မတ္လ (၁၈)ရက္ေန႔က
အျဖစ္ အပ်က္ကေလးမ်ားႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ႏွင့္
ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္အႀကီးအကဲမ်ား သိသြားခဲ့ပါေသာ္ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားၿပီး
ရရွိလာတဲ့ဘ၀အတြက္ ေႂကြက်ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူ႕မ်က္ရည္ဟာ တန္ဘုိးအနဂၢ
ထုိက္တန္ေပစြလို႔
ယခုေခါင္းစည္းျဖင့္ပင္
သတင္း ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးတစ္ပုဒ္ေရးႏုိင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ႀကဳိးစားပါဦးမည္။
ဒီအတြက္ လည္း ေနာက္ဆက္တဲြေတြ ေလ့လာစုံ စမ္းေမးျမန္းရဦးမည္။ ၿပီးလွ်င္
မရွိႏြမ္းပါး ဆင္းရဲသားျပည္သူမ်ားရဲ႕ (အမွန္တရား ေတြ၊ နစ္နာမႈေတြနဲ႔
ေတြ႕ႀကံဳခံစားေနရ တဲ့ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္အေျခအေနမ်ားကို စတုတၳမ႑ဳိင္ပါပဲလို႔
ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ႀကီးက ႏႈတ္ႁမြက္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခု ဂ်ာနယ္ မွာ
ေဖာ္ျပတဲ့ပုံေတြကေတာ့ မီးဖြားခ်ိန္နီး ၿပီ၊ ေ၀ဒနာမခံစားႏုိင္လို႔ (သို႔)
ဗိုက္နာလို႔ ေဆး႐ုံမွာမီးဖြားရန္ (ေဆး႐ုံတက္ရန္ေပါ့ ဗ်ာ)
သြားတဲ့ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးကို သူသြားတတ္တဲ့ ေဆး႐ုံက
တျခားေဆး႐ုံကိုလဲႊလိုက္လို႔ လမ္းမွာ, ဆုိကၠားေပၚမွာ (ကန္ေတာ့ဗ်ာ) ေရမႊာ
ေပါက္ၿပီး ၀မ္းထဲရွိတဲ့ကေလး ေခါင္းတစ္ ပိုင္းထြက္ေနပုံပါ လမ္းေပၚမွာ
(ဆုိကၠား ေပၚမွာ) ေမြးေနတဲ့ ပုံပဲေပါ့ဗ်ာ။ ေရွ႕ တည့္တည့္မသင့္ေလ်ာလို႔
ေနာက္ကေန ပဲ ႏွစ္ပုံတိတိ ကင္မရာနဲ႔ ႐ိုက္ယူခဲ့ပါ တယ္။
ေတြ႕ျမင္ၾကတဲ့အနီးအနားနဲ႔ လမ္း သြားလမ္းလာေတြက အၾကင္နာတရား ေတြနဲ႔ေပါ့။
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြပဲေလ သနားၾကင္နာတတ္ၾကတယ္ေပါ့။ ေစတနာ,
ေမတၱာတရားပိုင္ရွင္ေတြျဖစ္ ေလေတာ့ အနီးအနားမွာ နားလည္တတ္ ကၽြမ္းေသာ
မီးဖြားေပးႏုိင္မည့္သူ (လက္ သည္)ေပါ့ဗ်ာ ရွာၾက ေမးၾက ျမန္းၾက ေပါ့။တခ်ဳိ႕က ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ အခင္းရွာ ခင္းေပးသူက ခင္းေပါ့။ အမ်ဳိး သမီးဆုိေတာ့ ၀ိုင္းၿပီး အကာအကြယ္ လုပ္ေပးသူေတြကလည္း ျပင္ၾကဆင္ၾက ေပါ့။ စိတ္မေကာင္းစရာျမင္ကြင္းတစ္ခု လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ သနားဂ႐ုဏာနဲ႔ စုတ္သတ္သူက သတ္ ေပါ့။ ခံျပင္းစိတ္ျဖစ္တဲ့သူေတြက မေက် နပ္တဲ့ (ေဒါမနႆ)ဆုိေသာ အေသးစား ေဒါသစိတ္နဲ႔ ေတာက္ေခါတ္သူေတြလည္း ရွိတယ္ဗ်။ မတ္လ(၁၈)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ (၉း၃၀)ခန္႔ေပါ့ဗ်ာ။ ႐ုံးပိတ္ရက္ဆို ေတာ့ ဥတၱရသီရိၿမဳိ႕နယ္ကို သတင္းယူ စရာေလးရွိတာနဲ႔ ေၾကးမုံသတင္းစာမီဒီ ယာတစ္ဦးႏွင့္ လမ္းေပၚထြက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အထက္ပါျဖစ္စဥ္ေတြ ၀ိုင္းအုံ ၾကည့္႐ႈေနတာျမင္လို႔ ယခု ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ေဟာ့စ္နယူး သတင္းဂ်ာနယ္ ေနျပည္ေတာ္တာ၀န္ခံ ပါ။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ကာယကံရွင္ ေဆြမ်ဳိး အသုိင္းအ၀န္းကပဲထင္လို႔ သတင္းသမား ပီပီ ေမးျမန္း (စပ္စု)မိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ““သမီး ေတာ္ပါတယ္။ ပ်ဥ္းမနားေျခလွ်င္စုမွာ ေနတယ္။ မီးဖြားသူအမ်ဳိးသမီးအမည္ မေခ်ာစု၊ အသက္(၃၅)ႏွစ္၊ (ဘ)ဦးၾကည္ ျမင့္ မီးဖြားဖုိ႔ ကုတင္(၂၀၀)ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံ (ပ်ဥ္းမနား)ကိုေရာက္ေတာ့ေနျပည္ေတာ္ ကုတင္ (၁၀၀၀)ေဆး႐ုံကို လႊတ္ပါတယ္။ အခုလမ္းမွာ မီးဖြားေၾကာင္းသိရသည္။ ““အဲဒီ့ေဆး႐ုံက ေရာက္လာတဲ့ ေမြးလုေမြး ခင္ ဒီလူမမာကို ဘာျဖစ္လို႔ (၆)မုိင္နီးပါး ေ၀းတဲ့ ကုတင္ (၁၀၀၀)ကုိ လႊတ္တာလဲ”” ေမးေတာ့ ဒီမွာ လူႀကီးေတြ ပါရဂူအထူး ကုေတြ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြလာမွာမုိ႔ ေမြး လူနာလက္မခံတာပါဟု ေျပာေၾကာင္း ““ဒီမွာ ဗိုက္အရမ္းနာလို႔ လာတာပါ, ေျပာျပေတာ့လည္း စမ္းသပ္စစ္ေဆး ၾကည့္႐ႈမႈမရွိဘဲ (၆)မုိင္ခန္႔ေ၀းတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ကုတင္ (၁၀၀၀)ကိုသာ သြားရန္ ေျပာေနသည့္အတြက္ အနားမွာ ရွိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က မြန္ျမတ္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ေငြ (၅၀၀၀)ေပးၿပီး, ကယ္ရီ ငွားသြားရန္ ကူညီေပးေၾကာင္း မေခ်ာစု ၏ ခင္ပြန္း ဦးႏုိင္၀င္းမွ ရွင္းျပသည္။
ထုိအခ်ိန္ ““အားတင္းထား- အား တင္းထား ဘာမွ အားငယ္စရာမလိုဘူး ေၾကာက္စရာလည္းမလိုဘူး”” ဆုိေသာ အသံေတြ ေဆး႐ုံျပန္လွည့္ရမွာေပါ့ ကေလးေကာ, လူႀကီးေကာ ဒုကၡျဖစ္ႏုိင္ တယ္။ ေဆး႐ုံျပန္လွည့္ၾက။ သုံးဘီးဆုိင္ ကယ္တစ္စီးေလာက္ ငွားမွထင္တယ္။ ေဆး႐ုံကိုေျပးၿပီး ဆရာမတစ္ေယာက္ ေလာက္ သြားေခၚပါလား။ စသည့္ စသည့္အသံဘလံေတြ စုံေအာင္ ၾကား ေနရတယ္။ ဆုိင္ကယ္ႏွင့္လူရြယ္တစ္ ေယာက္က ေဆး႐ုံကို ေမာင္းထြက္သြား တယ္။ ေနာက္ဆုိင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ တစ္ ေယာက္က ေနာက္မွထိုင္လ်က္ပါလာတဲ့ ကေလးမေလးကို ခဏဆင္းခိုင္းၿပီး သုံးဘီးဆုိင္ကယ္ငွား ထြက္သြားသည္။ ဆင္းက်န္ေနခဲ့တဲ့သူူဟာ ပုံထဲက ဆုိကၠား ေရွ႕၀ဲဘက္ ဆန္တုိ အက်ႌျပာမိန္းကေလး ပါ။ ေဆး႐ုံသြားတဲ့ဆုိင္ကယ္သမား ျပန္ ေရာက္တယ္။ ဆရာမေတြက ေဆး႐ုံ ျပန္ေခၚလာပါလို႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေယာက်္ားေလး- ေယာက်္ားေလး ေျခေထာက္က်န္ေသး တယ္။ အခ်င္းျဖတ္- အခ်င္းျဖတ္ ဒီအ တုိင္းျဖတ္လို႔မရဘူး။ ေဆး႐ုံေခၚသြား ေဆး႐ုံၾကမွ ျဖတ္က် စသည့္အသံေတြ လည္း ၾကားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သြားရမည့္ခရီးရွိေသးတယ္။ (၁၃)မိုင္ခန္႔ ေ၀းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္မသက္မသာ နဲ႔ ရပ္ထားခဲ့တဲ့ ဆုိင္ကယ္ရွိရာလာခဲ့ တယ္။ ဆုိင္ကယ္နားေရာက္ေတာ့ သုံးဘီးဆုိင္ကယ္ငွားတဲ့သူ ျပန္ေရာက္ လာၿပီ။ မီးဖြားလူနာကို ဆုိကၠားေပၚမွ သုံး ဘီးဆုိင္ကယ္ေပၚ ေျပာင္းေရႊ႕ၾကၿပီး ေဆး႐ုံကုန္းဘက္ ေမာင္းထြက္သြားၾက ေလရဲ႕။ အဲဒီ သုံးဘီးဆုိင္ကယ္ကို ကပ်ာ ကရာ ဓာတ္ပုံႏွစ္ပုံ အမိ႐ိုက္လိုက္ႏုိင္ ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဆး႐ုံနဲ႔ ယခု ေနရာဟာ မေ၀းလွပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ မယ္ဆုိရင္ (၅)မိနစ္ခန္႔ပါ။ နည္းနည္း ပို ေျပာရရင္ ညအခါဆုိ လွမ္းေအာ္ရင္ ၾကားႏုိင္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းေမြးေတာ့မယ္႕ လူနာကို (၆)မုိင္ခန္႔ေ၀းတဲ့ အျခားေဆး႐ုံ သြားခိုင္းတာ စဥ္းစားမရဘူး။ လူမမာက ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔ လာတာမဟုတ္ဘူး။ ဆုိကၠားငွားလာတာ။ ကားဂိတ္အေရာက္ ကားေစာင့္စီး (၆)မုိင္ခရီး ေဆး႐ုံေရာက္ ဖို႔ နာရီ စဥ္းစားေပးၾကပါ။ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔၊ ဆုိင္ကယ္ေမာင္း ရင္း ခရီးႏွင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိ တယ္။ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေဆး႐ုံပါ- ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျဖၾကည့္စမ္းပါ။ ျပည္သူ႕ေဆး႐ုံပါ။ လူ ႀကီးသူမ ဆုိေျပာခဲ့ၾကတာက ကိုယ္၀န္ ေဆာင္မိခင္ဟာ သခ်ဳႋင္းဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ထုိး တယ္ဆုိတာေပါ့။ ေယာက်္ားေဖာင္စီး၊ မိန္းမမီးေနတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အသက္ အႏၱရာယ္စိုးရိမ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။ အဲ့ဒီ မတ္လ (၁၈)ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းက ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့အေၾကာင္းေလးကို သတင္း တစ္ပုဒ္အျဖစ္ ဖန္းတီးထားလိုက္တယ္။ မနက္ဂ်ာနယ္တုိက္ပို႔မယ္ေပါ့။ မတ္လ (၁၉)ရက္ေန႔ နံနက္(၇)နာရီ ထုိးၿပီး ေလာက္မွာ ျပန္/ဆက္ ဦးျမင့္သန္းက ကုတင္(၂၀၀)ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံ သတင္းယူ လိုက္ခဲ့ပါလားေခၚေတာ့ မေန႔က အျဖစ္ အပ်က္ေလး ေတြးမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေရး ထားတဲ့သတင္းကယခုသတင္းေဆာင္းပါး ေလးျဖစ္သြားၿပီ။ မတ္လ (၁၉)ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းမွာ ပ်ဥ္းမနား ကုတင္(၂၀၀) ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံတြင္ ေဆးကုသမႈခံယူေန သူမ်ားအား ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးႏွင့္ အတူ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ ျပည္သူ႔က်န္းမာ ေရးေစာင့္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို လိုက္လံၾကည့္႐ႈရင္း အားေပးစကား ေျပာၾကားကာက်န္းမာေရးေစာက္ေရွာက္ ထားမႈမ်ားႏွင့္ က်န္းမာမႈအေျခအေနမ်ား ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးခဲ့ရာ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိရ ေတာ့ မတ္လ (၁၈)ရက္ေန႔က အျဖစ္ အပ်က္ကေလးမ်ားႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ႏွင့္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္အႀကီးအကဲမ်ား သိသြားခဲ့ပါေသာ္ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားၿပီး ရရွိလာတဲ့ဘ၀အတြက္ ေႂကြက်ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူ႕မ်က္ရည္ဟာ တန္ဘုိးအနဂၢ ထုိက္တန္ေပစြလို႔ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ မ်က္ရည္စို႔လ်က္ ျပည္သူထဲက မီဒီယာ တစ္ဦးအေနျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
(သေဗၺသတၱာသတၱ၀ါကံသာမူလပိုင္ၾကတယ္)
Hot News
No comments:
Post a Comment