
ကေလးမ်ားသည္ လူႀကီးမ်ားထက္ပုိ၍ စိတ္ကူးယဥ္ တတ္ၾကသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူႀကီးမ်ားထက္ပုိ၍ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးတတ္ၾကသည္ဟု ဆုိရပါလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ကေလးတုိ႔၏ အိပ္မက္သည္ လူႀကီးတုိ႔၏ အိပ္မက္ထက္ပုိ၍ လွပဆန္းၾကယ္ေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ကေလးတုိ႔၏ အိပ္မက္ကုိ လက္မခံႏုိင္ေသာ လူႀကီးမ်ားက ရယ္ေမာကာ ေမ့ေပ်ာက္ပစ္လုိက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေဖကေတာ့ အျခားလူႀကီးမ်ားလုိ သား၏ အိပ္မက္ကုိ မေမ့ႏုိင္ခဲ့ေပ။