ယာယီစခန္းတစ္ခုမွ ကေလးငယ္တစ္ဦး ေန႔လည္စာစားရန္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္။
ဓာတ္ပုံ-ေအအက္ဖ္ပီ
ေမးခြန္းေမးၿပီးတဲ့ တဒဂၤမွာ ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္သက္သြားေပမယ့္ မ်က္ေတာင္ေတြကို ပုတ္ခတ္လုိက္ရင္း သူတို႔ရဲ႕ ကခ်င္ျပည္ နယ္ ခရီးစဥ္အေတြ႕အၾကံဳေတြကို တက္ ေရာက္လာတဲ့ ဧည့္ပရိသတ္ကို တစ္ဆင့္ ေ၀မွ်ေနပါတယ္။
"စစ္ေဘးသင့္စခန္းေတြမွာ ကြ်န္မတို႔ အမ်ားဆံုးေတြ႕ခဲ့ရတာက သက္ႀကီးရြယ္ အိုေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလးငယ္ ေတြပဲ။ အရြယ္ ေကာင္းတဲ့ ေယာက်္ားေတြကို လံုး၀နီးပါး မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး။စခန္းကို ထိန္းေက်ာင္းတာကအစ ထင္းေခြ၊ ေရခပ္တာအမ်ားစုကို မိန္းမေတြခ်ည္း လုပ္ေနရတာပါ"လုိ႔ မနီမိုလိႈင္က ေျပာပါ တယ္။
ဒါေပမယ့္ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အခုလို အခက္အခဲေတြၾကားမွာ ဦးေဆာင္ေနရတဲ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူတုိ႔ရဲ႕ မိန္းမသား ဘ၀ကုိလည္း ျပန္ လည္ စိုးရြ႕ံေနရတယ္လုိ႔ သူကဆိုပါ တယ္။
စခန္းပတ္လည္မွာ ကာရံထားတဲ့ တာလပတ္ေတြက စုတ္ေနၿပီး အ၀တ္ အစားလဲဖို႔ ခန္းဆီးစတစ္စေတာင္ ျခား မထားႏုိင္တဲ့၊ အမ်ဳိးသား ေတြနဲ႔ ၾကမ္း တစ္ေျပးတည္း အိပ္ေနရပါတယ္။
"သတိထားမိခဲ့တာက စခန္းေတြမွာ ကေလးမီးဖြားႏႈန္းေတြက အရမ္းကို ျမင့္တာပဲ။ အလြန္အုိမင္းေနတဲ့ သက္ႀကီး ရြယ္အုိေတြနဲ႔ ကေလးေတြက ကေလး ေလးေတြကို ျပန္ထိန္းေနရတယ္။ သံုးႏွစ္ ေလးႏွစ္ကေလးေတြက တစ္ႏွစ္၊ လသား ကေလးေတြကို ျပန္ထိန္းေနရတယ္"လို႔ သူက ဆုိပါေသးတယ္။
ဒါ့ျပင္ ကေလးငယ္ေတြဟာ လံု ေလာက္တဲ့ အာဟာရမရရိွျခင္း၊ က်န္းမာ ေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈေတြေၾကာင့္ နာမက်န္းျဖစ္ ေနၾကၿပီး တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အသက္ဆံုး႐ံႈးတာမ်ဳိးေတြေတာင္ ၾကံဳ ေတြ႕ေနရတယ္လုိ အျဖဴေရာင္တြဲလက္ မ်ားအဖြဲ႕၀င္ေတြက ဆုိပါတယ္။
အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုစိမ္းခက္စိုး ကလည္း "အဓိကကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ပညာ ေရးပဲ။ ကေလး ၃,၀၀၀၊ ၄,၀၀၀ ေလာက္ က ပညာမသင္ရေတာ့ဘူး။စာသင္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ေနာက္က်သြားၿပီ။သူတုိ႕ အိမ္ ျပန္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွျပန္ ရမလဲဆုိတာ မသိ ပါဘူး"လုိ႔ ကေလးေတြ လက္ရိွၾကံဳေတြ႕ရ တဲ့အေျခအေနေတြကို ရွင္းျပပါတယ္။
စစ္ေဘးဒဏ္သင့္ ကခ်င္ျပည္သူေတြ အတြက္ အခုလုိ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ အေျခအေနေတြမွာ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ အခါ သူတို႔မွာ ေပ်ာ္စရာဆုိတာ ဘာမွန္း မသိေတာ့တဲ့၊ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေပ်ာက္ ဆံုးေနတဲ့၊ ခံစားခ်က္မဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာေတြ လည္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရ တယ္လို႔ သူက ဆုိပါ ေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီမြန္းက်ပ္မႈေတြကို ေျပေလ်ာ့ေစၿပီး သူတုိ႕အတြက္ ခဏတာ ဘ၀အေမာေတြကိုေျပေစဖုိ႔ အျဖဴေရာင္ တြဲလက္မ်ား အဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ ကခ်င္ ျပည္နယ္ကို ခ်ီတက္ခဲ့တာပါ။
မတ္လ ၅ ရက္ေန႔ကေန ၁၇ ရက္ေန႔အထိ စစ္ေဘး သင့္ စခန္း ၁၃ ခုက ဒုကၡသည္ေပါင္း ၁၅,၃၀၀ ေက်ာ္ကို ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
သူတို႔မွာ အလႉေငြမ်ားမ်ားစားစား မပါေပမယ့္ သူတုိ႔တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေလး ေ၀မွ်ရင္းသြားေရာက္တဲ့ တဒဂၤတာ အခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာ လုိအပ္တာေလး ေတြ ပ့ံပိုးေပးရင္း၊ မ်က္လွည့္ျပ၊ သီခ်င္း ဆုိရင္း ကေလးေတြနဲ႔အတူတူ ကစားကာ ကခ်င္ျပည္သူေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကို အတူတူ ေ၀မွ်ခံစားေပးခဲ့ပါတယ္။
"ႀကီးမားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို စြဲ ကိုင္ၿပီး မသြားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္ေဘးသင့္ ကခ်င္ျပည္သူေတြအတြက္ သယ္ေဆာင္ သြားႏုိင္တာက စာနာမႈပါ။ သူတုိ႔ဒုကၡ ေတြ၊ ပင္ပန္းမႈေတြၾကားထဲက ကြ်န္မတုိ႔ ကို လိႈက္လွဲစြာႀကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ အျမင့္ဆံုး သိလုိက္ရတာတစ္ခုက ေတာ့ တစ္ခါမွမျမင္ဖူး မသိဖူးတဲ့ ဘယ္ တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကိုေတြကမွ တစ္ဦး နဲ႔တစ္ဦး မုန္းမေနၾကပါဘူး ဆုိတာပါပဲ" လုိ႔ မနီမိုလိႈင္က သူေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကိုေတြရဲ႕ သေဘာ ထားကို ရွင္းျပပါတယ္။
"ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတုိ႔ကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ လာဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း မၾကာခင္မွာ ျပန္သြားဖုိ႔ စီစဥ္ေနတယ္။ ဧၿပီလကုန္ေလာက္ သြားျဖစ္မယ္ ထင္ပါ တယ္"လုိ႔ ကိုဘုိဘုိက ေျပာပါတယ္။
"ပထမဆံုး ခရီးစဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခက္အခဲ လုိအပ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္မတို႔ အတတ္ ႏုိင္ဆံုး လုပ္ေဆာင္ ေပးခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ အားလံုး စစ္ကိုမလုိလားပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးကိုပဲ လုိလားပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္သူ ေတြအတြက္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕ အစည္းနဲ႔မဆို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ပါပဲ"လုိ႔ မဟန္နီဦးက ဆုိပါ တယ္။
အျဖဴေရာင္တြဲလက္မ်ား အဖြဲ႕ရဲ႕ ကခ်င္ျပည္သူေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္ မႈေတြဟာ ဘ၀ေတြကို ေလာင္တဲ့မီး၊ ႏွလံုး သားေတြကို ေလာင္တဲ့မီး၊ ေခတ္ေတြ ကို ေလာင္တဲ့မီးေတြ အားလံုးကို မၿငိႇမ္း သတ္ႏုိင္ေပမယ့္ သူတုိ႔တတ္စြမ္း သေလာက္နဲ႔ မုိးေရတစ္စက္ အျဖစ္ေတာ့ ဖန္တီးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
မုိးေရစက္ေတြမ်ားလာၿပီး စစ္မီးေတြၿငိမ္းႏုိင္ဖုိ႔ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြေတာ့ လုိအပ္ေနဆဲပါ။
အိအိတုိးလြင္ (ျမန္မာ့တိုင္းမ္)
No comments:
Post a Comment