ယူရို ၂၀၀၄ ေဘာလံုးပြဲ ၿပီးသြားေသာအခါ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚလာသည္။ အထူးသျဖင့္ ၂၀၀၂ ကမၻာ့ဖလားတုန္းကထက္ မထင္မွတ္တာေတြ ပိုၿပီးျဖစ္ခဲ့ေသာအခ်က္ကို လူေျပာမ်ားသည္။
ဗိုလ္စြဲႏိုင္သည္ဟု ထိပ္ဆံုးက တစ္ေပးခံထားရေသာအသင္းႀကီးေတြ ေစာေစာစီးစီး တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ထြက္ကုန္ၾကရသည္။ နာမည္ေက်ာ္ေဘာလံုးသမားေတြ ေျခစြမ္းမျပႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ရသည္။ ဂိုးသြင္းခ်န္ပီယံအခ်ဳိ႕ တစ္ဂိုးတေလေတာင္ မသြင္းလိုက္ရဘဲ အိမ္ျပန္သြားရသည္။ ေဘာလံုးဆရာႀကီးေတြ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ ေဟာကိန္းထုတ္မႈမ်ား တလြဲတေခ်ာ္ေတြျဖစ္ကုန္သည္။ လြဲခ်က္ကေတာ့ နီကိုရဲ၀တၳဳေတြထက္ေတာင္ သာေသးသည္။ ဘယ္သူမွ အထင္မႀကီးထားေသာ အသင္းကေလးက တက္ၿပီး ဗိုလ္စြဲသြားသည္။
ယူရို ၂၀၀၄ ပြဲသည္ ေဘာလံုးေလာက၏ ႀကီးက်ယ္ေသာအခ်ဳိးအေကြ႕ အေျပာင္းအလဲႀကီးျဖစ္သည္ဟု ေဘာလံုး ေ၀ဖန္ေရးဆရာႀကီးေတြက ဆိုၾကသည္။ နာမည္ႀကီးထိပ္သီးေဘာလံုးသမားေတြပါတိုင္း ေအာင္ျမင္မႈရမည္ဟု မေျပာႏိုင္။ အင္အားႀကီးသူ ႏိုင္စတမ္းဆိုေသာ ေခတ္ကုန္သြားၿပီ။ အနာဂတ္ေဘာလံုးပြဲမ်ားသည္ ေဘာလံုးသမားခ်င္းယွဥ္ၿပိဳင္ၾကျခင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နည္းျပဆရာတို႔၏နည္းဗ်ဴဟာၿပိဳင္ပြဲမ်ားျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။
တခ်ဳိ႕ကလည္း တစ္ဦးခ်င္းစြမ္းရည္ေတြကို ဂရုမစိုက္ဘဲေနၾကေတာ့မလား၊ အလိမ္အေခါက္ အလွည့္အပတ္ကေလးေတြ မၾကည့္ရဘဲျဖစ္ေတာ့မွာလား၊ ကစားကြက္လွလွေလးေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္မွာလားဟု စိုးရိမ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့လည္း ေဘာလံုးပြဲကို လူေတြ စြဲမက္ၾကျခင္းမွာ ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္၏။
* * * * *
ဂရိအသင္း ေအာင္ပြဲခံသြားျခင္းမွာ ကံတရား၏ေဖးမမႈအထိုက္အေလ်ာက္ ပါရွိေသာ္လည္း အေခ်ာင္သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္။ သူတို႔သည္ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက်ျပင္ဆင္လာခဲ့ျခင္းသာျဖစ္၏။
သူတို႔ရဲ႕ဗ်ဴဟာက သူမ်ားနဲ႔မတူ။ တျခားအသင္းေတြက ကိုယ္ ဘယ္လိုကစားမလဲ။ ဘယ္ကစားကြက္နဲ႔ ကစားမလဲ ဆိုတာကိုသာ အေလးထားစဥ္းစားသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ ဦးစားေပးသည္။
ဂရိတို႔က ဒီလိုမဟုတ္။ တစ္ဖက္အသင္း ဘယ္လိုကစားတတ္သလဲ ဆိုတာကို အဓိကထားၿပီး ေလ့လာသည္။ တစ္ဖက္အသင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကို ပိတ္ဆို႔ပစ္သည္။ အားနည္းခ်က္၊ ေပ်ာ့ကြက္ကိုရွာၿပီး ထိုးေဖာက္သည္။ ဒါမ်ဳိး ၂ႀကိမ္၊ ၃ႀကိမ္ေလာက္ အခြင့္အေရးရလွ်င္ လံုေလာက္ၿပီ။ တစ္ဂိုးေလာက္ ရေအာင္သြင္းႏိုင္သည္။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔က တစ္ဖက္အသင္း တိုက္စစ္ဆင္လာတဲ့အထိ ေစာင့္မေနဘဲ ကြင္းလယ္မွာကတည္းက ႀကိဳတင္ ဟန္႔တားပစ္သည္။ တစ္ဖက္အသင္းကစားကြက္ကို တည္လို႔မရေလာက္ေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္သည္။
လူကပ္ရာမွာလည္း တျခားအသင္းေတြလို အေရးႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကိုသာ အေသညွပ္ၿပီး ကပ္ျခင္းမဟုတ္။ ဂိုးသြင္းမည့္သူေရာ အကြက္ဆင္ ကန္တင္ေပးမည့္သူကိုပါ ျဖန္႔ၿပီးကပ္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ထူးျခားတာက ေရွ႕တန္းလူေတြကပါ လူကပ္တတ္ျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ခါတေလမ်ား တစ္ဖက္ေနာက္တန္းက သူတို႔ေရွ႕တန္းကို ကပ္ထားတာလား၊ သူတို႔ေရွ႕တန္းက တစ္ဖက္ေနာက္တန္းကို ျပန္ကပ္ထားတာလား ခြဲျခားဖို႔ေတာင္ခက္သည္။
ေနာက္ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ေဘာလံုးလုရာမွာ ကၽြမ္းက်င္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ဖ်က္ထုတ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ သူမ်ား ေျခေထာက္ထဲက ေဘာလံုးကိုယ့္ေျခေထာက္ထဲ ေရာက္လာေအာင္လုယူျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ခါတစ္ခါမ်ား မုန္႔လုေျပးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ တစ္ဖက္လူမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ရ၏။
ဂရိတို႔ ခုလို ဗိုလ္စြဲသြားသည့္အတြက္ ခ်ီးက်ဴးမိေသာ္လည္း သူတို႔ကစားပံု၊ ကစားကြက္ကိုေတာ့ မႀကိဳက္ပါ။ ေဘာလံုးရသမပါေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
* * * * *
ေဘာလံုးရသ အျပည့္အ၀ေပးႏိုင္တာကေတာ့ ခ်က္အသင္းပင္ျဖစ္၏။ သူတို႔ကို ယူရို ၉၆တုန္းကတည္းက သေဘာက်ခဲ့သည္။ ခ်က္အသင္း၏ကစားပံုကိုၾကည့္ရတာ ရသစံုသည္။ အလိမ္အေခါက္ အဆြဲအငင္ေလးေတြပါသည္။ ကစားကြက္ လွလွပပျမင္ရသည္။ အင္တိုက္အားတိုက္ ထိုးေဖာက္တိုက္စစ္ဆင္မႈေတြက ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ေစသည္။
သူတို႔က ေဘာလံုးပညာကို အဓိကထားၿပီး ကစားသည္။ တခ်ဳိ႕အသင္းေတြလို ကိုယ့္ပစၥည္းေတာ့ နည္းနည္းမွ အထိမခံဘဲ သူမ်ားဟာေတာ့ ငမ္းငမ္းတက္လိုခ်င္တာမ်ဳိး အေသပိတ္ဆို႔ကစားျခင္းမဟုတ္။ ကိုယ္ကလည္း တိုက္စစ္ဆင္မည္၊ ဂိုးေတြသြင္းမည္၊ တစ္ဖက္ကလည္း သြင္းႏိုင္ရင္သြင္း ဆိုေသာပံုစံျဖစ္၏။ ဒါကို ေဘာလံုးစကားျဖင့္ "ဖြင့္ကစား"သည္ဟု ေခၚသည္။ တရားမွ်တေသာကစားနည္းဟု ထင္၏။ တစ္ဂိုးေလာက္ရေအာင္သြင္းၿပီး ခံစစ္ျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ကစားတာမ်ဳိးကေတာ့ လူလည္က်ျခင္းပင္ျဖစ္၏။
ခ်က္အသင္းသည္ ပြဲတိုင္းမွာပင္ စြဲမက္ေလာက္ေအာင္ လွလွပပကစားျပသြားသည္။ ဒါမ်ဳိးမွ ၾကည့္ေကာင္းတာဟု ပရိသတ္မ်ား လက္ခံၾကသည္။
ခ်က္တို႔သည္ အႀကိဳဗိုလ္လုပြဲမွာ ဂရိကို ရႈံးျခင္းမွာ ညံ့လို႔မဟုတ္။ ဂိုးကံေချခင္းႏွင့္ ပြဲၿပီးခါနီးက်မွ အလစ္အငိုက္မိၿပီး ဂိုးေပးလိုက္ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာျဖစ္၏။ ဒီလိုမွမဟုတ္လို႔ကေတာ့ ယူရို ၂၀၀၄ ဖလားသည္ ခ်က္အသင္းအတြက္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ လူငယ္အရန္အင္အား ေတာင့္တင္းပံုအရဆိုလွ်င္ ၂၀၀၆ ကမၻာ႔ဖလားပြဲတြင္ အေျခအေန ေကာင္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။
* * * * *
ဂ်ာမနီတို႔၏ နာမည္ေက်ာ္ကစားဟန္မွာ ေခတ္ကုန္သြားၿပီျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဂ်ာမနီကစားပံုကို မႀကိဳက္ပါ။ ေဘာလံုးကစားေနသည္ႏွင့္မတူဘဲ စီးပြားေရးလုပ္ေနသလို တြက္ခ်က္လြန္းလွသည္။
ေဘာလံုးကို ေနာက္ျပန္ေပးလိုက္၊ ေရွ႕ျပန္ေပးလိုက္၊ ဘယ္ဘက္ျခမ္းပို႔လိုက္၊ ညာဘက္ျခမ္းပို႔လိုက္လုပ္ရင္း ခ်ိန္ဆေနတာ ပ်င္းဖို႔ေတာင္ေကာင္းသည္။ သူတို႔အက်င့္က ဒီလိုအီေလးဆြဲရင္း အလစ္အငိုက္ဖမ္းၿပီး တုိက္စစ္ဆင္တတ္သည္။ ဂ်ာမနီအသင္း နာမည္ႀကီးတာက တစ္ဖက္အသင္း၏အမွားကိုေစာင့္ၿပီး ဂိုးသြင္းတတ္ျခင္းျဖစ္၏။
သို႔ရာတြင္ ယူရို ၂၀၀၄ ပြဲေတြမွာေတာ့ တစ္ဖက္အသင္းေတြ၏ အမွားကိုေစာင့္ရင္း အခ်ိန္ေစ့သြား၍ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အုပ္စုမွပင္ ျပဳတ္ခဲ့ရေသာသင္ခန္းစာကိုသာ ရသြားေတာ့သည္။
* * * * *
ထို႔အတူ -
ျပင္သစ္တို႔ တိုက္စစ္ဆင္လွ်င္ သူခိုးလိုက္သလို အံုႏွင့္က်င္းႏွင့္၀ိုင္းပါလာတတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဂရိေနာက္တန္းႏွင့္ ဆံုေတာ့ ၀ီရိယေကာင္းေသာ ကင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးတဲ့ အလစ္သမားမ်ားလို အမိခံလိုက္ရေတာ့သည္။
* * * * *
ကြာတားဖိုင္နယ္မွာရႈံးၿပီး ထြက္လိုက္ရေသာ္လည္း အဂၤလန္အသင္းကစားပံုကို ပရိသတ္တို႔ ေက်နပ္ၾကသည္။ ေရွ႕တန္း၊ အလယ္တန္း၊ ေနာက္တန္း အတြဲညီၾကသည္။
ေပၚတူဂီႏွင့္ ကြာတားဖိုင္နယ္ပြဲကစားပံုသည္ ၉၈ကမၻာ႔ဖလားတုန္းက အာဂ်င္တီးနားႏွင့္ကစားပံု အေတာ္ေလး သြားတူေနေသာအခ်က္ကေတာ့ ထူးျခားသည္။
၉၈ပြဲတုန္းက အဂၤလန္မွ တစ္ဂိုးစသြင္းသည္။ (မိုက္ကယ္အို၀င္သြင္းတာပဲထင္သည္)။ ေနာက္ေတာ့ အာဂ်င္တီးနားက တစ္ဂိုးျပန္သြင္းသည္။ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းအနီကတ္ျပ အထုတ္ခံရသည္။ ပြဲၿပီးခါနီးမွာ ဆိုးလ္ကင္းဘဲ ေခါင္းတိုက္ၿပီး တစ္ဂိုးသြင္းသည္။ သို႔ရာတြင္ ဒိုင္လူႀကီးက တစ္ဖက္ေနာက္တန္းကို ဖိၿပီးတိုက္တယ္ဆုိၿပီး ဂိုးမေပးခဲ့။ သေရက်ေနသျဖင့္ ပင္နယ္တီျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ရာ အဂၤလန္ရႈံးသည္။
ယူရို ၂၀၀၄ ေပၚတူဂီပြဲမွာလည္း အဂၤလန္မွ မိုက္ကယ္အို၀င္က တစ္ဂိုးစသြင္းသည္။ ေပၚတူဂီက ျပန္ေခ်သည္။ အားထားရေသာ ၀ိန္းရူနီ နာၿပီးထြက္သြားရသည္။ ပြဲၿပီးခါနီးမွာ ဆိုးလ္ကင္းဘဲကပဲ ေခါင္းတိုက္ၿပီး တစ္ဂိုးသြင္းေသာ္လည္း ဖိတြန္းၿပီးတိုက္တယ္ဆိုၿပီး ဂိုးမေပးခဲ့။ ေနာက္ဆံုး သေရက်ေနသျဖင့္ ပင္နယ္တီျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ရာ အဂၤလန္ရႈံးျပန္သည္။
တစ္ေက်ာ့ျပန္တိုက္ဆိုင္မႈေတြျဖစ္သြားတာ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းသည္။ လူ႕ဘ၀မွာလည္း ခုလိုတစ္ဆင္တည္း ျပန္ျဖစ္တာေတြရွိတတ္သည္။
အဂၤလန္အသင္းအတြက္ အထူးျခားဆံုးျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ကန္ခ်က္တိက်လွပါသည္ ဆိုေသာ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း တစ္ေယာက္ ပင္နယ္တီ၂လံုးတိတိမ၀င္ဘဲ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ေဒးဗစ္ေဘးကန္ဟု နာမည္ေျပာင္းရမေလာက္ ေျပာစမွတ္ျဖစ္သြားသည္။
လူေတြက ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း ညံ့လွသည္ဟု ေျပာခ်င္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သီးျခားအျမင္တစ္မ်ဳိးရွိ၏။ ဘက္ခမ္းသည္ ဖရီးကစ္ကန္ရာမွာ စပယ္ရွယ္လစ္ျဖစ္၏။ ေရွ႕ကလူေတြ ကာထား၊ ပိတ္ထားတဲ့ၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ ဂိုးသြင္းယူရတာကို အလြန္ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားသည္။ ခုဟာက ပင္နယ္တီဆိုေတာ့ ဂိုးသမားနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း၊ ျမင္ကြင္းက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ ေၾကာင္ၿပီး မကန္တတ္ေတာ့တာျဖစ္ပံုရ၏။
ရံုးဆင္းခ်ိန္ႀကီးမွာ လူမပါသေလာက္ေခ်ာင္ေနတဲ့ဘတ္စ္ကား ထိုးဆိုက္လာတဲ့အခါ ေယာင္ခ်ာခ်ာႀကီး ေငးၾကည့္မိေနသလိုျဖစ္မွာေပါ့။
* * * * *
ယူရိုဒိုင္လူႀကီးေတြရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ဆိုးဆိုးရြားရြား မွားသြားတာမ်ဳိးမရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ေျပာစရာ တစ္ခုေတာ့ရွိ၏။
ဒိုင္လူႀကီးတခ်ဳိ႕က သူတို႔ဘက္မလိုက္ေၾကာင္း ျပခ်င္ေဇာႏွင့္ ဘက္လိုက္သလိုျဖစ္သြားရေသာအခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ အိမ္ရွင္ သို႔မဟုတ္ နာမည္ႀကီးအသင္းကို မ်က္ႏွာသာမေပးမိေအာင္ထိန္းရင္းက က်န္တစ္ဖက္အသင္းကို အခြင့္အေရးေတြ အလိုအေလ်ာက္ေပးမိလ်က္သားျဖစ္သြားရျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ တခ်ဳိ႕ဒိုင္လူႀကီးေတြဆိုလွ်င္ သူတို႔ျဖဴစင္ေၾကာင္း ျပခ်င္တဲ့အေနနဲ႔ အိမ္ရွင္အသင္းကိုေတာင္ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္လုပ္ျပလိုက္ေသးသည္။
ဒါကိုၾကည့္ၿပီး အေတြးတစ္ခုေပၚလာသည္။ တရားမွ်တျခင္းဆိုတာ ဘယ္ဘက္ကိုမွ မလိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုသလား၊ သင့္ေလ်ာ္ရာဘက္သို႔ လိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုသလား စဥ္းစားစရာျဖစ္၏။
မင္းလူ
-----------------
အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္၊
၂၆-၇-၂၀၀၄
www.facebook.com/notes/မင္းလူ-၀တၱဳတိုမ်ား/ယူရိုယုတၱိေဗဒ/353373041433088
No comments:
Post a Comment