အေမ့အိမ္မွာ ၾကယ္ငါးေကာက္သူမ်ား(ခင္ေလးၾကည္ၾကည္)

" ေမေမ သမီးသြားေတာ့မယ္ေနာ္.."
" ေအး ေအး မုန္႔ဖိုး ယူသြားဦးေလ ေန႔လည္ ျပန္တာ ေနာက္က်ရင္ ဗိုက္ဆာေတာ့ အဆာေျပ တခုခု ၀ယ္စားရတာေပါ့ "
" ေနပါေစ ေမ… အရင္ တပတ္က ေပးထားတာ က်န္ေသးတယ္ "
" ကားခေရာ သမီးရဲ႕ "
" ကားခလည္း ရွိပါတယ္ အေမ "
" ေအးေအး.. ဂရုစိုက္ သြားေနာ္…. ငါ့သမီးေလး ေစတနာ အက်ဳိးေပးပါေစ "
အက်ဳိးေပးတာ မေပးတာ ထားပါေတာ့ အေမရယ္။ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကေလး အၿမဲလုပ္ေနႏိုင္ေအာင္ အေျခအေန ဆက္ေပးပါေစ။
မုန္႔ဖိုးေပးေနတဲ့ ေမေမ တို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ လွပါတယ္။ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖို႔ အခ်ိန္ အရြယ္လည္း ေရာက္ေနၿပီ မို႔လား။ ဒါေပမဲ့ ေငြေၾကး အရေတာ့ ေက်းဇူးျပန္ မဆပ္ႏိုင္ေသးဘူး အေမရယ္။ ေဟာ လႈိင္သာယာ ဘက္သြားတဲ့ ကားလာၿပီ ဒီကားနဲ႔ ပါေအာင္ တက္မွ ဒီမနက္ တာ၀န္က်တဲ့ အတန္းကို မီမွာ ။ လိုက္မယ္ လိုက္မယ္။

×××××××××××××××××××

" ၀ွဴး .. ေမာလိုက္တာ .. "
မိုင္၀က္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ အိမ္နဲ႔ ေက်ာင္းကို စက္ဘီးနင္း လာရတာ ဆိုေတာ့ ေမာေတာ့ ေမာမွာေပါ့ေလ။ ရာသီကလည္း ပူလာေတာ့ မနက္ အေစာႀကီးမွာကိုပဲ ေခြ်းေတြက ထြက္ေနၿပီ။
" ဆရာမ ေရေသာက္မလား သမီးတို႔ ခပ္ေပးမယ္ "
" ေက်းဇူးပါပဲ ကေလးရယ္ ဆရာမ ကိုယ့္ဖာသာပဲ ခပ္ေသာက္ပါမယ္ "
ေရေသာက္ ေနတုန္း အင္းစိန္က ကားစီးလာရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ျမတ္မြန္ ေရာက္လာတယ္။ သူလည္း စိတ္ေမာ လူေမာေတာ့ ျဖစ္လာပံုပဲ။ အင္းေလ ဘတ္(စ) ကား ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ကား စီးရတာ လိုေတာ့ သက္ေတာင့္ သက္သာ ဘယ္ရွိမလဲ။
" သင္ဇာ ေရ…. နင္ကေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ္လာခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ လာလို႔ရတယ္ေနာ္။ ငါတို႔ေတာ့ ကားေစာင့္ရ တိုးရနဲ႔ ေမာလိုက္တာဟယ္…"
သူေမာေနတာ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ေမာတာ မေျပာေတာ့ပဲ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးလိုက္ရင္း
" ေမသဲ ေရာ သည္ေန႔ လာရမဲ့ အလွည့္မို႔လား "
" ေမသဲ သည္ေန႔လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ ညက ဖုန္းဆက္တယ္ သည္ေန႔ အလုပ္ အင္တာဗ်ဴး တစ္ခု လွမ္းေခၚလို႔ သြားရမွာတဲ့… သူ အလုပ္ရ သြားရင္ေတာ့ တို႔ လူေလ်ာ့သြားဦးမွာေပါ့ေလ…"
" ဟုတ္လား.. ဘာအလုပ္လဲ "
" ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီ တစ္ခု က ဆိုလား ပဲ ဘာရာထူးေခၚတာလဲ ေတာ့ မသိဘူး "
" ေအးေလ ….. ဒါဆိုလည္း တို႔ ၂ ေယာက္ပဲ အတန္းထိန္းၾကတာေပါ့ ။ ငါ ေမသဲ ရဲ႕ သူငယ္တန္းကိုပါ ၾကည့္ထိန္းေပးလိုက္မယ္ေလ "
" ေအး ငါလည္း ကူပါ့မယ္… "

××××××××××××××××××××××××

" မဂၤလာပါ ကေလးတို႔ "
" မဂၤလာပါ ဆရာမ.."
" ဆရာမ သူတို႔ ဆရာမ မလာခင္ ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္ "
" ဆရာမ ဒီေန႔ ေဟာဒီစာအုပ္ထဲက ပံုျပင္ေျပာျပပါ "
" ဆရာမ သမီးထိုင္စရာ ေနရာ မရွိေတာ့ဘူး "
" ဆရာမ ခဲတံေမ့က်န္ခဲ့တယ္ "
" ဆရာမ သည္ေန႔ ဘာသင္မွာလဲ…. "
အမေလး… ဘုရား ဘုရား …. လူ ၉၁ ေယာက္ရွိတဲ့ တတိယတန္း ကေလးေတြရဲ႕ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ေမးသံ ေအာက္မွာ သူတို႔ကို ဘာက စၿပီး ဘယ္လို ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ကလည္း မတ္တပ္… တခ်ဳိ႕ကလည္း က်ပ္ညပ္ ကပ္သပ္ၿပီး ထိုင္ေနၾက..တခ်ဳိ႕ကလည္း တြန္းထိုး ရန္ျဖစ္ စ ေနာက္…
ၿပီးခဲ့တဲ့ လ ကမွ ကေလးဗဟိုျပဳ သင္ၾကားနည္းဆိုတာကို တပတ္ သင္တန္း ပို႔ခ်သြားလို႔ တက္ခဲ့ရတုန္းက သင္ခန္းစာ မစခင္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈကို ဘယ္လို ယူရမယ္ဆိုတာ သင္သြားတာကို ျပန္စဥ္းစား လုိက္မိတယ္။
အင္း … ကေလးေတြကို ဒီေန႔ သင္မဲ့ အေၾကာင္းအရာ ဘာလဲ ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အသိေပး။ ဆရာက ဘာသင္ခ်င္လို႔ သင္ခ်င္မွန္း ကေလးေတြ မသိတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစနဲ႔တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သင္မယ္႔ သင္ခန္းစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔မွာ သိၿပီးသား ဘယ္ေလာက္ထိ ရွိလဲ ဆိုတာ ဆရာက ေမးခြန္းေတြ ေမးေပးၿပီး၊ ကေလးေတြ မူလ သိၿပီးသားကို ဆြဲထုတ္ ေပးရမတဲ့။ ၿပီးမွ ကိုယ္ ေပးခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ကို သင္ၾကားပို႔ခ်။ ၿပီးရင္ သူတို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေမးတဲ့။ ဟုတ္ၿပီ.. ဒီေန႔ သိပၸံထဲက ကမာၻ႔ ေလထုအေၾကာင္း သင္မယ္။ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ သိလဲ ေမးရမယ္။
" ကဲ ကေလးတို႔ ဒီေန႔ ဆရာမ သင္မွာက….. "
စနိတ္ ကို စနိတ္ ကို ေျမြ ေျမြ ၿမီးတံက ေရွေရွ
ေနကို ေနကို ဆန္း ဆန္း လင္းေရာင္ျခည္ေတြျဖန္း
ဘုရား.. ဘုရား… ဒီဘက္အတန္းက ကိုယ့္ကေလးေတြ ဆီက အာရုံကို ဆြဲယူဖို႔ အစပ်ဳိးတုန္း ရွိေသးတယ္။ ဟိုဘက္ ပထမတန္းက ကဗ်ာ ဆိုလိုက္တဲ့ အသံက တခန္းလံုးကို ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္။ ကိုယ့္အသံ ဘယ္လိုမွ တိုးလို႔ မေပါက္ေတာ့။ ေအးေပါ့ ေလ ၁၅ ေပ × ေပ ၃၀ အခန္း ရွည္ရွည္ေလးမွာ တခန္းနဲ႔တခန္း ထရံ တခ်ပ္ပဲ ျခားထားၿပီး ဟိုဘက္ခန္းမွာ ပထမတန္း ကေလး ၇၅ ေယာက္ ဒီဘက္ခန္း မွာ တတိယတန္း ကေလး ၉၁ ေယာက္နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ကေလးဗဟိုျပဳတို႔ ဘာတို႔ ဘယ္လို သင္ရမလဲ အေျဖရွာလို႔က မရျပန္။
ဒါေတာင္ သူငယ္တန္း နဲ႔ ဒုတိယတန္းက သည္အတန္းေတြ ျဖဳတ္ၿပီး ေနာက္တခ်ိန္မွာ ၀င္သင္ၾကရမွာမို႔ ေက်ာင္းနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းေဘးေတြမွာ ေက်ာင္းနားက အိမ္ေတြ ၿခံေတြထဲမွာ ကစားေနၾကတုန္း။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သည္ေက်ာင္းက နာမည္ေတာ့ ရၿပီမို႔ အလွဴရွင္ေတြေတာ့ အေတာ္အတန္ ရွိပါၿပီေလ။
ေနာက္ႏွစ္ဆို ၂ ထပ္ေက်ာင္းေတာင္ ေဆာက္ေပးမယ္ ဆိုလားပဲ။ ေက်ာင္းတာ၀န္ခံ ေျပာေနတာ ၾကား တယ္။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာေပါ့ေလ။ မျဖစ္လာေသးခင္ေတာ့ သည္းညည္း ခံရဦးမွာေပါ့။ ျဖစ္လာတဲ့ အထဲမွာ တို႔အတြက္ေရာ ပါလာမွာလား မသိဘူး။ အို မေတြးပါနဲ႔ ကိုယ္ေတြက ေစတနာ့၀န္ထမ္း အလုပ္ ကို လုပ္ေနတာပဲ….။ မနက္က အေမ ဆုေပးလိုက္ သလို ေစတနာ အက်ဳိးေပးမွာေပါ့။
ကဲ ဟိုဘက္ ခန္းက အသံတိတ္ သြားတုန္း အေတြးေတြ ခဏရပ္ၿပီး စာဆက္သင္မယ္
" ကေလးတို႔ေရ မင္းတို႔ အသင္ရွင္ဖို႔ အရင္ဆံုး လုိအပ္ခ်က္က ဘာလဲ သိၾကလား "
" ထမင္းပါ "
" ေရပါ "
" ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္ဖို႔ပါ "
" အသက္ရႈဖို႔ပါ "
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ တေယာက္ တေပါက္ အေျဖေတြထဲက လိုခ်င္တဲ့ အေျဖပါလာလို႔…
" ေအး အသက္ရႈဖို႔ က အရင္ဆံုး လိုတာေပါ့ကြယ္။ မင္းတို႔ အသက္ရႈတာ ေလထဲမွာလား ေရထဲမွာလား ေျမႀကီးထဲမွာလား…. "
" ေလထဲမွာပါဆရာမ "
" ဟုတ္ၿပီ မင္းတို႔ အသက္ရႈေနတဲ့ ေလေတြရွိတဲ့ ကမာၻ႕ေလထုအေၾကာင္းကို သည္ေန႔ သင္မယ္…."
" ေလထုထဲမွာ ဘာေတြ ျမင္ရ ေတြ႕ရၿပီး ဘာေတြ ရွိတယ္လို႔ ထင္လဲေဟ့…"
ေအ ဟန္း က ၾကက္မ တစ္ေကာင္၊ ကာလာ က အေရာင္
ေၾကာင္ကေလး တစ္ေကာင္ အ လစ္တဲလ္ ကတ္ ၊ ၀ တယ္ဆိုရင္ ဖက္
ဗုေဒၶာ…. ဟိုဘက္ခန္းက သံၿပိဳင္ ဟစ္ေၾကြးသံကို မထိုးေဖာက္ႏိုင္ျပန္ဘူး။ ခဏေစာင့္ ဦးမွ...

×××××××××××××××××××××××××××

ဒီ အလုပ္ကို အင္တာဗ်ဴးေခၚလို႔သာ လာရတာ။ ဒီေလာက္ႀကီး စိတ္ပါလွတာေတာ့မဟုတ္။
သည္ေန႔ ေက်ာင္းကို ကိုယ္ မသြားႏိုင္ေတာ့ သင္ဇာ နဲ႔ ျမတ္မြန္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ကေလးေတြကို ဘယ္လို ထိန္းပါ့ မလဲ။ တာ၀န္ခံ ဆရာႀကီးေတာ့ ရွိသား။ သူလာရင္ေတာ့ ကူထိန္း ေပးမွာေပါ့ေလ။ ေဟာ ေမသဲ တဲ့ ကိုယ့္နံမည္ေခၚေနၿပီ….
" မင္း က အင္ဂ်င္နီယာ ဘြဲ႕နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးတာေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" အခု အန္ကယ္တို႔ အလုပ္မွာကေတာ့ ေအာ္တိုကတ္ စနစ္နဲ႔ ပံုစံထုတ္ရတာေတြ ရွိမယ္။ ေနာက္ စာရင္း ဇယားေတြ တြက္ခ်က္ရမယ္။ ေက်ာင္းမွာတုန္းက ဘယ္ ဘာသာေတြ သင္ခဲ့ရလဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ သင္ခဲ့ရလား "
" ေက်ာင္းမွာတုန္း ကေတာ့ သီအိုရီပိုင္းေတြ သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လို႔ အလုပ္မွာ လုိအပ္လာရင္ က်မ အျပင္က သင္တန္းေတြ ထပ္တက္ပါ့မယ္ "
သြားၿပီ ….. ေျပာၿပီးမွ မွားသြားၿပီလို႔ … အခုမွ သင္တန္း တက္ၿပီး ေလ့လာေနရ ဦးမယ့္ သူကို ဘယ္သူက အလုပ္ ခန္႔ခ်င္ ပါ့မလဲေနာ္..
" ေက်ာင္းက တႏွစ္က ၿပီးတာေနာ္.. လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳေရာ ဘာေတြရွိလဲ "
" က်မ အခု လက္ရွိ ပညာဒါန ေက်ာင္းမွာ ကေလးေတြကို ေဗာ္လန္တီယာ စာသင္ေပးေနပါတယ္ "
အင္တာဗ်ဴးတဲ့ လူမ်က္ႏွာက ၿပံဳးစိစိျဖစ္သြားတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။
" ေဗာ္လန္တီယာ ဆိုေတာ့ အေပ်ာ္တမ္း ေပါ့ေနာ္။ အခု သည္မွာ အလုပ္လာ ေလွ်ာက္တာ အဲဒီအလုပ္ကို မေပ်ာ္ေတာ့လို႔လား.. ဟဲဟဲ "
ေတာက္.. ခန္႔ခ်င္ခန္႔ မခန္႔ခ်င္ေန လူကိုေတာ့ မေစာ္ကားနဲ႔ ပိုက္ဆံရွိတယ္ ဆိုၿပီး ဂ်ဳိၾကြေနတာ..။ အင္တာဗ်ဴး လာေျဖတာ သူ႔ အတြက္ အပ်င္းေျပ စကားနဲ႔ ကလိဖို႔ လာထိုင္ ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။
" ေဗာ္လန္တီယာကို အေပ်ာ္တမ္းလို႔ ဘာသာျပန္ခ်င္လည္း ျပန္ႏိုင္ပါတယ္ အန္ကယ္။ အန္ကယ္ တို႔က ေစတနာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ အလွမ္းေ၀း ေနေတာ့ ေစတနာ့၀န္ထမ္းဆိုရင္ နားလည္မယ္ မထင္ဘူး။ က်မ အလုပ္ လာေလွ်ာက္တာ အဲဒီအလုပ္မွာ ေပ်ာ္တာ မေပ်ာ္တာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး အန္ကယ္။ က်မ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ လာေလွ်ာက္တာပါ။ ျပန္ခြင့္ျပဳပါဦး "

××××××××××××××××

 အင္း…. ကဗ်ာေတြခ်ည္း ဆိုခိုင္းေနလို႔ ေတာ့လည္း မျဖစ္ေသးဘူး။ ဟုိဘက္ခန္း က စာသင္လို႔မရပဲ ျဖစ္ေနဦးမယ္။ သူတို႔ ၿငိမ္ေအာင္ ဘာလုပ္ခိုင္းရပါ့မလဲ။ ပထမတန္း ကေလးေတြ ဆိုေတာ့လည္း ကဗ်ာေလး ေတြ ဆိုရရင္ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ အဲေတာ့ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ္ ငယ္ငယ္တည္းက အသည္းစြဲ ရြတ္လာတဲ့ ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္တို႔ ၊ ဆရာႀကီး တင္မိုး တို႔ ကဗ်ာေလးေတြကို တပုဒ္ၿပီး တပုဒ္ သင္ေပးၿပီး ဆိုခိုင္းတာပဲ။ အဲဒါကိုပဲ ဟိုတခါ လာၾကည့္တဲ့ ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္က ေ၀ဖန္သြားေသးတယ္။
ကဗ်ာေတြခ်ည္း သင္ေနပံုနဲ႔ေတာ့ ကေလးေတြ စာဘယ္ တတ္ေတာ့မလဲ တဲ့။ ေနာက္ၿပီး တုတ္မကိုင္ ပါနဲ႔တဲ့။ တုတ္က ရိုက္ဖို႔ခ်ည္း ကိုင္တာမွ မဟုတ္တာ သူတို႔ တအား ဆူလာရင္ ခံုကို ျဗန္းျဗန္းဆို ရိုက္ရတာ။ ဒါမွ ျငိမ္တာ။ တရက္ပဲ လာၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္သြားတဲ့ သူကို ဒါဆို ခင္ဗ်ား လာသင္ပါလားလို႔ ျပန္ေျပာ ခ်င္လိုက္တာ။ မနည္းထိန္းထားရတယ္။
" ကဲ ကေလးတို႔ စာရြက္ တရြက္စီမွာ မင္းတို႔ ၾကိဳက္တဲ့ ပံုေလးေတြ ဆြဲပါ။ ၿပီးရင္ ဘာလို႔ အဲဒီ ပံုေလးကို ဆြဲရတာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလး ကို တိုတိုေရးၿပီး ဆရာမကို လာျပ လွည့္ၾက "
ၿငိမ္မယ္ထင္လို႔ ပံုဆြဲခိုင္းတာလဲ မျငိမ္ပဲ ခဲတံလုၾက။ ေနရာလုၾက၊ ဘာပံုဆြဲရမလဲ ေမးၾက၊ ျမန္းၾက တိုင္ပင္ၾကနဲ႔ ပါးစပ္ေပါက္ေတြက အသံစံု ထြက္ေနတဲ့ သနပ္ခါး အေဖြးသား မ်က္ႏွာေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း အျပစ္တင္ရခက္၊ ၾကိမ္းေမာင္းရခက္။ ေရာင္းမဲ့ ၾကက္ျခင္းထဲက ၾကက္ေတြလို က်ပ္က်ပ္သိပ္သိပ္ ေျခမဆန္႔သာ လက္မဆန္႔သာ ထိုင္ေနရတဲ့ ကေလးေတြကို အသံ တိတ္တိတ္ ေနၾကလို႔ ပါးစပ္ေတြကိုပါ ထပ္မခ်ဳပ္ ရက္ေတာ့။
RWCT သင္တန္းေပးသြားတဲ့ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ ကေတာ့ ေျပာသြားတယ္။ အတန္းထဲမွာ ကေလးေတြ ေအာ္ဟစ္ ဆူညံေနရင္ ကိုယ္ကပါ သူတို႔နဲ႔ လုိက္ေအာ္ဟစ္ မေနသင့္ဘူးတဲ့။ အခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာကေနၿပီး သူတို႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ရင္ သူတို႔ကို ဆရာမ တေနရာရာက ၾကည့္ေနတယ္ ဆိုတာ သိၿပီး အလိုလို ျငိမ္သြားဖို႔ ၾကိဳးစားၾက လိမ့္မယ္တဲ့။
လက္ေတြ႔ လုပ္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းေထာင့္က ဆရာမ ကို ခလုတ္ေတာင္ တိုက္သြားၾကတာ ႀကံဳဖူးလိုက္တယ္။ တမင္ တိုက္သြားတာ မဟုတ္ေတာ့လဲ ဟဲ့လို႔ တခ်က္ ေအာ္ၿပီး ခြင့္လႊတ္လိုက္ရ ျပန္တာပါပဲ။ ခုလည္း အခန္းေထာင့္ ကပဲ ဘာမွ မေျပာပဲ ထိုင္ၾကည့္ ေနေတာ့ မယ္။ ေျပာဖို႔ရာ အသံကလည္း မထြက္ေတာ့ဘူးေလ။ လည္ေခ်ာင္းက တအားနာေနၿပီ။
ဟယ္ ဟိုမွာ ေမသဲဲ လာၿပီေတာ့ …
" ေမသဲ နင္ အင္တာဗ်ဴး သြားမယ္ဆို မသြားျဖစ္ဘူးလား "
" ဗ်ဴး ၿပီး လို႔ ဒီ ကို လာခဲ့တာေလ.. သူငယ္တန္း အခ်ိန္ ငါ၀င္ရမယ္မို႔လား "
" နင္ အဆင္ေျပခဲ့လား တာ၀န္ခံ ဆရာႀကီးက ေတာင္ ေျပာေန ေသးတယ္ ေမသဲ အလုပ္ရသြားရင္ သူငယ္တန္း သင္တာ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ ေလ်ာ့သြားရင္ ခက္ဦး မယ္တဲ့.. ဟုတ္တယ္ဟဲ့ သူငယ္တန္း ကလည္း သင္တတ္တဲ့သူမွ ျဖစ္တာ"
" အင္း….. ဒီတႏွစ္ေတာ့ ငါသည္မွာ ပဲ ဆက္ရွိေနဦးမွာပါဟာ…"

×××××××××××××××××

 " က်ေနာ္က ဒီေက်ာင္းေလးရဲ႕ တာ၀န္ခံပါ ဘဘ။ ဘဘ ကိုယ္တုိင္ ခုလို လာၾကည့္တာ သိပ္၀မ္းသာ ပါတယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ ဘဘရယ္။ ဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ရတာကို သိပ္ေပ်ာ္ၾက တာ။ က်ေနာ္တို႔ ကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကေလးဗဟိုျပဳတို႔ ဘာတို႔နဲ႔ သူတို႔ေလးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖစ္ေအာင္ ထားတာပါပဲ။ ေျပာရဲဆိုရဲရွိေအာင္ ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကလည္း ပညာေရးသမား စစ္စစ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ေစတနာအရ လိုအပ္ေနလို႔ ၀င္လုပ္ေပးေနတာပါ။ က်ေနာ့္အိမ္ ကလည္း ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာပဲ ဆိုေတာ့ ကေလး မိဘေတြ နဲ႔ ကလည္း ရင္းႏွီး ေနတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ေက်ာင္းအတြက္ ေနရာ လွဴထားတဲ့ အေဒၚပါ"
ေက်ာင္းကို အလည္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ဆံပင္ျဖဴျဖဴ မ်က္မွန္နဲ႔ ဘဘႀကီးကို ေက်ာင္းတာ၀န္ခံ ကိုညိဳႀကီးက ေက်ာင္းအေၾကာင္း ရွင္းျပရင္း ဆရာမေလးေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပး ေနပါတယ္။
"ဆရာမေလးေတြကေတာ့ ဒီရပ္ကြက္က မဟုတ္ၾကဘူး။ သူတို႔က ေဗာ္လန္တီယာ လာလုပ္ေနၾကတာ။ ျမိဳ႕ထဲကေရာ အင္းစိန္ကေရာ၊ သူကေတာ့ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္ကပါ။ ေဗာ္လန္တီယာ ဆိုေပမဲ့ အခု တႏွစ္ ေက်ာ္လာေတာ့ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ သင္ၾကားမႈ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ရွိလာၿပီ။ အခ်ိန္တို ဆရာ အတတ္သင္ သင္တန္းေတြလည္း သူတို႔ တက္ထားၾကပါတယ္။ ခက္တာက သင္တန္းဆင္းၿပီး အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့ ဆရာေတြ ၿမဲေအာင္ လုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ အခက္အခဲက ရွိျပန္တယ္ ဘဘ။ အလွဴရွင္ေတြ လွဴတဲ့ ေငြကလည္း ကေလးေတြ ဖုိ႔လို႔ ရည္ရြယ္ရင္ က်ေနာ္တို႔က ဆရာေတြအတြက္ သံုးလို႔ မျဖစ္ျပန္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြလို ေပါ့ဗ်ာ။ န၀ကမၼ ဆိုမွပဲ လိုအပ္တာ သံုးလို႔ ရတာေပါ့။ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ ဘုရားတည္ဖို႔ လွဴတာကို ယူသံုးလို႔က မေတာ္ဘူးမို႔လား။ တကယ္တန္းကလည္း ကေလးေတြဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ကလည္း ျဖည့္လို႔ကို မျပည့္ႏိုင္ပါဘူး ဘဘရယ္"
" ေအးေပါ့ကြာ…. ဘဘ တို႔ တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ေလာေလာဆယ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြက ေနရာတိုင္းမွာပါပဲ ကြာ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ျပည့္လာမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ရတာေပါ့။ ဒီ အေတာအတြင္း ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၾကတာေပါ့။ မင္းက တာ၀န္ခံ ဆိုေတာ့လည္း အားလံုး သြားေရးလာေရး ေလာက္ေတာ့ အဆင္ေျပ ေအာင္ တာ၀န္ခံၿပီး လုပ္ေပး လုိက္ေပါ့။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၾကပါ သမီးတို႔ ေရ။ ဇြဲမေလ်ာ့ၾကနဲ႔ကြ”
“ဘဘ သမီး တို႔ကို ပံုျပင္ေလး တစ္ခု ေျပာျပမယ္။ တခါက လူကေလး တစ္ေယာက္က ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တကုန္းကုန္း နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနသတဲ့။ သူဘာေတြ လုပ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ ဒီေရ တက္လာတဲ့အခါ ပင္လယ္ထဲမွာပဲ အသက္ရွင္ႏိုင္ တဲ့ ၾကယ္ငါးေလးေတြ ေထာင္နဲ႔ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ကမ္းေျခမွာ တင္က်န္ေနသတဲ့။ အဲ အထဲက သူႏိုင္ သေလာက္ကို ေကာက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲကို ျပန္လႊတ္ေပး ေနတာေပါ့”
“အဲေတာ့ ေဘးက လူတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ၾကယ္ငါးေတြ မင္း အကုန္ေကာက္ၿပီး ရွင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အပင္ပန္းခံ ေနရလားေပါ့။ ဒီေတာ့ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာ သတဲ့ အကုန္ေတာ့ က်ေနာ္ မကယ္ႏိုင္ ဘူးေပါ့… ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ေကာက္ၿပီး ျပန္လႊတ္ ေပးႏိုင္သမွ် အေကာင္ေလးေတြေတာ့ ရွင္ၾကမွာေပါ့ လို႔ ဆိုသတဲ့။ သမီးတို႔လည္း ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ၾကယ္ငါး ေကာက္တဲ့ ေကာင္ေလးလို သေဘာထားၾက ေပါ့ကြယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဘဘ "

××××××××××××

ေဟာ ဟိုမွာ နံပတ္ ၂၄၃ ဘတ္(စ္)ႀကီး လာၿပီ..
" သြားမယ္ေဟ့ ေမသဲ နဲ႔ သင္ဇာ ေရ ေနာက္ေန႔မွ ေတြ႕မယ္ "
ဟာ တကားလံုးလည္း လႈိင္သာယာ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ က ေက်ာင္းသား ေတြ ခ်ည္းပါလား…..
" ေဟ့ ျမတ္မြန္ "
" ဟယ္ သီဟ နင္တို႔ ေက်ာင္းက ျပန္တာလား "
" ေအး တို႔ စာေမးပြဲ ေလဟာ နင္ကေတာ့ မႏွစ္က ၿပီးသြားေတာ့ တို႔လို တနာရီေက်ာ္ ႏွစ္နာရီေလာက္ ေက်ာင္းသြား ေက်ာင္းျပန္ ကားစီးရတဲ့ ၀ဋ္က ကၽြတ္ၿပီေပါ့။ နင္အခု အလုပ္၀င္ ေနၿပီလား .. အခု ဘယ္က ျပန္တာလဲ "
" အင္း ငါ အလုပ္၀င္ေနၿပီ"
" အား ကံေကာင္းလိုက္တာ…. ဘယ္မွာလဲဟ…. ဘာ အလုပ္လဲ…. လစာေကာင္းလား"
" အလုပ္ကေတာ့ ၾကယ္ငါးေကာက္တဲ့ အလုပ္ပါ။ လစာကေတာ့ ေစတနာ အက်ဳိးေပးေပါ့ဟာ "
MAUKKHA