁၀ ÷ ၀.၂၅ = ၈၀၀၀) ေလာက္ခန္႔ဖုိ႔လည္း ဘယ္လိုမႇ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုလိုတင္ျပခြင့္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရႇာခြင့္မ်ဳိး ရမယ္ဆိုရင္ပဲ(ဒီလိုစာမ်ဳိးေရးဖို႔)ဆယ္ငါး ႏႇစ္ေလာက္ ေစာင့္ခဲ့ရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ဆိုရမႇာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏႇစ္၊ ေျခာက္ႏႇစ္က မႏၲေလးကလာတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ဦးက မဂၢဇင္းကိုေပးမယ့္ ၀တၴဳတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ေစပါတယ္။ ''ဘဏ္အေၾကာင္း ေရးထားတာအမႇားပါမႇာစိုးလို႔ ဆရာ့ကို ဖတ္ခုိင္းတာပါ''လို႔ ေျပာတဲ့ အဲဒီ၀တၴဳမႇာ ေငြေရစက္ေလးမ်ား ေခါင္းမူးေအာင္ အလုပ္လုပ္ရပံုနဲ႔ စက္ကေလးမ်ား႐ႈေထာင့္က ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ သူတို႔သာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ လုပ္ရပံုကို ေရးထားပါတယ္။ ေငြေလ်ာ့တာ၊ ပိုတာ၊ အတုျဖစ္တာစတဲ့ ႏႇလံုးေရာဂါျဖစ္ခ်င္စရာမ်ား ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းရတာ၊ ေငြအထုပ္လိုက္ထမ္းၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနၾကတဲ့(ကမၻာ့ၿပိဳင္ဘက္မရႇိ)ဘဏ္မ်ဳိးမႇာ ေငြေတြ အထုပ္အထည္လုိက္၊ အစုအပံုလိုက္၊ မေနမနား ေရေနရတာကို ဆရာအတြင္းသိ သိရင္ စက္ထက္ ပိုသနားစရာေကာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ျဖစ္မႇာပါ   . . . တကယ္က ေငြေၾကး၀န္ထမ္း အမ်ားစုဟာ ေငြ၀င္ေငြထြက္မ်ားတဲ့ ဘဏ္မ်ားမႇာ မနက္စာကို ညေနသံုး နာရီေလာက္မႇ စားၾကရတာ။ ေငေလ်ာ့တာ၊ ပိုတာ၊ အတုျဖစ္တာစတဲ့ ႏႇလံုးေရာဂါ ျဖစ္ခ်င္စရာမ်ား ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းရတာ၊ ေငြအထုပ္လိုက္ထမ္းၿပီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ (ကမၻာ့ၿပိဳင္ဘက္မရႇိ)ဘဏ္မ်ဳိးမႇာ ေငြေတြ အထုပ္အထည္လုိက္၊ အစုအပံုလိုက္၊ မေနမနား ေရေနရတာကို ဆရာအတြင္းသိ သိရင္ စက္ထက္ပိုသနားစရာ ေကာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ျဖစ္မႇာပါ။ ဒီလိုဆို ေငြေရစက္ကေလးမ်ား အလုပ္မလုပ္ရလို႔လားဆိုေတာ့ သူတုိ႔ဟာလည္း ကမၻာေပၚမႇာ အလုပ္အလုပ္ရဆံုး ေငြေရစက္မ်ားအျဖစ္ ဂင္းနစ္မႇတ္တမ္း ၀င္ႏုိင္တာပါပဲ။ ဒီေလာက္ေရတြက္ရမ်ားလြန္းေတာ့ အိုဗာလုတ္ျဖစ္ၿပီး ေရတြက္တာလည္း မမႇန္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခါ ၀န္ထမ္းမ်ား ချမာ အေမေမြးေပးလိုက္တဲ့ လက္ကိုပဲအားကိုးၿပီး ျပန္ေရၾကရပါတယ္။ ဒီထက္ဆိုးတာတစ္ခုက ေငြစကၠဴေဟာင္းက မႈိေတြကို ၀န္ထမ္းမ်ား ႐ႈရတဲ့ကိစၥပါ။ ေငြေၾကးဌာန အဲယားကြန္းမ်ားကို သန္႔ရႇင္းေရးလုပ္တဲ့အခါ မႈိေတြကို အစုအခဲလိုက္ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငါ့အဆုတ္ထဲမႇာလည္း နည္းမႇာမဟုတ္ဘူးလို႔ စိတၲဇနဲ႔ အေျပးအလႊား ေဆးစစ္ၾကရသူမ်ားလည္း ရႇိပါတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ ႏႇာေခါင္းစည္း(Mask) မ်ား တပ္ေစေပမယ့္ အမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံလုပ္ကိုင္ေနရာမႇာ အျမဲမတပ္ျဖစ္ဘဲ အထုိက္အေလ်ာက္ ႐ႈၾကရတာပါပဲ။ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ တစ္မတ္ေခတ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အႀကီးဆံုး ေငြစကၠဴအမ်ဳိးအစား(Currency Notes) က တစ္ရာက်ပ္ပါ။ ဒီေန႔ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ႏႇစ္ရာဆိုရင္ ေငြေဖာင္းပြမႈက အၾကမ္းဖ်င္း အဆ ရႇစ္ရာေလာက္ တက္လာခ်ိန္ အႀကီးဆံုးေငြစကၠဴက တစ္ေသာင္းေလာက္ မျဖစ္ရင္ ေငြေရတြက္လုိ႔ မလြယ္ကူႏုိင္တာ ျမင္သာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔ အေရာင္းအ၀ယ္ဂဏန္းမ်ားက သိန္းေထာင္ခ်ီေနခ်ိန္မႇာ အႀကီးဆံုး ေငြစကၠဴက တစ္ေထာင္ဆိုေတာ့ ေငြေတြအိတ္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္လာတာ အံ့စရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေငြစကၠဴအမ်ဳိးအစားကို ဒီေန႔ ေငြေဖာင္းပြမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေရတြက္ႏုိင္တဲ့ (Currency Notes) ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ၾကမလား။ ဒါကလည္း ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိး (Side Effect) ရႇိတာမုိ႔ သိပ္ႀကိဳက္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္သင့္တာကို ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုရာမႇာေတာ့ အခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ထည့္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ အဓိက ျပဳျပင္ရာမႇာေတြထဲက တစ္ခ်က္က ေငြထုတ္ႀကီးထမ္းၿပီး ေရာင္း၀ယ္ေပးေခ်ေနၾကတာကို ေလ်ာ့သြားေအာင္ ဘဏ္ေတြေရာ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူ ေပးသူ လက္ခံသူမ်ားပါ ၀ိုင္းႀကိဳးစားၾကရမယ့္အခ်က္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ကို ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္မန္ေနဂ်ာအမည္နဲ႔ ေရးသားၿပီး ေငြလႊဲဖုိ႔ကိစၥကို စာရင္းေျပာင္းနည္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ေငြထုတ္ဘဏ္မႇာ ေငြသားမထုတ္ယူဘဲ ေငြေပး အမိန႔လႊာ (Payment Order) (၀ယ္)ယူၿပီး ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ ဆီ ယူလာလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီဟာနဲ႔ ဘဏ္မႇာစာရင္းေျပာင္းနည္းနဲ့ ေငြသြင္းၿပီး နယ္အသီးသီးကို အလြယ္ တကူလႊဲပို့ႏိုင္ပါတယ္။  ဒီလုိလုပ္ ရင္ေတာ့ ေငြေပး အမိန့္လႊာ၀ယ္ယူစ ရိတ္ ကုန္က်မႇာျဖစ္ေပမယ့္ ေငြႏႇစ္ခါ ေရတြက္ရတဲ့ဒုကၡ၊ ကားငႇားရတဲ့စ ရိတ္၊ ေငြထုပ္ထမ္းရတဲ့အေမာ၊ ေငြထုတ္ကို လူငႇားထမ္းရင္လည္း သယ္ေျပးမလား ပူပန္ရတဲ့ ေသာက ေတြေတာ့ သက္သာသြား မႇာပါ။ ဒါ့အျပင္ ေငြထုပ္ႀကီးထမ္းေပး ေခ်ရယူျခင္းက ကိုင္တြယ္တာ၀န္ယူရ ခက္ခဲတဲ့အတြက္ မ႐ိုးမသားလုပ္လိုသူတုိ႔အဖုိ႔ အလြန္အဆင္ေျပၿပီး ႐ိုးသားမႇန္ကန္ခ်င္သူမ်ား ဒုကၡေရာက္ေလ့ရႇိပါတယ္။ မ႐ိုးသားသူကေတာ့ ဘဏ္၀န္ထမ္းထဲမႇာေရာ ေငြလာထုတ္တဲ့၊ သြင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက ၀န္ ထမ္းထဲမႇာသာမက ေငြပိုင္ရႇင္သူေဌး သုိ႔မဟုတ္ သက္ဆုိင္ရာ အရာရႇိႀကီးကအစ မည္သူမဆို ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအထုပ္အထည္လိုက္က သြင္းတဲ့ေနရာမႇာ ေငြမ်ားလြန္းလို႔ ခြဲေရတြက္ရတဲ့အတြက္ ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔ ခက္သလို ထုတ္ေတာ့လည္း အခ်ိန္ေပးေရတြက္ယူဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဘဏ္ေတြမႇာ ဆုိရင္ေတာ့ ေငြထုတ္သူမ်ားသံုးဖုိ႔ စက္တစ္လံုးနဲ႔ ၀န္ထမ္းစီစဥ္ေပးၿပီး ေရတြက္ယူသြားဖို႔လည္း တုိက္တြန္းပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့ၾကားက မေရတြက္ဘဲ ယူသြားၿပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့မႇ ဘဏ္ကေပးလုိက္တာ မျပည့္ဘူးဆိုၿပီး ျပန္လာေျပာတာေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဟာ အေျပာင္းအလဲေတြဆီ ဦးတည္လႈပ္ရႇားေနၾကပါၿပီ။ ေခတ္မီတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံသစ္ႀကီးဆိုတာကို ဆိုင္းဘုတ္စာလံုးေလာက္နဲ႔မကေတာ့ဘဲ ရင္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျဖစ္ပါ ခံစားယံုၾကည္စ ျပဳလာပါၿပီ။ ဒီေလာကသစ္ႀကီး ခ်ီတက္ရာမႇာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရႇင္မ်ား၊ ၀န္ထမ္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ အရပ္ဖက္လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအဖုိ႔ မကင္းႏုိင္တဲ့ ေငြေပးေငြယူကိစၥမ်ားကို ေငြထုတ္ႀကီးမ်ား ထမ္းပိုးလုပ္ေဆာင္ေနရတာဟာ ကမၻာ့အလယ္မႇာ အျမင္မတင့္တယ္တဲ့အျပင္ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းျဖစ္ၾကရလြန္းပါတယ္။ ဒီေလာကသစ္ႀကီးဆီကို ခ်ီတက္ရာမႇာ ေငြထုတ္ႀကီးမ်ား ထမ္းထားၿပီး ပင္ပန္းတစ္ႀကီး ေလွ်ာက္လႇမ္းေနၾကရာက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းစဥ္းစား ၾကံဆအေျဖရႇာဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီလို႔ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား . . .။ EMG